MasukShare
บทที่ 4
Terakhir Diperbarui:
2025-09-25 13:14:01“พ่อชลาทิศ ไปยังไงมายังไงกันล่ะจ๊ะนี่ ถึงได้มาที่นี่ได้” มารดาของศศิวิมลทักทายชายหนุ่มอย่างสนิทสนม
“ผมผ่านมาแถวนี้น่ะครับ ก็เลยแวะเข้ามาเยี่ยม” รอยยิ้มอ่อนโยนของชลาทิศทำให้สาวน้อยที่อยู่บนเตียงคนไข้ตาลาย
“เหรอจ๊ะ แหมดีจริง น้ายังไม่ได้ขอบใจพ่อชาร์ลเลยตั้งแต่วันนั้น ได้แต่โทรไปคุยกับแม่เรา ถึงวีรกรรมของลูกชายที่น่ายกย่อง”
“แหม คุณน้าครับ ไม่ใช่วีรกงวีรกรรมอะไรหรอกครับ ถ้าเป็นคนอื่นเขาก็คงต้องทำอย่างผม แต่บังเอิญคนที่ผมช่วยไว้ เป็นลูกสาวของคุณน้าศศิมณี และคุณอาศุภกฤษเท่านั้นเอง”
ชายหนุ่มปรายตาคมหวานมายังสาวน้อยที่อยู่บนเตียงคนไข้นิดนึง
“นั่นแหละที่เป็นความโชคดีของยัยหนู และของครอบครัวเราที่คนๆ นั้นคือพ่อชาร์ล แต่เอาเป็นว่าวันนี้ชาร์ลว่างรึเปล่าล่ะลูก น้าอยากเชิญไปทานมื้อเย็นกันที่บ้าน ถือว่าเป็นการเลี้ยงปลอบขวัญยัยหนูด้วย”
“เอ่อ... ผมต้องขอโทษคุณน้าและคุณอาด้วยนะครับ วันนี้ผมคงไม่สะดวกเพราะผมต้องกลับไปเคลียร์งานเอาไว้ เพื่อจะต้องเดินทางไปควบคุมงานที่อิตาลี 4 ปีน่ะครับ”
“อ้าว... เหรอ นี่เราเพิ่งจะได้เจอกันแท้ๆ เชียวนะ น่าเสียดายจริงๆ”
“เอาไว้ผมกลับมาเมื่อไหร่ จะรีบไปเยี่ยมคุณอากับคุณน้าเลยนะครับ”
พูดจบ ชลาทิศก็หันหน้าไปมองคนป่วย ที่นั่งมองคนโน้นคนนี้คุยกันอย่างเงียบๆ
“อ้าว... ลืมซะสนิทเลย ว่าพ่อชาร์ลมาเยี่ยมน้อง เชิญจ้ะเชิญ ตามสบายเลยนะ เดี๋ยวน้ากับอาศุภกฤษจะไปเคลียร์เรื่องค่าใช้จ่าย ก่อนออกจากโรงพยาบาลซะหน่อย”
“ครับ”
ชลาทิศก้าวเข้าไปใกล้เตียงคนป่วย เขาส่งยิ้มให้เด็กสาวหน้าใส และได้ทันเห็นแก้มเนียนซับสีชมพูระเรื่อขึ้นได้อย่างน่ารัก
“เป็นยังไงบ้างจ๊ะ หืม... คนเก่ง วันนี้ก็จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วสินะ” เสียงทุ้มถามอ่อนโยน
“เสียดายจัง ที่พี่ชาร์ลคงไม่มีโอกาสได้คุยกับหนูจันทร์อีกนานเลยล่ะ นี่คุณแม่บอกพี่นะว่าหนูจันทร์จะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่งั้นพี่คงไม่ได้พบหนูจันทร์อีกนาน”
ศศิวิมลได้แต่ฟังคำพูดที่แสนจะอ่อนโยนนั่น และมองสบตาคมหวาน ทุกอย่างที่ประกอบเป็นชายหนุ่ม สาวน้อยได้เก็บบันทึกไว้ในหัวใจดวงน้อยๆ หมดแล้ว ที่เธอไม่พูด ก็เพราะใจที่เต้นระทึก จนเกรงว่าเขาจะได้ยิน หัวใจของศศิวิมลเต็มตื้นกับคำพูดหวานๆ นั่น จนไม่จำเป็นต้องขยับปากเพื่อบอกให้รับรู้เลย
ชลาทิศยกมือหนาขึ้นลูบเส้นผมสลวยอย่างอ่อนโยน ปลายนิ้วแกร่งปัดปอยผมออกไปให้พ้นดวงหน้าหวานล้ำนั้น กิริยาทุกอย่างที่เขาทำเต็มไปด้วยความทะนุถนอม ราวกับกลัวเธอจะแตกหัก
