บทที่ 11 คืนแรกที่นอนด้วยกัน

หลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์กวินได้ไปเขียนลาออกจากที่ทำงานในตัวจังหวัดตั้งแต่เช้า เขากะว่าพอเขียนเสร็จแล้วจะตรงดิ่งกลับมายังบ้านในเวลาไม่เกินบ่ายสามโมงแต่พอจะกลับอีกที ก็โดนกินเวลาเนื่องจากเพื่อนๆและทุกคนในที่ทำงานยึดตัวเอาไว้เสียก่อน

พอร่างสูงกลับมาถึงบ้านก็ตกใจที่รถเก๋งคนเล็กไม่จอดอยู่แถมที่บ้านก็มีแค่ยายออกมานั่งทอเสื่อลานหน้าบ้านเหมือนเดิมในทุกๆวัน

“ยายครับ แม่กับน้ำชาไม่อยู่เหรอ?” กวินนั่งลงข้างๆยาย

“ไม่ เห็นว่าพายัยหนูไปงานแต่งของลูกเพื่อน จะกลับก็คงเป็นพรุ่งนี้ตอนดึกๆ”

“พรุ่งนี้ดึกๆ! ไปที่ไหนครับ?” ชายหนุ่มรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดสายโทรหามารดาของตนที่ทำยังไงก็ไม่ยอมรับสาย

“บ้านป้าสร้อย วินรู้จักอยู่ไม่ใช่เหรอลูก” คนเป็นยายนั่งมองดูท่าทางของหลานชายพักใหญ่เหมือนตอนนี้ดูกระวนกระวายชอบกล

“ครับ งั้นยายรีบเข้าบ้านเลยนะ เผื่อผมกลับมาดึก”

“เออน่า ไม่ต้องห่วงยายหรอก” พอคนเป็นยายให้ท้ายก็รีบกระโดดขึ้นรถกระบะคันใหญ่ขับไปยังอำเภอที่ไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่

กวินทราบดีว่าสร้อยสนเป็นเพื่อนสนิทของแม่ตนตั้งแต่สมันมัธยมที่เรียนด้วยกัน แต่วันนี้ลูกสาวของป้าสร้อยแต่งงานทำไมต้องหอบเอาณัชชาไปด้วย!

บ้านสร้อยสน

“โอ้ยตาย ลูกสาวแกนี่สวยจริงๆกิริยามารยาทก็สวย สมแล้วที่ได้เป็นสะใภ้เศรษฐี” กนกนั่งดื่มเบียร์ยามเย็นอยู่กับสหายที่รู้ใจพร้อมกับณัชชาที่นั่งกินอาหารหน้าตาแปลกใหม่ที่ยังไม่เคยลอง

“แหม่แก ไม่ดูว่าที่ลูกสะใภ้ตัวเอง ขาวจั๊วะแถมยังสวยอีก ตาวินนี่ตาแหลมดีนะ” ณัชชาเห็นมายิ้มพอได้ยินคำว่าว่าที่ลูกสะใภ้ก็ทำเอาเธอตัวลอยขึ้นบนอากาศได้แล้ว

“เนี่ย เดี่ยวถึงบ้านไม่เจอก็คงจะตามมา ฉันล่ะอยากให้ออกมางานสังคมเสียบ้าง หมกตัวแต่อยู่ในบ้าน” กนกมอเวลาในนาฬิกาข้อมือที่บ่งบอกว่าตอนนี้ก็หกโมงเย็นเข้าไปแล้ว

“เดี่ยวเมียมาก็คงจะตามมา ถ้าแม่มามีหรือเด็กพวกนี้มันจะตาม ฮ่าๆ” สองสาวเพื่อนซี้ที่นั่งหัวเราะให้กัน พูดไม่ทันขาดคำร่างสูงเด่นแถมใบหน้าหล่อเหลานั้นก็เดินกังวลหาคนไปทั่วก่อนจะหันหน้ามาเจอคนที่ตามหาพร้อมกับวิ่งเข้ามาใกล้ๆ

“อยู่นี่เอง แม่พาน้ำชามาทำไมครับ?” ดวงตาคมหรี่มองคที่นั่งกินอาหารอย่างชอบใจก่อนจะมองหน้ามารดา

“วัยรุ่นนี่ใจร้อนจริงๆ สวัสดีคุณป้าก่อนสิลูก” กนกบอกบุตรชายที่ยืนอยู่ สภาพการแต่งตัวเหมือนพึ่งกลับมาจากงานแล้ววิ่งมานี่จริงๆ

“สวัสดีครับป้าสร้อย ยินดีกับพี่วาวด้วยนะครับ”กวินยกมือไหว้ก่อนจะนั่งลงข้างกายณัชชาที่หันมองเขาเป็นระยะ

