2.เพื่อนพี่ชายชื่อ ‘ธีรดนย์’ (2)

วันแรกของการทำงานนิชาดาซ้อนมอเตอร์ไซค์ของกัญญามา และก็ได้พบกับมธุรินเลขารวมถึงผู้ดูแลบัญชีทั้งหมดภายในไร่ เป็นหัวหน้าของเธอกลายๆ เมื่อวานอีกฝ่ายออกไปจัดการธุระที่ธนาคารเธอจึงไม่ได้พบ

“หน้าที่รับผิดชอบของเธอคือแอดมินหน้าเว็บกับเพจเป็นหลัก ก่อนหน้านี้ก็จะมีฉันกับกุ๊กช่วยกันดูอยู่ ส่วนเช้านี้เธอก็ดูว่าเว็บของไร่ควรจะมีอะไรอีก หรืออยากนำเสนออะไรเพิ่มก็แล้วกัน ประชุมตอนบ่ายจะได้คุยพร้อมกัน”

นิชาดารับคำพลางจดรายละเอียดบางส่วนเอาไว้ในไอแพดเพื่อใช้ประกอบงานของตน เธอถนัดทั้งเขียนจากปากกาและพิมพ์ในคีย์บอร์ดที่ซื้ออุปกรณ์มาครบพร้อมตั้งแต่ตอนที่ยังทำงานประจำในบริษัทโฆษณา แต่จำเป็นต้องออกเมื่อหกเดือนก่อนเพราะบริษัทปรับลดพนักงานด้วยพิษเศรษฐกิจ เธออยู่ในทีมครีเอทีฟ ทำได้ทั้งเขียนคอลัมน์แนะนำประชาสัมพันธ์ รวมทั้งถ่ายวิดีโอและตัดต่อ

จากนั้นอีกฝ่ายก็ลุกจากโต๊ะประชุมเดินไปยังโต๊ะทำงานพลางเอ่ย

“อันนี้ของเธอ”

นิชาดาก้าวตาม เห็นมธุรินยกกล่องไม่ใหญ่และไม่เล็กมากขึ้นมาจึงรีบวางไอแพดบนโต๊ะของตนแล้วเข้าไปหา

“แมกบุ๊ก”

เธอชะงักเล็กน้อยเพราะสายตาก็เห็นพอดีว่าเป็นอะไร

“ซื้อเครื่องใหม่เลยเหรอคะ”

อดถามอย่างเกรงใจไม่ได้ แล้วก็เห็นอีกฝ่ายยักไหล่

“ที่นี่ไม่เคยมีตำแหน่งประชาสัมพันธ์ ในเมื่อมีเธอเข้ามา ก็ต้องเบิกเครื่องมือทำงานใหม่อยู่แล้ว”

นิชาดายิ้มเจื่อนก่อนจะรับกล่องใหม่เอี่ยมมา

“ขอบคุณค่ะ”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก งบของไร่ ฉันไม่ใช่คนจ่าย ไม่ได้ไปซื้อด้วย”

มธุรินนั่งลงอย่างไม่ใส่ใจใดๆ อีก นิชาดาก็เอากล่องกลับมาที่โต๊ะ กัญญาบอกเธอตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าโต๊ะในสำนักงานเป็นของใครบ้าง มีผู้จัดการไร่ แต่เขามักจะทำงานภายในไร่ ดูแลจัดการความเรียบร้อยทั่วไร่มากกว่าจะนั่งในสำนักงาน และมธุรินเลขากับกัญญา โดยเจ้าตัวก็ต้องประจำหน้าเคาน์เตอร์มากกว่า แล้วก็โต๊ะทำงานของเธอที่จัดวางไว้เผื่อเพราะบางครั้งนายก็เข้ามานั่งเซ็นเอกสารในสำนักงาน นั่นทำให้นิชาดาแปลกใจว่าเธอนั่งแล้วหากนายมาจะไปนั่งที่ไหน

‘คุณวัชกับพี่รินก็ถามที่นายไม่ได้สั่งโต๊ะเก้าอี้ใหม่ แต่นายบอกว่าเดี๋ยวค่อยขยับขยาย’

กัญญาตอบเธอมาอย่างนั้น

ตอนแรกนิชาดาแอบค่อนในใจว่านายของไร่คงงก หรือไม่ก็ยังไม่รู้ว่าเธอจะทำงานได้ถูกใจและอยู่นานหรือเปล่า มีถมไปที่เด็กฝากอาจเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ แต่อนุมัติซื้อเครื่องมือทำงานใหม่แทนโต๊ะ ทั้งยังแพงตามระดับคุณภาพแน่นก็เข้าใจได้ไม่ยาก

