Break the rules แหกกฎเฮดว๊าก

เอี๊ยดดด!!

เสียงมอเตอร์ไซค์รับจ้างจอดที่หน้ามหาลัยชื่อดัง หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มก้าวลงจากรถทันทีด้วยความระมัดระวัง ก่อนจะหันไปถามคนขับเสียงหวาน

"กี่บาทคะพี่สุดหล่อ~"

"ปกติ100 บาทครับ แต่คนสวยชมพี่แบบนี้คิด40 บาทพอ" ริมฝีปากสวยยิ้มกว้าง จากนั้นก็ยื่นเงินให้วินมอเตอร์ไซค์หนุ่มอย่างไม่ลังเล

"ขอบคุณนะคะพี่สุดหล่อ!"

ขาเรียวก้าวเดินเข้ามาในมหาลัย พลางมองซ้ายทีขวาทีเพื่อหาเป้าหมายที่จะไป ทว่าขณะนี้ผู้คนในมหาลัยพลุกพล่านมากเหลือเกิน

ก็อย่างว่าละ วันนี้เป็นวันรายงานตัวของนักศึกษาปี1 คนก็ต้องเยอะมากเป็นธรรมดา และที่สำคัญหลังจากรายงานตัวเสร็จแล้ว นักศึกษาทุกคนจะต้องเข้าหอประชุมของแต่ละคณะ เพื่อเข้าร่วมฟังการปฐมนิเทศ

แต่ประเด็นคือ...ตอนนี้ผู้คนเยอะแยะมากมายจนเธอสับสนไปหมดแล้วว่าคณะไหนเป็นคณะไหน!!

"จิ๊!! นี่แค่วันแรกทำไมมันยุ่งวุ่นวายขนาดนี้เนี่ย!!" มิเชลล์ เจ้าของเสียงหวาน ใบหน้าสวยเอ่ยขึ้นกับตัวเองอย่างรู้สึกหงุดหงิด เพราะขณะนี้ไม่ว่าเธอจะมองไปทางไหนมันก็เต็มไปด้วยคน จนเธอมองไม่เห็นทางเดินแล้ว

ตุบ!!

"อ๊ะ!!" นั่นไง!! โดนเบียดเสียดจนเซไปชนคนอื่นจนได้!!

"ขะ..." ร่างเล็กทรงยืนให้นิ่งก่อนจะหันไปเอ่ยขอโทษคนที่ตัวเองเผลอไปชนเข้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยอะไร อีกคนก็พูดขึ้นมาซะก่อน...

"นี่!!! เดินระวังบ้างสิ! ไม่เห็นบ้างเลยรึไงว่ามีคนยืนอยู่ทั้งคน" หืมมม!! ก็กำลังจะขอโทษอยู่นี่ไง…แล้วนางจะเสียงดังเพื่อ!! คนมองกันเต็มเลย

"ขอโทษ เมื่อกี้ฉันก็โดนชนจนเซไปชนเธออีกทีเหมือนกัน..."

"จะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจว่างั้น?" ก็ใช่น่ะสิ เธอไม่ได้ตั้งใจจะชนสักหน่อย ทำไมไม่ฟังกันก่อนเนี่ย จะโวยวายให้ได้อะไรไม่ทราบ

"ใช่ ขอโทษอีกทีแล้วกัน" มิเชลล์พยักหน้า ก่อนจะเอ่ยขอโทษหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง...ทว่าเหมือนอีกคนจะไม่ยอมปล่อยผ่านไปง่ายๆ

"ขอโทษแล้วรองเท้าฉันที่เธอเหยียบมันจะหายเปื้อนไหม?" เธอก้มมองรองเท้าคนตรงหน้าก็พบว่ามันเป็นรอยเปื้อนจริงๆ

"ฟู่วว~ นี่ทิชชู่" มิเชลล์ถอนหายใจยาวก่อนจะหยิบทิชชู่ในกระเป๋า แล้วส่งให้เธอคนนั้น

"เธอเป็นคนเหยียบก็เช็ดให้ฉันสิ!" ฮึ้มม! มันจะมากไปแล้วนะ

"มากไปนะ!! ที่ฉันเหยียบเท้าเธอฉันก็ขอโทษไปแล้วไง" ผู้หญิงคนนี้นี่มันยังไง ไม่มีความเป็นมนุษยธรรมเอาซะเลย เรื่องแค่นี้ถึงกับต้องให้เธอลดตัวลงไปเช็ดเท้าให้เลยหรอ!?

"ฉันก็บอกไปแล้วไงว่า แค่คำขอโทษมันไม่ได้ทำให้เท้าฉันสะอาด!"

"เอ้าเร็วสิ! ฉันเสียเวลากับเธอมามากแล้วนะ" เหอะ! ฉันก็เสียเลาเหมือนกันจ้ะ! แล้วพูดออกมาได้หน้าตาเฉย เหมือนกับมันเป็นเรื่องปกติที่ให้คนอื่นเช็ดเท้าให้!!

