ВойтиShare
ตอนที่ 2 เดต (บ้าๆ) กับมาเฟีย!?
Последнее обновление:
2025-04-19 22:05:01“ดีเลย… เธอเป็นแฟนฉันแล้วนะ”
เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายตรงหน้าทำให้ฉันแทบสำลักอากาศตัวเอง! เฮ้ยย! นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย!? 😱💀
ฉันยืนค้างไปสามวิ ก่อนจะกระชากมือออกจากเขาแทบไม่ทัน รู้สึกเหมือนถูกไฟช็อตไปทั้งแขน!
“เดี๋ยวๆๆๆ! นายเป็นใครฟะ!? แล้วใครอนุญาตให้ฉันเป็นแฟนนายกัน!?”
ชายหนุ่มตรงหน้ามองฉันด้วยสายตานิ่งสนิท ใบหน้าหล่อจัดแบบที่หาได้ยาก แต่ปัญหาคือ... เขาดูเหมือนฆาตกรต่อเนื่องมากกว่าผู้ชายที่มาหาแฟนในแอปเดต!
จมูกโด่งคมสันรับกับใบหน้าคมคาย ริมฝีปากได้รูปที่เม้มเล็กน้อยทำให้เขาดูสุขุมและเย็นชา ส่วนดวงตาสีดำสนิทของเขาก็เต็มไปด้วยออร่าที่น่าขนลุกสุดขีด เหมือนเป็นดวงตาของสัตว์นักล่าที่กำลังจับจ้องเหยื่อของมันอยู่
“เรย์จิ คุโรซาวะ” เขาตอบเสียงเรียบ ดวงตายังคงจับจ้องฉันราวกับต้องการจารึกทุกปฏิกิริยาของฉันไว้ในหัว
“คนที่แมตช์กับเธอ”
“ก็แค่แมตช์กันไม่ใช่เรอะ!?” ฉันเบิกตากว้าง
“นี่มันเดตแรกนะเว้ย! อยู่ดีๆ มาประกาศว่าเป็นแฟนกันได้ไง!?”
“ก็แค่ขั้นตอนให้มันสั้นลง” เรย์จิพูดหน้าตาย ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ออกให้ฉัน
“นั่งสิ”
ไม่! ฉันไม่อยากนั่ง! ฉันอยากกลับบ้าน!! 😱
“คือแบบ…” ฉันถอยหลังไปก้าวนึง ใจเต้นโครมคราม
“ฉันว่ามันเร็วไปนะ เราน่าจะลองคุยกันก่อน—”
หมับ!
“เฮ้ยยย!?” 😱
อิบ้านี่มันคว้าแขนฉันแล้วลากไปนั่งเฉยเลย!!! 😵💫😵💫
ฉันยังช็อกไม่หาย รู้สึกถึงแรงมือของเขาที่ไม่ปล่อยให้ฉันดิ้นหนีง่าย ๆ เหมือนโดนเหล็กกล้าล็อกตัวไว้!
“อย่าดื้อ” เขาพูดนิ่งๆ น้ำเสียงไม่ดังแต่แฝงไปด้วยอำนาจที่ทำให้ฉันสั่นไปทั้งตัว
โว้ยยย!! นายเป็นใครฟะ!? ทำไมถึงได้มีพลังอำนาจขนาดนี้!?
ฉันพยายามตั้งสติ แล้วมองไปรอบๆ คาเฟ่ นอกจากฉันกับเขาแล้ว มีคนในร้านไม่กี่คน แต่ที่ทำให้ขนลุกคือ…
ตรงมุมร้าน มีผู้ชายใส่สูทดำอีกสามคนที่ดูเหมือน ‘ลูกน้องมาเฟีย’ นั่งเฝ้าอยู่!! 😱💀
ไอ้พวกนี้… มันใครกัน!? ทำไมดูน่ากลัวเหมือนพวกตัวประกอบในหนังแก๊งมาเฟียไม่มีผิด!?
ฉันกลืนน้ำลายเอื๊อก ก่อนจะหันกลับไปหาเรย์จิด้วยใบหน้าซีดเผือด
“อะ อะไรฟะนั่น…” ฉันเริ่มเหงื่อตก
“นายนี่มันอะไรกันแน่!?”
เรย์จิมองฉันครู่หนึ่งก่อนจะยกกาแฟขึ้นจิบช้า ๆ ท่าทางของเขาดูสบายๆ แต่กลับทำให้บรรยากาศกดดันกว่าเดิมหลายเท่า จากนั้นเขาก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“มาเฟีย”
พรืดดดดด!!! 😱
ฉันแทบพ่นน้ำที่กำลังดื่มออกมา! มือไม้สั่นจนเกือบทำแก้วหลุดจากมือ!
“มะ มาเฟีย!?” ฉันเบิกตากว้าง
“นี่นายพูดเล่นใช่ไหม!?”
“คิดว่าไงล่ะ?” เขาเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ สายตาเรียบนิ่งแต่โคตรน่ากลัว
เฮ้ยๆๆๆ เดตบ้าอะไรฟะเนี่ย!? ฉันมาเดตกับ ‘หัวหน้าแก๊งมาเฟีย’!?!?
“ใจเย็น ฉันไม่ได้จะฆ่าเธอ” เรย์จิพูดต่อแบบไม่รีบ
“ฉันแค่สนใจเธอ”
สนใจ!? สนใจบ้านนายสิวะ! 😱
“ฉันไปทำอะไรให้นายสนใจฟะ!?” ฉันถามเสียงสั่น ๆ
เรย์จิมองฉันด้วยสายตานิ่งสนิท ก่อนจะตอบเสียงเรียบ
“หลายอย่าง”
“หนึ่ง… โปรไฟล์เธอดูน่าสนใจ”
เฮ้ยย โปรไฟล์ฉันมีอะไรให้ ‘มาเฟีย’ สนใจฟะ!? แค่ใส่ว่า ‘ชอบอ่านมังงะ เล่นเกม และกินของหวาน’ มันไม่น่าดึงดูดขนาดนั้นปะ!?
“สอง…” เรย์จิพูดต่อ ดวงตาคมกริบของเขาดูเหมือนกำลังประเมินฉัน
“ฉันชอบที่เธอกล้าปฏิเสธฉันตั้งแต่ครั้งแรก”
ฉันเหวอ แค่ปฏิเสธเดต ทำไมนายถึงได้อยากเดตกับฉันนักฟะ!?
“และสาม…”
เรย์จิยกกาแฟขึ้นจิบอีกครั้ง สายตาเขาดู… แปลกๆ เหมือนกำลังพิจารณาฉัน
“เธอดูเข้ากับหมาฉันได้ดี”
“....ห้ะ?” 🤨
ฉันกะพริบตาปริบๆ งงเป็นไก่ตาแตก หมากับฉันมันเกี่ยวกันตรงไหนวะ!?
“ไทกะมันเลือกคน มันไม่ค่อยชอบใครง่ายๆ” เขาวางแก้วลงบนโต๊ะ
“แต่กับเธอ… มันติดเธอมาก”
ฉันอ้าปากค้าง ภาพวันนั้นที่ฉันช่วยลูกหมากลางถนนแวบเข้ามาในหัว...
