LOGINShare
บทที่ 970
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 971
กว่ารถม้ากลับมาถึงจวนกู้ เวลานี้ก็ดึกดื่นค่อนคืนแล้ว“น้องหญิง ข้าจะอยู่จนกว่าเจ้าจะเข้าไปข้างในแล้ว”ซูจิ่งสิงเปิดม่านออก กู้หว่านเยว่กำชับด้วยความเป็นห่วง“ระวังตัวด้วยนะเจ้าคะ”เรื่องอารามเต๋านี้เกรงว่าคงจะทำให้สบายใจไม่ได้ในตอนนี้ นางกลัวว่าซูจิ่งสิงจะทุ่มเทมากเกินไป“วางใจเถอะ” ซูจิ่งสิงบรรจงจูบหน้าผากของนางอย่างอ่อนโยน ดูท่าทางจะไม่ได้ยินสิ่งที่นางพูด กู้หว่านเยว่ได้แต่ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา แล้วหมุนตัวกลับเข้าไปในจวน“ฮูหยิน ข้าน้อยจะไปเตรียมน้ำร้อนให้อาบน้ำเจ้าคะ ฮูหยินอาบน้ำก่อน แล้วค่อยเข้านอน”หงเจาโรยน้ำมันหอมระเหยกลิ่นกุหลาบลงในอ่างน้ำอย่างใส่ใจ และเตรียมชุดสำหรับนอนให้กู้หว่านเยว่อย่างดีจากนั้นก็เริ่มรายงานเรื่องการทำงานในร้านขายชาดเมื่อช่วงสองวันที่ผ่านมานี้ของเจียงอวิ๋นจิ่นให้นางฟัง“แม่นางเจียงตั้งใจทำงานมาก จัดการบัญชีของสาขาได้อย่างเป็นระเบียบ ต้อนรับลูกค้าอย่างอบอุ่น ไม่ได้แสดงกิริยาเอาแต่ใจแต่อย่างใด”หงเจากล่าวชื่นชม “ข้าน้อยเห็นว่าเวลานางว่าง นางแค่หยิบตำราเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่านอย่างเงียบ ๆ”กู้หว่านเยว่พยักหน้า “หากนางไม่มีปัญหา ต่อไปข้าจะยกสาขาให้นางดูแล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 972
“กู้หว่านเยว่และท่านอ๋องช่างดีกับเจ้ายิ่งนัก”ลั่วยางฉลาดปราดเปรื่องมาก เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น“ใช่ อาลู่ทำผิด แต่ข้าไม่เคยทำผิดเลย”ครั้นเอ่ยถึงซวนลู่ เกาเจี้ยนก็ยิ่งลำบากใจ ลั่วยางอดพูดจาแขวะไม่ได้“ผู้คนในใต้หล้า ใครบ้างไม่เคยทำผิด? รู้ผิดก็แก้ไข อีกอย่างซวนลู่ไม่ชอบเจ้า เจ้าจะชอบหรือไม่ชอบนางมันเกี่ยวอะไรกัน ชอบคนคนหนึ่งมันไม่ผิดหรอก หากเจ้าคิดว่านางไม่คู่ควรกับความรักของเจ้า เช่นนั้นเจ้าก็ควรเก็บความรักของเจ้ากลับไป”ลั่วยางพูดเช่นนี้ก็เพราะประสบการณ์ของเกาเจี้ยนเหมือนกับนาง คาดไม่ถึงว่าเกาเจี้ยนจะอ้าปากตาค้าง มองลั่วยางด้วยความประหลาดใจ ใจเต้นตึกตักเหมือนหัวใจโดนกระแทกอะไรสักอย่าง“หมอหญิงลั่ว ชอบคุณที่คอยชี้แนะข้า”“ไม่ต้องเกรงใจ เราต่างก็มีชะตากรรมร่วมกัน”ทั้งสองพูดคุยพลางเดินออกไป กู้หว่านเยว่หยิบตำราแพทย์ที่เก็บมาได้จากทะเลสาบขึ้นมาศึกษา กระทั่งเห็นซูจิ่งสิงเข้ามาด้วยความรีบร้อน“หว่านเยว่ ซ่งเสวี่ยเกิดเรื่องใหญ่แล้ว”“เกิดอะไรขึ้น?！” กู้หว่านเยว่ตกใจ คิดว่าตัวเองฟังผิดไปพี่หญิงซ่งอยู่ในบ้านสกุลโจวตลอดจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นได้ หรือว่าเพราะโจวเซิง?ซูจิ่งสิงเก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 973
