Home / โรแมนติก / ดุจกรงเถื่อน / 2.เพื่อนพี่ชายชื่อ ‘ธีรดนย์’ (1)

Share

2.เพื่อนพี่ชายชื่อ ‘ธีรดนย์’ (1)

Author: rasita_suin
last update Last Updated: 2025-02-22 20:54:12

ก้าวเข้ามาในสำนักงานของไร่ชาดิฐวัฒน์นิชาดาก็ชะงักเท้ากับสิ่งที่เห็น พร้อมกับเสียงพนักงานต้อนรับเอ่ยทักทาย เธอจึงยิ้มบางและตอบกลับ ก่อนก้าวเข้าไปจับกระเป๋าเดินทางใบโตพลิกหมุนไปมาดูก็ยิ่งมั่นใจว่าเป็นของตน

“มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

ผู้หญิงที่พาเธอมาส่งหน้าสำนักงานแล้วก็รีบขี่ต่อไปยังส่วนที่ทำงานอยู่หลังพักกลางวัน นิชาดาได้แต่ขอบคุณจนลืมถามชื่อเอาไว้ หากก็คิดว่าเจอกันอีกครั้งคงต้องขอบคุณซ้ำเพราะเจ้าตัวช่วยเหลือให้เธอหลุดรอดจากอันตรายมาได้

“คุณนิชาดาใช่ไหมคะ”

พนักงานสาวเดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์ต้อนรับ

“ฉันได้รับแจ้งไว้แล้วว่าคุณจะเข้ามายื่นใบสมัครงานวันนี้ เชิญนั่งก่อนค่ะ”

“ใครเป็นคนเอากระเป๋าฉันมาไว้ที่นี่คะ”

เธอนั่งลงพร้อมถาม ขณะอีกฝ่ายเดินกลับไปหลังเคาน์เตอร์ กระเป๋าถูกวางไว้ใกล้โซฟาตัวยาวหลบมุมเล็กน้อย ทว่าก็ไม่ถึงกับทิ้งไว้อย่างไม่ใส่ใจ ไม่อย่างนั้นคงถูกโยนไว้หน้าสำนักงานหรือไม่ก็ทางเข้าไร่เสียมากกว่า แต่นั่นยิ่งน่าแปลก

“เห็นคนงานบอกว่าผู้จัดการไร่สั่งให้ไปเอามาจากท้ายไร่น่ะค่ะ พอเห็นท่าทางคุณฉันก็เลยมั่นใจ”

อีกฝ่ายบอกราวไม่เห็นว่าเป็นเรื่องน่าสงสัยแต่อย่างใด ขณะเอกสารใบสมัครงานถูกวางลงบนโต๊ะเตี้ยตรงหน้าเธอ

“แล้วผู้จัดการไร่รู้ได้ยังไงคะว่ากระเป๋าฉันอยู่ที่นั่น เขาไม่แปลกใจเหรอที่ฉันหายไป”

อีกฝ่ายยิ้มจืดเจื่อนท่าทางไม่รู้อะไรเลยจริงๆ สงสัยคนที่ให้คำตอบกับเธอได้คงมีเพียงผู้จัดการไร่นั่นเอง อีกอย่างนายหน้าหนวดนั่นยังลอยนวลอยู่ในไร่นี้ อาจเป็นอันตรายกับผู้หญิงคนอื่นด้วย

“ฉันมีเรื่องจะแจ้งให้ผู้จัดการไร่ทราบน่ะค่ะ”

“คุณบอกว่าคนขับรถของไร่พาคุณไปท้ายไร่ แล้วก็คุกคามคุณเหรอครับ”

ผู้จัดการไร่ต้องสัมภาษณ์เธอชายหนุ่มจึงมาที่นี่หลังจากพนักงานต้อนรับสาวโทรไปไม่นานนัก และทั้งสองคนก็เข้ามานั่งคุยในห้องด้านในที่เหมือนจะเป็นส่วนสำนักงานเล็กๆ มีโต๊ะทำงานอยู่สี่โต๊ะ กับโต๊ะยาวซึ่งเธอนั่งเผชิญหน้ากับเขาอยู่เวลานี้

“ใช่ค่ะ”