เดี๋ยวนะ...
อย่าบอกนะว่า...!?
“ละ…ลูกหมาที่ฉันช่วยวันนั้น…” ฉันเริ่มเสียงสั่น
“นั่น…มันของนายเหรอ!?”
เรย์จิยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ฉันขนลุกไปทั้งตัว ก่อนที่เขาจะพูดเบา ๆ
“ใช่ และมันชอบเธอมากด้วย”
“…เหมือนกับฉัน”
โอ๊ยยยยยย!!! 😱🔥💀
นี่มันเดตบ้าอะไรเนี่ยยยยยย!!!! 😵💫😵💫
ฉันนึกย้อนกลับไปถึงตอนที่ช่วยหมาจรจัด (?) เมื่อวันนั้น แล้วไอ้หมานรกตัวนั้นกระโดดใส่ฉันเหมือนกับว่าฉันเป็นเจ้าของมันเอง
เหตุการณ์ที่มินาเอะช่วยไทกะ 🐶💥
“ช่วยด้วย! หมา—!”
เสียงร้องของฉันถูกกลืนหายไปในเสียงแตรรถที่ดังลั่นทั่วถนน!
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก—ฉันที่เดินถือชานมไข่มุกอย่างสบายใจ รู้ตัวอีกทีก็เห็น ไอ้หมาตัวเล็กสีส้มแดง วิ่งพุ่งออกมากลางถนนที่มีรถกำลังแล่นมาเต็มสปีด!! 🚗💨
เชี่ย! จะโดนชนแล้ว!! 😱
ฉันไม่ทันคิดอะไรทั้งนั้น ร่างกายพุ่งออกไปตามสัญชาตญาณ เท้าเหยียบพื้นอย่างแรง ก่อนจะกระโดดคว้าตัวเจ้าหมานรก (?) ได้ทันเสี้ยววินาที!!
เอี๊ยดดดด!!!
เสียงเบรกดังสนั่น รถหยุดกระชั้นชิดเพียงไม่กี่เซนฯ จากที่ฉันยืนอยู่! ฉันล้มลงไปนั่งแหมะกับพื้น หัวใจเต้นแรงราวกับจะกระเด็นออกจากอก ขณะที่แขนยังกอดเจ้าหมาตัวเล็กไว้แน่น
ให้ตายเถอะ! หัวใจจะวาย!! 😵💦
ฉันก้มลงมองสิ่งมีชีวิตในอ้อมแขน เจ้าหมาตัวแสบที่ฉันเพิ่งช่วยไว้มีขนสีน้ำตาลแดง หน้าตากวนโอ๊ยสุดชีวิต ตากลมแป๋ว แต่มีแวว โคตรไม่สำนึก เหมือนกำลังมองฉันด้วยสายตาแบบ ‘มนุษย์ เจ้ากล้าดียังไงมาจับตัวข้า’
“เฮ้ย! เจ้าหมาบ้า! เกือบไปแล้วนะ!?” ฉันดุเสียงสั่นๆ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ…
งับ! 🦷
“โอ๊ยยย! ไอ้หมานรก!!” 😡
มันงับมือฉันเฉยเลย!!! ไม่ได้กัดแรงมาก แต่คือ… นี่ฉันช่วยชีวิตแกนะเว้ย!?!
“ให้ตายเถอะ! ตอบแทนกันแบบนี้เหรอ!?” ฉันมองมันอย่างหัวเสีย แต่มันกลับกระดิกหางเบาๆ แล้วกระโดดเข้าใส่ฉันแทบจะทันที 🐶💨
ตุ้บ!
“เหวอออ! เดี๋ยวๆ! อย่าปีนขึ้นมาเซ่!!” ฉันร้องลั่น เมื่อเจ้าหมาตัวแสบปีนขึ้นมาตักฉัน แล้วนั่งจุ้มปุ๊กอย่างสบายใจ ทำหน้าเหมือนฉันเป็นเบาะนุ่มๆ ส่วนตัวของมัน
...เดี๋ยวนะ นี่มันไม่ใช่หมาจรจัดเหรอ??
ฉันเพ่งมองมันดี ๆ และนั่นแหละที่เห็นว่า มันมีปลอกคอสีดำสุดหรู
โอ๊ยยย! ฉันไปคว้าหมาติดเจ้าของมาเหรอเนี่ย!?
“ไอ้หมาบ้า… เจ้าของแกอยู่ไหนกันนะ…” ฉันพึมพำ พลางลูบหัวมันเบาๆ …และนั่นแหละ จุดจบของฉันเริ่มขึ้นตั้งแต่วินาทีนั้น
เพราะทันทีที่ฉันลูบหัวมัน...
มันก็ดูเคลิ้มสุดๆ ก่อนจะ… ซุกตัวเข้าหาฉันแล้วทำหน้าฟินจัดๆ 💕
เห้ย!? อะไรฟะ!? นี่ฉันกดสูตรเพิ่มความรักของหมารึไง!?
“เดี๋ยวๆ! อย่ามาซบฉันแบบนี้! ไปหานายแกเลยไป๊!”
แต่เจ้าหมานี่ไม่สนใจคำพูดฉันแม้แต่นิด มันแค่ทำหน้า ‘ข้าจะอยู่ตรงนี้ เจ้าจงยอมรับซะ’ ก่อนจะนอนหมอบบนตักฉันอย่างหน้าด้าน ๆ
โอ๊ยยย!! ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันกลายเป็นทาสไปแล้ววะ!? 😱
15 นาทีต่อมา
“ไทกะ!”
เสียงทุ้มต่ำแต่ทรงพลังดังขึ้นจากด้านหลัง ฉันสะดุ้งเฮือก ก่อนจะหันไปมองเจ้าของเสียง และนั่นทำให้ฉันแทบหยุดหายใจ
...
ผู้ชายในชุดสูทดำเต็มยศ สูงเกือบ 190 ซม. แผ่รังสีโคตรอันตราย!?
ฉันกลืนน้ำลายเอื๊อก สัญชาตญาณร้องบอกว่า ไอ้หมาที่ฉันอุ้มอยู่นี่… เป็นหมาของเจ้าพ่อมาเฟีย!? 😱💀
พระเจ้า… ฉันช่วยหมาผิดตัวรึเปล่าเนี่ย!?
หลังจากนั้น…ฉันก็ทำสิ่งที่ ‘ฉัน’ เท่านั้นถึงจะทำได้—ยัดหมาคืนเขาแล้ววิ่งหนีออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว!
ฉันไม่ได้แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของมันด้วยซ้ำ! ในหัวมีแต่คำว่า “หนีให้ไกล!!” เท่านั้น!
แต่แล้ว… ตอนนี้…
ฉันกลับมานั่งอยู่ตรงหน้า เจ้าของหมาตัวนั้น อีกครั้ง—
ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่ทั้งหล่อและ…
โคตรน่ากลัว!
ฉันพยายามตั้งสติสุดชีวิต ตอนแรกแค่เจอไอ้หมาบ้า ‘ไทกะ’ ก็ว่าแย่แล้ว แต่นี่ดันมาเจอเจ้าของมันที่เป็น มาเฟีย!? เฮ้ย!! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันฟะ!?
