공유

บทที่ 554

작가: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
เดินกะโผลกกะเผลกออกไปด้านนอก

“ข้าประคองท่านไป” กงซุนซวงถลันขึ้นมา เห็นเจียงหลินต่อต้านเล็กน้อย นางเอ่ยปากอย่างหวังดี

“ท่านไม่รู้เรือนของเมิ่งฮูหยินอยู่แห่งใด ข้าพาท่านไปเถอะ”

“ขอบคุณมาก” เจียงหลินได้ยินก็พยักหน้าลง

ทั้งสองรีบเดินทางมาถึงลานบ้านของเมิ่งเหยียน ปรากฏว่าไม่เห็นเมิ่งเหยียน กลับมองเห็นลั่วยางกำลังคัดแยกยาสมุนไพรอยู่ภายนอก

นับตั้งแต่ขจัดความลุ่มหลงในความรักไป ลั่วยางก็หันมาให้ความสนใจต่อยาสมุนไพร

“นี่พวกเจ้า?”

ลั่วยางมองเจียงหลินและกงซุนซวงด้วยสายตาไม่เป็นมิตร หลายวันนี้ได้เห็นเมิ่งเหยียนตาแดงกลับมาหลายหน ภาพประทับใจต่อทั้งคู่จึงไม่ดีขึ้นมาก

“ได้ยินมาว่าพวกเจ้าพูดคุยเรื่องแต่งงานกันแล้ว ยังมาที่นี่ทำอันใด? ในเมื่อยุ่งเพียงนี้ ก็อย่าเดินเตร็ดเตร่ไปทั่วเลย”

อุปนิสัยของลั่วยางได้ตามปรมาจารย์แพทย์อยู่บ้าง พูดอย่างไม่สบอารมณ์

“นางเล่า?” เจียงหลินเปิดปากพูดได้อย่างยากลำบาก

ลั่วยางถลึงตาใส่เขาหลายหน อยากพูดอะไร มองเห็นขอบตาเจียงหลินแดงเรื่อแล้ว ชี้เข้าไปภายในห้อง

“หลังกลับมาก็ขังตนเองอยู่ภายในห้อง จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ออกมา”

“ขอบคุณมาก” เจียงหลินมองลั่วยางอย่างซาบซึ้งใจแว
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1920

    เมื่อเห็นการแต่งกายของชายผู้นั้น กู้หว่านเยว่ก็คาดเดาตัวตนของอีกฝ่ายได้ทันที“นี่คือ…คนของตลาดมืดหรือ?”ในเวลานี้ซูจิ่งสิงยังไม่ออกมา ฉินเซินดวงตาเป็นประกาย พลางเอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ“ฮูหยินช่างมีสายตาเฉียบคมจริง ๆ ท่านเดาไม่ผิด คนผู้นี้คือเถ้าแก่น้อยของตลาดมืดขอรับ”กู้หว่านเยว่พยักหน้า คนผู้นี้แต่งกายหรูหรา แม้จะหมดสติไปแล้ว แต่หว่างคิ้วก็เผยความเย่อหยิ่ง มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นผู้มีฐานะไม่ธรรมดา ที่แท้ก็คือเถ้าแก่น้อยของตลาดมืดนี่เอง“เขาชื่ออะไร?”“หวังฝานขอรับ”ฉินเซินอธิบาย “เถ้าแก่ของตลาดมืดสกุลหวัง มีบุตรชายหญิงอย่างละคน บุตรสาวคนโตชื่อว่าหวังเหยียน อายุยี่สิบกว่าปี เป็นคนมุ่งมั่นและแข็งแกร่ง ไม่แพ้บุรุษส่วนหวังฝานผู้นี้ เป็นคุณชายเสเพลที่ไม่เอาไหนอย่างแท้จริง คนของเราไปจับตัวเขาได้จากหอคณิกาขอรับ”กู้หว่านเยว่เหลือบมองแวบหนึ่ง พบว่าหวังฝานผู้นี้อย่างมากก็แค่อายุสิบห้าปี อายุยังน้อยขนาดนี้ก็เริ่มเที่ยวหอคณิกาแล้ว คงจะมัวเมาในสุรานารีมาตลอด ไม่ใช่คนดีอะไรอย่างแน่นอน“ในเมื่อไม่ใช่คนดีอะไร จับมาก็จับมาแล้ว ไม่เห็นมีอะไรน่าสงสาร”กู้หว่านเยว่กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1919