กรอดดด~ มิเชลล์กำมือแน่นอย่างข่มอารมณ์ พลางมองไปรอบๆ ก็เห็นว่ามีหลายคนที่มองมาทางเธออย่างให้ความสนใจ

ด๊ายยย~ ชอบเล่นใหญ่นักใช่ไหม? เดี๋ยวมิเชลล์คนนี้จัดให้!!!

มิเชลล์ค่อยๆ วางทิชชู่ลงบนฝ่าเท้าคนตรงหน้า ท่ามกลางสายตาเย้ยหยันของหญิงสาวคู่กรณีและสายตาหลายคู่...

"....." มุมปากเล็กลอบกระตุกยิ้ม หึ! คิดว่าฉันจะเอามือสวยๆ ของตัวเองไปเช็ดเท้าหยาบกร้านให้เธอจริงๆ รึไง!!

   พรึ่บ!!!

"อ๊ะ อร๊ายยนี่เธอทำอะไรเนี่ย!!" เสียงแสบแก้วหูร้องโวยวายเมื่อมิเชลล์ยืดตัวตรงแล้วนำเท้าเล็กของตัวเองไปขยี้บนเท้าอีกคนแรงๆ โดยมีทิชชู่ติดอยู่ใต้ฝ่าเท้า

"ก็เช็ดเท้าให้เธอไง ในเมื่อฉันใช่เท้าเหยียบเธอ งั้นฉันก็จะใช้เท้าของตัวเองเช็ดให้เธอเหมือนกัน!!" เสียดายที่ไม่ใช่หน้า ไม่งั้นจะขยี้ให้แรงกว่าเดิมเลย!

"อร๊ายยย อิเด็กเปรต!!" เด็กเปรตงั้นหรอ!? เหอะ! แสดงว่านางเป็นรุ่นพี่สินะ แล้วก็ต้องรู้ด้วยว่าเธอเป็นเด็กปี1...แบบนี้สินะ ถึงได้กล้าข่มเหงคนอื่น!!

"เธอเป็นรุ่นพี่อย่างนั้นหรอ?"

"ก็ใช่น่ะสิ!! ในเมื่อรู้แล้วว่าฉันเป็นรุ่นพี่ก็ขอโทษฉันและก็ก้มลงเช็ดเท้าให้ฉันใหม่ซะ!!" ยังไม่จบสินะ! กับการทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่!

"นี่คิดว่าตัวเองเป็นรุ่นพี่แล้วจะกดขี่รุ่นน้องยังไงก็ได้งั้นหรอ...ขอโทษนะ นี่มันสมัยไหนแล้วคะ รุ่นน้องไม่จำเป็นต้องเคารพรุ่นพี่เสมอไปค่ะ โดยเฉพาะรุ่นพี่ที่มีสันดานแบบนี้!!"

"สันดานแบบนี้มันทำไม แล้วที่ฉันสั่งให้แกทำก็เพราะมันเป็นการลงโทษ!" ลงโทษ!? เหอะ! ตรรกะป่วยมาก อย่างจะถอดร้องเท้าเช็ดหน้าให้อีกที!

"ถามจริงเถอะ...เอาสมองส่วนไหนคิดห๊ะ? ว่าการสั่งให้รุ่นน้องก้มลงเช็ดเท้าให้ต่อหน้าคนมากมายมันเป็นบทลงโทษ ไม่กลัวพวกเขาจะมองคุณเป็นพวกป่าเถื่อน บ้าอำนาจบ้างหรอ"

"อ้อ! แต่ดูทรงแล้วคนแบบพี่น่าจะเพิ่งเคยเป็นรุ่นพี่ครั้งแรกสินะ ถึงได้อินขนาดนี้...ฉันว่าพี่ควรจะไปปรับทัศนคติใหม่นะ เพราะทำตัวกร่างแบบนี้มันไม่สมควรเป็นรุ่นพี่ให้น้องคนไหนเคารพหรอกนะคะ!!"

'อูยยย ทำไมรู้สึกเยือกเย็นเหมือนโดนน้ำแข็งสาดเข้าหน้าเลยวะ'

'เออใช่ ถ้ากูเป็นรุ่นพี่คนนั้นนะ คงหน้าชามากๆ ที่โดนรุ่นน้องพูดใส่แบบนั้น'

'นี่มันกลางมหาลัยนะ เขาจะตบกันไหมอ่ะแก~'

'ไม่รู้ แต่ถ้ากูเป็นผู้หญิงคนนั้นแล้วเจอรุ่นพี่แบบนี้นะ กูก็อยากตบ! มีอย่างที่ไหน...รุ่นพี่ทำตัวกร่างเกินหน้าเกินตาแบบนี้'

'จริง! แค่ขอโทษก็จบแล้วป่ะ...ทำมาอ้างว่าเป็นบทลงโทษ...น่าเกลียดมาก!'

