ยามนี้หานจีในสายตาทุกคนมีสภาพหน้าบวมฉึ่งราวกับหัวหมู ท่าทางกรีดร้องร่ำไห้ที่คิดว่าจะดูน่าสงสารแท้จริงกลับไม่ต่างจากคนบ้าที่กำลังคลุ้มคลั่ง อีกทั้งยามนางอ้าปากแต่ละทียังมองเห็นรูโหว่หลุมดำที่น่าขัน“ข้าจำได้ว่าเคยบอกไม่ให้คุณหนูหานมาที่นี่” กู้เหยียนเซียวยังคงมีท่าทางเย็นชาไม่เปลี่ยน สภาพน่าขันของหาน
น่าเสียดายที่คำภาวนาของเยว่อวิ๋นไร้ผล เพราะพอนางหันสายตาไปที่เจ้าของวัตถุชิ้นนั้น ก็เห็นหลุมดำที่เป็นเสมือนรูระบายอากาศน้อยๆ บนแนวฟันของคุณหนูหานเข้าพอดี“...”จบแล้ว...กลายเป็นหญิงงามที่เปิดปากพูดทีก็จะมองเห็นฟันที่หลอ แบบนี้อนาคตจะมีใครกล้าสู่ของหานจีแต่งงานกันละนี่ คิดถึงตรงนี้สายตาเห็นใจจากเยว่
“เกิดอะไรขึ้น!”เสียงหวีดร้องที่คุ้นหูทำให้กู้เหยียนเซียวอดขมวดคิ้วไม่ได้ ดวงตาคมมองไปยังห้องที่มาของเสียงด้วยแววตาเย็นชา ชายหนุ่มขบคิดเล็กน้อยก่อนจะหันมาถามคนข้างๆ “เยว่อวิ๋นเจ้าพาใครมาหรือเปล่า”ไม่แปลกที่กู้เหยียนเซียวจะถามเช่นนี้ เพราะที่ผ่านมาเยว่อวิ๋นมักมีคนติดตามมาด้วยเสมอ ดังนั้นเขาจึงสั่งให
ถึงกระนั้น เยว่อวิ๋นก็ไม่ได้เดือดร้อนต่อข่าวร้ายที่กู้เหยียนเซียวนำมาเลยสักนิด นางฝากนัดหมายให้เขาไปบอกกับคนในกองทัพผู้นั้นด้วยท่าทีสบายๆ ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อนึกถึงอะไรบ้างอย่างขึ้นมาได้“ว่าแต่คนที่ต้องการสูตรยาเป็นคนของใคร ท่านกู้พอจะรู้เรื่องนี้หรือไม่”แม้ในใจจะคิดยืมมือองค์หญิงใหญ่มาจัดกา
“หมอเยว่ท่านมาแล้ว นายท่านกำลังรออยู่ข้างในขอรับ”เยว่อวิ๋นพยักหน้ารับ นางทักทายเฉียนซานอย่างคุ้นเคย ก่อนจะหันไปถามแม่สามีเชิงขอความเห็น “ท่านแม่ข้าจะเข้าไปคุยธุระกับท่านกู้อาจเสียเวลาสักหน่อย ท่านจะรอที่นี่ก่อน หรือว่าให้สืออิงพาท่านไปร้านเครื่องประดับก่อนดีเจ้าคะ”มู่หรงเซียนที่มาก็เพื่อเกาะติดลูก
แม้ว่าข้ออ้างนี้จะถูกมู่หรงเซียนนำมาใช้อย่างส่งๆ ทว่ากลับทำให้แม่นมเซียงเกิดความเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวง นางมั่นใจว่าเหตุผลที่องค์หยิงใหญ่ให้ความเมตตาต่อตัวเอง ต้องเป็นเพราะพอใจที่นางออกความเห็นเรื่องของเยว่ซื่อเป็นแน่ไม่อย่างนั้นในหมู่คนติดตามทำไมจึงมีแค่นางที่ได้พักกันเล่า...และความเข้าใจผิดนี้เอง