การดึงมีดออกจำเป็นต้องใช้ทักษะที่ชำนาญมาก หากเกิดความผิดพลาดขึ้นมา อาจจะบาดเจ็บถึงอวัยวะภายในของคนที่กำลังเจ็บอยู่หรือไม่ก็ทำให้เลือดออกมากก็ได้“หว่านเยว่ ช่วยเขาด้วย”นัยน์ตาของซ่งเสวี่ยแดงก่ำ นางไม่เคยเสียสติเช่นนี้มาก่อน“ข้าดูหน่อย”กู้หว่านเยว่เปิดกล่องยา ใส่ถุงมือยาง และเริ่มดูสถานการณ์ของโจวเซิง“อาการบาดเจ็บสาหัสอยู่ ต้องรีบดึงมีดออก”นางหยิบผ้าพันแผล ยาแก้อักเสบและยาฆ่าเชื้อออกมาจากกล่องยา และกล่าวกับซูจิ่งสิงว่า“ท่านพี่ ท่านพาคนออกไปจากห้องหนังสือหน่อยเจ้าค่ะ ข้าต้องการความเงียบ”โจวเซิงหายใจรวยรินมาก ต้องพาเข้าไปช่วยเหลือในห้วงมิติสองสามีภรรยาต่างสบตากัน ซูจิ่งสิงรู้ว่านางกำลังคิดสิ่งใด จึงพยักหน้า“วางใจเถอะ ข้าจะจัดการให้เจ้าเดี๋ยวนี้”เขาเดินมาหารองผู้ว่าราชการสวี่ ให้เขาขับไล่คนที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปข้างนอก“ฮูหยินน้อย” จู่ ๆ โจวเซิงก็ฟื้นขึ้นมา พยายามลืมตาความจริงแล้วเขาตระหนักรับรู้อยู่ตลอด เพียงแต่ปวดแผลเกินกว่าจะทนได้ ทั้งยังเสียเลือดมาก ทำให้ไม่มีเรี่ยวแรงพูดแต่เมื่อครู่เขาได้ยินน้ำเสียงจริงจังของกู้หว่านเยว่ พอจะเดาได้ว่าตัวเองอันตรายเพียงใด“ฮู
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 974
“ลากเขาออกไป”ซูจิ่งสิงโบกมือสั่งการ มองเจ้าสำนักฉินด้วยสายตาเย็นชา เพียงแต่ในเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่ต้องจัดการเขาภายในห้องหนังสือถูกเก็บกวาดจนสะอาดเกลี้ยง ซูจิ่งสิงทำการใส่กลอนอย่างแน่นหนา“น้องหญิง เจ้าตั้งใจช่วยคนไป ส่วนข้าจะไปเฝ้าข้างนอกให้เจ้าเอง”ครั้นได้ยินเสียงของซูจิ่งสิง กู้หว่านเยว่ก็รู้สึกปลอดภัยมากแล้ว นางพาเจ้าตัวเข้าไปทำการรักษาในห้วงมิติ อาการของโจวเซิงสาหัสมาก เวลานี้หมดสติไปแล้วกู้หว่านเยว่ทำการถ่ายเลือดแบบฉุกเฉินให้เขาก่อน จากนั้นก็ใช้อุปกรณ์ตรวจดูบาดแผลของเขา“โชคดีนะ ที่ไม่ได้บาดเจ็บถึงภายใน”ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่ แม้ว่าปากแผลจะลึกมาก แต่ก็ไม่ได้อันตรายถึงชีวิตกู้หว่านเยว่ดึงมีดออกอย่างเป็นระบบระเบียบ จัดการปากแผล ฆ่าเชื้อ เย็บแผลและใส่ยากระทั่งพันแผลจนเสร็จ จากนั้นก็ฉีดยาแก้อักเสบเป็นจำนวนสองขวด ถึงค่อยพาเขาออกมาจากห้วงมิติเวลานี้บริเวณนอกห้องหนังสือได้มืดสนิทลงแล้วกู้หว่านเยว่มองดูเวลาในห้วงมิติแวบหนึ่ง นางอยู่ในห้วงมิติแบบไม่รู้เวลากว่าสามชั่วยาม“ท่านพี่ เสร็จแล้วเจ้าค่ะ”จากนั้นก็เดินมาเคาะประตู เมื่อซูจิ่งสิงได้ยินเสียง ก็รีบเปิด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 975