สีหน้าของผู้จัดการไร่ดูประหลาดใจ

“คนขับรถของไร่เราไม่มีใครไว้หนวดเคราเลยนะครับ”

“แต่ผู้ชายคนนั้นขับรถของไร่นี้จริงๆ นะคะ แล้วเขาก็พาฉันไปบ้านไม้หลังเล็กท้ายไร่ด้วย ผู้จัดการเองก็รู้ว่ากระเป๋าดิฉันอยู่นั่นด้วย หมายความว่าคนขับรถบอกคุณใช่ไหมคะ”

อีกฝ่ายอึกอักพลางขมวดคิ้วครุ่นคิดทว่าเสียงมือถือของผู้จัดการไร่ดังขึ้นมาขัดก่อน

“สักครู่นะครับ”

ชายหนุ่มบอกแล้วกดรับ นิชาดาจึงก้มลงอ่านสัญญาที่วางอยู่ตรงหน้าระหว่างรออย่างรู้มารยาท ไม่นานนักเขาก็วางสาย

“ผมมีธุระต้องไปจัดการด่วน ส่วนเรื่องสัญญา สงสัยอะไรถามกุ๊กได้เลยครับ”

ผู้จัดการหนุ่มหมายถึงพนักงานต้อนรับสาวที่เหมือนจะทำหน้าที่ฝ่ายบุคคลด้วย เธอได้ยินเขาเรียกหญิงสาวตอนเข้ามาที่นี่

“แล้วก็ ไร่ชาดิฐวัฒน์ยินดีต้อนรับ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันครับ”

“ฉันขอบคุณมากค่ะที่รับฉันเข้าทำงาน”

อีกฝ่ายยินดีรับเธอโดยง่าย นิชาดาคิดว่าคงเพราะเพื่อนพี่ชายฝากเอาไว้ เมื่อร่างสูงลุกขึ้นเธอก็ลุกตามแม้ยังค้างคาในเรื่องนายหนวดคนขับรถแต่ไม่กล้าเซ้าซี้

“เอ่อ...ผู้จัดการรู้จักคุณธีรดนย์ใช่ไหมคะ ฉันคิดว่าต้องขอบคุณเขาด้วย”

ผู้จัดการหนุ่มชะงักเล็กน้อยเธอจึงรีบอธิบายไม่อยากรบกวนเวลาของเขา

“คือพี่ชายฉันบอกว่าฝากงานให้ฉันกับเพื่อน หมายถึงคุณธีรดนย์น่ะค่ะ”

อีกฝ่ายเกาศีรษะดูลำบากใจ ซึ่งนิชาดารู้ชื่อของผู้จัดการหนุ่มในตอนที่กัญญาแนะนำแล้วว่าคือวัชพล จึงรู้ว่าไม่ใช่เขาและแปลกใจที่เขาราวไม่แน่ใจนักที่จะบอกเธอเกี่ยวกับคนชื่อธีรดนย์

“อืม เอาเป็นว่าเดี๋ยวก็คงเจอเร็วๆ นี้ วันพรุ่งนี้จะมีประชุมแผนการตลาด คุณจะได้เข้าร่วมประชุมด้วย รายละเอียดกุ๊กจะแจ้งให้ทราบนะครับ ผมต้องรีบไปก่อน ส่วนเรื่องคนขับรถเถื่อน ผมจะดูให้”

อีกฝ่ายบอกก่อนหมุนตัวออกจากห้องไป จากนั้นเธอก็นั่งลงอ่านสัญญาแต่ในหัวหวนคิดถึงตอนพี่ชายมาส่งยังสนามบิน

‘เพื่อนพี่เมฆชื่ออะไรคะ หมอกคงต้องขอบคุณเขาน่ะค่ะ’

‘ธีรดนย์’

กุ๊ก หรือกัญญา พานิชาดามายังบ้านพักหลังเวลาเลิกงานเพราะทั้งสองคนอยู่บ้านหลังเดียวกัน เธออยู่ในออฟฟิศสำนักงานนับแต่เซ็นสัญญา ใช้เวลาทั้งช่วงบ่ายหลังกินอาหารที่อีกฝ่ายสั่งมาให้เมื่อรู้ว่าเธอยังไม่ได้กินข้าวกลางวัน ศึกษาข้อมูลหน้าเว็บกับเพจของไร่ เพราะกัญญาบอกว่าพรุ่งนี้จะประชุมในช่วงบ่ายและเธอควรรู้เกี่ยวกับไร่นี้เอาไว้ให้เยอะเผื่อว่านายของไร่จะสั่งงาน

