บทเดิมแต่แสดงใหม่

กองถ่ายละคร “แค้นรักนางพญา”

เมื่อไป๋หรงมาถึงกองถ่าย ขนาดที่กำลังย่างกายเข้ามา ทุกคนล้วนต่างตกตะลึง ทั้งท่าทางกริยา การขยับกายแต่ละครั้งล้วนยั่วยวนมีเสน่ห์แพรวพราว  คล้ายไม่ใช่ไป๋หรงคนเดิม

ทว่าทุกคนต่างคิดเป็นเสียงอันเดียวกันว่า  ปกติไป๋หรงก็สวยมากอยู่แล้ว เป็นเพราะไม่ได้เจอกันนานจึงตกตะลึงกันไปเอง  และเดี๋ยวเข้าฉากความสวยความสง่าของดาราคนอื่นก็บดบังนางเช่นเคย

“สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ  ไป๋หรงขอโทษทุกคนด้วยนะคะ”  

ไป๋หรงสวัสดีทุกคนพร้อมกล่าวขอโทษ เพราะมีมารยาทเช่นนี้พอทำให้ทุกคนเมตตานางอยู่บ้าง

ด้วยใบหน้างดงามโดดเด่น ไป๋หรงจึงได้รับบทเป็นเจ้าอี๋พระสนมเอก บทเพียงบทเล็กๆ ที่คอยสืบข่าวและกระพือข่าวให้นางร้ายตัวจริงกุ้ยเฟยที่คอยทำร้ายนางเอกองค์ฮองเฮา

วันนี้เป็นเพียงฉากเล็กๆ ที่เหล่าสนมร่วมวงดื่มน้ำชาปะทะคารมกันเล็กน้อย 

แอ็คชั่น!!

พอทุกคนเริ่มเข้าฉาก มองผ่านจอวีดีโอ วันนี้ไป๋หรงมีออร่ายิ่งกว่าองค์ฮองเฮาเสียอีก กริยาละเมียดละไมดื่มชานั้น และเอียงคอพูดคุย น้ำเสียงใสกระจ่างละมุนละไม  

ทุกคนต่างคิดในใจ   วันนี้ไป๋หรงเปลี่ยนไปมากจริง จนทำให้ผู้กำกับจางลี่ เกิดความคิดที่ว่าหรือฉากอื่นๆ จะถ่ายทำใหม่ จึงได้หันไปหาผู้ช่วยผู้กำกับช่วยดูว่าจะมีฉากไหนที่สามารถใช้การแต่งกายวันนี้ถ่ายใหม่ได้  แต่ถ้าจะบอกไป๋หรงตรงๆ ว่าแสดงดีขึ้นจึงอยากถ่ายซ่อม ไม่อยากเอ่ยเช่นนั้น  แต่เมื่อคิดข้ออ้างได้ยิ้มมุมปากทันที

คัท!!  เยี่ยมมากครับ

“ไป๋หรงพอดีช่วงที่คุณป่วยผมได้ดูฉากการแสดงของคุณหลายฉาก ผมขอซ่อมใหม่ฉากที่คุณโดนเสียนเฟยสั่งนางกำนัลตบปาก  บทอยู่ตรงนี้ ผมให้เวลาเตรียมตัว 30  นาที”

ไป๋หรงเป็นเพียงดาราเล็กๆ ไม่จำเป็นที่ผู้กำกับจางลี่ต้องพูดเกรงอกเกรงใจอะไร  อยากสั่งอะไรก็สั่งไป๋หรงทำได้เพียงยอมรับเท่านั้น 

“ขอโทษที่ทำให้ต้องวุ่นวายอีกครั้งนะคะ  ถ้าอย่างนั้นฉันขอไปเตรียมตัวก่อนค่ะ”  

สำหรับฉากนี้เพียงแค่นางกำนัลย่อม  พอสั่งไป๋หรงเสร็จผู้กำกับขอเข้าไปขอให้จือเซ่อที่รับเสียนเฟย นักแสดงหญิงดาวรุ่งเข้าฉากนี้อีกครั้ง

เมื่อทุกคนพร้อม

ไป๋หรงนั่งคุกเข่าอยู่หน้าตำหนัก เสียนเฟยแค้นเจ้าอี้จึงหาทางกลั่นแกล้งและตบตีเท่านั้น  เดิมทีฉากนี้ไม่มีอะไร   ไป๋หรงเพียงแค่โวยวายแสดงอาการโกรธแค้นรุนแรงเท่านั้นก็พอ

