Share

CHAPTER 10 หึงหวง ประชด

last update Последнее обновление: 2025-08-14 10:11:26

เมื่อกลับมาถึงคอนโดพันไมล์ก็ยังคงเงียบ เงียบจนหมอนอิงไม่อาจทนต่อไปได้อีก เธอเดินตามเขาเข้ามาในห้องเทน้ำใส่แก้ว โดยไม่หันมามองเธอเลยแม้แต่น้อย

ความอึดอัดตีรวนในอกเธออย่างรุนแรง จนสุดท้ายเธอต้องรวบรวมความกล้าทั้งหมด ถามออกไปเบาๆ

“คุณโกรธอิงหรือเปล่าคะ”

พันไมล์หยุดมือที่กำลังถือแก้วไว้แค่นั้น เขาหันมามองเธอ ดวงตานิ่งสนิท แต่แววตากลับซ่อนบางอย่างที่สั่นคลอน

“เธอมีอะไรให้ฉันต้องโกรธด้วยงั้นเหรอ?”

คำถามของเขาฟังเหมือนจะไร้ความหมาย แต่กลับเจ็บลึกไปถึงขั้วใจ หมอนอิงพูดไม่ออก ได้แต่ยืนมองเขาอย่างไม่เข้าใจ พันไมล์หัวเราะในลำคอ มุมปากกระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นชา

“ถ้าคุณไม่พอใจที่อิงตบหน้าคนของคุณ...”

“เดี๋ยวนี้มีเพื่อนสนิทแล้วนี่ ไอ้หมอนั่นมันชื่ออะไรนะ” เขาเปลี่ยนเรื่องทันที เขารู้จักคีรินทร์แต่แกล้งถามหมอนอิง

“มันบอกว่าเธอน่ารักงั้นเหรอ?” เขาแค่นเสียงต่ำ ดวงตาคมกริบจ้องมองตรงมา เหมือนอะไรบางอย่างกระแทกกลางอกเธออย่างแรง

“คุณไม่พอใจเรื่องอะไรคะ”

“เธอลุกขึ้นมาสู้คนบ้างได้ไหมหมอนอิง โลกใบนี้มันโหดร้ายแม่เธอก็ทำให้เห็นแล้วหนิ แต่ยังทนมือทนตีนอยู่ได้ มือก็มีตบคนบ้างได้ไหมเวลามีคนมารัง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Заблокированная глава

Latest chapter

  • ซ่อนรักลับเมียวิศวะ   CHAPTER 30 คำมั่นสัญญา จบ

    แสงแดดยามเช้าอาบไล้ระเบียงบ้านอย่างอ่อนโยน ลมเย็นจากฤดูฝนต้นปีพัดโชยกลิ่นหญ้าเปียกและเสียงนกกระจิบร้องเบาๆ บรรยากาศเงียบสงบเหมาะแก่การเริ่มต้นวันด้วยความสบายใจหมอนอิงสวมชุดเดรสกระโปรงยาวสีขาวเรียบผมยาวถูกรวบขึ้นเป็นมวยหลวมๆ ขณะยืนจัดชุดอาหารใส่บาตรหน้าบ้าน มือเรียวตักข้าวสวยร้อนใส่ปิ่นโตใบเล็กทีละถ้วย ดวงตาหวานทอแววสงบวันนี้เป็นวันครบรอบวันเสียของคุณพ่อ และเธอตื่นเช้ากว่าทุกวันเพื่อทำบุญให้ท่าน“จะใส่บาตรเหรอ” เสียงทุ้มงัวเงียดังขึ้นจากข้างหลังหมอนอิงหันไปเห็นพันไมล์ในชุดเสื้อยืดกางเกงวอร์มยืนขยี้ตาอยู่ รอยยิ้มน้อยๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าเธอ“อืม วันนี้วันครบรอบคุณพ่อ” เธอพูดเบาๆ พลางก้มหน้าลงตักข้าวต่อ“มีของใส่เผื่อไหม” พันไมล์เงียบไปเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้“พี่ไนท์จะใส่ด้วยเหรอคะ” หมอนอิงเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างแปลกใจ“ไม่เคยหรอก แต่อยากทำด้วย” เขาเกาหลังคอยังไม่ได้บอกพ่อตาเลย ว่าเขาเป็นใคร เธอยิ้มออกอย่างห้ามไม่ได้แล้วพยักหน้า“เดี๋ยวป่าเตรียมของให้ค่ะคุณไนท์ไปอาบน้ำแต่งตัวเลยค่ะ คุณอิงไปดูคุณหรูดีกว่าค่ะป้าทำเอง”“ขอบคุณนะคะ”“ระวังร้อน” พระเดินมาแต่ไกลหมอนอิงยื่นกระโถนข้าวให้เขา

