Share

บทที่ 5

last update Last Updated: 2025-09-25 13:14:31

            “เอ... ผมเพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าคนอย่างคุณฌอห์นต้องเรียกตัวช่วย พอจะบอกให้ทราบก่อนได้ไหมครับว่าเป็นเรื่องอะไร” รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นที่มุมปากของชลาทิศ พร้อมเสียงกระเซ้าผู้เป็นพี่ชาย เนื่องด้วยรู้ดีว่า ชวนนท์นั้นมักจะทำทุกอย่างเองเสมอ ไม่ค่อยขอความช่วยเหลือจากใคร ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ และคราวนี้ก็คงเป็นเรื่องที่สำคัญทีเดียว

            “เอาเถอะน่า แต่ถ้านายไม่ช่วยก็ไม่เป็นไร”

            “แหมๆ คุณฌอห์นขอรับ กระผมยังไม่ทันจะปฏิเสธเลยนะขอรับ อีกอย่างคุณฌอห์น อุตส่าห์เรียกหาผมให้ไปช่วย ผมคงไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้วล่ะขอรับ” ผู้เป็นน้องล้อเลียน

            “ถ้านายขืนกวนประสาทฉันอีกนิดเดียวล่ะก็...”

            “ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้” ชลาทิศรีบตอบรับ เพราะกลัวพี่ชายจะกริ้วเอา ไม่อยากเสี่ยงกับฤทธิ์ของพี่ชายนัก แต่ก็ไม่วายหัวเราะในลำคอ หลังจากตัดสายไปแล้ว

            เมื่อมาถึงบริษัท ชลาทิศซึ่งไม่ได้เข้าบริษัทมา 3 วัน จึงยังไม่ได้เจอกับดลลดา และเมื่อพบสาวน้อยซึ่งวันนี้ไม่ได้แต่งชุดนักศึกษาตามคำสั่งของชวนนท์แล้ว ก็อดจะเข้าไปทักทายตามประสาคนมีอัธยาศัยไมตรีดี

            “สวัสดีครับ ผมเพิ่งทราบว่าพี่ฌอห์นรับพนักงานมาใหม่” ชายหนุ่มส่งยิ้มบางๆ ให้สาวน้อย

            ฝ่ายดลลดา เมื่อเงยหน้าจากงานที่กำลังทำ ก็พบกับผู้ชายรูปหล่อไม่แพ้คนในห้อง ต่างกันที่คนนี้หน้าสวยหวาน ไม่ได้คมเข้มอย่างพี่ชาย

            “สวัสดีค่ะ ดิฉันดลลดาค่ะ หรือจะเรียกว่าดรีมก็ได้ เพิ่งจะเข้ามาฝึกงานวันนี้เป็นวันที่สามค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคุณ ชลาทิศค่ะ” สาวน้อยยิ้มหวานไม่แพ้กันให้ชายหนุ่ม

            “โว้ว โว้ว... รู้จักชื่อผมด้วย เรียกผมว่าชาร์ลดีกว่าครับสั้นดี ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับน้องดรีม”

            “คุณอร นายชาร์ลมารึยัง”  เสียงทุ้มห้วนกระด้างดังขึ้นขัดจังหวะการเจริญสัมพันธไมตรีของทั้งสอง

            “มาแล้วครับคุณพี่ชาย กำลังจะเข้าไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ” ชลาทิศตอบแทนอรอนงค์ ก่อนจะหันมายิ้มให้ดลลดาอีกครั้ง และทำมือบุ้ยใบ้ว่าจะเข้าไปหาชวนนท์แล้ว และเดินเข้าไปโดยไม่จำเป็นต้องเคาะประตูก่อน

            “นายมัวทำอะไรอยู่ข้างนอกนั่น” ทันทีที่น้องชายเปิดประตูเข้าไป ชวนนท์ก็ขว้างระเบิดให้ชลาทิศทันที

            “ใจเย็นๆ สิครับ ผมไม่ได้เข้ามาแค่สามวัน แต่พี่ฌอห์นมีพนักงานใหม่แล้ว สวยซะด้วยจะไม่ให้ผมทำความรู้จักหน่อยเหรอครับ” ชลาทิศเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของชวนนท์ และเอนตัวพิงพนักกอดอกอย่างสบายๆ ไม่ได้ใส่ใจกับสายตาที่เกรี้ยวกราดของผู้เป็นพี่ชายเลย