“ดูท่าทางหลังจากที่เจ้าหนีออกมาจากสุ่ยโจวได้ ก็ตรงมายังเจดีย์หนิงกู่ทันที”กู้หว่านเยว่รู้ที่มาที่ไปของเรื่องราวเป็นอย่างดี นางกัดฟันกรอดอย่างเกลียดชังให้กับบุรุษผู้นี้“ที่แท้เจ้าก็ไม่ได้ทำร้ายผู้อื่นเป็นครั้งแรก!”สวรรค์รับรู้ ก่อนหน้าหน้าอารามเต๋าแห่งนี้ เขาทำร้ายคนไปแล้วเท่าไหร่ซูจิ่งสิงขมวดคิ้วมุ่น “เดิมทีอารามแห่งนั้นเป็นอารามที่ศักดิ์สิทธิ์มาก เมื่อห้าปีก่อนเจ้าสำนักคนเก่าสิ้นลมหายใจโดยไม่ทราบสาเหตุ จนต้องเปลี่ยนเจ้าสำนักคนใหม่ ซึ่งก็คือบุรุษที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้ นับตั้งแต่นั้นมา อารามเต๋าแห่งนั้นก็โด่งดังเรื่องของสือจีเหนียงเหนียง”แต่ระหว่างห้าปีมานี้ เจ้าสำนักฉินผู้นี้ได้ทำการปรับเปลี่ยนโครงสร้างภายในอารามเต๋ามาโดยตลอด กระทั่งเข้ามาควบคุมอารามเต๋าแห่งนี้โดยสมบูรณ์ และทำตามอำเภอใจอยู่ด้านในพานักพรตที่อยู่ใต้คำสั่งมาทำเรื่องต่ำช้า“เจ้ากล้าทำเรื่องผิดศีลธรรมเช่นนี้ เจ้าไม่กลัวฟ้าผ่าบ้างหรือไร?”เนี่ยชิงหลานด่าทออย่างโกรธเคือง จนเจ้าสำนักฉินต้องตอบโต้กลับ“เรื่องผิดศีลธรรมอะไรกัน? เห็น ๆ อยู่ว่าข้าทำความดี! สตรีเหล่านั้นไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ บุรุษที่อยู่ด้วยทำให้พวกนาง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 976
“ท่านอ๋อง ยังมีบ่าวรับใช้อีกคนหนึ่งอยู่ในห้องหนังสือ ถูกเจ้าสำนักทำร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ เสียชีวิตในที่เกิดเหตุขอรับ”รองผู้ว่าราชการสวี่ถอนหายใจแล้วเอ่ยเตือน ซูจิ่งสิงกล่าวเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ไปเอาเงินยี่สิบตำลึง ไปให้คนในครอบครัวของเขาจัดการงานศพเถิด”ชีวิตความเป็นความตายขึ้นอยู่กับโชคชะตา ตอนที่พวกเขามาถึง บ่าวรับใช้คนนั้นก็เสียชีวิตไปแล้ว ไม่สามารถทำอะไรได้ดังนั้น เจ้าสำนักฉินผู้นั้นช่างโหดร้ายอย่างแท้จริง แม้แต่คนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ก็ยังไม่ละเว้น ถูกสุนัขป่ากัดกินร่างกายจนแยกเป็นชิ้น ๆ ก็สมควรแล้ว ไม่น่าสงสารเลยแม้แต่น้อยขณะที่พูดคุยกันอยู่นั้น แม่นมฉินก็นำรถม้ามาถึง บ่าวรับใช้หลายคนช่วยกันยกโจวเซิงขึ้นวางบนแคร่หามอย่างระมัดระวังกู้หว่านเยว่เอ่ยขึ้น “พี่หญิงซ่ง ท่านตั้งใจจะพาเขาไปที่ไหนหรือ?”“กลับจวนโจว” ซ่งเสวี่ยขมวดคิ้วพลางกล่าวขึ้น “เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ท่านพ่อและท่านแม่ต้องรู้แน่ ๆ ข้าก็ไม่อยากปิดบังพวกท่าน หลังจากกลับไป ข้าจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้พวกท่านฟังทั้งหมด”“ก็ดี เช่นนั้นหากมีเรื่องอะไร ท่านก็รีบมาบอกข้านะ”“ขอบใจเจ้ามาก”ซ่งเสวี
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 977