นิชาดาลากกระเป๋าตนเดินตามอีกฝ่ายที่กำลังไขกุญแจ กระเป๋าเธอใหญ่และหนัก กัญญาจึงต้องค่อยๆ ขี่มอเตอร์ไซค์มา กว่าจะถึงก็ค่อนข้างเย็น

“ว่าแต่เธอไม่อึดอัดนะ”

ทั้งสองพูดคุยกันง่ายขึ้นเมื่อรู้แล้วว่าอายุเท่ากัน

“ไม่หรอก พนักงานในไร่ที่ไม่ได้มีบ้านใกล้ๆ ก็พักด้วยกันอยู่แล้ว ฉันเคยมีรูมเมทแต่แต่งงานเลยออกไปอยู่กับสามีน่ะ”

“อย่างนี้นี่เอง”

บ้านพักเป็นเรือนไม้หลังเล็กปลูกติดกันคล้ายโฮมสเตย์และน่าอยู่กลมกลืนกับธรรมชาติมาก รู้สึกได้ถึงความชื้นและสดชื่นของป่า รวมถึงเสียงแมลงเล็กๆ ดูไปแล้วก็เป็นสถานที่ในฝันของการพักผ่อนสำหรับคนเมืองเช่นเธอ แม้จะเป็นบ้านพักคนงาน

นิชาดาสูดกลิ่นธรรมชาติเข้าเต็มปอดขณะกวาดตามองโดยรอบ ก่อนจะก้าวตามกัญญาเข้าไปด้านใน ซึ่งมีส่วนรับแขกไม่กว้างนักกับพื้นที่ครัวบิ้วต์อินเป็นไม้กะทัดรัดและห้องนอน โดยห้องน้ำอยู่ด้านหลังซึ่งต้องเดินผ่านครัวไป

“มีห้องนอนห้องเดียว แต่ก็กว้างพอสำหรับสองคน เป็นเตียงแยกมีพื้นที่ส่วนตัวนิดหน่อย เข้ามาเลยจ้ะ”

กัญญาบอกพร้อมกับเดินไปเปิดประตู ห้องนอนมีพื้นที่เท่ากับห้องรับแขกยาวไปถึงห้องน้ำ นั่นทำให้ค่อนข้างกว้างเลยทีเดียว ไม่ดูอึดอัดแม้แต่น้อย นอกจากเตียงแล้วยังมีตู้เสื้อผ้าแยกอีกด้วย

“น่ารักจัง”

เตียงไม้ขนาดเล็กสำหรับนอนคนเดียวดูแข็งแรงกับตู้เสื้อผ้าไม้หลังไม่ใหญ่นักทำให้นิชาดาอุทานอย่างพอใจ ที่นี่ดูเหมือนบ้านพักรับแขกน่ารักๆ เลยทีเดียว

“ชอบใช่ไหม”

“อื้อ”

“สวัสดิการที่นี่ดีนะ ทำงานต่างจังหวัด เงินเดือนอาจจะไม่ได้มากมาย แต่อยู่กับธรรมชาติ สดชื่นแล้วก็สบายใจดี”

“กุ๊กเป็นคนเชียงรายหรือเปล่า”

“แม่ฮ่องสอนน่ะ”

“อ๋อ มิน่าล่ะ”

“อะไรเหรอ”

“ก็ผิวสวยเหมือนคนเหนือ”

อีกฝ่ายยิ้มกว้างก่อนจะผายมือไปยังเตียงที่ว่าง

“เตียงของเธอจ้ะ”

นิชาดาเดินไปทิ้งตัวลงนั่งพร้อมถาม

“รูมเมทคนเก่าของเธอย้ายออกไปนานหรือยัง อยู่คนเดียวคงเหงาแย่เลย”