ฉันสูดหายใจเข้า ตั้งสติ แล้วตบหน้าตัวเองเบา ๆ ก่อนจะโพล่งออกไปอย่างเหลืออด
“นี่นายเลือกแฟนจากรสนิยมของหมานายเหรอฟะ!?”
เรย์จิเลิกคิ้วนิดๆ เหมือนคำถามของฉันเป็นเรื่องแปลกประหลาดที่สุดที่เขาเคยได้ยิน ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
“อืม”
“......”
ห้ะ!?!?!?
เดี๋ยววว! นี่มันเรื่องอะไรวะ!? ฉันถามประชดนะ!! นายพยักหน้าทำไมฟะ!?
“เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวนะ!!” ฉันยกมือขึ้นอย่างคนหมดความอดทน
“อย่าบอกนะว่า เพราะหมานายมันติดฉัน แล้วนายเลยเลือกฉันเป็นแฟนน่ะ!?”
เรย์จิมองฉันนิ่งๆ ก่อนจะพยักหน้าอีกรอบ...แบบโคตรจริงจัง
“ใช่”
“เฮ้ย!!!” ฉันแทบจะลุกขึ้นเต้นแร้งเต้นกา
“นี่มันมาเฟียบ้าบออะไรฟะ!? เลือกแฟนจากหมาเนี่ยนะ!?”
เรย์จิเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ สายตาเขานิ่งสงบจนน่ากลัว
“ไทกะไม่ถูกกับคนง่ายๆ” เขาอธิบายเสียงเรียบ
“แต่พอเจอเธอ มันกลับชอบเธอทันที”
“แล้วไง!?” ฉันโวยวาย
“ฉันก็แค่ช่วยมันจากการโดนรถชน ไม่ได้ทำพิธีกรรมเชื่อมจิตกับมันซะหน่อย!?”
“แต่มันเลือกเธอ” เรย์จิพูดต่อ น้ำเสียงของเขาเย็นและจริงจังเหมือนกำลังพูดเรื่องธุรกิจ
“และมันคือหมาของฉัน เพราะงั้น…”
เขาเอนตัวไปข้างหน้า จ้องฉันด้วยดวงตาคมกริบราวกับนักล่า
“เธอก็ต้องเป็นของฉันด้วย”
“!!!!!!!!!!!”
เสียงในหัวฉันระเบิดเป็นพลุแตก—โว้ยยยย!!! ไอ้ตรรกะบ้าอะไรวะเนี่ย!!!
ฉันควรจะหนีตอนนี้ได้มั้ย!?
หรือฉันจะต้องบุกไปเอาหมายศาลมาฟ้องไอ้หมาตัวนั้นก่อน!? 😵💫
Related chapter
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 3 ฉันต้องรอด!?
ฉันจ้องตาไอ้มาเฟียหน้าหล่อที่นั่งไขว่ห้างอยู่ตรงหน้าอย่างหวาดระแวงสุดชีวิต…“สรุปคือฉันต้องเป็นแฟนนาย… แค่เพราะหมาของนายติดฉัน!?”“อืม”เรย์จิ… นายแม่งตอบง่ายไปไหมฟะ!? 😱💀“ไม่เอาโว้ยยย!!” ฉันลุกพรวดขึ้นทันที“ฉันไม่อยากเป็นแฟนมาเฟีย! ฉันแค่อยากกลับบ้านไปเล่นเกม!!”“นั่งลง”“ไม่!!”หมับ!เฮ้ยยย! อิบ้านี่มันดึงแขนฉันให้นั่งลงไปอีกแล้ว!!“เธอกล้าปฏิเสธฉันต่อหน้าแบบนี้ตลอดเลยนะ” เขาพูดเสียงเรียบ สายตาคมกริบเหมือนจะกรีดวิญญาณฉันเป็นชิ้นๆ ได้“เธอรู้ไหมว่าไม่มีใครกล้าทำแบบนี้กับฉันมาก่อน”แล้วฉันต้องภูมิใจรึไงฟะ!? 😱“แต่ก็ดี” เรย์จิพยักหน้าเบาๆ“ฉันชอบ”ชอบพ่อง!!ฉันอยากจะกรีดร้องลั่นร้าน! ทำไมหมอนี่ถึงเป็นคนที่ตรรกะพังขนาดนี้วะ!? 😵💫💀“ฟังนะ…” ฉันพยายามสูดลมหายใจเข้า อธิบายให้คนตรงหน้าฟังอย่างใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ (ถึงแม้ฉันอยากจะฟาดหน้าหล่อๆ นั่นสักทีมากกว่าก็ตาม!)“นายเป็นมาเฟีย ฉันเป็นแค่เด็กเนิร์ดที่วันๆ นั่งเล่นเกมกับอ่านมังงะ ฉันไม่มีทางใช้ชีวิตร่วมกับนายได้แน่ๆ เข้าใจไหม!?”เรย์จิเท้าคางมองฉัน ราวกับกำลังวิเคราะห์ข้อมูลอะไรบางอย่างอยู่“ทำไมจะไม่ได้?”“ก็นายยิงปืนเป็น ฟันด
Последнее обновление : 2025-04-19ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 4 ชีวิตฉันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป!?