“ก็ได้ ตกลง”โจวเซิงตอบรับอย่างอ่อนแรง ส่วนใหญ่เป็นเพราะตกตะลึงกับซ่งเสวี่ยที่ท่าทางแข็งกร้าวเช่นนี้เมื่อเห็นเขารับปาก น้ำเสียงของซ่งเสวี่ยก็อ่อนลง“ท่านไม่ต้องกังวล ถึงแม้ท่านจะอาศัยอยู่ในจวนของพวกเรา แต่เรือนของท่านก็อยู่ห่างไกลมาก ปกติแล้วก็ไม่มีใครมาที่นี่ และอยู่ไกลจากเรือนที่ท่านพ่อ ท่านแม่ และนานนานอาศัยอยู่มาก ต่อให้ขื่อคานเรือนของท่านพังลงมา ก็คงทับแค่บนตัวท่านเท่านั้น ไม่มีทางส่งผลกระทบถึงพวกเขาหรอก”นางกล่าวต่อ“ข้าได้บอกเรื่องของท่านกับท่านพ่อและท่านแม่แล้ว พวกท่านทั้งสองเป็นคนมีเหตุผล จะไม่มีทางไล่ท่านออกจากจวนเพราะเรื่องนี้แน่นอน และจะไม่รังเกียจท่านด้วย”อันที่จริงโจวเหล่าชอบโจวเซิงมาก เพราะถึงอย่างไรก็เป็นลูกหลานสกุลเดียวกัน แถมยังโดดเด่นเช่นนี้ก่อนหน้านี้ โจวเซิงก็เคยเป็นลูกศิษย์ของโจวเหล่า ในบรรดาลูกศิษย์ทั้งหมดของเขา โจวเซิงถือว่าเป็นอันดับต้น ๆ เพียงแต่เขาโชคร้ายเกินไป ทำให้เรียนต่อจนจบไม่ได้ จึงต้องหยุดเรียนกลางคันด้วยเหตุนี้ โจวเหล่าจึงรู้สึกเสียดายอยู่พักหนึ่ง คิดว่าคนที่มีความสามารถเช่นนี้ต้องเสียโอกาสไปแล้วก่อนหน้านี้ ตอนที่โจวเซิงเพิ่งมาถึงเจดีย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 978
ผู้อาวุโสทั้งสองกังวลใจอย่างมาก แต่ทางซ่งเสวี่ยกลับไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรเลยไม่ใช่ว่านางไม่ใส่ใจเรื่องนี้ แต่ในเมื่อนางเลือกที่จะยอมรับมันแล้ว นางก็จะไม่เก็บมาใส่ใจอีกในทางกลับกัน โจวเซิงกลับรู้สึกหนักใจขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเห็นว่าบาดแผลของตัวเองดีขึ้นในทุก ๆ วัน เขาคิดว่าควรจะรีบออกจากจวนโจวดีหรือไม่ เพื่อจะได้ไม่นำความเดือดร้อนมาให้พวกเขายิ่งไปกว่านั้น เขากังวลว่าหากตัวเองยังคงพักอยู่ที่นี่ต่อไป และอยู่กับซ่งเสวี่ยต่อไปเรื่อย ๆ ตัวเขาเองก็จะรู้สึกไม่อยากจากไปมากขึ้น“ฮูหยินน้อย ข้ามีเรื่องอยากจะปรึกษาท่าน...”โจวเซิงตัดสินใจ ทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะของกู้หว่านเยว่ดังมาจากหน้าประตู“พวกเจ้ากำลังจะปรึกษาเรื่องอะไรกัน ข้ามีเรื่องสำคัญกว่านี้ ไม่เช่นนั้นฟังเรื่องของข้าก่อน แล้วพวกเจ้าค่อยปรึกษากัน?”“หว่านเยว่ เจ้ามาแล้ว”ซ่งเสวี่ยเห็นนางก็ดีใจมาก รีบลุกขึ้นรินน้ำชาให้นางกู้หว่านเยว่รับถ้วยชาอย่างว่าง่าย ซ่งเสวี่ยก็รินน้ำชาอีกถ้วยให้ซูจิ่งสิง แล้วเชิญสองสามีภรรยานั่งลง“พวกเจ้ามาหาข้ามีเรื่องอะไรหรือ?”เท่าที่นางรู้ ช่วงนี้สองสามีภรรยายุ่งมาก ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญอะไร ก็คงไม่มาหา
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1664
“พี่หญิง บางทีท่านอาจจะรู้สึกว่าข้ารักตัวกลัวตาย แต่ในใจกลับรู้สึกว่าหนานเจียงไม่มีที่ยืนสำหรับพวกเราแล้วบางทีสิ่งที่ข้าทำอาจช่วยทำให้สกุลชวีมีทางรอด”“ทางรอด?”เมื่อชวีอวี้ได้ยินคำพูดนี้ รอยยิ้มเย้ยหยันก็ปรากฏขึ้นที่ใบหน้า“สกุลชวีของเราไม่มีทางรอดแล้ว”นางมองไปทางชวีเฟิง“คิดว่าตอนที่เจ้าเพิ่งเข้ามาก็เห็นแล้ว ข้างนอกล้วนเป็นคนของสกุลวู ฮองเฮาอยากให้พวกเราตาย สกุลวูก็อยากให้พวกเราตาย พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”ในแววตาของนางเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ราวกับว่าเคยผ่านความเป็นความตายมาแล้วชวีเฟิงนึกถึงอะไรบางอย่างกะทันหัน“พี่ชวีหลิงล่ะ?”