แต่เมื่อเป็นไป๋หรงคนใหม่กลับไม่แสดงเพียงเท่านั้น  เธอไม่ได้ร้องโวยวายเพียงแต่มีเสียงร้องครางเจ็บเบาๆ ร่างกายที่กระตุกแสดงอาการเจ็บปวดตามแรงตบของนางกำนัล แววตาที่แสดงความโกรธเดือดดาล ความเจ็บความแค้นที่สามารถทำอะไรอีกฝ่าย ทำให้คนที่จ้องมองรู้สึกหนาวได้เลย

คัท!!!  

เสียงตบมือให้กับการแสดงอันยอดเยี่ยมของไป๋หรง

และฉากนี้เองก็ทำให้ไป๋หรงมีชื่อเสียงขึ้นมาในทันที

ติ้ง     

เสียงข้อความแจ้งว่ามียอดเงินเข้า หลังจากถ่ายทำเสร็จยอดเงินที่หักไว้  20%  ก็คงโอนเข้าบัญชี เมื่อไป๋หรงถอนหายใจโล่งอกเงินที่เหลืออยู่ในบัญชีมีน้อยเกินทน เมื่อหยิบมือถือขึ้นมาดู    

“50,000  หยวน”   ก็ทำให้เธอหายใจคล่องขึ้น

      เงินจำนวนนี้สามารถทำให้เธออยู่ได้อีกประมาณ 2-3 เดือน ใช้ประหยัดหน่อยก็พอ  แต่อย่างไรปกติเธอจะมีงานแสดงเข้ามาเรื่อยๆ  เพราะแบบนี้เธอจึงไม่คิดจะเรียนและหางานที่มั่นคงทำ เรื่องนั้นคือเมื่อก่อน ตอนนี้เธอเปลี่ยนไปแล้ว

        ไป๋หรงลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว  วันนี้เธอจะต้องไปสมัครเรียน ม.ปลาย นี้ก็ช้ามาแล้ว 3-4 ปี เธอจะช้ากว่านี้ไม่ได้  

        เธอตัดสินใจเข้าเรียนโรงเรียนการศึกษาภาคพิเศษ เรียนวันเสาร์ - อาทิตย์ อย่างน้อยก็ยังมีเวลาทำงานร่วมได้ 

เมื่อสมัครเรียนเรียบร้อย ไป๋หรงก็ไปหาที่เรียนพิเศษภาษาอังกฤษต่อ แม้ไป๋หรงเป็นดาราที่ไม่โด่งดังแต่ด้วยผิวพรรณหน้าตาเธอค่อนข้าง     โดดเด่นและย่อมเป็นสนใจของนักเรียนในนั้น

เจ้าหน้าที่รับสมัครจดจำ ไป๋หรงได้ทันที แต่ไม่ได้แสดงอาการดีที่ได้เจอดารา ก็แค่ดารานางร้ายคนหนึ่ง แต่มารยาทการต้อนรับการแสดงออกยังคงไม่ขาดตกบกพร่องเพราะเธอเป็นลูกค้าต้องดูแลให้ดีที่สุด

ไป๋หรงยิ้มอย่างพอใจ  หลังจากสมัครเรียนทุกอย่างเรียบร้อยเธอ เธอพักกินข้าวกลางวันง่ายๆ ขัดกับเมื่อก่อนเธอจะเข้าร้านหรูแต่ละมื้อเธอไม่ต่ำกว่า 100  หยวน เงินทองที่หามาได้จึงไม่ค่อยมีเก็บ 

B2H ร้านเครื่องเขียนที่ใหญ่ที่สุดในเมืองอี้จง

          ไม่ว่าจะยุคสมัยไหน อุปกรณ์เครื่องเขียนก็ยังมีราคาสูงอยู่  เราต้องคำนวณค่าใช้จ่ายดีๆ หลังจากที่จ่ายค่าเรียนไปแล้วตอนนี้ก็มีเงินเหลือเพียง 35,000   หยวนเท่านั้น  ถ้าใช้ซื้ออุปกรณ์ทั้งหมดจะเหลือเงินเพียงหมื่นกว่าหยวนเท่านั้น  