            “นายอย่ามาทำเจ้าชู้ประตูดินใส่พนักงานของฉัน” ชวนนท์บอกเสียงเข้ม

            “พี่ฌอห์นก็ทราบว่าผมไม่ใช่คนเจ้าชู้”

            “เออ... เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า” ชวนนท์หยิบซองเอกสารสีน้ำตาลยื่นให้น้องชาย ชลาทิศหยิบมาเปิดดูสิ่งที่อยู่ข้างในทันที

            “นั่นเป็นรูปภาพของนายดิรก เรืองวัฒน์ ตอนนี้คุณพัฒน์ที่ประจำอยู่สาขาเชียงใหม่ แจ้งข่าวมาว่า นายดิรก ได้ยักยอกเงินของบริษัทเราไปจำนวน 5 ล้าน แล้วตอนนี้ก็หลบหนีไปได้ แต่ฉันก็ให้ดำเนินคดีตามกฎหมายไปแล้วล่ะ”

            “ไหนบอกว่าไม่ใช่เรื่องงานไงล่ะครับ ผมก็นึกว่าเรื่องผู้หญิงซะอีก อุตส่าห์หวังว่าพี่ฌอห์นของเราจะไปปิ๊งสาวที่ไหนเข้าแล้วจีบไม่เป็น ต้องมาขอความช่วยเหลือจากผม เฮ้อ... ผิดหวังเลยเรา” ชลาทิศแสร้งถอนหายใจ ราวกับเบื่อหน่าย

            “ปุ” เสียงซองเอกสารอีกซองกระทบกับใบหน้าอันหล่อเหลาของชลาทิศ

            “โอ๊ย”

            “นายไม่ต้องพูด แล้วเปิดดูเอกสารข้างในซะ”

            คำสั่งนั่นทำให้ชลาทิศต้องเปิดซองเอกสารอีกซองที่ถูกพี่ชายโยนใส่หน้าทันที

            “อ้าว... นี่มันประวัติของน้องดรีมนี่ครับ เอ๊ะ หรือว่าสิ่งที่ผมหวังจะเป็นจริงกันเอ่ย”

            ฟิ้ว... เสียงสิ่งของบางอย่างที่ลอยผ่านอากาศไปด้วยความเร็ว เฉียดเส้นผมชลาทิศไปนิดเดียว หากเขาหลบไม่ทัน มีหวังหัวแตกแน่

            “ถ้านายไม่หุบปากยียวนกวนประสาทฉันล่ะก็ คราวนี้ปากนายจะกินน้ำพริกไม่ได้ไปอีกหลายวันแน่ นายชาร์ล” ชวนนท์จ้องหน้าน้องชายตาเขียวปัด แล้วก็ถอนใจ ก่อนจะบอกจุดประสงค์ที่ต้องการให้น้องชายฟัง

            ชลาทิศกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ลงคอ ก่อนทำเสียงอ่อยน่าสงสารให้พี่ชายฟัง

            “แล้วพี่ฌอห์นต้องการให้ผมทำอะไรเหรอครับ”

            ชวนนท์ตวัดสายตาคมกริบให้น้องชายนิดนึง

            “บังเอิญฉันรู้มาว่า นายดิรก ได้เปลี่ยนนามสกุลตัวเอง เมื่อ 1 ปีที่แล้ว และนามสกุลเก่าของนายดิรก คือ ฤทธา-ภิวัฒน์ ซึ่งตรงกับนามสกุลของดลลดา ฉันเลยอยากให้นายสืบให้หน่อยว่าดลลดาเป็นอะไรกับนายดิรก”

            “แล้วถ้าดลลดาเป็นอะไรกับนายดิรกจริงๆ พี่ฌอห์นจะทำอะไรเธอเหรอฮะ”

            “ฉันไม่ทำอะไรเด็กคนนั้นหรอก แต่อยากให้เธอช่วยติดต่อนายดิรกให้เท่านั้นเอง หรือถ้านายกลัวแทนเด็กนั่น ฉันอนุญาตให้นายสืบประวัติของนายดิรกก่อนก็ได้ ว่าสิ่งที่ฉันรู้มาเป็นความจริงรึเปล่า” ชวนนท์บอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

            “นี่คงไม่ได้หมายความว่า ก่อนที่ดลลดาจะเข้ามาฝึกงานที่บริษัทเรา พี่ฌอห์นสืบประวัติของเธอก่อนแล้ว ถึงได้เลือกเธอเข้ามาทำงานหรอกนะครับ”