เขาเป็นคู่หมั้นของพี่หญิง เหตุใดจึงไม่เห็นเขาปรากฏตัว และพี่หญิงก็ไม่ได้พูดถึงเขาเลยจู่ๆ เขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี“พี่หญิง พี่ชวีหลิงล่ะ?”จนกระทั่งเวลานี้เอง ในที่สุดร่างกายของชวีอวี้ก็สั่นอย่างไม่สามารถควบคุม นางปิดหน้า หยดน้ำตาไหลออกมาจากระหว่างนิ้ว “ตายแล้ว เขาตายแล้ว”“อะไรนะ!”ชวีเฟิงทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ จิตใจได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ถึงว่าชวีอวี้จะแต่งงานกับวูเมิ่ง ชวีหลิงไม่เคยปรากฏตัวเลย“วูเมิ่งฆ่าเขาหรือ?”ชวีเฟิง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1663
กู้หว่านเยว่ยกกระเบื้องแผ่นหนึ่งขึ้น แล้วมองเข้าไปในห้อง“เป็นอย่างไรบ้าง?” ชวีเฟิงกล่าวถาม“ในห้องมีแค่คุณหนูใหญ่สกุลชวีคนเดียว ไม่เห็นพ่อแม่เจ้า”หลังจากกู้หว่านเยว่สำรวจดูอย่างละเอียด สายตาไปตกที่ใบหน้าชวีอวี้ หน้าตางดงาม มีเสน่ห์แบบคนต่างแดน นางเป็นหญิงงามจริงๆ ด้วย ไม่แปลกใจเลยที่วูเมิ่งยอมทำทุกอย่างเพื่อแต่งงานกับนางเดี๋ยวก่อน กู้หว่านเยว่เห็นชวีอวี้ล้วงมีดสั้นออกจากแขนเสื้อกะทันหัน“เหมือนว่าพี่หญิงเจ้าจะฆ่าตัวตาย”“อะไรนะ!”ชวีเฟิงไม่สามารถสงบสติอารมณ์แล้ว กระโดดลงจากคานโดยตรง แล้วปีนเข้าไปในห้องผ่านหน้าต่างที่อยู่ด้านหลังการเคลื่อนไหวนี้ทำให้ยามในเรือนรู้ตัวทันที“ใคร?”มียามสองคนมาตรวจดู และเจอเข้ากับกู้หว่านเยว่ที่ตามหลังมาพอดี“โทษที”พลันกู้หว่านเยว่ยกมือขว้างผงพิษออกไป ทำให้ยามสองคนนี้หมดสติโดยตรง“พี่หญิง ท่านกำลังทำอะไร?” ชวีเฟิงมาถึงตรงหน้าชวีอวี้แล้ว เขาแย่งมีดสั้นมาด้วยมือเปล่าโดยไม่สนใจความคม“เจ้า?”ชวีอวี้ตกใจ เนื่องจากชวีเฟิงในเวลานี้กำลังปลอมตัว ดังนั้นชั่วขณะนางจึงจำไม่ได้กระทั่งได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ในที่สุดก็รู้แล้วว่าคนตรงหน้าก็คือชวีเฟิงน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1662
“ท่านพ่อกับท่านแม่ล่ะ พวกเขาถูกปล่อยออกมาแล้วหรือ?”“ยังเจ้าค่ะ ทางสกุลวูบอกว่ารอท่านแต่งเข้าไปแล้ว พวกเขาจึงจะปล่อยนายท่านกับฮูหยินออกมา”คนรับใช้พูดพลางกำหมัดแน่นเพื่อบีบให้คุณหนูใหญ่แต่งงานกับคุณชายใหญ่สกุลวู พวกเขาถึงกับจับนายท่านกับฮูหยินไป“วันนี้เป็นวันมงคลของข้า แต่พวกเขายังขังพ่อแม่ของข้าไว้ในคุก และยังไม่ให้พวกเขามาร่วมงานแต่งของข้า นี่มันงานแต่งแบบไหนกัน”รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏที่มุมปากชวีอวี้“คุณหนูใหญ่…”“พอแล้ว เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว ออกไปก่อนเถอะ ข้าอยากอยู่ที่นี่เงียบๆ สักพัก”ชวีอวี้หลับตา ท่าทางดูอ่อนล้ามาก ราวกับไม่อยากเอ่ยปากพูดอีกแม้แต่คำเดียวคนรับใช้มองนางอย่างระมัดระวังแวบหนึ่ง รู้เช่นกันว่าตอนนี้นางไม่สบายใจ ไม่อยากพูดอะไรมากอีก กลัวว่าสภาพจิตใจของชวีอวี้จะยิ่งหดหู่ด้วยเหตุนี้จึงหมุนกายเดินออกไป และปิดประตูห้องอย่างเชื่อฟัง“ที่นี่หรือ?”