“ไม่นาน สองอาทิตย์เอง แล้วก็ยังทำงานที่นี่ เจอกันอยู่เรื่อยๆ อ้อ...เธอไปอาบน้ำก่อนได้เลย เดินทางมาไกลคงเพลีย”

“เธออาบก่อนก็ได้ ฉันคงต้องรื้อกระเป๋าหน่อย”

“เธออาบก่อนเถอะ ฉันจะทำมื้อเย็นก่อน แล้วเดี๋ยวมากินด้วยกัน”

นิชาดาจะแย้งแต่อีกฝ่ายเดินไปยังประตูพร้อมย้ำ

“ตามสบายนะจ๊ะ”

“งั้นเดี๋ยวไปช่วยนะ”

“ไม่เป็นไร อาบน้ำให้สบายตัวเถอะ”

ถึงอีกฝ่ายจะบอกว่าไม่เป็นไรนิชาดาก็เปิดกระเป๋าค้นหาของส่วนตัวเพื่ออาบน้ำให้เร็วจะได้ไปช่วยกัญญาเตรียมอาหาร แต่ก็เพียงช่วยจัดโต๊ะเพราะเจ้าตัวทำผัดกะเพรากับไข่เจียวง่ายๆ และเสร็จเร็ว ทว่าก็เป็นมื้อที่อร่อยอีกมื้อสำหรับคนมาใหม่อย่างนิชาดา จากนั้นสองสาวก็ตกลงกันสลับกันทำอาหารและทำความสะอาด

ธรรมชาติสวยงาม เพื่อนร่วมงานและร่วมบ้านเป็นมิตร นับว่าเป็นที่ทำงานที่น่าทำไม่น้อยเลย พรุ่งนี้มาดูกันว่างานที่เธอต้องทำจะเป็นอย่างไรบ้าง นิชาดาหวังว่าจะเป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ดี แม้จะยังกังวลเกี่ยวกับคนขับรถเถื่อนอยู่บ้างก็ตาม

======

การทำงานของหมอกที่ไร่นี้จะราบรื่นไหม แล้วนายหนวดเป็นใคร ธีรดนย์เป็นใคร ติดตามหาคำตอบไปพร้อมกับหมอกกันค่า^^

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ดุจกรงเถื่อน   34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (3)

    ปลายนิ้วแกร่งไล้แผ่วผิวตรงข้างเอวสูงขึ้นมาวนเวียนปลายยอดอกแล้วขยำเบาๆ ทำเอานิชาดาสะดุ้งเฮือกลืมตาขึ้นกลางดึก พร้อมกับที่ริมฝีปากอุ่นพรมไต่จากต้นแขนมายังไหล่มน ซอกคอจนถึงใบหูก่อนกระซิบ“หมอกจ๋า รักกันนะจ๊ะ”“คุณดนย์ นี่บ้านใหญ่นะคะ ลูกก็อยู่ด้วย”เธองัวเงียห้ามเสียงเบาเพราะเกรงจะทำให้ลูกชายตื่นและตนเองก็พึ่งหลับไปไม่นานหลังจากป้อนนมหนูน้อยจึงยังเพลียอยู่ ทั้งนอนไม่ค่อยเต็มอิ่มนักอยู่แล้ว ยังดีที่เวลากลางวันมีคุณนายแสงหล้ากับเหมยช่วยดูลูกพอให้ได้งีบบ้าง“น่านะ รับรองเบ๊าเบา ลูกไม่ตื่นแน่”สามียังกระซิบเสียงทุ้มนุ่ม มือก็เคล้าคลึงทรวงอกที่อวบอัดขึ้นของตนทำเอานิชาดาอกใจสั่นไหวไม่น้อย จะว่าไปตนก็คิดถึงสัมผัสจากชายหนุ่มอยู่เหมือนกัน หากก็ยังกังวล“ได้ด้วยเหรอคะ”“เดี๋ยวทำให้ดู”พร้อมพูดชายหนุ่มก็เชยคางให้เธอหันกลับไปรับจูบนุ่มนวลก่อนจะค่อยเพิ่มแรงจูบเม้มและกัดกลีบปากอิ่มด้านล่างให้เธอเผยอรับลิ้นร้อน นิชาดาขยับตัวพลิกมาโอบรอบลำคอหนาตอบรับจูบลึกซึ้งอย่างไม่ยอมน้อยหน้าร่างสองสองขยับเสียดสีเบาๆ ในสัดส่วนที่แตกต่างหากสอดรับกันอย่างลงตัว ลูกชายตัวน้อยนั้นนอนในเปลสี่เหลี่ยมไม่ต้องเกรงว่าแรงเคลื่อ