หลังจากที่ฉัน ‘ยอม’ ให้มีลูกน้องมาเฟียตามอารักขาแทนการถูกจับไปอยู่คฤหาสน์ของเรย์จิ ฉันก็โล่งใจไปเปราะหนึ่ง……แต่ฉันคิดผิด!!!! 😱💀วันรุ่งขึ้นฉันก้าวเท้าเข้าไปใน มหาวิทยาลัยไทระ อินโนเวชั่น (TIU) ตามปกติด้วยหัวใจที่ยังไม่ฟื้นตัวจากเหตุการณ์เมื่อคืนแต่สิ่งที่ไม่ปกติคือ—ฉันมีผู้ชายตัวโตใส่สูทดำสองคนเดินตามมาด้วย!!!! 😱💥“......”“......”ทั้งมหา’ ลัยเงียบกริบไปสามวินาที ก่อนที่เสียงซุบซิบจะเริ่มดังขึ้นราวกับไฟลามทุ่ง!!!“เห้ยๆๆๆ ดูนั่นดิ!?”“นั่นมันมินาเอะนี่!? ทำไมมีบอดี้การ์ดเดินตามวะ!?”“อย่าบอกนะว่าที่บ้านเป็นมาเฟีย!!?”ม่ายยย!!! พวกแกเข้าใจผิดแล้วววว!!! 😱😭ฉันพยายามเดินก้มหน้าก้มตา ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่พูดตรงๆ เลยว่า—มันเป็นไปไม่ได้! 😵💫ขนาดฉันแค่ขยับตัว นักศึกษาคนอื่นยังเหลือบมองด้วยสายตาตื่นเต้นสุดขีด ราวกับฉันเป็นซูเปอร์สตาร์ หรือไม่ก็นักโทษที่เพิ่งแหกคุกมา!“เฮ้ยๆๆ บอดี้การ์ดสองคนนั่นโคตรโหดอะ ดูดิ!”“แม่งหล่อแบบหล่อดุๆ ด้วย! แต่แบบนี้แสดงว่า…มินาเอะซังเป็นลูกสาวมาเฟียจริง ๆ เหรอวะ!?”ลูกสาวมาเฟียพ่องงง!!! 😱💀🔥ฉันแทบอยากจะวิ่งหนีออกจากมหา’ ลัยไปซ่อนตัวอยู่ใต้กองดิน
Последнее обновление : 2025-04-19ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 5 ชีวิตเด็กเนิร์ด (?) ของฉันพังแล้ว!!! (1)
หลังจากที่ฉันโดน แฟน (?) มาเฟียสุดโหด โทรมาเช็กสถานะว่าอยู่ถึงมหาวิทยาลัยอย่างปลอดภัยแล้ว (ซึ่งให้ตายเถอะ! มันให้ฟีลเหมือนฉันกำลังโดนเช็ก GPS เลยเว้ย!!!)ฉันก็นั่งเครียดกับชีวิตตัวเองอยู่พักใหญ่…แต่เหมือนฟ้าจะไม่ปรานี…เพราะแค่ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง—“ขออนุญาตครับ คุณมินาเอะ”เสียงเข้ม ๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง ฉันกับอัยย์หันไปมองพร้อมกัน ก่อนจะพบกับ…“เห้ยย!! หมอนี่เป็นใครวะ!?” อัยย์กระซิบถามทันที น้ำเสียงตื่นเต้น เพราะเขาหล่อตรงสเปคเธอเลยผู้ชายตรงหน้าหล่อมาก! สูงโปร่ง ใส่สูทสุดเนี้ยบ กลิ่นน้ำหอมผู้ดีแบบมาเฟียไฮคลาสโชยมาจางๆ แถมใส่แว่นแบบหนุ่มนักธุรกิจที่มีเบื้องหลังเป็นนักฆ่า (?) 😨💀แต่ฉันจำเขาได้ทันที…“คิน!” ฉันเบิกตากว้าง ‘เพื่อนสนิทของเรย์จิ!’ใช่แล้ว! นี่คือ ‘คินทัต ศักดารณรงค์’ มือขวาของมาเฟียโคตรโหดที่เป็นแฟนฉัน!!!“หืม? ดูเหมือนเธอจะจำฉันได้เร็วดีนะ” คินยกมุมปากขึ้นนิดๆ…บอกตามตรง ฉันเริ่มไม่ไว้ใจรอยยิ้มแบบนั้นของเขาเลยว่ะ!! 😨“แล้วนายมาทำอะไรที่นี่!?” ฉันถามเสียงระแวง ถอยหลังไปครึ่งก้าวตามสัญชาตญาณ (ถึงจะรู้ว่าหนีไปก็ไม่มีประโยชน์ก็เถอะ!!)คินไม่ได้ตอบทันที แต่ล้วงมือเข้าไปในก
Последнее обновление : 2025-04-19ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 6 ชีวิตเด็กเนิร์ด (?) ของฉันพังแล้ว!!! (2)
หลังจากที่ฉัน ‘เผลอพูดอะไรไปโดยไม่คิดให้ดี’ …ฉันก็ได้ลากอัยย์ เพื่อนรักของฉันเข้าสู่โลกมาเฟียไปด้วยแบบเต็มตัว—และไม่มีปุ่มย้อนกลับ! 😵💥“โอ๊ยยย! ฉันไม่น่าไปเสนอหน้าเลยจริงๆ!!!”เสียงบ่นโอดครวญของอัยย์ดังขึ้นขณะที่เธอลากฉันเดินออกจากมหาวิทยาลัยด้วยใบหน้ามู่ทู่ราวกับคนเพิ่งสูญเสียอิสรภาพในชีวิตไป“นี่ฉันต้องไปงานเลี้ยงของมาเฟียจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย!!??”“แกก็เล่นไปท้าทายคินเองอ่ะ!” ฉันแอบขำ“แล้วแกดันไปเป็น 'คู่ควง' ของเขาอีก ฮ่าๆๆ”“ไม่ต้องขำเลยนะยะ!!” อัยย์แยกเขี้ยวใส่ฉัน ดวงตาลุกเป็นไฟ“ฉันไม่เต็มใจซะหน่อย!!”“แต่ฉันเต็มใจนะ”เสียงทุ้มๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง…และมันทำให้อัยย์กับฉัน สะดุ้งเฮือก!!! 😱💥“เฮ้ย! นายนี่ย่องเงียบเป็นแมวรึไง!?” อัยย์หันไปแว้ดใส่ทันที สีหน้าตกใจปนหงุดหงิดสุดขีดฉันเองก็แทบพ่นวิญญาณออกจากร่าง! เห้ยๆๆๆ! นี่หมอนี่เดินตามเรามาตลอดทางเลยเรอะ!? 😨💀คินยืนอยู่ตรงนั้น ยิ้มบางๆ อย่างใจเย็น“หืม? เธอเป็นคนไม่ระวังตัวเองมากกว่านะ”คินยักไหล่อย่างสบายๆ สองมือซุกกระเป๋ากางเกง สูทสีดำเนี้ยบของเขาดูเข้ากันอย่างประหลาดกับบรรยากาศ แต่สิ่งที่น่าขนลุกที่สุดคือ… หมอนี่ไม่มีเสียงฝี
Последнее обновление : 2025-04-19ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 7 งานเลี้ยงมาเฟียสุดหรู...กับแฟนมาเฟียสุดสวย!!!
เวลา 19:00 น. - งานเลี้ยงมาเฟียที่ไม่ได้มาเล่นๆฉันนั่งตัวเกร็งสุดชีวิตอยู่ใน รถหรูคันใหญ่ ที่กำลังพาฉันไปยังสถานที่จัดงานเลี้ยงของแก๊งคุโรซาวะ มือกำกระโปรงแน่นหัวใจกระหน่ำเต้นรัวราวกับกำลังจะเข้าสู่สนามรบ!“โอ๊ยยย! ฉันตื่นเต้นจนจะเป็นลมแล้วเว้ย!!”ฉันหันไป กรีดร้องใส่อัยย์ที่นั่งข้างๆเฮ้ย! ฉันเป็นเด็กเนิร์ดที่วันๆ เอาแต่เล่นเกมนะเว้ย!ไม่เคยต้องไปออกงานใหญ่ขนาดนี้มาก่อน!!นี่มันหนังมาเฟียชัดๆ!!! 😭“อย่ามาทำเป็นเขินน่า~” อัยย์หัวเราะพลางสะกิดฉันเบาๆ“แกก็ดูสวยเริ่ดสุดๆ ไปเลยนะมินาเอะ!”ฉันก้มลงมองตัวเอง เดรสสีดำเข้ารูปที่อัยย์เลือกให้มันโคตรจะหรู ผ้าซาตินเนื้อดีแนบไปกับรูปร่างของฉันอย่างพอดีเป๊ะ เว้าหลังต่ำโชว์แผ่นหลังเนียนนิดๆ ให้ดูเซ็กซี่เบาๆ แต่ยังคงความหรูหราเส้นผมที่ปกติยุ่งเหยิงเพราะติดเกมทั้งคืน ตอนนี้ถูกเซ็ตเป็นลอนสวยเรียบหรู คลอเคลียไหล่บาง ต่างหูเพชรระยิบระยับเข้ากับสร้อยเส้นบางที่ช่วยขับให้ลำคอดูโดดเด่นยิ่งขึ้น...ให้ตายเถอะ! นี่ฉันเองจริงๆ เรอะ!?ฉันกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่—“เอาล่ะ…”เสียงเรียบนิ่งของคินที่นั่งเบาะหน้าดังขึ้น ก่อนที่เขาจะปรายตามองฉันผ่านกระจกมองหลัง
Последнее обновление : 2025-04-21ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 8 เปิดตัว ‘เมีย’...เอ๊ย! ‘แฟน’ มาเฟีย!!!