‘ซื้อของแพงให้ใช้ทำงาน ก็หมายความว่าต้องการงานที่มีประสิทธิภาพตามเครื่องด้วยสินะ’

นิชาดาคิดพลางถอนหายใจขณะลงมือเกะกล่องแมกบุ๊กเครื่องใหม่เอี่ยม

“นายบอกให้ประชุมไปก่อนได้เลย ยังกลับมาไม่ถึงไร่”

วัชพลบอกเมื่อก้าวเข้าประตูมาในเวลาบ่ายสองซึ่งเป็นเวลานัดประชุม จากนั้นมธุรินกับเธอก็มานั่งรวมที่โต๊ะยาว

“ฉันคิดว่าจะเขียนคอนเท้นต์แนะนำจุดต่างๆ ในไร่ อัปในเว็บเหมือนถ่ายวล๊อกน่ะค่ะ นอกจากร้านอาหารของเรากับคาเฟ่ บางวันก็อาจจะมีถ่ายการเก็บใบชาบ้าง ตื่นไปวิ่งในไร่ตอนเช้า ขี่จักรยานรอบไร่ตอนเย็นอะไรแบบนี้ อัปเดตคอนเท้นต์บ่อยจะได้มีการเคลื่อนไหวหน้าเว็บ แล้วก็เพจเฟซบุ๊กของเราอยู่ตลอด”

นิชาดาอธิบายสิ่งที่ตนเองคิดเอาไว้กับวัชพลและมธุริน เพราะเว็บของไร่ชาดิฐวัฒน์จะคล้ายเว็บทั่วไปที่มีภาพสถานที่ แนะนำการเดินทาง ร้าน คาเฟ่ ไร่ชา มุมถ่ายรูป และเวลาเปิดปิดพร้อมทั้งเวลาที่รถรับส่ง รวมถึงจุดรับส่งในเชียงราย

“อย่างถ้าเราทำเค้กเอง หรือมีเมนูแนะนำ ชงเครื่องดื่ม ชงชา ก็ถ่ายวิธีการทำได้เหมือนกันค่ะ ฉันคิดว่าจะทำให้ไร่เราดูเป็นมิตรเข้าถึงง่ายมากขึ้นน่ะค่ะ”

เธอจับงานด้าน Vlogger ตั้งแต่ออกจากงานและกำลังไปได้ดี คนเริ่มติดตามเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนมากกว่าสามหมื่นฟอลเลอร์เวอร์บนยูทูบ และเธอก็ยังมีแอคเคาต์โซเชียลอัปภาพสวยๆ ที่ได้รับความสนใจไม่น้อยด้วย ทว่ายังไม่มีโอกาสได้เดินทางไปสถานที่ไกลๆ อย่างเช่นต่างจังหวัด ส่วนใหญ่มักจะเป็นการรีวิวคาเฟ่น่ารักๆ กับร้านอาหารหรือย่านท่องเที่ยวในกรุงเทพฯ กับปริมณฑล

ครั้งนี้เธอจึงเก็บบรรยากาศระหว่างการเดินทางของตนไว้ด้วย นิชาดาจะไม่เปิดเผยสถานที่ทำงาน แต่อยากนำเสนอ Vlog ของตัวเองต่อไป เธอชอบและสนุกกับสิ่งที่ทำ

“หมอกหมายถึงถ่ายคนของเราหรือหมอกเองด้วยใช่ไหม แบบที่เขากำลังฮิตทำกัน”

วัชพลถาม ทุกคนที่นี่พูดคุยเรียกชื่อในแบบเป็นกันเอง เพื่อจะได้ทำงานง่ายและสนิทใจกัน เหมือนเป็นพี่น้องไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมงาน

“แต่บางคนคงไม่ถนัดที่จะออกกล้อง หรือพูดไม่เก่ง”

เลขาสาวออกความเห็น

“เราถ่ายแบบไม่เห็นหน้าก็ได้ค่ะ แค่มือที่ทำ หรืออาจจะเป็นมุมกว้างบ้าง เห็นหน้าไม่ชัด แล้วหมอกจะอัดเสียงพูดเข้าไปอีกครั้งค่ะ”

เธอตั้งใจทำงานของไร่แบบไม่เห็นหน้าอยู่แล้ว ไม่ต้องการให้ซ้ำซ้อนกับงานของตนเอง อีกอย่างเธอคิดว่าไร่ชาควรนำเสนอไร่มากกว่าตัวบุคคล