นอกประตูของสกุลชวีในเวลานี้ กู้หว่านเยว่มองดูคฤหาสน์ที่แขวนผ้าสีแดงและโคมไฟสีแดงเต็มไปหมด มีความสงสัยปรากฏขึ้นในแววตา“ใช่ ที่นี่แหละ”ชวีเฟิงกำหมัดแน่น สีหน้ายิ่งดูน่าเกลียดหลังจากเข้าเมือง ระหว่างทางก็ได้ยินผู้คน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1661
ชวีเฟิงหัวเราะเยาะ “สกุลวูเชี่ยวชาญแมงป่องพิษ เพราะช่วยฮองเฮาเพาะเลี้ยงราชาแมงป่องพิษ ดังนั้นเฮาฮองจึงให้ความสำคัญมากเดิมทีตระกูลของพวกเขารั้งท้ายสุดในห้าตระกูลใหญ่ แต่ตอนนี้สกุลชวีของเราเข้ามาแทนที่ ได้กระโดดขึ้นไปเป็นผู้นำห้าตระกูลใหญ่และสาเหตุที่ฮองเฮาจะเล่นงานสกุลชวีของเรา ก็เป็นเพราะสกุลวู”ที่แท้คุณหนูใหญ่สกุลชวีที่วูเมิ่งคุณชายใหญ่สกุลวูชอบก็คือชวีอวี้พี่สาวแท้ๆ ของชวีเฟิงแต่ชวีอวี้มีคนในใจนานแล้ว ซึ่งเป็นคนในตระกูลสกุลชวีก็ให้ทั้งสองหมั้นหมายกันนานแล้ว ย่อมไม่มีทางตอบตกลงวูเมิ่ง“วูเมิ่งคนนี้มักจะวนเวียนอยู่ในบ่อนพนันหรือซ่องโสเภณี เขาก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของห้องปรุงพิษ จิตใจอำมหิตไร้ความปรานี เชี่ยวชาญการใช้ยาพิษ เพื่อบรรลุเป้าหมายไม่เลือกวิธีการ ครั้งหนึ่งเคยมีคนจากหมู่บ้านหนึ่งล่วงเกินเขา เขาถึงกับวางยาพิษฆ่าคนทั้งหมู่บ้าน หลังจากเกิดเรื่องก็สั่งให้คนปิดเรื่องนี้เพียงแต่ตอนนั้นสกุลชวีของเราพอจะมีอิทธิพลอยู่บ้าง ดังนั้นจึงรู้เรื่องนี้อย่างลับๆคนต่ำช้าที่จิตใจอำมหิตและเห็นชีวิตของคนเป็นผักปลาอย่างเขา อย่าว่าแต่พี่หญิงไม่ชอบเขาเลย สกุลชวีของเราก็ไม่มีทางให้พี่หญิงแต
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1660
กู้หว่านเยว่พยักหน้า เดิมทีนางเองก็ไม่ได้คิดจะอยู่ในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้อยู่แล้ว แค่อยากเข้าไปพักผ่อน แวะกินอาหารเช้าแล้วค่อยเดินทางต่อก็เท่านั้น ภารกิจก็ต้องทำ ข้าวก็ต้องกิน“ไป เราเข้าไปดูก่อนเถอะ”กู้หว่านเยว่ขี่ม้ามาถึงหน้าประตูเมือง จากนั้นก็มองพิจารณาชื่อของเมืองแห่งนี้“เมืองโยวหุน”นางกระตุกมุมปาก ชื่อของเมืองนี้ฟังดูแปลกยิ่งนัก หากไม่รู้คงคิดว่าเป็นเมืองผีในระหว่างนั้นขนตามตัวก็พากันลุกซู กู้หว่านเยว่กลงจากหลังม้า และเดินเข้าไปในเมืองโยวหุนผู้คนที่สัญจรในเมืองแห่งนี้มีจำนวนมากนางในตอนนี้แต่งตัวเป็นคนหนานเจียงแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ดึงดูดสายตาของใครทั้งสองคนเดินมานั่งอยู่หน้าแผงลอยแห่งหนึ่งรอบตัวของพวกนางมีคนหนานเจียงที่กำลังกินอาหารกันอยู่ไม่น้อย กินไปพลางพูดคุยไปพลาง กู้หว่านเยว่ตั้งใจฟังอยู่ครู่หนึ่งพบว่าไม่มีใครสนใจสงครามระหว่างต้าฉีกับหนานเจียงเลยสักคนชวีเฟิงกล่าวอธิบายเสียงต่ำ “หนานเจียงไม่มีสงครามมาหลายร้อยปีแล้ว และไม่เคยมีศัตรูจากข้างนอกเข้ามายุ่งย่าม ดังนั้นชาวบ้านจึงไร้ความรู้สึกกันนานแล้ว คิดว่าสงครามไม่มีทางมาถึงหนานเจียงได้อย่างแน่นอน ที่นี่จะต้องเป