“ไม่เจ็บแล้วใช่ไหมคนดี พี่ชาร์ลเป็นห่วงหนูจันทร์มากนะ แต่พอรู้ว่าหนูจันทร์ไม่เป็นอะไรมาก พี่ชาร์ลก็ดีใจ พี่ชาร์-ลคงต้องไปแล้วนะจ๊ะ”
โดยไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากอุ่นจัดของชลทิศ ก็แนบลงไปที่หน้าผากมนของศศิวิมล อย่างแผ่วเบา
“พี่ชาร์ลลาก่อน แล้วเราคงได้เจอกันเมื่อพี่ชาร์ลกลับมา”
แล้วชลาทิศก็ออกจากห้องไป ทิ้งให้สาวน้อยจมอยู่กับสัมผัส ที่เขาทำราวกับแค่การ กู๊ดไนท์คิสน้องสาวเท่านั้น แต่เขาจะล่วงรู้หรือไม่ว่าเขาได้เข้ามาอยู่ในหัวใจดวงน้อยเต็มทั้ง 4 ห้องแล้ว จากวันนั้นจนถึงวันนี้สี่ปีกว่าแล้ว แต่ศศิวิมลก็ยังไม่ได้พบเจอชลาทิศอีกเลย
“ว่ายังไงจ๊ะภา เรียกหนูจันทร์ทำไมเหรอ”
ศศิวิมลถามเพื่อนรักเสียงหวาน
“แหม แค่นี้หนูจันทร์ก็ลืมแล้วเหรอ ก็เมื่อเช้าหนูจันทร์บอกกับภาว่าวันนี้จะไปหาซื้อเสื้อผ้าด้วยกันไง ที่ไหนได้หนูจันทร์ดันกลับซะก่อน”
“อ้าว... ตายแล้วหนูจันทร์ขอโทษนะ หนูจันทร์ลืมซะสนิทเลยว่านัดภาเอาไว้”
“ก็ใช่นะสิ เธอนี่ลืมเพื่อนได้ลงจริงๆ”
“โอ๋ โอ๋ แต่ช้าแต่น่า ภาจ๋า... ถึงหนูจันทร์จะลืม แต่หนูจันทร์ก็ไม่ได้บอกว่าไม่ไปนี่นา”
“เย้ งั้นแสดงว่าหนูจันทร์จะไปกับภาใช่ไหม”
“ชัวร์อยู่แล้ว”
และสองสาวเพื่อนซี้ก็เดินควงแขนหัวเราะกันไปอย่างสนุกสนาน ไม่รับรู้ว่าบัดนี้มีรถยนต์สปอร์ตคันหรูจอดอยู่ใกล้ๆ กับที่สองสาวยืนอยู่เมื่อครู่ ดวงตาหวานของคนในรถมองตามร่างอวบอิ่มของศศิวิมลไปจนลับตา
ชลาทิศเฝ้ามองหนูจันทร์ที่มหาวิทยาลัยทุกอาทิตย์ ตั้งแต่ที่เขากลับจากอิตาลี มารดาบอกว่าหนูจันทร์ยังไม่มีใคร นั่นทำให้หัวใจของเขาพองโตกว่าตอนที่อยู่ในอิตาลี ซึ่งเขาคิดว่าคนสวยน่ารักอย่างหนูจันทร์คงมีใครจับจองเป็นเจ้าของแล้ว แต่คำบอกเล่าของมารดาก็สร้างความยินดีอย่างยิ่งให้กับชายหนุ่ม เขายังไม่เปิดเผยตัวกับหนูจันทร์ตอนนี้ เพราะเกรงว่าเมื่อได้เห็นหน้าและอยู่ใกล้ๆ จะอดใจไม่ได้ จนเผลอทำอะไรเหมือนตอนที่หนูจันทร์อยู่โรงพยาบาล เขาอยากให้หนูจันทร์เรียนจบก่อน จึงได้แต่แอบเฝ้ามองอยู่ไกลๆ แบบนี้ แต่อีกไม่นานหรอก วันของเขาก็คงมาถึง
“ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด...” เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ทำให้ความคิดของชลาทิศต้องมีอันสะดุดลง
“ครับ”
“ชาร์ล นายอยู่ไหน” เสียงทุ้ม แต่ทรงอำนาจของชวนนท์ดังขึ้น
“เอ่อ... ผมมาทำธุระส่วนตัวนิดหน่อยน่ะครับ พี่ฌอห์นมีอะไรเหรอครับ”
“นายจะเข้าบริษัทอีกไหม ฉันมีบางอย่างจะให้นายช่วย”
“เรื่องงานรึเปล่าครับ”
“ไม่ใช่”
Bab terbaru
