บทที่ 1038

รถม้าเคลื่อนที่ไปข้างหน้าพร้อมกับเสียงล้อดังกึก ๆ ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ที่เดิมกำหมัดแน่นอย่างไม่ยอมแพ้

“คุณชายน้อย นี่...” บ่าวรับใช้อึดอัดใจ ชายหนุ่มขมวดคิ้ว “นี่อะไร? ยังไม่รีบขึ้นรถม้าตามพวกเขาไปอีก”

เขาจงใจเอ่ยขึ้น

“ต่อไปถ้าเจอจระเข้อีก ตามพวกเขาไปก็จะปลอดภัย”

“ขอรับ”

บ่าวรับใช้รีบพยุงชายหนุ่มขึ้นรถม้า ทางด้านนี้ หลังจากที่กู้หว่านเยว่ปฏิเสธอีกฝ่ายไปแล้ว นางก็เปิดแผนที่ออกมาดูอย่างตั้งใจ

“อีกครึ่งวันก็จะถึงตลาดมืดอินซานแล้ว พอผ่านบึงใหญ่นี้ไป พวกเราก็หยุดพักกินข้าวเที่ยงกันเถอะ”

แม้ว่าจะรีบ แต่คนเราก็ต้องกินข้าว ไม่สามารถอดข้าวได้ตลอดหรอก

“ตกลง”

ซูจิ่งสิงลูบนิ้วมือพลางครุ่นคิด “ชายหนุ่มเมื่อครู่นั่น?”

“ไม่ต้องสนใจเขา”

กู้หว่านเยว่เก็บแผนที่ เมื่อเห็นว่าผ่านบึงใหญ่มาแล้ว จึงสั่งให้ทุกคนหยุดรถม้า แล้วก่อไฟทำอาหารกันตรงที่เดิม

“บ่าวจะไปก่อไฟเจ้าค่ะ”

ชิงเหลียนรู้หน้าที่ตัวเองเป็นอย่างดี กู้หว่านเยว่มองทุ่งหญ้ากว้างสุดลูกหูลูกตา สัมผัสสายลมที่พัดโชยมา เดินไปเก็บผักป่าแถวนั้นมาเล็กน้อย แล้วหุงข้าวโพดกับผักป่าหนึ่งหม้อ

จากนั้นนางก็หยิบเนื้อวัวตุ๋นซีอิ๊วถุงหนึ่งและผ้าปูผืนหนึ่งอ