            “เปล่า บังเอิญต่างหาก บังเอิญที่เด็กคนนั้นเข้ามาเจอฉันเอง” น้ำเสียงที่ออกไปทางโหดเหี้ยม ทำให้น้องชายรู้สึกแขยงขึ้นมานิดๆ

            “พี่ฌอห์นครับ ดลลดายังเด็ก และเธออาจจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยก็ได้” ชลาทิศเตือนพี่ชาย

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ด้วยมนตราแห่งรัก   บทที่ 96

    ริมฝีปากหยักลึกยิ้มพราย เมื่อคิดว่าจะมอบสร้อยเส้นนี้ให้ภรรยาสุดที่รักเอาไว้ใส่เล่น ส่วนเครื่องเพชรที่เขามอบให้หล่อนก่อนหน้านั้น ค่อยเก็บเอาไว้ใส่เฉพาะเวลาออกงาน เมื่อคิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็กำสร้อยเส้นนั้นเอาไว้ในมือ และเดินออกมาจากห้องนอนด้วยกางเกงตัวเดียว เปลือยอกกว้างกำยำทรมานใจสาว ดวงตาคมกริบหรี่ลง พร้อมกับส่งประกายวาววาม เมื่อเห็นร่างบางของดลลดาอยู่ในชุดเสื้อนอนตัวยาวตัวเดียว ความยาวของมันปิดลงมาแค่ต้นขาขาวอวบ ชายหนุ่มค่อยๆ สาวเท้าเข้าไปใกล้ร่างบางโดยไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว แล้วอ้อมแขนแข็งแรงก็สอดเข้าไปรวบเอวบางเอาไว้ “อุ๊ย! พี่ฌอห์น ตกใจหมดเลยค่ะ” ดลลดาบอก และเบี่ยงหน้าหนีจมูกและปากร้อนๆ ที่ซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่น “ดรีมทำอะไรอยู่จ๊ะ” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบถามที่ข้างใบหูหอมกรุ่น “ดรีมกำลังทำข้าวต้มกุ้งค่ะ พี่ฌอห์นหิวหรือยังคะ” เสียงหวานๆ ถาม แต่มือบางก็ยังหยิบจับโน่นนี่ไม่หยุดหย่อน ชวนนท์ไม่ตอบ มือใหญ่ยกขึ้นแบมือให้หญิงสาวดูสิ่งของที่อยู่ในมือ ดวงตากลมโตของหญิงสาวหลุบลงมองสร้อยเส้นเล็ก น่ารักๆ ในมือใหญ

  • ด้วยมนตราแห่งรัก   บทที่ 95

    ชวนนท์หัวเราะชอบใจ ถ้าได้เจอหลานชายคนนี้ คงต้องตบรางวัลให้อย่างงามเสียแล้ว “แล้วพี่ฌอห์นจะไปฮันนีมูนเมื่อไหร่ครับ” “ก็คงเร็วๆ นี้ล่ะ เพราะช่วงนี้งานที่บริษัทไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่ ถ้าไง ก็ฝากนายเลี้ยงหลานด้วยก็แล้วกันนะ” ชวนนท์ถือโอกาสฝากฝังลูกๆ ซะเลย “แล้วจะไปที่ไหนกันเหรอครับ ถ้ามีโอกาสผมจะได้พาหนูจันทร์ไปบ้าง” “เกาะส่วนตัว ไว้แกค่อยไปหลังจากฉันกลับมาแล้วกันนะ แต่ฉันขอบอกก่อนเลยว่า บรรยากาศสุดยอด ธรรมชาติ น้ำทะเลสีคราม ท้องฟ้ากว้างใหญ่ มีฝูงนกนางนวลบินถลาเล่นลม เสียงคลื่นซัดสาด และทำสำคัญมีแค่เราสองคน” ชลาทิศหัวเราะลั่น กับคำพรรณนาของพี่ชาย จนเขาอยากไปร่ำๆ เสียแล้ว “อย่างนี้กลับมา คงมีหลานผมติดท้องมาอีกแน่นอนเลย” “อ้าว... ก็ต้องอย่างงั้นอยู่แล้ว ไม่งั้นจะไปทำไมล่ะ” ชวนนท์บอก และเสียงหัวเราะอย่างครื้นเครงของสองพี่น้องก็ดังแข่งกันเป็นระยะๆ ณ กรุงโรม ประเทศอิตาลี “ราม ระวังหน่อยนะลูก มันอันตราย” ชัชรินทร์พาร่างอวบของตัวเอง ซึ่งกำลังตั้งครรภ์ 5 เดือน เดือนอุ้ยอ้ายมาบอกอย่