ค่าอยู่ค่ากินไม่เท่าไรยังพอประหยัดได้ เพียงแต่ยังมีค่าผ่อนคอนโดเธออีก 5  พันกว่าหยวน อีก 1 เดือนถ้าไม่สามารถหารายได้เพิ่มต้องแย่แน่นอน เธอคำนวณผิดพลาด  ไม่อย่างนั้นก็จะยังไม่สมัครเรียนภาษาก่อน หญิงสาวขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่สักพักก็หาทางออกได้  เธอยังมีสมบัติอยู่บ้าง จึงตัดสินใจก็ซื้ออุปกรณ์ทั้งหมดเลย

หลังจากจ่ายเงินเสร็จ อุปกรณ์ทั้งหมดร้านจะจัดส่งให้เธอพรุ่งนี้ ตอนนี้พึ่งจะ 15.00 น. ยังไม่ทันมืดค่ำแวะไปที่หอศิลป์แกลเลอรีสมัยนี้เป็นแนวทาง สร้างสรรค์ผลงานเธอบ้าง 

สมกลับเป็นหอศิลป์ร่วมสมัย ภาพวาดมีหลากหลายรูปแบบ  ไป๋หรงเดินชมงานศิลปะจากเหล่าศิลปินอย่างเพลิดเพลิน บางจุดนิทรรศการ เหมือนเธอได้หลุดเข้าไปสู่โลกเมื่อครั้งเป็นฮองเฮา

ไป๋หรงเดินเพลินจนถึงเวลาปิดหอศิลป์  20.00 น. เธอขึ้นรถไฟกลับคอนโดและซื้ออาหารกลับไปทานอย่างเรียบง่าย  หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเธอก็เปิดตู้นำกระเป๋าแบรนด์ต่างๆ ออกมาไล่เรียงดูว่าใบไหนสามารถขายได้บ้าง

          “Souis Voitton”  กระเป๋าสะพายข้างใบๆ เล็กๆ แต่ราคาที่เธอซื้อมาแสนกว่าหยวน  ใบนี้เธอรักมากแต่น่าจะไม่เหมาะสมกับฐานะของเธอตอนนี้ ขายใบนี้ล่ะกัน คงจะได้เงินมาต่อทุนไม่ต่ำกว่าห้าหมื่นหยวน

ตอนนี้ยังไม่ดึกเท่าไรนักลองโทรหาพี่เฟยเฟย ดูก่อน 

“ฮืม”  เสียนขานรับโทรศัพท์จากพี่เฟย เฟย แบบขอไปทีแต่ในใจของไป๋หรงกลับถอนใจโล่งอกเพราะอย่างน้อยก็รับโทรศัพท์จากเธอ เพราะก่อนหน้านี้เธอชอบโทรไปวีนและโวยวายตอนดึกหลายครั้งทำให้พี่เขาค่อนข้างเอือมระอา 

เป็นเพราะยังพอมีผลประโยชน์ร่วมทั้งเธอและพี่เฟยเฟย

จึงได้อดทนกันและกันมา

“สวัสดีค่ะพี่เฟยเฟย ฉันมีเรื่องจะรบกวนพี่ช่วยขายกระเป๋า Souis Voitton ให้อ่ะค่ะ”  ไป๋หรงรีบบอกในสิ่งที่ต้องการทันที

“ไป๋หรง วันนี้เธอพึ่งได้รับเงินค่าตัวไปนะ  เธอก็ประหยัดๆ หน่อย เฮ้อ!! ช่างเถอะๆ แล้วรุ่นไหนล่ะถ่ายรูปส่งมาให้ละกันและอุปกรณ์ใบเสร็จยังมีครบนะ”  

เรื่องซื้อขายของมือสองแบรนด์เนมในวงการมีมานานแล้วปกติจะแบ่งให้นายหน้า 10% ดังนั้นไป๋หรงจึงมั่นใจว่าจะไม่ถูกกดราคา

พี่เฟยเฟยค่อนข้างเขี้ยวพอสมควร

“ครบค่ะพี่ เดี๋ยวไป๋หรงถ่ายส่งให้ในไลน์นะคะ”  

หลังจากส่งข้อมูลครบแล้ว  ก็รู้สึกสบายใจช่วงนี้จิตใจเธอยังสับสนวุ่นวาย ถ้าขายกระเป๋าได้เงินมาสักจำนวนหนึ่ง ไปเที่ยวผ่อนคลาย หาวิวสวยๆ สักที่ วาดรูปวิวบรรยากาศดีๆ  จิตใจคงจะดีขึ้นไม่น้อย