“หมอกคิดว่าจะเน้นที่ไร่ของเรามากกว่า ให้เหมือนกับคนเห็นได้มาเที่ยวหรือมาเห็นด้วยตาตัวเอง อย่างถ่ายวิดีโอแบบเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ ก็เหมือนแทนสายตาคนดูได้เดินด้วยตัวเองใช่ไหมคะ ไม่จำเป็นต้องมีใครเป็นพิธีกรมาพูดหรือนำเสนอดึงดูดความสนใจ เพราะไร่ของเราสวย เห็นภาพแบบเต็มๆ ดีกว่าค่ะ”

สิ่งที่เธอพูดทำให้ผู้จัดการไร่และเลขาสาวพยักหน้า

“ถ้าเป็นการสาธิตทำอาหาร ขนม หรือชงชากาแฟ การตั้งกล้องแบบเห็นเฉพาะมือคนทำกับสิ่งที่เราต้องการถ่ายก็ดูดีค่ะ ทำในมุมสวยๆ วิวสวยๆ ขายความเป็นไร่ชาดิฐวัฒน์ของเรา”

“อืม ผมเห็นด้วยนะ ให้เห็นวิวของไร่ ความน่าอยู่น่ามาเยือนมาเที่ยวในไร่น่าจะดีกว่ามีคนจริงๆ”

“ถ้าอย่างนั้นอยากเริ่มทำอะไรก่อนก็บอกได้เลยนะ ฉันจะได้ดูว่าต้องประสานกับใครบ้าง นอกจากไร่ชากว้างใหญ่ล้อมรอบด้วยภูเขาที่เป็นจุดขายของเราแล้ว เราก็มีไร่กาแฟที่เอาไว้ผลิตกาแฟคั่วสดเอง ถึงจะไม่ได้ใหญ่และส่งออกเหมือนชา แต่ก็ให้ผลผลิตที่ดีมีคุณภาพเป็นเอกลักษณ์กาแฟสดของไร่ดิฐวัฒน์เหมือนกัน”

“ค่ะพี่ริน”

นิชาดาเองก็พูดคุยกับมธุรินอย่างสนิทสนทขึ้นนับแต่ร่วมมื้อกลางวันด้วยกัน

“ส่วนเรื่องเว็บ คงต้องเพิ่มส่วนที่เป็นคอนเท้นต์นี้ใช่ไหม”

ผู้จัดการหนุ่มเหมือนจะนึกขึ้นมาได้

“ค่ะ”

“อย่างนั้นก็ต้องดูสัดส่วนพื้นที่ว่าจะอยู่ตรงไหนถึงจะเหมาะ แล้วก็เขียนเว็บเพิ่ม เดี๋ยวรอนายมาก่อนจะได้คุยกันทีเดียว พักกันสักแป๊บ จะดื่มชากาแฟหรือทำธุระส่วนตัวก็เชิญได้เลยนะ”

ชายหนุ่มบอก นิชาดาแปลกใจเพราะเรื่องพื้นที่บนเว็บน่าจะคุยกับโปรแกรมเมอร์มากกว่า แต่ยังไม่ทันได้ถามเพราะผู้จัดการหนุ่มลุกขึ้นและมธุรินก็ลุกตามออกไปข้างนอก เพราะหากจะชงชาหรือกาแฟก็ต้องไปที่ส่วนครัว ห้องน้ำก็อยู่ด้านนอกเช่นกัน ส่วนเธอนั่งจดคอนเท้นต์ที่คิดออกพลางนั่งเลือกดูว่าควรจะเปิดด้วยอะไรดี

“ถ้ามีโดรนถ่ายด้วยล่ะก็เยี่ยมเลย แต่คงไม่มีงบขนาดนั้น”

เธอพึมพำกับตัวเองพลางยิ้มบาง ขณะได้ยินเสียงประตูจึงหันไปมองเข้าใจว่าอาจเป็นใครสักคนระหว่างวัชพลกับมธุริน ทว่ากลับต้องยิ้มค้าง แล้วสะดุ้งลุกพรวด เมื่อผู้ที่ก้าวเข้ามาเป็นร่างสูงใหญ่ของคนที่ทำให้เธอผวาเมื่อวานที่ผ่านมา

“นายหนวด! นายเข้ามาได้ยังไง”

======

นางเอกของเราเพิ่งเริ่มงาน ขอคุยงานนิดนึงเนอะ ว่าแต่นายหนวดเป็นใคร ตามต่อไปได้ตอนต่อไปนะคะ

แอบกระซิบว่าต่อจากนี้หมอกต้องเผชิญศึกหนักจ้า ^^"