ฉันแทบจะเป็นลมคาแขนเรย์จิอยู่แล้ว!!! 😱ไม่ใช่แค่เพราะไอ้มาเฟียบ้านี่มัน ‘คลั่งรัก’ แบบไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม…แต่เพราะตอนนี้…ฉันกำลังจะถูกเปิดตัวเป็น ‘แฟน’ ของเขาต่อหน้าแก๊งมาเฟียทั้งหมด!!!!! 😱งานเลี้ยงของแก๊งคุโรซาวะในห้องจัดเลี้ยงสุดหรูที่เต็มไปด้วยเหล่ามาเฟียระดับสูงที่แต่งตัวเนี๊ยบชนิดที่ฉันไม่กล้าหายใจแรง…โคมไฟแชนเดอเลียระยิบระยับ ตกกระทบกับคริสตัลบนโต๊ะอาหาร บรรยากาศทั้งหรูหราและเต็มไปด้วยแรงกดดัน ราวกับฉันกำลังยืนอยู่ท่ามกลางฝูงหมาป่าที่พร้อมจะขย้ำทุกเมื่อและที่สำคัญ…ฉันกำลังยืนจับมืออยู่กับ ‘หัวหน้าแก๊ง’ ที่โคตรจะอันตราย!!!!“ขอแนะนำให้ทุกคนรู้จัก…”เสียงทุ้มต่ำของเรย์จิดังขึ้น พร้อมกับดวงตาคมกริบที่กวาดมองไปทั่วทั้งห้อง ออร่าเจ้าพ่อมาเฟียระดับสูงแผ่กระจายไปทั่วจนทุกคนต้องเงียบกริบฉันรู้สึกถึงแรงกดดันจากมือที่จับฉันไว้…เรย์จิกระชับมือฉันแน่นขึ้น ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“นี่คือแฟนของฉัน—”“แค่แฟนเหรอครับ นายท่าน?”!!!??? 😳💥💀เสียงกวนๆ ดังขึ้นจากมุมห้อง ฉันหันไปมองก็เห็นว่าเป็นไอ้คินที่ยืนกอดอกยิ้มกริ่มอยู่!!!“หืม?” เรย์จิเบือนสายตาไปมองคินที่ยังคงทำหน้าก
Последнее обновление : 2025-04-21ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 9 คู่หมั้นงั้นหรอ? ขอโทษนะ...ฉันมี ‘เมีย’แล้ว
ขณะที่พวกเรายืนคุยกันอย่างปกติ แต่สายตาคนรอบข้างมันโคตรจะไม่ปกติ!!!ฉันรู้สึกได้ว่า…ตอนนี้พวกเราดูเหมือน ‘คู่รักมาเฟียที่รักกันสุดๆ’ ในสายตาของทุกคนในงาน!!!เฮ้ยๆ ๆ ๆ!! ไอ้บ้าเรย์จิ! แค่จับมือฉันไว้แบบนี้มันก็เป็นข่าวฉาวในวงการมาเฟียได้แล้วไหมฟะ!!!ในจังหวะนั้นเอง—“โอ้ น่าเสียดายจริงๆ นะครับ คุณเรย์จิ”!!!??? 😳เสียงทุ้มต่ำที่เต็มไปด้วยแรงกดดันดังขึ้นจากอีกฝั่งของห้องจัดเลี้ยงฉันรีบหันไปมอง…และก็ต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากผู้ชายในชุดสูทเนี้ยบแต่โคตรน่ากลัว ยืนขนาบข้างด้วย ลูกน้องชุดดำหลายคน!!!เขามีสายตาแบบนักล่า… แผ่ออร่าอันตรายเต็มพิกัด!!!ข้างๆ เขามีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่…เธอสวยมาก…ผมดำยาวสลวย ดวงตาคมเย็นชา ใส่ชุดเดรสรัดรูปดูหรูหราแต่ปัญหาคือ —แต่สายตาที่เธอมองฉัน โคตรจะน่าขนลุก!!!“โอ้…”เสียงกระซิบข้างหูดังขึ้น ฉันหันไปมอง ก็พบว่าอัยย์กำลังทำตาเป็นประกายวิบวับ“ฉันได้กลิ่นสงครามล้าววว”“ไม่ต้องพูดเลยนะเว้ยยย!!!” ฉันกระซิบกลับไปทันทีฉันอยากจะหนีออกไปจากตรงนี้แล้วโว้ยยย!!! ทำไมฉันต้องมาเป็นตัวเอกในสงครามนางร้าย (?) มาเฟียด้วยฟะ!!!เรย์จิหรี่ตามองผู้ชายตรงหน้าเล็กน้อย ก
Последнее обновление : 2025-04-21ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 10 คืนนี้...ฉันต้องนอนกับมาเฟียหรือกับหมา!?