  • ด้วยมนตราแห่งรัก   บทที่ 94

    ดลลดาส่งยิ้มเพลียๆ ให้คนรัก ก่อนจะหันไปรับร่างลูกน้อยที่นางพยาบาลจัดการทำความสะอาด และห่อด้วยผ้าขนหนูส่งมาให้ ดวงตาคู่สวยมีหยาดน้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะไหลออกมาเป็นทางด้วยความปลื้มปิติ ลูกของเธอหน้าเหมือนพ่อเดี๊ยะ จะเหมือนเธอก็คงเป็นแค่ริมฝีปากที่อิ่มเต็มน่ารักเท่านั้น “จะให้น้องมีชื่อว่าอะไรดีคะ” นางพยาบาลสาวถามยิ้มๆ “ชวดลค่ะ ลูกที่เกิดจากมนตราแห่งความรักระหว่างพ่อกับแม่ พ่อชื่อชวนนท์ แม่ชื่อดลลดา ฉะนั้นลูกของเราต้องชื่อชวดลค่ะ” ดลลดาเป็นฝ่ายบอกพยาบาล และชวนนท์ก็เห็นด้วย ดลลดาส่งลูกน้อยให้ชวนนท์ได้อุ้มบ้าง คุณพ่อมือใหม่ดูจะเก้ๆ กังๆ ไปบ้าง แต่ก็สามารถอุ้มลูกได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มจรดปลายจมูกโด่งกับแก้มของลูกน้อยอย่างรักใคร่ จริงอย่างที่ดลลดาบอก ลูกคนนี้เกิดขึ้นจากมนตราแห่งรักของเขาและหล่อนแท้ๆ และชวนนท์ก็ตั้งใจแล้วว่า จะต้องใช้มนตราแห่งรักให้กำเนิดลูกๆ ตามมาอีกหลายๆ คน “ปี้โดม เอาก๋องเดียมาเดี๋ยนี้นะ” เสียงเล็กใส ของหนูน้อยวัย 2 ขวบ ครึ่ง มีนามว่าชญานิศ หรือน้องเดียร์ดังลั่นบ้าน “อันนี้ของพี่ ไม

  • ด้วยมนตราแห่งรัก   บทที่ 93

    4 เดือนต่อมา ณ สนามบินสุวรรณภูมิ “เดินทางโดยปลอดภัยนะลูก” คุณชิดกมลอวยพรบุตรสาวและบุตรเขย ที่กำลังจะย้ายสำมโมครัวไปอยู่ไกลถึงอิตาลี เพราะหน้าที่การงานของราฟ ทำให้ไม่สามารถสร้างครอบครัวที่นี่ได้ กว่าที่ทุกคนจะเกลี้ยกล่อมชัชรินทร์ได้ก็กินเวลานานหลายเดือน กำหนดการเดิมของราฟ ที่ว่าเมื่อแต่งงานเสร็จก็จะพาชัชรินทร์บินกลับอิตาลีทันที เป็นอันต้องยืดเยื้อมานานถึง 4 เดือน แต่ชายหนุ่มก็ต้องเบาใจ เมื่อชัชรินทร์ยินยอมย้ายไปอยู่อิตาลีโดยดี ไม่งั้นเขาเองคงต้องลำบากย้ายบ้านย้ายที่ทำงานมาอยู่ที่เมืองไทยเป็นแน่ “ค่ะแม่ แล้วเชอรี่จะมาเยี่ยมแม่บ่อยๆ นะคะ” ชัชรินทร์บอก ก่อนจะหันไปหาพี่ชายทั้งสอง และพี่สะใภ้ทั้งสองที่ตั้งครรภ์หมดแล้ว ต่างกันที่ระยะครรภ์เท่านั้น เหลือแต่หญิงสาวที่กำลังสงสัยว่าตัวเองตั้งครรภ์เพราะประจำเดือนขาดไป 1 เดือนแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ตรวจให้แน่ใจ “พี่ฌอห์นคะ พี่ชาร์ลคะ เชอรี่ฝากคุณแม่ด้วยนะคะ” ใบหน้างามไม่แจ่มใสนัก ดวงตาคู่สวยของชัชรินทร์มีน้ำตาคลอเบ้าตา แต่ไม่ได้ไหลออกมา “ไม่ต้องห่วงทางนี้นะเชอรี่ เราน่ะ

