บทที่ 24

หลังจากแสดงน้ำใจต่อกันแล้ว โจวเฉิงเจี๋ยก็นึกขึ้นมาได้ว่ามีเครื่องในหมูจากในเมืองผิงอันอยู่! หลังจากเขาเอ่ยเตือนแล้ว ทุกคนก็เริ่มขยับตัวทำความสะอาดของเหล่านี้ทันที

อาการป่วยทางร่างกายของโจวเฉิงเหรินยังไม่หายดี ไม่ควรทำงานเหนื่อยเกินไป จึงให้เขาไปพักผ่อนในบ้าน โจวเฉิงเหรินฝืนไม่ไหวจริง ๆ ตอนนี้เขาเชื่อมั่นในตัวจี้เสี่ยวชุ่ยอย่างยิ่ง แม้ว่าตอนนี้เขาจะหวังว่าจะดีขึ้นในทันที แต่อย่างไรก็ยังเร่งไม่ได้อยู่ดี

ขาของโจวไฉพิการ แต่เขายังสามารถเดินได้โดยใช้ไม้ค้ำยัน ครั้นเห็นว่าทุกคนยุ่งมาก จึงช่วยงานเล็ก ๆ น้อย ๆ แทน จี้เสี่ยวชุ่ยมองเขาพลางพยักหน้า แต่เพื่อที่จะดูแลเขาให้ดียิ่งขึ้นจึงเข้าไปเอาม้านั่งตัวเล็กที่อยู่ในบ้านมาให้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่า แม้โจวไฉจะพิการขา แต่มือของเขายังว่องไวซ้ำยังเร็วกว่าคนส่วนใหญ่มาก

หลังจากพวกเขาล้างวัตถุดิบกันเสร็จ ทุกคนก็กลับเข้าบ้านอย่างมีความสุข จากระยะไกลสามารถมองเห็นหวังเถาเอ๋อร์ยืนเขย่งปลายเท้าแนบตัวกับรั้วได้ นางมองเข้าไปในลานบ้านตลอดเวลา ดูเหมือนว่ากำลังแอบดูโจวเฉิงเหรินอยู่!

ในเวลานี้มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญปรากฏตัวอยู่ไกล ๆ ได้แก่ หวังหยวนโซ่ว และ