หลังจากงานเลี้ยงสุดอลหม่านจบลง…ฉันคิดว่าฉันจะได้กลับบ้านไปนอนกอดจอยเกมแบบสงบสุขเสียที…แต่เปล่าเลย!!🚗 บนรถหรูของเรย์จิฉันนั่งข้างเรย์จิ ส่วนอัยย์กับคินนั่งข้างหลังรถคันนี้มันหรูเกินไป!!เบาะหนังนุ่มสุดๆ แถมยังมีไฟในรถโทนสีอุ่นๆ ให้บรรยากาศเหมือนหนังมาเฟียสุดหรู...แต่ปัญหาคือ...ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นมาเฟียไปด้วยแล้วโว้ยยย!!“เฮ้อออ!! ในที่สุดก็จบซะที!”เสียงบ่นแบบหมดพลังของอัยย์ดังขึ้นจากเบาะหลังเธอบิดขี้เกียจสุดชีวิต แล้วเอนตัวพิงเบาะเหมือนคนที่ผ่านสงครามโลกมา“ฉันว่าฉันหมดแรงไปหมดละ!”“อืม” คินพยักหน้า “วันนี้เธอก็ดูตื่นเต้นดีนะ”“เฮ้ยๆๆ!! อย่ามาพูดเหมือนฉันสนุกกับงานเลี้ยงมาเฟียสิวะ!”อัยย์หันไปแยกเขี้ยวใส่คินแบบไม่ไว้หน้า“หืม?” คินยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย“ดูเธอจะชอบเวลาทะเลาะกับฉันนะ”“ไอ้—!!”!!!???โอ๊ยยย!! พวกมันกัดกันอีกแล้วววว!!ฉันหันไปมอง เรย์จิ ที่นั่งข้างๆ … หมอนี่หลับตาเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่แต่แล้ว…เสียงเขาก็ดังขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย“ดึกมากแล้ว” เรย์จิพูดขึ้น“คืนนี้พวกเธอค้างที่บ้านของฉันเถอะ”“......”“ห๊าาาาาาา!?!?!”ฉันเบรกตัวเองจนแทบจะพุ่งออกนอกหน้า
Последнее обновление : 2025-04-21
Latest chapter
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 34 เกาะของเราและเวลาที่เธอไม่ต้องเข้มแข็ง
เสียงเรือห่างออกไปทีละน้อย ละอองน้ำที่ฟุ้งจากแรงใบพัดยังลอยค้างอยู่กลางอากาศ เหมือนฝันร้ายที่ยังไม่จางแต่สำหรับเรย์จิ…นั่นไม่ใช่ฝันเลยมันคือ “เรื่องจริง” ที่เขาจะไม่ลืม“ซัน…!!”เสียงตะโกนสุดแรงถูกคลื่นแม่น้ำกลืนหายไปอย่างเย็นชาเรย์จิกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นขมับ ดวงตาแดงก่ำ สั่นด้วยโทสะที่ไม่อาจระบาย และความเจ็บที่กัดกินอยู่ข้างในเขาไม่ได้แค่โกรธ—เขาเจ็บ…และเขาแค้นเสียงฝีเท้าดังขึ้นถี่ๆ ก่อนที่คินจะโผล่พรวดเข้ามาทางระเบียง พร้อมลูกน้องอีกสองคนเขาชะงัก เมื่อเห็นเรย์จิยืนอยู่คนเดียว เงียบ…และทรงพลังเหมือนภูเขาที่พร้อมจะถล่ม“บอส…”“เขาหนีไปได้”เสียงเรย์จิพูดเบา แต่เย็นจัด ราวกับถูกกลั่นมาจากก้นบึ้งของความอดกลั้น น้ำเสียงนั้น…เหมือนจะนิ่ง แต่กลับแฝงแรงระเบิดที่ยังไม่ถูกจุด“เขาหนีไปทั้ง ๆ ที่ฉันอยู่ตรงนั้น”“ทั้ง ๆ ที่เธออยู่ตรงนั้น…”คินไม่ตอบ เขาเข้าใจ เพราะถ้าเป็นเขา…เขาก็คงคลั่งเหมือนกัน“ล่าเลยไหมครับ?”คำถามเบา ๆ ถูกเปล่งออกด้วยน้ำเสียงของลูกน้องที่พร้อมลุยทันทีแต่เรย์จิกลับส่ายหน้า ก่อนจะพูดช้า ๆ ลึกและหนักแน่นกว่าคำสั่งใด ๆ“ไม่…ฉันต้องดูแลเธอก่อน”เขาหันกลับเข้าไปใน
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 33 ยิงเพื่อเธอ...ชกเพื่อรัก
ภายในห้องนอนที่มืดสลัว แสงไฟจากโคมข้างเตียงสาดแสงสีอำพันทาบไล้ลงบนร่างหญิงสาวที่กำลังดิ้นรนสุดแรง มินาเอะหอบหายใจถี่ ใบหน้าแดงจัดทั้งจากแรงอารมณ์และความตื่นตระหนกที่เกาะกุมอยู่ในอก เธอผลักอกของซัน ผลักแขน ดันไหล่ แต่ร่างสูงกลับไม่ไหวติงแม้แต่น้อยเสื้อเชิ้ตของเธอหลุดรุ่ยจากไหล่ ผ้าบางๆ แทบไม่เหลือประโยชน์อะไรอีก แขนเสื้อข้างหนึ่งห้อยลงข้างลำตัว เผยให้เห็นผิวเนื้อขาวละเอียดที่มีรอยแดงจางๆ จากจูบของเขาแทรกอยู่บนพื้นไม้ข้างเตียง บราเซียร์ลูกไม้สีครีมถูกปลดและทิ้งลงอย่างไม่ใยดี แพนตี้ผ้าลูกไม้สีพาสเทลนุ่มนิ่มขยุ้มอยู่ไม่ไกล—ราวกับเป็นหลักฐานของความสิ้นท่าทางกายที่เธอไม่อาจปกป้องไว้ได้อีกต่อไปร่างของซันโน้มลงมาจากด้านบน แขนแข็งแรงยันกับที่นอนข้างศีรษะเธอ แผ่นอกเปลือยเปล่าของเขาแนบชิด เธอได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นกระหน่ำ ร้อนแรงและดิบดุดันลมหายใจของเขาเป่ารินอยู่ข้างแก้ม ขณะที่ข้อมือเล็กบางของเธอถูกกดตรึงเหนือศีรษะ—แน่นจนไร้ทางหนี แผ่นหลังของมินาเอะแนบชิดผ้าปูเตียงที่เย็นเยียบ ผิวเปลือยสั่นไหวใต้แรงอารมณ์ที่กำลังก่อตัวเหนือร่างเธอ“ปล่อย…ฉันบอกให้ปล่อย!”เสียงของเธอสั่น เธอดิ้นสุดแรง พยายาม
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 32 ทางเดียว...ที่ฉันจะไปถึงเธอ คือ พังทุกอย่าง