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1659
นางอยากรู้ว่าราชินีหนานเจียงผู้นี้กำลังจะทำอะไรลับหลังนางกันแน่ ตั้งใจจะใช้ห้องปรุงพิษแห่งนั้นทำสิ่งที่น่าประหลาดใจอะไรอยู่กันแน่พิษ หากใช้มันจริง ๆ ความรุนแรงก็ไม่ต่างกับดินปืนเลยเวลานี้เกาเจี้ยนเพิ่งได้เข้าใจ “ท่านจะปลอมตัวเป็นหนึ่งในคนชุดดำเหล่านั้นอย่างนั้นหรือ?”“ถูกต้อง”กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางทำหน้ากากหนังคนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว“ในเมื่อเจ้าและอวิ๋นมู่ร่วมมือกันแล้ว ต่อไปข้าคงฝากฝังเจ้าได้อย่างวางใจ ข้าขอเก็บของสักครู่แล้วจะออกเดินทางทันที”กู้หว่านเยว่ดูรีบร้อนมากเรื่องนี้จะช้าไม่ได้“ขอรับ”เกาเจี้ยนคงพูดอะไรไม่ได้ ถึงอย่างไรก็ผิดหวังความไว้วางใจของพระมเหสีไปแล้ว แต่นางก็ยังยกกองกำลังแนวหน้าให้เขาดูแลทั้งหมด!กู้หว่านเยว่คว้าป้ายอาญาสิทธิ์ของหกคนนั้น ก่อนจะควบม้ามุ่งหน้าไปกับทิศทางของหนานเจียงพร้อมกับชวีเฟิง“หวังว่าหว่านเยว่จะกลับมาอย่างปลอดภัย”อวิ๋นมู่มองไปยังทิศทางที่กู้หว่านเยว่จากไป แววตาเป็นห่วงยังคงจ้องมองอย่างนั้นอยู่เนิ่นนานเกาเจี้ยนจึงเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาว่า “ถ้าเป็นห่วง เมื่อครู่ใยไม่โน้มน้าวกับข้าเล่า เป็นห่วงตอนนี้จะได้อะไรขึ้นมา”อวิ๋นมู่คลี่ยิ้ม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1658
“แบบนี้ไม่ได้นะขอรับ พระมเหสี การเดินทางครั้งนี้อันตรายมาก ก่อนจะออกเดินทาง ข้าสัญญาต่อฝ่าบาทว่าจะต้องปกป้องท่านอย่างดีที่สุดหากเขารู้ว่าข้าให้ท่านเดินทางไปหนานเจียงเพียงลำพัง เขาจะไม่ตัดหัวของข้าเลยหรือ?”เกาเจี้ยนร้อนใจมาก เหตุใดกู้หว่านเยว่ถึงได้มีความคิดที่เหลวไหลและกล้าหาญถึงเพียงนี้ เขายังไม่อยากตายกู้หว่านเยว่ยกมือเท้าคางพลางคลี่ยิ้ม“ไม่ได้จะไปเพียงลำพังเสียหน่อย นี่ ข้าให้ชวีเฟิงไปกับข้าด้วย”“เขา?” เขาเนี่ยนะ?เกาเจี้ยนส่ายหน้าทันที“พระมเหสี ได้โปรดท่านคิดทบทวนดี ๆ เถิด”ทว่าแม้แต่ซูจิ่งสิงก็ยังโน้มน้าวกู้หว่านเยว่ไม่ได้ นับประสาอะไรกับเกาเจี้ยน“เรื่องนี้ว่าไปตามนี้ก่อนแล้วกัน กว่าฟ้าจะสว่างยังเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วยาม ข้าง่วงแล้ว ขอพักสักหน่อย เจ้าออกไปจุดพลุส่งสัญญาณเถอะ รอให้คนของอวิ๋นมู่มาถึงแล้วค่อยมาปลุกข้า”เมื่อกู้หว่านเยว่กล่าวจบ ก็เข้าไปในกระโจมที่อยู่ถัดไปอื้อ ไม่ใช่ว่านางอยากเปลี่ยนกระโจมหรอก ความจริงคือกลิ่นเท้าในกระโจมของเกาเจี้ยนแรงเกินไปต่างหาก!พรุ่งนี้ต้องหาผงดับกลิ่นเท้ามาให้เขาสักห่อ รักษากลิ่นเท้าของเขาให้หาย“พระมเหสี!”เกาเจี้ยนไล่ตามม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1657