    “ถูกต้อง”ซูจิ่งสิงพยักหน้า แล้วอธิบายให้กู้หว่านเยว่ฟัง“ขุมกำลังของตลาดมืดของทางใต้นั้นหยั่งรากลึก มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลใหญ่ และขุนนางผู้มีอิทธิพลต่าง ๆ ดังนั้นอิทธิพลของพวกมันในดินแดนแถบนี้จึงแข็งแกร่งอย่างยิ่ง น้อยคนนักที่จะกล้าไปยั่วยุพวกมัน”กู้หว่านเยว่รู้สึกว่าเรื่องนี้รับมือได้ยากอยู่บ้าง “มิน่าเล่า พวกมันถึงได้กล้าโอหังและเหิมเกริมถึงเพียงนี้”ซูจิ่งสิงพยักหน้า “ตลาดมืดคอยจัดหาความสำราญให้กับขุมกำลังเหล่านั้น เดิมทีก็เป็นพวกเดียวกันอยู่แล้ว”“ถ้าเช่นนั้น ครั้งนี้ท่านไปตบหน้าตลาดมืดอย่างแรง ไม่เท่ากับว่าเป็นการล่วงเกินขุมกำลังส่วนใหญ่ของทางใต้ไปแล้วหรือ?”กู้หว่านเยว่รู้สึกเป็นกังวลแทนซูจิ่งสิงเมื่อครู่นี้ตอนที่นางตามซูจิ่งสิงมายังค่ายทหาร ก็ได้สำรวจกำลังพลของกองทัพซินเยว่คร่าว ๆ แล้วหากจะรับมือกับขุมกำลังเล็ก ๆ ทั่วไปคงไม่มีปัญหา แต่หากขุมกำลังทางใต้เหล่านี้ร่วมมือกันล้อมปราบพวกเขาขึ้นมา เรื่องคงจะยุ่งยากไม่น้อย“น้องหญิงมิต้องกังวล ข้ามีแผนรับมือแล้ว”ซูจิ่งสิงขยิบตา แววตาเผยความเจ้าเล่ห์เล็กน้อย พอได้อยู่กับกู้หว่านเยว่นาน ๆ แล้ว ในหัวของเขาก็มีแผนการเล็ก ๆ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1918

    จากการกระทำต่าง ๆ ของกู้หว่านเยว่หลังจากนั้น ซูจิ่งสิงก็คาดเดาได้ว่า กู้หว่านเยว่น่าจะมีความคิดที่จะรวบรวมที่ราบแห่งความโกลาหลให้เป็นหนึ่งเดียวเขาจึงตัดสินใจอยู่ที่ทางใต้เพื่อพัฒนาขุมกำลังของตน และค่อย ๆ หาโอกาสที่จะไปพบกับกู้หว่านเยว่“ดังนั้น ท่านจึงได้ก่อตั้งกองทัพซินเยว่ขึ้นมาหรือ?”ในที่สุดกู้หว่านเยว่ก็เข้าใจเจตนาของซูจิ่งสิง ในใจยิ่งรู้สึกซาบซึ้งมากขึ้น“ขอบคุณท่านพี่”ทั้งหมดนี้ก็เพื่อนาง“อันที่จริง ข้าเคยมีความคิดที่จะรวบรวมที่ราบแห่งความโกลาหลให้เป็นหนึ่งเดียวจริง ๆ ข้าได้ยินมาว่าที่นี่มีสงครามไม่หยุดหย่อน ประชาชนต้องพลัดถิ่นไร้บ้านอยู่เสมอ อาจมีสงครามเกิดขึ้นได้ทุกวัน”“ข้าจึงคิดว่า หากสามารถรวบรวมที่ราบแห่งความโกลาหลให้เป็นหนึ่งเดียวได้ ก็อาจจะสามารถยุติเรื่องราวทั้งหมดนี้ได้ ทำให้ประชาชนได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข”อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงความคิดเบื้องต้นของกู้หว่านเยว่เท่านั้นที่ราบแห่งความโกลาหลนั้นมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาล มีขุมกำลังมากมาย นางเองก็ไม่มีความมั่นใจเต็มร้อยว่าจะสามารถรวบรวมให้เป็นหนึ่งเดียวได้สำเร็จซูจิ่งสิงเห็นถึงความไม่แน่ใจของกู้หว่านเยว่ จึงจับ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1917

    กู้หว่านเยว่เบิกตากว้าง “เพราะเหตุใด หรือว่าที่ต้าฉีเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”นางคิดว่า หากไม่ใช่เพราะที่ต้าฉีเกิดเหตุไม่คาดฝันอะไรขึ้น ซูจิ่งสิงก็ไม่น่าจะเปลี่ยนแปลงแผนการเดิมของพวกเขาเมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไร้เดียงสาและความสงสัยของกู้หว่านเยว่ ซูจิ่งสิงก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างจนใจเหตุผลที่เขามายังที่ราบแห่งความโกลาหลก่อนกำหนด จะเป็นเพราะอะไรได้อีกเล่า? ก็ย่อมเป็นเพราะคิดถึงนางมากเกินไป ทั้งยังเป็นห่วงนางอีกด้วยตั้งแต่นางจากไป เขาก็ไม่เคยนอนหลับสบายเลย เขาจึงทุ่มเทตัวเองให้กับราชกิจทั้งหมด เพื่อลดเวลาที่จะต้องคิดถึงนางลงแต่ยิ่งพยายามกดความคิดถึงไว้มากเท่าไร มันก็ยิ่งปะทุรุนแรงมากขึ้นเท่านั้นในที่สุด หลังจากที่สถานการณ์ในต้าฉีมั่นคงอย่างสมบูรณ์แล้ว ซูจิ่งสิงก็ทนรอให้ครบกำหนดหนึ่งปีไม่ไหว จึงมาหานางก่อนกำหนด“ต้าฉีปกติดี จ้านจ้านก็สบายดีมาก”ซูจิ่งสิงกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเขามองลึกเข้าไปในดวงตาของกู้หว่านเยว่อย่างอ่อนโยน เสียงทุ้มของเขานุ่มนวลราวกับสายน้ำ“เป็นข้าที่คิดถึงเจ้า ทนรอที่จะได้พบเจ้าไม่ไหว”“ท่านพี่ ท่าน...”แก้มของนางแดง “พรึ่บ” ขึ้นมาในทันที ใบหน้าของก