ถนนเลียบทะเล / เวลา 04:23 น.รถ SUV สีดำพุ่งทะยานนำขบวน เสียงเครื่องยนต์คำรามต่ำ ล้อรถกระแทกพื้นคอนกรีตเก่าอย่างดุดัน ถนนแคบเลียบหน้าผาเต็มไปด้วยหมอกทะเลและกลิ่นไอเค็มจาง ๆ แต่ไม่มีอะไรจะหนาวเหน็บไปกว่าสายตาของชายที่นั่งบนเบาะหน้าเรย์จินั่งนิ่ง แต่ดวงตาคมเฉือนอากาศเหมือนกระสุน เบาะหลัง—ไทกะ ยืนสองขาพาดหน้าต่าง กระจกเป็นฝ้าเพราะลมหายใจร้อนของมัน ร่างเล็กสั่นกระตุกจากแรงเห่า มันพร้อมจะพุ่งตัวออกไป...หากประตูเปิด📲 “บอสครับ! มีรถลาดตระเวนสองคันของแก๊งวายุ สกัดถนนช่วงหน้าผา!”“ไม่หลบใช่ไหม?” เสียงเขานิ่งจนขนลุก“ไม่ครับ...พวกมันหันปืนใส่แล้ว”เรย์จิหรี่ตา แสงไฟหน้ารถสาดไปยังชายสองคนที่ยืนอยู่ท้ายกระบะพร้อมปืนกลที่ติดตั้งขึ้นเขายกวิทยุขึ้นแนบปาก“ยิงยาง”ปัง! ปัง!เสียงปืนจากรถคันหลังดังสนั่น กระสุนเฉือนผ่านยางรถศัตรูอย่างแม่นยำ เสียงยางระเบิดดังลั่นตามด้วยเสียงรถหมุนคว้างชนเข้ากับต้นสนข้างทางสองคนที่ถือปืนกระโจนหลบลงพงหญ้าแทบไม่ทัน แต่รถของเรย์จิ... ไม่ชะลอแม้แต่เสี้ยววินาที มันพุ่งทะยานผ่านกลุ่มควัน เหมือนหัวใจของเจ้าของรถที่ตอนนี้ไม่รู้จักคำว่าลังเลคินเหลือบกระจก ส่ายหน้าเบา ๆ“หึ…
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 31 คืนที่ไฟจะเผาทุกอย่างเพื่อคนคนเดียว (2)
🕶️ คฤหาสน์คุโรซาวะ, 03:42 น.ลมยามดึกพัดแรงกว่าทุกคืน เสียงใบไม้สั่นไหวไม่ต่างจากความตึงเครียดในอากาศกลางลานหน้าคฤหาสน์ ไฟจากรถหลายคันสาดส่องลงบนพื้นกรวดอย่างแข็งกร้าว ลูกน้องในชุดยุทธวิธีเคลื่อนพลประจำจุด ปืนในมือขึ้นลำเรียบร้อย เสียงสนทนาทางวิทยุแทรกเป็นระยะ ท่ามกลางแผนที่ดาวเทียมที่กำลังวางอยู่บนฝากระโปรงรถ SUV คันหนึ่ง“ทีม A เข้าทางตะวันออก ทีม B ล็อคแนวป่า ทีม C รอคำสั่งตีวงด้านหลัง...”เสียงของคินดังแน่นอนขณะออกคำสั่งแบบไม่เปิดช่องผิดพลาดทุกอย่างดูเหมือนจะพร้อมสำหรับการปะทะ ทุกอย่าง…ยกเว้นเสียง “โฮ่ง!”จากตัวแสบหนึ่งตัว“โฮ่ง โฮ่ง! โฮ่งงงง!!”เสียงเห่าดังลั่นของไทกะ เจ้าชิบะอินุตัวเขื่อง พุ่งวนรอบรถของเรย์จิอย่างคึกคักมันวิ่งวนเหมือนบอกโลกว่า ‘ฉันจะไปด้วย!!!’“ไทกะ กลับเข้าไป”เสียงเรียบเย็นของเรย์จิดังขึ้น ขณะเขาเปิดประตูจะขึ้นรถแต่ไทกะไม่ฟังสักนิด มันกระโดดขึ้นเบาะหลังอย่างว่องไว หันไปคาบตุ๊กตามินิของมินาเอะจากเบาะรถมากัดแน่น!จากนั้นนั่งนิ่ง...ในท่าบอดี้การ์ดสุดขีดคินที่มองอยู่จากฝั่งตรงข้ามถึงกับหลุดหัวเราะในลำคอ“บอสครับ…มันขึ้นไปนั่งแล้วอะ”“มันเล่นใหญ่กว่าพวกเราอี
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 30 คืนที่ไฟจะเผาทุกอย่างเพื่อคนคนเดียว (1)
🏚️ บ้านพักริมทะเล — เวลาประมาณ 20.45 น.ฝนหยุดตกไปแล้ว แต่เสียงคลื่นยังคงซัดกระทบหน้าต่างอย่างต่อเนื่อง ลมทะเลเย็นเฉียบ พัดผ้าม่านให้พลิ้วเบาในห้องไม้ที่ไร้ความอบอุ่นมินาเอะนั่งอยู่บนโซฟา ผ้าห่มผืนบางคลุมไหล่ แสงจากโคมไฟหัวเตียงสาดลงมาเพียงพอให้เห็นว่า...เธอไม่ได้กลัวอีกต่อไปไม่เหมือนเมื่อคืนตอนนี้ ดวงตาของเธอไม่ได้ไหวไหวด้วยความตกใจ หรือหวาดระแวง แต่มัน ‘นิ่ง’ และ ‘คิด’คิด—อย่างหนัก คิดทุกทางที่จะออกจากที่นี่ให้ได้‘นายล็อกฉันไว้ แต่ไม่ได้ล็อกสมองฉันซะหน่อย’เธอพึมพำในใจ ก่อนจะเหลือบตามองโต๊ะกลางห้องที่วางของบางอย่างไว้โดยไม่ได้ตั้งใจมือถือของซันเขาเพิ่งเดินออกไปเมื่อราวครึ่งชั่วโมงก่อน บอกเพียงว่า “จะไปทำอาหารเย็น” น้ำเสียงยังนุ่มนวล รอยยิ้มยังเหมือนเดิม…แต่ประตูก็ยังล็อกจากด้านนอกตามระเบียบหน้าต่าง? เปิดไม่ได้มือถือของเธอ? แน่นอนว่า...ไม่มีแต่มือถือของเขา…วางอยู่ตรงนั้นซึ่งปกติเขาจะไม่เคยลืมมันเลย แต่เพราะมีสายโทรเข้า และเขากำลังทอดเนื้ออยู่ — เขาจึงรีบวางมันทิ้งไว้แบบไม่ทันคิดสมองของเธอทำงานเร็วกว่าคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่งเสียอีกนายคงไม่รู้สินะ…ว่าฉันมันเด็กสายเทคฉันค
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 29 รอยยิ้มหลอกลวง...กับบ้านพักที่ไร้ทางหนี
วันนั้น…ฝนตกไม่ใช่ฝนที่เทกระหน่ำจนเปียกโชกทั้งตัว แต่เป็นฝนโปรยเบา ๆ ที่คล้ายม่านหมอกพรางทุกสิ่งให้ดูเลือนรางแม้แต่ความคิดของฉัน...“อัยย์ เดี๋ยวฉันไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อแป๊บนะ”“เออ รีบไปรีบมานะเฟ้ย” เสียงเพื่อนสาวตะโกนไล่หลังฉันกางร่ม เดินลงจากคณะโดยไม่ได้เฉลียวใจเลยว่า นั่นคือ ‘วินาทีที่ฉันคิดผิดที่สุดในชีวิต’ในมือฉันถือโทรศัพท์ ก้มดูรายการของที่อัยย์ฝากซื้อ ขณะเดินลัดสนามเปียกชื้นผ่านซอกตึกไปยังถนนใหญ่ทันใดนั้น...เงาร่มอีกคันหนึ่งก็ยื่นเข้ามาทาบทับจากด้านข้าง บังสายฝนที่โปรยลงบนหัวฉันอย่างแนบเนียน พร้อมกับเสียงทุ้มเรียบเย็นดังขึ้นข้างหู“มาคนเดียวแบบนี้...ไม่กลัวเหรอครับ?”ฉันสะดุ้ง หันขวับไปทันที แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร—หมับ!มือแข็งแรงคว้าข้อมือฉันแน่น กลิ่นฉุนของยาบางอย่างพุ่งเข้าจมูก รุนแรงจนสมองมึนงงแทบจะทันที โลกทั้งใบเหมือนถูกดับแสงลงในพริบตา……“ตื่นแล้วเหรอครับ?”เสียงนุ่มนวลนั้นยังคงฟังดูอ่อนโยน แต่บรรยากาศโดยรอบกลับไม่อบอุ่นเหมือนเสียงนั้นเลยแม้แต่น้อยฉันพยายามลืมตา โลกหมุนเบา ๆ กลิ่นทะเลจาง ๆ ลอยมาแตะปลายจมูก อากาศเย็นชื้นบอกให้รู้ว่าไม่ใช่ห้องในคอนโดที่ฉันอ