ด้วยมนตราแห่งรัก บทที่ 96
ริมฝีปากหยักลึกยิ้มพราย เมื่อคิดว่าจะมอบสร้อยเส้นนี้ให้ภรรยาสุดที่รักเอาไว้ใส่เล่น ส่วนเครื่องเพชรที่เขามอบให้หล่อนก่อนหน้านั้น ค่อยเก็บเอาไว้ใส่เฉพาะเวลาออกงาน เมื่อคิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็กำสร้อยเส้นนั้นเอาไว้ในมือ และเดินออกมาจากห้องนอนด้วยกางเกงตัวเดียว เปลือยอกกว้างกำยำทรมานใจสาว ดวงตาคมกริบหรี่ลง พร้อมกับส่งประกายวาววาม เมื่อเห็นร่างบางของดลลดาอยู่ในชุดเสื้อนอนตัวยาวตัวเดียว ความยาวของมันปิดลงมาแค่ต้นขาขาวอวบ ชายหนุ่มค่อยๆ สาวเท้าเข้าไปใกล้ร่างบางโดยไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว แล้วอ้อมแขนแข็งแรงก็สอดเข้าไปรวบเอวบางเอาไว้ “อุ๊ย! พี่ฌอห์น ตกใจหมดเลยค่ะ” ดลลดาบอก และเบี่ยงหน้าหนีจมูกและปากร้อนๆ ที่ซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่น “ดรีมทำอะไรอยู่จ๊ะ” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบถามที่ข้างใบหูหอมกรุ่น “ดรีมกำลังทำข้าวต้มกุ้งค่ะ พี่ฌอห์นหิวหรือยังคะ” เสียงหวานๆ ถาม แต่มือบางก็ยังหยิบจับโน่นนี่ไม่หยุดหย่อน ชวนนท์ไม่ตอบ มือใหญ่ยกขึ้นแบมือให้หญิงสาวดูสิ่งของที่อยู่ในมือ ดวงตากลมโตของหญิงสาวหลุบลงมองสร้อยเส้นเล็ก น่ารักๆ ในมือใหญ
ด้วยมนตราแห่งรัก บทที่ 95
ชวนนท์หัวเราะชอบใจ ถ้าได้เจอหลานชายคนนี้ คงต้องตบรางวัลให้อย่างงามเสียแล้ว “แล้วพี่ฌอห์นจะไปฮันนีมูนเมื่อไหร่ครับ” “ก็คงเร็วๆ นี้ล่ะ เพราะช่วงนี้งานที่บริษัทไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่ ถ้าไง ก็ฝากนายเลี้ยงหลานด้วยก็แล้วกันนะ” ชวนนท์ถือโอกาสฝากฝังลูกๆ ซะเลย “แล้วจะไปที่ไหนกันเหรอครับ ถ้ามีโอกาสผมจะได้พาหนูจันทร์ไปบ้าง” “เกาะส่วนตัว ไว้แกค่อยไปหลังจากฉันกลับมาแล้วกันนะ แต่ฉันขอบอกก่อนเลยว่า บรรยากาศสุดยอด ธรรมชาติ น้ำทะเลสีคราม ท้องฟ้ากว้างใหญ่ มีฝูงนกนางนวลบินถลาเล่นลม เสียงคลื่นซัดสาด และทำสำคัญมีแค่เราสองคน” ชลาทิศหัวเราะลั่น กับคำพรรณนาของพี่ชาย จนเขาอยากไปร่ำๆ เสียแล้ว “อย่างนี้กลับมา คงมีหลานผมติดท้องมาอีกแน่นอนเลย” “อ้าว... ก็ต้องอย่างงั้นอยู่แล้ว ไม่งั้นจะไปทำไมล่ะ” ชวนนท์บอก และเสียงหัวเราะอย่างครื้นเครงของสองพี่น้องก็ดังแข่งกันเป็นระยะๆ ณ กรุงโรม ประเทศอิตาลี “ราม ระวังหน่อยนะลูก มันอันตราย” ชัชรินทร์พาร่างอวบของตัวเอง ซึ่งกำลังตั้งครรภ์ 5 เดือน เดือนอุ้ยอ้ายมาบอกอย่
ด้วยมนตราแห่งรัก บทที่ 94