  • ซ่อนรักลับเมียวิศวะ   CHAPTER 29 คิดว่าจะไม่ได้เจอ

    หมอนอิงที่ยืนอุ้มลูกน้อยไว้แนบอกรอยแดงจางๆ บนต้นขาเล็กแสดงถึงการเพิ่งผ่านเข็มวัคซีนมาเมื่อครู่“อีกแป๊บเดียวก็เสร็จแล้วคนเก่งของแม่” เธอกระซิบเสียงอ่อนโยนพลางลูบแผ่นหลังเล็กเบาๆ ขณะเดินออกมาจากห้องตรวจ พร้อมกับพันไมล์ที่เดินตามมาติดๆ สีหน้าเขาเคร่งขรึมและจับตามองทุกฝีก้าวอย่างระแวดระวังหมอนอิงกำลังจะเลี้ยวตรงทางเดินไปยังโถงลิฟต์ แต่ชั่ววินาทีนั้นเอง เธอก็ชะงัก“หมอนอิง” เสียงเขาดังขึ้นเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงที่ฟังไม่ออกว่าประหลาดใจหรือดีใจกันแน่หมอนอิงเบือนหน้าหนีแทบจะทันทีที่สบตาร่างบางสะบัดจะเดินผ่านไปอย่างไร้คำพูด แต่คีรินทร์ไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น“เดี๋ยวก่อนพี่ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม” เขาก้าวเข้ามาใกล้โดยอัตโนมัติพันไมล์ที่ยืนอยู่ข้างเธอขยับตัวเข้ามาขวางโดยสัญชาตญาณ แววตาเย็นชาจ้องอีกฝ่ายอย่างไม่ไว้ใจ“ไม่มีอะไรต้องคุย” พันไมล์เอ่ยเสียงแข็งทันทีสีหน้าเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบใจที่เห็นอดีตคนรักของเมียตัวเองโผล่มาไม่ดูเวลาแบบนี้ หมอนอิงหันไปแตะแขนพันไมล์เบา ๆ“อิงอยากคุย” เธอพูดเสียงเรียบเหมือนพยายามควบคุมอารมณ์ทุกอย่างไม่ให้ปะทุออกมาผิดที่ผิดเวลา“แต่มัน...”“พี่ไนท์อุ้