  • ด้วยมนตราแห่งรัก   บทที่ 92

    “พี่ชาร์ล รูดซิปให้หนูจันทร์หน่อยสิคะ หนูจันทร์รูดเองไม่ถึง” ชลาทิศยิ้มบางๆ มือใหญ่ค่อยๆ รูดซิปลงจนสุดสาย และรั้งชุดเจ้าสาวแสนสวยลงช้าๆ ดวงตาคมกริบกวาดตามองไล่ไปตามเรือนร่างอรชรอวบอิ่มของหล่อน นานแล้วที่เขาไม่ได้แตะต้องเรือนร่างนี้ เพราะคิดว่าบาดแผลผ่าตัดของหญิงสาวยังไม่หายดี “หนูจันทร์” เสียงทุ้มที่เรียกชื่อหญิงสาวเริ่มสั่นพร่า มือใหญ่พลิกร่างบางที่ยืนหันหลังให้หันหน้าเข้าหาเขา “พี่ชาร์ล หนูจันทร์จะอาบน้ำ” เสียงหวานใสบอก แต่เบายิ่งนัก ราวกับคนพูดไม่มั่นใจ “ขอพี่ชื่นใจหน่อยได้ไหมคนดี พี่คิดถึงหนูจันทร์เหลือเกิน” ชลาทิศบอกกระเส่า มือใหญ่ปลดตะขอบราเซียสีขาวออก ทรวงอกอวบอิ่มดีดตัวออกมาทันทีที่ได้รับอิสระ ดวงตาคมกริบเพ่งมองความงดงามตรงหน้าอย่างหลงใหล แต่ก็ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย เมื่อเห็นรอยแผลผ่าตัดขนาดไม่ใหญ่นักบนทรวงอกด้านซ้าย ชลาทิศยกมือขึ้นลูบไล้ไปตามรอยนั้นเบาๆ อย่างทะนุถนอมยิ่งยวด ก่อนจะจรดริมฝีปากร้อนๆ ลงไปเบาๆ หลายครั้งติดๆ กัน “ไม่เจ็บแล้วนะคนดี หายแล้วนะ” คำพูดปลอบโยนที่แสนอ่อน

  • ด้วยมนตราแห่งรัก   บทที่ 91

    เจ้าบ่าวทั้งสามต่างก็ไม่รอช้า เมื่อได้โอกาส รวบเอวบางของเจ้าสาวเข้าหา และกดจุมพิตดูดดื่มลงกับเรียวปากนุ่มของเจ้าสาวทันที ทั้ง 3 คู่ 6 คน ในเวลานี้บอกได้คำเดียวว่า กำลังมองเห็นทุกสิ่งสรรพรอบกายเป็นสีชมพูไปหมดแล้ว ความสุขที่ต้องรอคอย ต้องแลกกับความทุกข์แสนสาหัส กว่าจะได้มาซึ่งวันนี้ วันที่ทุกคนมีความสุขโดยพร้อมเพรียงกัน ศศิวิมลยังคงอยู่ในชุดเจ้าสาวแสนสวย นั่งอยู่บนสตูตัวเล็กหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หญิงสาวมองเข้าไปในกระจกเงา เห็นผู้หญิงสาวสวยในชุดเจ้าสาวดูคล้ายกับเป็นเจ้าหญิงน้อยๆ ใบหน้าอิ่มเอิบมีความสุขล้ำ ที่ส่งออกมาให้เห็นผ่านแววตาที่เป็นประกายเจิดจรัส ในที่สุดศศิวิมลก็มีวันนี้ วันที่จะได้เริ่มต้นใช้ชีวิตคู่กับคนรัก วันที่เปลี่ยนนามสกุลจากวิริยะเจริญ มาเป็นอัครเดช-ไพศาล และเป็นวันที่ต้องเปลี่ยนคำนำหน้าจากนางสาวกลายเป็นนาง แม้ว่าเจ้าหน้าที่ทางอำเภอจะบอกว่าไม่ต้องเปลี่ยนก็ได้ถ้าไม่อยากเปลี่ยน แต่ศศิวิมลอยากเปลี่ยน เธออยากรับรู้ถึงการมีคู่ครองให้ครบทุกอณูความรู้สึก ในเมื่อรักกันและยินดีจะใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว ทำไมจะต้องปิดกั้นตัวเองอี

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status