ดลลดาส่งยิ้มเพลียๆ ให้คนรัก ก่อนจะหันไปรับร่างลูกน้อยที่นางพยาบาลจัดการทำความสะอาด และห่อด้วยผ้าขนหนูส่งมาให้ ดวงตาคู่สวยมีหยาดน้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะไหลออกมาเป็นทางด้วยความปลื้มปิติ ลูกของเธอหน้าเหมือนพ่อเดี๊ยะ จะเหมือนเธอก็คงเป็นแค่ริมฝีปากที่อิ่มเต็มน่ารักเท่านั้น “จะให้น้องมีชื่อว่าอะไรดีคะ” นางพยาบาลสาวถามยิ้มๆ “ชวดลค่ะ ลูกที่เกิดจากมนตราแห่งความรักระหว่างพ่อกับแม่ พ่อชื่อชวนนท์ แม่ชื่อดลลดา ฉะนั้นลูกของเราต้องชื่อชวดลค่ะ” ดลลดาเป็นฝ่ายบอกพยาบาล และชวนนท์ก็เห็นด้วย ดลลดาส่งลูกน้อยให้ชวนนท์ได้อุ้มบ้าง คุณพ่อมือใหม่ดูจะเก้ๆ กังๆ ไปบ้าง แต่ก็สามารถอุ้มลูกได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มจรดปลายจมูกโด่งกับแก้มของลูกน้อยอย่างรักใคร่ จริงอย่างที่ดลลดาบอก ลูกคนนี้เกิดขึ้นจากมนตราแห่งรักของเขาและหล่อนแท้ๆ และชวนนท์ก็ตั้งใจแล้วว่า จะต้องใช้มนตราแห่งรักให้กำเนิดลูกๆ ตามมาอีกหลายๆ คน “ปี้โดม เอาก๋องเดียมาเดี๋ยนี้นะ” เสียงเล็กใส ของหนูน้อยวัย 2 ขวบ ครึ่ง มีนามว่าชญานิศ หรือน้องเดียร์ดังลั่นบ้าน “อันนี้ของพี่ ไม
ด้วยมนตราแห่งรัก บทที่ 93
4 เดือนต่อมา ณ สนามบินสุวรรณภูมิ “เดินทางโดยปลอดภัยนะลูก” คุณชิดกมลอวยพรบุตรสาวและบุตรเขย ที่กำลังจะย้ายสำมโมครัวไปอยู่ไกลถึงอิตาลี เพราะหน้าที่การงานของราฟ ทำให้ไม่สามารถสร้างครอบครัวที่นี่ได้ กว่าที่ทุกคนจะเกลี้ยกล่อมชัชรินทร์ได้ก็กินเวลานานหลายเดือน กำหนดการเดิมของราฟ ที่ว่าเมื่อแต่งงานเสร็จก็จะพาชัชรินทร์บินกลับอิตาลีทันที เป็นอันต้องยืดเยื้อมานานถึง 4 เดือน แต่ชายหนุ่มก็ต้องเบาใจ เมื่อชัชรินทร์ยินยอมย้ายไปอยู่อิตาลีโดยดี ไม่งั้นเขาเองคงต้องลำบากย้ายบ้านย้ายที่ทำงานมาอยู่ที่เมืองไทยเป็นแน่ “ค่ะแม่ แล้วเชอรี่จะมาเยี่ยมแม่บ่อยๆ นะคะ” ชัชรินทร์บอก ก่อนจะหันไปหาพี่ชายทั้งสอง และพี่สะใภ้ทั้งสองที่ตั้งครรภ์หมดแล้ว ต่างกันที่ระยะครรภ์เท่านั้น เหลือแต่หญิงสาวที่กำลังสงสัยว่าตัวเองตั้งครรภ์เพราะประจำเดือนขาดไป 1 เดือนแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ตรวจให้แน่ใจ “พี่ฌอห์นคะ พี่ชาร์ลคะ เชอรี่ฝากคุณแม่ด้วยนะคะ” ใบหน้างามไม่แจ่มใสนัก ดวงตาคู่สวยของชัชรินทร์มีน้ำตาคลอเบ้าตา แต่ไม่ได้ไหลออกมา “ไม่ต้องห่วงทางนี้นะเชอรี่ เราน่ะ
ด้วยมนตราแห่งรัก บทที่ 92