  • ดุจกรงเถื่อน   34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (2)

    “คุณดนย์คะ”กลางดึกคืนหนึ่งหลังจากมาพักโรงแรมได้สองวันนิชาดาก็รู้สึกปวดท้องแล้วเหมือนมีบางอย่างไหลออกมา หญิงสาวพึมพำเรียก ชายหนุ่ม เพียงแตะแขนอีกฝ่ายก็รู้สึกตัวแล้วขยับนั่งเปิดโคมไฟทันที“เจ็บท้องเหรอหมอก”“ค่ะ...น่าจะน้ำเดินแล้ว”เธอพูดจนแทบไม่มีเสียงเพราะเจ็บ“งั้นหมอกอยู่นิ่งๆ ก่อนนะ แป๊บเดียว”ร่างสูงใหญ่รีบลุกขึ้นใส่เสื้อโดยเร็วแล้วคว้ากระเป๋าที่เตรียมเอาไว้ก่อนมาประคองร่างที่อุ้ยอ้ายขึ้นของภรรยา“เดินพอไหวไหม”“ค่ะ”นิชาดายังพอไหวจึงกัดฟันค่อยๆ เดินไปพร้อมกับที่ชายหนุ่มพยุง ธีรดนย์ตั้งใจเลือกห้องพักใกล้ลิฟต์จึงไม่ต้องเดินไกลมากหญิงสาวนอนรอเพื่อให้ปากมดลูกเปิดและปวดท้องมากขึ้นเรื่อยๆ โดยมีสามีอยู่ข้างๆ เป็นทั้งคนปลอบใจให้กำลังใจและที่ระบายของตนเพราะบ่อยครั้งที่เธอมักจะจิกเล็บลงบนหลังมือหนาที่กุมมือตนไว้“อื้อ เจ็บจังค่ะ”ยิ่งเห็นดวงหน้าสวยซีดเผือด เหงื่อผุดพราย ทรมานด้วยความเจ็บปวดชายหนุ่มก็ทุรนทุรายตาม เพราะหญิงสาวนอนอยู่แบบนี้มาสามชั่วโมงแล้ว ก้มลงไปจูบหน้าผากมนเช็ดเหงื่อให้ก่อนจะกระซิบ“ฉันจะตามพยาบาลอีกรอบนะ”นิชาดาปล่อยให้ชายหนุ่มไปโดยไม่แย้ง เธอรู้สึกทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่น

  • ดุจกรงเถื่อน   34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (1)

    ไร่ชาดิฐวัฒน์ได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวที่ต้องการสัมผัสอากาศบริสุทธิ์แห่งขุนเขา นอนในบ้านท่ามกลางไร่ชาเขียวชอุ่ม มองเห็นเมฆลอยต่ำปกคลุมยอดเขา การเก็บชาก็ได้รับความนิยม มีคนจองคิวเต็มจำนวนในทุกวันนิชาดาที่ออกมาเก็บภาพบรรยากาศวันหยุดเพื่อโพสต์ในเว็บและโซเชียลต่างๆ ของไร่ยืนมองผู้คนที่มีความสุขกับการได้มาไร่นี้อย่างภูมิใจ ตอนนี้นอกจากเพจแล้วเธอเปิดแอคเคาต์โซเชียลของไร่เพิ่มขึ้นจนครบถ้วน เพราะโลกออนไลน์เป็นสิ่งที่ใช้ในการประชาสัมพันธ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพที่สุดในยุคสมัยนี้“ชอบไหมเจ้า”ส้มที่เป็นคนถ่ายภาพให้เธอเปิดกล้องให้ดู ขณะที่นิชาดามากับมธุรินซึ่งยืนเป็นเพื่อนและคอยดูแลเธอที่ท้องแก่ใกล้คลอด ความจริงธีรดนย์ไม่อยากให้หญิงสาวมาทำงานแต่นิชาดาไม่อยากอยู่เฉยๆ การได้ขยับตัวเดินไปเดินมาจะช่วยให้เธอคลอดธรรมชาติได้ง่ายขึ้น หากก็ต้องดูว่าเด็กกลับหัวด้วยหรือไม่เหมือนกัน“อืม ชอบจ้ะ ไปเก็บภาพมุมโน้น ให้เห็นคาเฟ่กับร้านอาหารด้วยนะจ๊ะ”“เจ้า”“พี่ไปกับส้มเองก็ได้ หมอกเข้าไปนั่งพักในคาเฟ่ดีกว่า”มธุรินเอ่ยปากเพราะดูท่าเหมือนภรรยาเจ้าของไร่จะเดินไปอีกไกลกับส้ม“ถ้าอย่างนั้นฝากพี่รินด้วยนะคะ แล้ว