  • ซ่อนรักลับเมียวิศวะ   CHAPTER 28 หลงแม่ของลูก

    ผับย่านใจกลางเมืองที่ประจำของพวกเขาสามคน วันนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเสียงดนตรี และแสงไฟสีส้มสลัวๆ ที่ตัดกับบรรยากาศของแก้วเหล้าบนโต๊ะอย่างลงตัว“มันจะมามั้ยวะ หรือเปลี่ยนผ้าอ้อมลูกอยู่” แอมป์ยกแก้วเบียร์ขึ้นจิบ แล้วสบตากับต้นกล้าที่กำลังหัวเราะเบาๆ“คนอย่างมันเนี่ยนะเปลี่ยนผ้าอ้อมพ่อบ้านใจกล้ามาก” ต้นกล้าลากเสียงยาวก่อนจะหัวเราะขำไม่ทันขาดคำประตูผับเปิดออก ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตแขนพับกับกางเกงสแล็คก็เดินเข้ามาอย่างรีบร้อน ใบหน้าหล่อเหลานั่นมีหยาดเหงื่อนิดๆ พอให้รู้ว่าเขารีบมาขนาดไหน“โทษทีว่ะลูกเพิ่งนอนพึ่งแอบย่องออกมาได้” พันไมล์ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาหนังข้างเพื่อน ก่อนจะหันไปยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “มึงยิ้มอะไรนักหนาวะ”“เฮ้ย ลูกกูนะยิ้มหวานมากเว้ยสวยเหมือนแม่ แก้มเป็นก้อนๆ เหมือนซาลาเปาเลยแถมขำเก่งอีกต่างหากยิ้มทีโลกหยุดหมุนอะเพื่อน คนอย่างพวกมึงไม่เข้าใจหรอก”แอมป์กับต้นกล้ามองหน้ากันแล้วก็ถอนใจเฮือก เบื่อพวกขี้อวดสภาพตอนที่เมียหายดูไม่ได้เลย“เหอะ มาไม่ทันเบียร์เย็นๆ ก็ยังพอเข้าใจ แต่เอาแต่อวดลูกแบบนี้กูก็หมดคำจะพูด” แอมป์แบะปากกลอกตามองบน“เออ สมัยก่อนมึงมันนักล่าปาร์ตี้พอมีเมียมีลูก

  • ซ่อนรักลับเมียวิศวะ   CHAPTER 27 มรสุมชีวิต

    “หมอนอิง! แกจริงๆ ด้วย” ส้มโอรีบวิ่งมากอดเพื่อนจู่ๆ เพื่อนก็ลาออกจากมหาลัยและหายไปแบบไม่ติดต่อกลับมา “ส้มโอ” “แกหายไปไหนไม่ยอมติดต่อฉันเลย” ส้มโอมองเด็กที่นอนหลับในรถเข็น และมองหน้าหมอนอิงเหมือนมีคำถามจะถามว่าลูกใคร “นี่ลูกแกเหรอ” “อืม” หมอนอิงมองซ้ายมองขวาเพื่อมองว่าพันไมล์กลับมาหรือยัง วันนี้เขาพาเธอกับลูกออกมาชอปปิ้งซื้อของ “หมอนอิง” พันไมล์เรียกเธอเบาๆ เมื่อเห็นว่าเป็นส้มโอเขาจึงไม่ไว้ใจ แต่หมอนอิงห้ามไว้ “พี่ไนท์พาน้องพิมพ์ดาวเข้าร้านไปก่อนเลยค่ะอิงขอคุยกับเพื่อนก่อน” “ก็ได้รีบตามมานะ” เขาเข็นรถเข็นเข้าไปในร้านของใช้เด็ก แต่ยังแอบมองหมอนอิงตลอดผู้หญิงคนนั้นไว้ใจไม่ค่อยได้ ส้มโอจับมือเพื่อนแสดงถึงความดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้ง ตลอดเวลาที่ไม่มีหมอนอิงเธอรู้สึกเหงาและขาดเพื่อน ที่ผ่านมาหมอนอิงคอยช่วยเหลือของงานส่งอาจารย์เสมอ “แกรู้อะไรไหม” “รู้อะไร” “พี่ไนท์ไม่บอกเหรอ” “เธอพูดอะไร” หมอนอิงไม่ได้ติดต่อใครเลย “คนที่ปล่อยข่าวแกคือไอ้คีรินทร์มันให้เงินแม่กับน้องเธอเพื่อเอาข่าวมา