“พี่ชาร์ล รูดซิปให้หนูจันทร์หน่อยสิคะ หนูจันทร์รูดเองไม่ถึง” ชลาทิศยิ้มบางๆ มือใหญ่ค่อยๆ รูดซิปลงจนสุดสาย และรั้งชุดเจ้าสาวแสนสวยลงช้าๆ ดวงตาคมกริบกวาดตามองไล่ไปตามเรือนร่างอรชรอวบอิ่มของหล่อน นานแล้วที่เขาไม่ได้แตะต้องเรือนร่างนี้ เพราะคิดว่าบาดแผลผ่าตัดของหญิงสาวยังไม่หายดี “หนูจันทร์” เสียงทุ้มที่เรียกชื่อหญิงสาวเริ่มสั่นพร่า มือใหญ่พลิกร่างบางที่ยืนหันหลังให้หันหน้าเข้าหาเขา “พี่ชาร์ล หนูจันทร์จะอาบน้ำ” เสียงหวานใสบอก แต่เบายิ่งนัก ราวกับคนพูดไม่มั่นใจ “ขอพี่ชื่นใจหน่อยได้ไหมคนดี พี่คิดถึงหนูจันทร์เหลือเกิน” ชลาทิศบอกกระเส่า มือใหญ่ปลดตะขอบราเซียสีขาวออก ทรวงอกอวบอิ่มดีดตัวออกมาทันทีที่ได้รับอิสระ ดวงตาคมกริบเพ่งมองความงดงามตรงหน้าอย่างหลงใหล แต่ก็ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย เมื่อเห็นรอยแผลผ่าตัดขนาดไม่ใหญ่นักบนทรวงอกด้านซ้าย ชลาทิศยกมือขึ้นลูบไล้ไปตามรอยนั้นเบาๆ อย่างทะนุถนอมยิ่งยวด ก่อนจะจรดริมฝีปากร้อนๆ ลงไปเบาๆ หลายครั้งติดๆ กัน “ไม่เจ็บแล้วนะคนดี หายแล้วนะ” คำพูดปลอบโยนที่แสนอ่อน
ด้วยมนตราแห่งรัก บทที่ 91
เจ้าบ่าวทั้งสามต่างก็ไม่รอช้า เมื่อได้โอกาส รวบเอวบางของเจ้าสาวเข้าหา และกดจุมพิตดูดดื่มลงกับเรียวปากนุ่มของเจ้าสาวทันที ทั้ง 3 คู่ 6 คน ในเวลานี้บอกได้คำเดียวว่า กำลังมองเห็นทุกสิ่งสรรพรอบกายเป็นสีชมพูไปหมดแล้ว ความสุขที่ต้องรอคอย ต้องแลกกับความทุกข์แสนสาหัส กว่าจะได้มาซึ่งวันนี้ วันที่ทุกคนมีความสุขโดยพร้อมเพรียงกัน ศศิวิมลยังคงอยู่ในชุดเจ้าสาวแสนสวย นั่งอยู่บนสตูตัวเล็กหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หญิงสาวมองเข้าไปในกระจกเงา เห็นผู้หญิงสาวสวยในชุดเจ้าสาวดูคล้ายกับเป็นเจ้าหญิงน้อยๆ ใบหน้าอิ่มเอิบมีความสุขล้ำ ที่ส่งออกมาให้เห็นผ่านแววตาที่เป็นประกายเจิดจรัส ในที่สุดศศิวิมลก็มีวันนี้ วันที่จะได้เริ่มต้นใช้ชีวิตคู่กับคนรัก วันที่เปลี่ยนนามสกุลจากวิริยะเจริญ มาเป็นอัครเดช-ไพศาล และเป็นวันที่ต้องเปลี่ยนคำนำหน้าจากนางสาวกลายเป็นนาง แม้ว่าเจ้าหน้าที่ทางอำเภอจะบอกว่าไม่ต้องเปลี่ยนก็ได้ถ้าไม่อยากเปลี่ยน แต่ศศิวิมลอยากเปลี่ยน เธออยากรับรู้ถึงการมีคู่ครองให้ครบทุกอณูความรู้สึก ในเมื่อรักกันและยินดีจะใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว ทำไมจะต้องปิดกั้นตัวเองอี
Anda juga akan menyukai
นางบำเรอ BAD GUY
ลำเจียก55.3K Dibacaบ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก445.4K Dibacaคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้200.8K Dibacaวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์54.5K Dibacaรักวุ่นวายของยัยนักเขียน
หลงเวลา /จู้หมิง444 Dibacaพันธะลงทัณฑ์
เดลิล599 Dibacaทวงรักเมีย
จิรัฐนัน1.3K Dibacaคืนร้อนกับประธานเกย์ฮอตเนิร์ด
บ้านเขมปัณณ์197 Dibaca