  • ดุจกรงเถื่อน   33.กรงเถื่อนแปรเป็นกรงรัก (2)

    “พอใจหรือยังเมียจ๋า”“อะไรคะ”“ก็รู้แล้วว่าฉันไม่ได้พลาดพลั้งเสียท่าคุณภัทร ฉันเป็นของหมอกคนเดียวมาตั้งแต่จดทะเบียนแล้วไงล่ะ”พร้อมกับถามใบหน้าคมเข้มก็ขยับมาชิด หน้าผากจรดแนบหน้าผากเธอ ส่งสายตาออดอ้อนก่อนจะดันตัวเธอให้ค่อยๆ ถอยไปชิดเตียง แต่เขาทิ้งตัวเองลงหงายหลังแล้วรั้งเธอให้นอนลงไปบนร่างแกร่งนิชาดายิ้มหวาน ไม่ได้ฝืนตัวเพราะตัวเองก็ไม่ได้ขุ่นเคืองอะไร เพียงแค่สงสัยเพราะธีรดนย์ไม่ได้กลับบ้านดึกนัก ยกเว้นช่วงก่อนจัดงานแต่ง“พอใจค่ะ”เธอตอบเสียงเบาชายหนุ่มก็ยิ้มมุมปาก“ผัวเป็นคนดี ไม่วอกแวก รักเมียคนเดียว เมียไม่ให้รางวัลหน่อยเหรอจ๊ะ”คนใต้ร่างอ้อนเสียงทุ้ม แววในดวงตาคู่คมเข้มนั้นหวานฉ่ำจนนิชาดารู้สึกว่าหัวใจตนกำลังละลายไปกับความหวานที่ส่งมาให้“อืม”ปลายนิ้วเรียวไล้วนเหนืออกกว้างพลางทำท่าทีราวครุ่นคิด“อยากได้รางวัลเล็กหรือรางวัลใหญ่คะ”“ชุดใหญ่สิจ๊ะเมียจ๋า”นิชาดาไม่ตอบรับทว่ามือบางเปลี่ยนเป็นลูบแผงอกหนาของคนไม่ใส่เสื้อ แล้วเห็นชายหนุ่มสูดหายใจลึก ยิ่งมือเธอลากลงต่ำ อีกฝ่ายก็ถึงกับกลืนน้ำลายมือนุ่มไม่ได้ต่ำลงไปอย่างที่เขาคาดหวังหากไล้แผ่วเพียงตรงช่วงเอว แต่ชายหนุ่มก็พอใจเพราะร่างหอ

  • ดุจกรงเถื่อน   33.กรงเถื่อนแปรเป็นกรงรัก (1)