“แหม่ ไม่เจอกันนานยิ่งโตยิ่งหล่อ แกน่าจะมีอย่างงี้สักสองคนยัยวิวจะได้เป็นสะใภ้แกด้วย” สร้อยสนเสนอชื่อบุตรสาวคนที่สองขึ้น

“ให้เด็กมันเลือกกันเองเถอะ ยัยวิวก็สวยแต่เด็กตอนนี้อายุยังน้อยหาหล่อๆกว่านี้ได้เยอะแยะ” ทั้งคู่หัวเราะคิกคักกันพร้อมกับดื่มเบียร์

“พี่วิน ตามมาทำไมเหรอคะ?” ใบหน้าสวยหันมามองด้วยความสงสัยหากเป็นอย่างที่ผู้ใหญ่พูดกันจริงแสดงว่าพี่วินก็แอบเป็นห่วงเธอหรือไม่ก็ตัวติดเธอเข้าให้แล้ว

“กลับบ้าน” เขานั่งนิ่งส่งแววตาดุๆมาที่เธอ

“ไม่เอาค่ะ น้ำบอกว่าจะอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่ แถมพี่วาวก็ใจดีมากๆจองห้องไว้ให้แล้ว” หลังจากที่ได้เจอว่าที่เจ้าสาวของงานเธอก็ชื่นชอบเธอเข้าให้ เพราะคำพูดหวานหูพร้อมกับกิริยาการวางตัวถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิง เธอคงแย่งออกมาจากมือเจ้าบ่าวแล้ว

“น้ำชา” เขากดเสียงต่ำ ตั้งแต่เธอนั่งอยู่นี่หนุ่มน้อยใหญ่จ้องมองเพราะผิวที่ขาวโดด แถมใบหน้าสวยใสนั่นทำให้เขาหึงหวงจนแทบบ้า ถ้าวันนี้พาเธอกลับบ้านไม่ได้เขาก็จะเฝ้ามันอยู่ที่นี่แหละ

“งั้นฉันจะอยู่ด้วย” เขาขยับเก้าอี้เข้าไปใกล้แสดงตัวว่าห้ามใครมามองเธออีก

“พูดจริงเหรอคะ?” ณัชชาอมยิ้มให้กับชายหนุ่ม

“ใช่น่ะสิ แล้วเดี่ยวไปติดต่อว่าเพิ่มอีกห้อง”

“ก็ได้ค่ะเดี่ยวตอนจะออกไปค่อยบอก พี่วินมาทานข้าวกันก่อนสิคะ เดี่ยวน้ำรินน้ำให้กิน”

“หืมม” กวินหันมามองหน้าเธอด้วยแววตาแพรวพราว

“คะ?” ใบหน้าสวยหันมองหลังจากเทน้ำใส่แก้วให้ชายหนุ่ม

อยากกินน้ำจริงแต่เป็นน้ำชา…

ริมปากหยักกระตุกยิ้มมุมปากให้เธอพร้อมกับยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม กลัวเธอเสียน้ำใจ

ผ่านไปจวบจนถึงค่ำหญิงวัยกลางทั้งคู่เริ่มมอาการมึนเมาพูดไม่รู้เรื่องกวินจึงได้พาแม่ตนเองขึ้นห้องของสร้อยสนเพื่อไปนอนพักผ่อนส่วนตนเองก็จะได้พาณัชชาออกไปพักที่รีสอร์ทไม่ไกลจากหมู่บ้าน

“พี่วาว ผมรบกวนด้วยนะครับ นี่ชุดที่คุณแม่เตรียมมา เห็นแบบนี้กลัวท่านจะตื่นไม่ไหว” กวินวางชุดที่กนกเตรียมมาใส่ในงานแต่งของลูกสาวเพื่อนสนิทอย่างวาววา

“ไม่เป็นไรจ่ะ เดี่ยวพี่ดูแลท่านให้ ตอนนี้ก็ปล่อยนอนอยู่นี่แหละ ส่วนวินก็พาน้องน้ำชาไปพักผ่อนก่อน เดี่ยวมีตักบาตรพระแต่เช้า เผื่อให้น้องมาถือประตูเงินเพราะพี่เตรียมชุดไว้ให้แล้ว” วาววาบอกกับกวิน ในวัยเด็กช่วงที่แม่ทั้งคู่ไปมาหาสู่กันวาววาเป็นพี่สาวคนนึงที่คอยจะปกป้องดูแลกวินจากการครหาว่าไม่มีพ่อมาตลอด แต่ตอนนี้น้องชายคนนี้โตจนเธอเองก็ตกใจ เขาโตมาอย่างดีมาก

“น้ำชาเนี่ยนะ จะดีเหรอครับ?” กวินมองหน้าวาววาสลับกับคนที่เทียบชุดไทยที่หน้ากระจก

“ทำไมคะ มันดูไม่เข้ากับน้ำเหรอ?” ใบหน้าสวยหันมามองชายหนุ่ม เธอมองชุดสไบสีชมพูกับกระโปรงสีทองด้วยสายตาที่หม่นลง