มิน่าล่ะในระหว่างการสอบสวนเมื่อครู่ นางมองเล่ห์เหลี่ยมที่พวกเขาพยายามจะใช้พิษไม่ต่ำกว่าห้าครั้งนั้นได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ภายใต้ความจนปัญญานางทำได้แค่กดจุดทั่วร่างกายของคนเหล่านี้ไว้ เหลือเพียงปากของพวกเขาที่ยังสามารถพูดได้“ชวีเฟิง เจ้าสมควรตาย”เมื่อคนชุดดำเห็นชวีเฟิงขายความลับของหนานเจียงจนหมดเกลี้ยง ดวงตาก็พลันเบิกกว้างอย่างโกรธเคือง และสบถเป็นภาษาถิ่น“หุบปาก”ครั้นกู้หว่านเยว่ได้ยินเสียงโวยวาย ก็ขว้างเข็มเล่มหนึ่งออกไปปักลิ้นของคนผู้นั้นอย่างหมดความอดทน“อ๊าก!”เขาส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนาออกมาคนชุดดำคนอื่นเห็นเหตุการณ์นี้ก็ทยอยกันตัวสั่นงันงก รีบปิดปากทันที“เอาละ ตอนนี้เจ้าพูดต่อได้แล้ว” กู้หว่านเยว่หันไปมองชวีเฟิงชวีเฟิงตัวสั่นงันงกนางมารยังไงก็คือนางมารอยู่วันยังค่ำ น่ากลัวเหมือนกับในความทรงจำจริง ๆเขากลืนน้ำลายอึกใหญ่“ว่ากันว่า ในห้องปรุงพิษมีคนอยู่มากกว่าสามสิบคน ทุกคนอาศัยลวดลายบนแขนมาระบุสถานะ”กู้หว่านเยว่โบกมือไปมาเกาเจี้ยนตั้งสติแล้วรีบเดินขึ้นหน้า ถกแขนเสื้อของคนชุดดำทั้งหกคนขึ้น เผยให้เห็นแขนข้างภายใต้ร่มผ้าเป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ บนแขนของคนชุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1656
“ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาอยากฆ่าพวกเจ้า ก็แค่บังเอิญโดนข้าจับได้เสียก่อน”“พระมเหสี ข้าเอง”เกาเจี้ยนจะกล้าให้กู้หว่านเยว่ลงมือเองได้อย่างไร เขารีบรุดหน้าเข้าไปคว้าเชือกป่านจากมือของนาง แล้วจับคนชุดดำทั้งห้าคนลากไปมัดเอาไว้ด้วยกัน“จริงสิ ใต้ต้นไม้ใหญ่ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ยังมีคนชุดดำที่โดนข้าฟาดสลบอีกหนึ่งคน เจ้าส่งคนไปลากเขามามัดไว้ด้วยกันเถอะ”จะปล่อยให้คนชุดดำมีโอกาสรอดกลับไปรายงานเจ้านายของมันแม้แต่คนเดียวไม่ได้“พระมเหสีโปรดวางใจ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”เกาเจี้ยนรีบพุ่งตัวออกจากค่าย ทันทีที่ออกไป จู่ ๆ หนังตาก็กระตุกมิน่าล่ะกู้หว่านเยว่จึงสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลทหารลาดตระเวนนอกค่ายแห่งนี้พากันล้มลงไปบนพื้นและหลับไปเสียงกรนของทุกคนดังสนั่น และมีน้ำลายไหลยืดจากมุมปาก ทหารลาดตระเวนปกติที่ไหนจะเป็นเช่นนี้? “รีบลุกขึ้นได้แล้ว นอนอะไรกันนักหนา หลับสบายกันขนาดนี้จนไม่รู้ว่าค่ายของตัวเองถูกทำลายไปแล้ว”เกาเจี้ยนเดินขึ้นหน้า ยกเท้าเตะทหารสองนายตรงหน้า“ท่านแม่ทัพ เกิดอะไรขึ้น?”“ข้าหลับได้อย่างไร?”ทหารสองคนมีสีหน้างัวเงีย รีบคุกเข่าขอความเมตตาจากเกาเจี้ยน“ท่านแม่ทัพได้โปรดไว้