เสียงนักศึกษาหลายคนจับคู่คุยกันอย่างสนุกปาก โดยบทสนทนาที่พูดกันก็มีแต่ต่อว่าและมองมาทางรุ่นพี่สาวอย่างไม่ดีนัก

"เอาไงคะ? ฉันขอโทษพี่ไปแล้วนะ จะยอมจบไหม..." ถ้าไม่จบเธอจะได้ลากไปคุยกับคณบดีตอนนี้เลย แล้วมาดูกันว่าเรื่องมันจะจบยังไง...แต่ที่แน่ๆ เธอมีพยานเกือบทั้งมหาลัยเลยนะ!

"กะแก..." หญิงสาวรู้สึกเสียหน้ามาก ที่ถูกรุ่นน้องฉีกหน้าต่อหน้าคนมากมาย...นิ้วเรียวชี้ไปทางมิเชลล์อย่างเอาเรื่อง ทว่าก็ต้องเก็บมันกลับ เมื่อมีเสียงหนึ่งดังขึ้น...

"มีเรื่องอะไรกัน!" เสียงเนิบนาบของชายผู้หนึ่งดังขึ้น ไม่นานก็ปรากฏร่างเจ้าของเสียง...ทว่ามันเป็นเสียงของคนไหนกัน! เพราะผู้มาใหม่ที่ปรากฏตรงหน้าเธอมันมีหลายคนนี่สิ!

"เกิดอะไรขึ้นเอวา?" อ้าว! รู้จักผู้หญิงคนนี้ด้วย คงไม่ได้เป็นพวกเดียวกันหรอกนะ...ฟังจากเสียงแล้ว ผู้ชายหน้าหล่อคนนี้น่าจะเป็นเจ้าของเสียงเมื่อครู่

"เอ่อออ มะไม่มีอะไรค่ะพี่ปริ้น" ชื่อปริ้นหรอ แถมผู้หญิงคนนั้นยังเรียกว่าพี่อีก แสดงว่าเป็นรุ่นพี่ของนาง!

"จะไม่มีอะไรได้ยังไง เมื่อกี้ฉันเห็นเธอชี้หน้าผู้หญิงคนนี้อยู่...หรือจะให้ฉันถามทุกคนในนี้?" อุ๊ย~ เสียงเหี้ยมขนาดนั้นคงไม่ใช่พวกเดียวกันแล้วแหละ

"มะไม่คะ คือว่า..."

"คือว่าอย่างนี้ค่ะพี่ชาย~ หนูเซไปชนพี่เขาน่ะค่ะ พอดีว่าคนมันเยอะมากหนูก็เลยไม่ทันระวัง แต่ว่าหนูก็ขอโทษพี่เขาไปแล้วนะคะ!" มิเชลล์เอ่ยขึ้นก่อนที่หญิงสาวอีกคนจะได้เอ่ยพูด

"ชะใช่ค่ะ! น้องเขาเดินชนเอวาจริงๆ"

"แล้วไงต่อ..."

 "แล้วเรื่องมันก็กำลังจะจบไงคะ!!"

"ใช่ค่ะ เรื่องมันจะจบ...ถ้าพี่สาวคนนี้ไม่สั่งให้หนูก้มลงไปเช็ดเท้าให้ต่อหน้าคนมากมาย~" เหอะ! คิดจะปัดความผิดหรอ มิเชลล์ไม่ยอมหรอก! รุ่นพี่ไม่มีคุณภาพแบบนี้มันต้องโดนสั่งสอน!

"อึก! หนูอายคนมากเลยค่ะพี่ปริ้น ทั้งๆ ที่หนูก็ขอโทษพี่เขาไปแล้ว แต่พี่เขาก็ไม่ยอม...ถ้าไม่เชื่อ พี่ปริ้นถามทุกคนก็ได้นะคะ" มิเชลล์ก้มหน้าต่ำแล้วเอ่ยออกมาเสียงเศร้า

"จริงค่ะพี่! ฉันกับเพื่อนยืนยันได้!!" หญิงสาวผู้หนึ่งในกลุ่มนักศึกษาที่มองมาเอ่ยขึ้นเสียงดัง ตามมาด้วยเสียงของคนอื่นๆ ที่ช่วยยืนยันด้วย...หึ! พยานรัดตัวแน่นแบบนี้ ดิ้นไม่หลุดแน่ พี่สาว~

"มะมันไม่จริงนะคะ พี่ปริ้นฉันไม่ได้ทำแบบนั้นนะ"

"พยานเยอะแบบนี้ยังจะโกหกอีก! เธอก็รู้หนิเอวาว่าวันนี้เป็นวันรายงานตัวนักศึกษาใหม่ แล้วทำไมไม่ทำตัวให้สมกับเป็นรุ่นพี่ที่น้องควรเอาเป็นแบบอย่าง!" เสียงทุ้มของผู้ชายอีกคนหนึ่งดังขึ้น น่าจะเป็นเพื่อนกับคนที่ชื่อปริ้น...แต่คนนี้พูดโดนใจเธอมากเลย ต้องแบบนี้สิถึงจะสมกับคำว่ารุ่นพี่!