  • ซ่อนรักลับเมียวิศวะ   CHAPTER 26 ผู้ชายคนนี้เปลี่ยนไปแล้ว

    กลิ่นไหม้จางๆ ลอยคลุ้งทั่วครัวตั้งแต่ตีห้าครึ่งพันไมล์ยืนอยู่หน้าเตา ใบหน้าเปื้อนเหงื่อและคราบน้ำมันบางส่วนไข่ดาวที่ไหม้เกรียมไปข้างหนึ่งถูกตักใส่จานอย่างระวังข้าวต้มที่เขาตั้งใจทำเองก็แห้งเกินไปนิด แต่เขาใส่หมูสับกับแครอทลงไปเยอะหน่อย เผื่อเธอจะกินได้มากขึ้นมือใหญ่ยกถาดข้าว เขาเปิดประตูห้องของหมอนอิงเบาๆพันไมล์วางถาดอาหารไว้ที่มุมโต๊ะเล็กข้างหน้าต่าง ก่อนจะหันมามองคนที่กำลังพลิกตัวบนเตียง“พี่ทำข้าวเช้าไว้ให้นะ” เขาพูดเสียงแผ่วเบากลัวลูกสาวจะตื่นขึ้นมาร้องไห้หมอนอิงลืมตาขึ้นช้าๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง พลางขมวดคิ้วเมื่อเห็นเงาของเขายืนอยู่ในห้อง เธอหันไปมองถาดอาหาร ก่อนจะเหลือบมองหน้าเขา. ใบหน้าของพันไมล์เปื้อนเขม่าดำเลอะไปเกือบครึ่งทั้งหน้าผากแก้ม และปลายจมูก“คุณทำเอง?” เธอถามเสียงเรียบ“เลยอาหารเช้ามานานแล้วพี่กลัวอิงจะหิว” เขายิ้มบางๆ พลางพยักหน้า “เอาออกไป” “แต่พี่...”เธอลุกขึ้นจากเตียง เดินไปหยิบถาดอาหารในจังหวะช้าชัดเจนก่อนจะเดินไปที่ถังขยะ เสียงฝาถังเปิดขึ้นตามด้วยทุกอย่างถูกเทลงไปจนหมดถาดพันไมล์ยืนนิ่งไม่มีคำพูดมีเพียงแววตาเจ็บลึกที่พยายามเก็บซ่อนไว้“อย่าเสี

  • ซ่อนรักลับเมียวิศวะ   CHAPTER 25 ขอแค่ได้ดูแล

    บนโต๊ะอาหารทุกคนต่างเงียบเหมือนไม่มีเรื่องที่ต้องพูดคุยกันพันไมล์มองเสี้ยวหน้าของหมอนอิง มองริมฝีปากเล็กที่เม้มแน่นมองคิ้วที่ขมวดเล็กน้อยยามเธอได้ยินพ่อพูดถึงเรื่องงานประจำปี เขาอยากรู้ว่าในหัวเธอกำลังคิดอะไรอยู่คิดถึงเรื่องของเขาบ้างไหม หรือว่าตัดใจได้หมดแล้ว“กินแต่ปลาน่ะพักนี้ทำไมไม่ค่อยกินข้าว” ราชันหันมาทักเขาทำให้พันไมล์หลุดจากภวังค์“ครับ” เขากะพริบตา แล้วรีบหลบสายตาไปทางอื่นมือที่คีบเนื้อปลาหยุดค้างกลางอากาศ“พ่อพูดกับแกอยู่นะ” เขาว่าเสียงเรียบ“อ๋อ ผมกินครับ” เขาตอบกลบเกลื่อน แล้วรีบหันไปตักข้าวเข้าปาก แต่ไม่วายเหลือบมองหมอนอิงอีกครั้งหมอนอิงเหมือนรู้สึกได้เงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย สบตากับเขาเพียงครู่เดียวก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เธอไม่ได้พูดอะไร แต่แววตานั้นบอกชัดเจนว่าเธอไม่ได้ต้องการให้เขามองพันไมล์ได้แต่นั่งนิ่งพยายามซ่อนความรู้สึกที่ตีวนอยู่ในอกทั้งอยากถามอยากขอโทษ แต่กลับทำได้แค่นั่งมองอารมณ์ที่พลุกพล่านทำให้เขานั่งกัดฟันจนกรามเด่นขึ้นมา ตรงเป้ากางเกงเริ่มขยายตัวอีกครั้ง แค่ได้อยู่ใกล้หมอนอิงลูกชายของเขาก็พร้อมเสมอ“ไอ้ไนท์เป็นอะไรหน้าดำหน้าแดงหมด”“ผมไม่สบาย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status