ตอนที่ 10 สัมผัสแรก

“ อืม “ ชายหนุ่มพูดพึมพำออกมาเพียงเสียงเล็กน้อย แต่ดวงตาของเขากับจ้องอยู่ที่แก้มนวล

“ คุณอย่า…อือ..” เสียงแตรรถที่ดังอยู่บนถนนใกล้ ๆ ทำให้ครีมหอมตกใจดีดตัวขึ้น ริมฝีปากบางของเธอจึงประกบเข้ากับริมฝีปากของเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อมีโอมกาสเช่นนั้น เสี่ยโอมจึงสวยใช้มัน เขายกมือซ้ายของตนขึ้นมาจับที่ท้ายทอยของหญิงสาว แล้วดันเข้ามาจูบดูดกลืนปากบางอย่างดูดดื่ม จนเจ้าของร่างนั้นตัวสั่นระริก เธอพยายามจะขัดขืนแล้วแต่ก็ทำไม่ได้ สุดท้ายก็เคลิ้มไปกับเขา เธอยอมเปิดปากให้เขาลิ้มลองความหวานจากเธอจนสาแก่ใจ ลิ้นของเขากวาดต้อน และ พยายามจะทักทายลิ้นของเธอ จนมันพันกันเป็นเกลียว เขาดูดมันจนเหมือนกับว่าลิ้นเธอมันกำลังจะขาดออกไปจากปาก 

“ อือ “ เจ้าของริมฝีปากบางงึมงำไม่เป็นภาษา ทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าตัวจะลอยไปติดเพดานแบบนี้ล่ะ 

“ อ๊า..” 

เมื่ออศิรเห็นว่าหญิงสาวเริ่มหายใจไม่ทัน เขาจึงค่อย ๆ คลายริมฝีปากออกอย่างเสียดาย สาวน้อยหน้าแดงแจ๋ จ้องหน้าเขาตาไม่กระพริบ มือหนาเอื้อมขึ้นมาใช้แขนเสื้อของเขาเช็ดมุมปากที่มันเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำลายให้กับเธอ ดวงใจของครีมหอมเต้นแรงเหมือนจะระเบิดออกมา มันเป็นเพราะว่าเธอได้ทำเรื่องเร่าร้อนแบบนี้เป็นครั้งแรกงั้นหรือ? 

“ หายใจหน่อยสิครับ “ ประโยคนี้ทำให้ครีมหอมหลุดจากภวังค์ความคิด เธอได้สติคืนมา แล้วรีบเอามือปิดปากสายตาหันไปที่ประตูรถ แต่ก็ไม่ไวเท่ากับชายหนุ่ม แขนยาวของเขายกขึ้นมาดักร่างบางเอาไว้ ไม่ให้สามารถลงจากรถได้

“ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้นะคะ “ 

“ ทำไมผมจะไม่มีสิทธิ์ ในเมื่อพ่อของคุณตกลงยกคุณให้ผมแล้ว “ ครีมหอมอึ้งไปกับคำตอบของคนตรงหน้า พร้อมกับคิดเห็นหน้าพ่อ ด้วยความน้อยใจ นี่เธอมาอยู่กับบิดาเพื่อให้เขาขายใช้หนี้งั้นหรือ ทั้งคิดแล้วน้ำตาก็ไหลอย่างห้ามไม่ได้ เสี่ยโอมเห็นเป็นเช่นนั้นเขาก็ตกใจ

“ เป็นอะไรหรือเปล่า “ เมื่อชายหนุ่มถาม ครีมหอมก็กินแหนงแคลงใจ จนร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่นจ้องหน้าเขา จนคนข้าง ๆ เองก็งงว่าเขาทำอะไรผิดไปหรือเปล่า แต่พอเขาเผลอแป๊บเดียว หญิงสาวก็รีบดันประตูรถ แล้วเปิดมันออก วิ่งลงมายืนร้องไห้อยู่ข้างนอก

“ ครีมหอม!! “ เสี่ยโอมรีบลงจากรถ แล้วตามเธอมาด้วยความตกใจ แต่พอเห็นว่าเธอหยุด และยืนร้องไห้อยู่ไม่ไกลเขาจึงเข้าไปยืนข้าง ๆ และโอมบกอดเธอเข้ามาซบอกพร้อมกับลูบหัวให้อย่างแผ่วเบา

“ ฉันอยากจะหนีไป แต่ก็ไม่รู้จะหนีไปทางไหนเหมือนกัน ฮือ “ ร่างบางพึมพำออกมาในอ้อมแขน ที่แสนอ่อนโยนของเขา พร้อมกับคิดในใจว่า มันจะมีใครสักคนไหมที่รักเธอจากใจจริง

เช้าตรู่ของวันถัดมา เสี่ยอศิรนั่งมองร่างบางของครีมหอม ที่หลับอยู่ในรถ เหตุเพราะเมื่อคืนเธอไม่ยอมกลับบ้านและก็ไม่ยอมให้เขาพาไปที่ไหน เขาจึงได้ไปหาที่จอดรถที่คิดว่ามีความปลอดภัย แล้วนั่งเฝ้าเธอจนเช้า

“ แล้วทำไมแกต้องบ้าจี้มานั่งเฝ้าเด็กนี่ด้วย “ 

“ อือ “ ครีมของพลิกตัวได้สติ และหันหน้ามาทางเขา “ อะ! นี้มันกี่โมงแล้วคะ “ หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบลุกด้วยความตกใจ อศิรเห็นเช่นนั้นก็ช่วยปรับเบาะให้เธอ

“ คงจะหลับเต็มอิ่มแล้วสินะ ปล่อยให้ผมนั่งเฝ้าจนเช้าเนี่ย “ 

“ เอ้า! ฉันก็ไม่ได้ขอให้คุณมานั่งเฝ้าฉันนี้ “ 

“ อ้าว ถ้ารู้แบบนี้ น่าจะพาเข้าม่านรูดเสียให้จบ “ ครีมหอมรีบหันขวับมาจ้องเขาทั้งยังทำตาเหลือกเหมือนคนตกใจ แล้วเมื่อคืนฉันไปทำท่าไหนถึงได้หลับลงเนี่ย เธอคิดในใจ

“ เอาละ ผมว่าคุณไม่ต้องกลัวอะไรแล้วแหละครับ เดี๋ยวผมจะขับรถไปส่งคุณ เพราะอีกเดี๋ยว ผมต้องไปทำงานยังไม่ว่างมาเถียงด้วย “ เขาพูดขึ้นเมื่อก้มมองที่นาฬิกาข้อมือ แต่ก็ไม่ลืมหันมาฉีกยิ้มให้หญิงสาว จนครีมหอมเองก็ขนลุกซู่

“ แกไปไหนมานางครีมหอม “ แค่ครีมหอมเดินก้าวขาเข้ามาในรั้วบ้าน คิตตี้ที่อยู่ในชุดนักศึกษาก็เข้ามาหาเรื่องทันที

“ ไปกับผู้ชายมาอีกละสิ ทีตอนจะให้ไปกับเสี่ยโอม เพื่อผลประโยชน์ของครอบครัว แกก็ทำเป็นเล่นตัว “ มาลาลัยกำลังจะบ่นลูกเลี้ยง แต่ก็มีคนเข้ามาขัดเสียก่อน

“ ครีมไปกับผมมาเองละครับ “