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 28 รอยยิ้มที่ไว้ใจไม่ได้...กับแผนที่แค่รอเวลา
☀️ วันนั้น…แดดดีเกินไปหน่อยฟ้าใส อากาศร้อนแบบที่ทำให้คนในรั้วมหาวิทยาลัยไทระ อินโนเวชั่นเดินกันเร็วขึ้น ร้อนขึ้น หงุดหงิดขึ้นตึกเรียนเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยปะปน กลิ่นน้ำหอม เหงื่อ และพลังชีวิตที่ดูจะหมดลงพร้อมคลาสสุดท้ายและฉัน—มินาเอะ ซาโตะ เด็กเนิร์ดผู้มีเป้าหมายแค่กินของอร่อยและกลับบ้านไว ตอนนี้กำลังลากเพื่อนสาวสุดซี้ไปหาอะไรกินแก้เหนื่อย“ฉันอยากกินโอโคโนมิยากิ!” เสียงอัยย์บ่นพร้อมกอดแขนฉันไว้หลวม ๆ“วันนี้เรียนหนักจนจะลอยออกจากโลกไปแล้วอะ”ฉันหัวเราะเบา ๆ“โอเค ๆ ตามใจเลย แกจะกินร้านประจำหรือร้านใหม่—”“สวัสดีครับ มินาเอะซัง”เสียงทุ้มนุ่ม…ดังแทรกกลางบทสนทนา แต่มันเบาพอจะเรียกว่า “สุภาพ” และ “ตั้งใจเลือกจังหวะ”ฉันชะงักไปทั้งตัว เหมือนโดนหยุดเวลานิดหนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ หันกลับไปช้า ๆ และก็อย่างที่คิด…ซันยืนอยู่ใต้เงาต้นไม้ข้างตึกเรียน แสงแดดลอดผ่านร่มไม้ ทาบลงบนชุดสูทสีเทาอ่อนของเขาที่ดูสบาย ๆ แต่ยังดูดีจนน่าหมั่นไส้รอยยิ้มสุภาพประดับบนริมฝีปาก—แต่สายตาเหมือนกำลังวางหมากในใจเงียบ ๆ“อะ...เอ่อ...” ฉันพยายามตั้งสติ“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ?” ฉันถามเสียงนิ่ง พยายามไม่แสดงความรู้สึกผ่านส
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 27 ตอนพิเศษ: รักแรกพบ...กับรูปหมา อาหารและตัวละคร 2D
“บอสครับ… ผมไม่คิดว่าคุณจะเล่นแอปพวกนี้จริง ๆ นะ”คินยืนกอดอกพิงขอบโต๊ะทำงานไม้เข้ม แสงแดดบ่ายลอดผ่านผ้าม่านโปร่ง เงาของชายคนหนึ่งทอดลงบนพื้นเงาขณะที่เรย์จิ คุโรซาวะ มาเฟียหน้านิ่ง ผู้เย็นชาอันดับหนึ่งในวงการกำลังนั่งไถหน้าจอมือถือในมือ เพื่อดู ‘โปรไฟล์เดทออนไลน์” เหมือนเด็กวัยรุ่นด้วยท่าทางนิ่งขรึมไม่ใช่เพื่อความสนุกไม่ใช่เพราะเหงาแต่เพราะคิน…เสนอว่า แอปเดทสมัยใหม่สามารถเช็กข้อมูลผู้ใช้งานที่อาจเข้ามา ‘เจาะแก๊ง’ ได้ด้วย“ใช้เป็นเครื่องมือตรวจสอบเบื้องหลังคนได้” — นั่นคือคำพูดของลูกน้องที่กล้าพูดกับบอสตรง ๆเรย์จิไม่เถียง แค่โหลด เปิด และเลื่อนหน้าจอ…เงียบ ๆจนกระทั่ง—นิ้วของเขาหยุดลง ไม่ใช่เพราะเจอหญิงสาวสวยหรูหรา แต่เพราะเจอโปรไฟล์ที่สะดุดตาอย่าง ผิดแผกจากทุกคนในระบบชื่อผู้ใช้: Min_Min@never2Donlyภาพโปรไฟล์:– รูปหมาตัวเล็กหน้าดุกัดถุงขนม– ข้าวกล่องเบนโตะลายอนิเมะ– ตัวละคร 2D จากอนิเมะสายแอคชันคำอธิบาย:“ไม่ได้หาคนรัก หาคนแชร์ค่าส่งอาหารตอนลด 50% :) ”“……………”เรย์จิจ้องหน้าจอไปเกือบนาที นิ้วไม่ได้ขยับต่อ…แต่หัวใจมันขยับอะไรบางอย่าง“บอส?” คินเลิกคิ้ว“...มีอะไรน่าสนใจเหรอ
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย ตอนที่ 26 โต๊ะสารภาพบาป...หลังคืนวาบหวาม!?
แสงแดดอ่อนส่องลอดผ้าม่านเข้ามา ฉันรู้สึกได้ถึงไออุ่นบางอย่างที่โอบล้อมอยู่รอบตัว มือที่แนบกับหน้าท้องขยับเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกว่าร่างฉัน…แนบกับร่างของใครอีกคน“อรุณสวัสดิ์” เสียงทุ้มต่ำติดแหบเอ่ยแผ่วเบาข้างหู“เรย์จิ…” ฉันกำลังจะขยับหนี แต่แขนแข็งแรงที่โอบอยู่รอบเอวฉันกลับกระชับแน่น เขากอดฉันจากด้านหลัง แก้มเขาแนบกับเส้นผมฉัน กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเขา…ยังเป็นกลิ่นเดียวกับเมื่อคืน“อยู่เฉยๆ” เขาพูดเสียงนิ่ง“ฉันยังไม่อยากให้เธอลุกไปไหน” ริมฝีปากของเขาแตะแผ่วเบาที่ไหล่ฉันรู้สึกได้ถึงไอร้อนบนผิวที่ยังคงหลงเหลือจากเมื่อคืน จุดรอยแดงบางจุดตามลำคอยังรู้สึกเจ็บเบาๆ“เมื่อคืน…”“เมื่อคืนดีมาก” เขาตัดบทด้วยการจูบที่หลังไหล่ฉัน เสียงของเขาราบเรียบ แต่ร้อนผ่าว“และจะมีอีก…ถ้าเธอยังทำหน้าตาน่ารักแบบนี้ตอนตื่น”“ฉันไม่ได้—”“ชู่ว์…” เขากระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น“อย่าเถียงแต่เช้าเลยนะ”ฉันได้ยินเสียงหัวใจเขาเต้นชัดเจนจากด้านหลัง จังหวะมั่นคงและอบอุ่น“เรย์จิ…”“หืม?”“…เมื่อวาน ฉันไม่ได้ฝันใช่ไหม?”เขาเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะพลิกตัวฉันให้หันหน้ามาหา แล้วสบตาฉันในระยะใกล้ชิด“เธอฝันแน่…เพราะความจริงมันหวานกว่