    ร่างอรชรออกมายืนหน้าระเบียง มองพระจันทร์ดวงโตผ่านแมกไม้แล้วก็เอาโทรศัพท์ถ่ายก่อนจะอัปโซเชียล ก็มีคนทักและพิมพ์คอมเม้นต์ว่าคิดถึงหลายคน ปกตินิชาดาอัปเดตบ่อยทว่านับแต่มาอยู่ที่นี่ก็ห่างหายเพราะปัญหาต่างๆ ที่รบกวนจิตใจและทุ่มเทความตั้งใจกับงานใหม่ของตน ทั้งยังไม่ได้ตัดวิดีโอที่ถ่ายขณะเดินทางมาไร่ดิฐวัฒน์ด้วย ช่องของเธอพร้อมโซเชียลหยุดเคลื่อนไหวมาสามเดือนแล้ว มานึกขึ้นได้ในตอนนี้ คิดว่าน่าจะพอมีเวลาทำงานตัวเองในวันหยุดได้ เพราะตอนนี้งานในไร่ลงตัวและมีกำหนดปล่อยคลิป Vlog เดือนละครั้ง“จะว่าไป เราไม่เคยชมจันทร์ด้วยกันเลยนะ ออกมาก็น่าจะรอฉันก่อน”เสียงเข้มดังขึ้นและผ้าคลุมที่มาพร้อมการโอบกอดจากด้านหลัง ธีรดนย์คุยงานกับวัชพลนิชาดาก็แวบไปอาบน้ำก่อนแล้วจำได้ว่าเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงซึ่งตนเองยังไม่เคยได้มองดูอย่างจริงจังว่าจะสวยดวงโตแค่ไหน ทั้งยังมีเรื่องให้คิดอยากให้ธรรมชาติยามค่ำคืนช่วยบำบัดความตึงเครียด จึงออกมาหน้าระเบียงในตอนชายหนุ่มอาบน้ำธีรดนย์วางคางบนบ่าเธอ กรุ่นกลิ่นครีมอาบน้ำอบอวลพร้อมไออุ่นจากร่างสูงใหญ่โอบล้อมทำให้หญิงสาวเอนอิงอีกฝ่ายราวต้องการความอบอุ่น“ก็เพราะเอะอะคุณดนย์ก็อุ้มเ

  • ดุจกรงเถื่อน   32.ผู้อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุ (2)

    “ฉันเปล่า....”ภัทรดาส่ายหน้าพลางถอยหลังเสียงสั่นมากขึ้น“กลัวทุกคนจะรู้ว่าคุณมาถึงไร่หลังฉันเกิดอุบัติเหตุใช่ไหมคะ”นิชาดาจะไม่ไล่บี้อีกฝ่ายเลยหากเจ้าตัวไม่บอกว่าเธอใส่ร้าย“เธอเกิดเรื่องเมื่อไรฉันก็ไม่รู้ ฉันแค่มาทำงาน ไม่รู้อะไรทั้งนั้น”“ไม่เป็นไร ดูกล้องก่อนแล้วค่อยว่ากัน เพราะผมจำเวลาที่หมอกเกิดเรื่องได้ ถ้าคุณไม่รู้อะไรจริงก็รอให้การณ์กับตำรวจ”“คุณดนย์”คนที่หน้าซีดอยู่แล้วยิ่งตาโต พึมพำพลางถอยหลังช้าๆ“ภัทรไม่ได้ทำนะคะคุณดนย์ ไม่ใช่ภัทรนะ เมียคุณใส่ร้ายภัทร”“ถ้าไม่ได้ทำคุณก็ไม่ต้องกลัวอะไร ไม่ต้องห่วงไปหรอก ตำรวจก็แค่สอบถามเท่านั้น”ยิ่งธีรดนย์เอ่ยถึงตำรวจซ้ำอีกภัทรดายิ่งหวาดกลัวมากขึ้น หญิงสาวรีบหันหลังจะกลับไปขึ้นรถ“ไม่ ภัทรไม่ผิด ภัทรไม่ได้ทำอะไร อย่ามายุ่งกับภัทร”ภัทรดาเหมือนสติหลุดขยับพรวดออกไปราวต้องการหนี ขณะนั้นมีรถคันหนึ่งขึ้นเนินมา ซึ่งก่อนหน้านี้แต่ละคนก็ไม่ทันได้สังเกตสิ่งอื่นเช่นกันเพราะรถของภัทรดาจอดบังทางที่จะเห็นได้ และต่างก็กำลังสนใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่พอเห็นรถทั้งหมดก็ตะโกนรั้ง“คุณภัทร!”“กรี๊ดดด!”เอี๊ยด!!เสียงรถเบรกดังขึ้นอีกครั้ง ทว่าภัทรดาก็ถูกเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status