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1916

    ถึงแม้ข้างกายข้าจะไม่ขาดคน แต่ในเมื่อองค์หญิงน้อยเป็นผู้แนะนำ เช่นนั้นก็รับไว้ ให้เขาอยู่ทำงานกับข้าก็แล้วกันถูซื่อดีใจจนเนื้อเต้น “ขอบคุณท่านแม่ทัพ ขอบคุณองค์หญิงน้อย”ฮั่วหยุนกล่าว “เจ้าตามข้ามา”ถูซื่อพยักหน้า รีบเดินตามหลังอีกฝ่าย และจากไปพร้อมกันเมื่อเห็นฮั่วหยุนพาชาวบ้านเหล่านั้นจากไป กู้หว่านเยว่ก็มองไปยังซูจิ่งสิง “ท่านพี่ ตอนนี้พวกเราจะไปที่ไหนกัน?”“ข้ามีค่ายทหารอยู่ใกล้ ๆ พวกเราไปพักผ่อนที่นั่นกันก่อน”ซูจิ่งสิงกล่าวพลางหันไปสั่งการผู้ใต้บังคับบัญชาที่อยู่เบื้องหลัง ให้นำคบเพลิงมาจุดไฟเผาอุโมงค์เหมือง“ไปกัน”เมื่อเห็นเปลวไฟลุกโชนอยู่ด้านหลัง ซูจิ่งสิงก็ยื่นมือให้กู้หว่านเยว่ โอบนางขึ้นบนหลังม้าแล้วทะยานจากไปอย่างรวดเร็ว“นี่ พวกท่านรอข้าด้วยสิ” หนานโย่วตะโกนไล่หลัง รีบปีนขึ้นม้าอย่างทุลักทุเล จากนั้นตามพวกเขาไปทั้งสองคนขี่ม้าเร็วสีเงินขาวตัวเดียวกัน กู้หว่านเยว่ไม่เคยรู้สึกผ่อนคลายทั้งกายและใจเช่นนี้มาก่อน นางเอนกายพิงอกของซูจิ่งสิงอย่างเกียจคร้าน หรี่ตามองไปข้างหน้า สัมผัสถึงเสียงหัวใจที่เต้นอยู่ด้านหลังนางหันกลับมายิ้มอย่างสดใส ประกอบกับชายหนุ่มผู้เย็นชาและ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1915

    อย่างไรเสีย เขามายังที่ราบแห่งความโกลาหลก็เพื่อกู้หว่านเยว่ ย่อมไม่ทำร้ายสหายของนางอย่างแน่นอน“เก็บอาวุธทั้งหมดขึ้นมา”ซูจิ่งสิงออกคำสั่ง ทหารที่อยู่เบื้องหลังก็รีบเก็บธนูในมือ และถอยกลับไปอย่างพร้อมเพรียงกันหนานโย่วกลืนน้ำลาย รีบมายืนอยู่ข้างกายกู้หว่านเยว่เมื่อเห็นสายตาที่ไม่เป็นมิตรของซูจิ่งสิง เขาก็หัวเราะฮ่า ๆ พลางเอ่ยขึ้น “ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม สมกับที่เป็นหัวหน้าของกองทัพซินเยว่ สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็นจริง ๆ ”ซูจิ่งสิงละสายตากลับ “องค์ชายรองเกรงใจเกินไปแล้ว”เขามองไปยังกู้หว่านเยว่ “น้องหญิง เรื่องวุ่นวายใหญ่โตเพียงนี้ ตลาดมืดจะต้องเคลื่อนไหวอย่างแน่นอนที่นี่ไม่ควรอยู่นาน พวกเรารีบไปจากที่นี่กันก่อนเถิด”กู้หว่านเยว่พยักหน้า “หนานโย่ว ท่านจะกลับไปก่อนพร้อมกับแม่ทัพฮั่ว หรือว่าจะไปกับข้า?”จุดประสงค์หลักของพวกเขาในครั้งนี้คือการช่วยชาวบ้านที่ถูกหลอกมา ตอนนี้ชาวบ้านได้รับการช่วยเหลือแล้ว ภารกิจก็ลุล่วง ถึงเวลากลับไปรายงานแล้วฮั่วหยุนวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว “องค์ชายรอง ขุมกำลังทางใต้นั้นเป็นแหล่งรวมคนสารพัดประเภท ไม่ใช่สถานที่ที่ควรจะอยู่นาน พวกเรารีบกลับกันเถิดพ่ะย่ะค่

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status