“เปล่า ไม่ได้หมายความแบบนั้น งั้นกลับไปพักผ่อน เพราะพรุ่งนี้ต้องมาแต่เช้า” กวินเดินเข้ามาหา ใบหน้าที่ดูเศร้าลงยิ้มขึ้นมาเท่ากับว่าตอนนี้เขายอมรับให้เธอใส่ชุดไทยนี่แล้ว ตอนงานแต่งของปิ่นมนัสเธอก็ไม่ได้ใส่ ครั้งแรกที่จะลองใส่ทำให้เธอเองก็ตื่นเต้นไม่น้อย

หลังจากที่เดินทางมาถึงรีสอร์ททั้งคู่ก็เดินไปถามพนักงานที่รออยู่ก่อนแล้ว

“มีห้องว่างเพิ่มไหมครับ?” กวินถามขึ้นมาหลังจากที่ณัชชารับกุญแจห้องที่จองไว้มาอยู่ในมือ

“ขอโทษจริงๆค่ะลูกค้า พอดีมีงานแต่งสองบ้านเขาจองให้แขกกันหมดแล้ว” พนักงานบอกชายหนุ่มก่อนมองที่เอกสารการจองต่างๆก็ดูว่าห้องทุกห้องเต็มไปหมด

“งั้นนอนด้วยกันกับน้ำก็ได้ค่ะ แค่คืนเดียวเอง” ณัชชาหันมายิ้มให้พร้อมกับชูกุญแจห้องขึ้นมา

“ขอโทษจริงๆนะคะ”

“ไม่เป็นไรครับ งั้นห้องไหนก็เดินนำฉันไปก่อนเลยเดี่ยวตามไป”

“ค่ะ” หญิงสาวเดินตัวเปล่านำหน้าไปก่อน โดยที่มีกวินอาสาถือข้าวของที่เอามาจากงานไว้ให้

“เอ่อ.. ที่นี่มีถุงยางขายไหมครับ?” หลังจากที่เห็นคนตัวเล็กเดินเข้าห้องไปเขาจึงรีบถามทันที

“ค่ะ ลูกค้าจะเอาไซส์อะไรคะ?” พนักงานเปิดลิ้นชักสินค้าขายดีประจำรีสอร์ท เพราะถ้าจะเดินทางไปซื้อคงไม่ทันการแน่นอน

“มีใหญ่สุดแค่ไหนครับ?”

หลังจากที่ซื้อสิ้นค้าเรียบร้อยก็รีบเก็บมันใส่กระเป๋าพร้อมกับเดินตามหญิงสาวเข้าห้องไป

“พี่วินคะ น้ำอาบก่อนนะ” พอเขาเดินเข้ามาเธอก็รีบหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางไว้สองผืนขึ้นมาผืนหนึ่งก่อน

“อื้ม” ใบหน้าหล่อเหลาพยักหน้า วางของลงบนโซฟาตัวเล็กที่ตั้งอยู่ใกล้ๆที่นอน แอร์มันช่างเย็นล่อตาล่อใจเขาจริงๆ

กวินนอนบนเตียงก่อนรอเธออาบน้ำให้เรียบร้อย มือหนาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาหาเปิดอะไรดูเล่นคั่นเวลา ผ่านไปเกือบชั่วโมงเขาหาวมาสิบกว่ารอบณัชชาก็ยังไม่ยอมออกมาจากห้องน้ำเสียที คนรอนอนพลิกไปมาจนจวนจะหลับเพราะความที่ตื่นแต่เช้า บวกกับแอร์เย็นๆนี่

“พี่วิน อาบน้ำไหมคะ?” ตอนนี้หญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนกระดุมสีชมพูที่เตรียมมา กลิ่นตัวที่หอมจากแชมพูอาบน้ำทำให้กวินที่เคลิ้มจะหลับลืมตาขึ้นมามอง

“อืมม” จากนั้นตาคมก็ค่อยๆหลี่ลงจนหลับไปในที่สุด ณัชชาถอนหายใจ อุตส่าห์เตรียมใจในห้องน้ำเสียนานผู้ชายดันมาหลับก่อน

พี่วินนะพี่วิน! ไม่น่าฉีดน้ำหอมออกมาเลย

หญิงสาวคิดในใจแต่ก็ยิ้มออกมาพร้อมกับหยิบผ้านวมขึ้นมาคลุมร่างหนา ก่อนจะเดินปิดไฟแล้วล้มตัวนอนข้างๆเขา

ณัชชาซุกเข้าไปที่วงแขกหนาจากคนที่หลับสนิทไม่รู้สึกตัว แขนเรียวกอดก่ายลำตัวกำยำอย่างชอบใจก่อนจะหลับตาพริ้มไปกับชายหนุ่มที่เธอหลงรักมาหลายปี