บทที่ 1361

“ไม่เข้าใจ”

เพียงประโยคเดียวเกือบทำให้เจียงฉือสะดุดล้ม

“ไม่เข้าใจ แล้วท่านยัง...”

“แค่ลองดู เผื่อโชคดีเป็นแมวตาบอดจับหนูตายได้ล่ะ”

กู้หว่านเยว่ยิ้มอ่อน ใบหน้างดงามวูบวาบเปล่งประกาย ทำให้ยากจะละสายตา

เจียงฉือชะงักไปเล็กน้อย แล้วรีบตามไป

สายตาของกู้หว่านเยว่กวาดมองอยู่บนแผงสักพักใหญ่ สุดท้ายไปหยุดที่หินหยกชิ้นใหญ่แผ่นหนึ่ง

“ข้าว่าหินหยกแผ่นนี้ไม่เลว”

เจียงฉือมองดูภายนอกแวบหนึ่ง ภายนอกหยาบ มองอย่างไรก็เป็นเพียงหินก้อนหนึ่ง

แต่เพื่อไม่เป็นการทำลายน้ำใจกู้หว่านเยว่ เขาจึงฝืนใจถามเจ้าของแผง

“หินก้อนนี้ราคาเท่าใด?”

เจ้าของแผงกวาดมองอย่างไม่ใส่ใจ ความคิดไม่ต่างจากเจียงฉือ นี่เป็นหินก้อนหนึ่งที่ไม่สะดุดตา

“หนึ่งร้อยตำลึง”

หนึ่งร้อยตำลึงจะว่ามากก็ไม่มาก น้อยก็ไม่น้อย เจียงฉือจึงลังเล

เดิมทีตัวเขาก็ไม่มีเงินทองมากนัก หากต้องเสียเงินหนึ่งร้อยตำลึงเพื่อสิ่งนี้ เช่นนั้นเงินในการซื้อหยกจะน้อยลงไปอีก

กู้หว่านเยว่เข้าใจความลำบากของเขา

“ลองซื้อมาดูก่อน หากเปิดออกมาแล้วเป็นเพียงหินไร้ประโยชน์ ข้าจะชดเชยเงินให้ท่าน”

“จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร?”

เจียงฉือรีบโบกมือ เขาจะรับเงินของกู้หว่านเยว่ไ