ภายในห้องนอนส่วนตัว บัดนี้ร่างงามอรชรอ้อนแอ่นถูกอุ้มกลับมาในห้องก่อนจะถูกวางลงอย่างเบามือ โดยมีซือจงเดินตามเข้ามาอย่างกระชั้นชิดพร้อมรีบไปยกหีบผ้าที่วางไว้กับพื้นข้างนอกนำกลับเข้ามาด้านใน “ท่านชายเสื้อผ้าของท่านหญิงเฟยเซียนอยู่ในหีบนี้ทั้งหมดขอรับ ข้าน้อยนำมาทั้งหีบเพื่อให้ท่านเลือกว่าจะให้นางกี่ชุด ภายในนี้มีเครื่องประดับรวมอยู่ด้วยนะขอรับ”ซือจงรายงานท่านชายของตน และนั่นทำให้ท่านชายหนุ่มแสดงสีหน้าดึใจขึ้นมาทันใดครั้นได้ยินเช่นนั้น “ไม่ต้องเลือกให้มันมากเรื่องหรอก ข้าจะมอบให้แก่นางทั้งหมดนี้แหละ”พูดพร้อมตรงเข้าคว้าหีบดังกล่าวออกจากอ้อมแขนของบ่าวคนสนิทอย่างรวดเร็ว “ทะ..ท่านชายจะให้ทั้งหมดจริงเหรอขอรับ แล้วของท่านหญิงเฟยเซียนจะทำอย่างไงเกิดล่วงรู้ไปถึงหูของท่านหญิงเรื่องไม่จบลงง่ายๆ แน่นอนเลยขอรับ”ซือจงพูดทักท้วงกลับไป “เรื่องของเฟยเซียนข้าจะจัดการเองเจ้าไม่ต้องกังวลไปนักหรอก เดี๋ยวข้าจะพานางไปเลือกซื้อและตัดชุดให้นางตามความต้องการทุกอย่าง ขอเพียงเป็นข้าไปด้วยนางไม่กล้าอยู่แล้ว”ท่านชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยความมั่นใจว่าตนนั้นเอาสตรีนางนั้นได้อย่างอยู่หมัด ร่างสูงเดินตรงไปยังเต
ในขณะเดียวกัน บนเรือสินค้าเมืองหลิวนิง ดวงตากลมโตดั่งตากวางเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาไหลหลั่งรินไม่ขาดสาย เสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้นออกมานั้นบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเศร้าโศกเพียงใดที่ต้องถูกพลัดพรากจากสามีผู้เป็นที่รักยิ่งของนาง ร่างอรชรแทบจะไร้สิ้นเรี่ยวแรงด้วยมิล่วงรู้หนทางกลับคืนสู่เกาะมรกตได้แต่อย่างใด อีกทั้งฉิงชวนมิได้ถือกำเนิดในยุคนี้ เป็นเพียงดวงวิญญาณจากศตวรรษที่ 21 มาติดอยู่ในร่างนี้เท่านั้น เธอจึงมิล่วงรู้เหตุการณ์หรือแม้แต่เรื่องราวต่างๆในยุคนี้แต่อย่างใด ร่างแน่งน้อยอรชรยืนซวนเซไปมาอยู่บริเวณกาบเรือท่ามกลางสยตาของชายฉกรรจ์นับหลายสิบคู่ ตุบ! ร่างอรชรทรุดฮวบลงกับพื้นเรือ เสียงสะอื้นไห้ยังคงอยู่มิคลาดครา “พี่คัง! เฉียนเฉียนจะกลับไปหาท่านพี่ได้อย่างไง ป่านนี้ท่านจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ที่ข้าหายไป ใครก็ได้ช่วยข้าด้วย ช่วยข้าที! ได้โปรดพาข้ากลับไปหาสามีด้วยเถอะ”ฉิงชวนร่ำไห้คร่ำครวญแสนจะน่าสงสารเป็นยิ่งนัก ท่านชายหย่งไฉยืนสังเกตการณ์อยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจก้าวเดินไปหาหญิงงามที่ช่วยมาจากทะเล ด้วยนางแลดูทุกข์โศกและร่ำไห้สะอึกสะอื้
เกาะเผิงหู พี่คัง!!!! เสียงเรียกชื่อดังแว่วผ่านกระแสลมแรงได้ยินดั่งเช่นเสียงกระซิบแผ่ว เพล้ง!!! จอกสุราร่วงหล่นตกสู่พื้นจากมือหนา เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อแว่วขึ้นมาคล้ายเสียงกระซิบ หัวใจเจ็บปวดแปลบขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ จนต้องยกมือขึ้นกุมหน้าอกของตนเอาไว้ทันที เมื่อร่างใหญ่ซึ่งนั่งอยู่บนตั่งสูงกว่าบุรุษใดในฐานะหัวหน้าผู้ปกครองชาวเกาะเผิงหูทั้งหมด จู่ๆ ก็นั่งใจลอยต่อหน้าลูกน้องนับหลายร้อยคนที่กำลังร่วมงานเลี้ยงฉลองพิธีแต่งงานของรองหัวหน้าของชาวเกาะดังกล่าว ใบหน้าที่ถูกปิดบังด้วยหน้ากากสีดำสนิทอยู่ครึ่งใบหน้า เผยให้เห็นส่วนที่เป็นใบหน้าช่วงล่างตั้งแต่ปลายจมูกโด่งเป็นสันคมอย่างยิ่งยวด และเห็นเพียงริมฝีปากหยักได้รูปสวยลงมาเท่านั้น ที่ผู้คนทั่วไปรวมไปถึงชาวเกาะเผิงหูได้สัมผัสกับหัวหน้าของตน หรือที่ทั่วแคว้นในแถบชายฝั่งทะเลทั้งหมดต่างรู้จักในนามจอมโจรเยี่ยคัง ซึ่งรวบรวมผู้คนจากทั่วทุกสารทิศที่หนีตายจากโรคระบาดจั้งชี่ที่ลุกลามมาหลายปีจนคร่าชีวิตคนล้มตายไปเป็นเรือนแสนอย่างต่อเนื่อง นอกจากผู้คนที่หนีออกจากเมืองที่เต็มไปด้วยโรคระบาดแล้ว ส่วนหนึ่งเป็น
ในขณะเดียวกัน ห้องพักส่วนตัวท่านชายหย่งไฉ “โอโห่!”เสียงรำพึงหลุดออกจากปากของซือจง ครั้นวางร่างของเฉียนเฉียนลงบนฟูกนอน ซือจงเหลือบสายตามองไปที่ท่านชายของตนเอง ที่กำลังยืนมองสตรีสาวที่ถูกช่วยขึ้นมาจากทะเลประหนึ่งกำลังถูกสะกดให้หยุดนิ่งอยู่กับที่ ประสบการณ์ของชีวิตที่โชกโชนมานาน 30 กว่าปีทำให้ล่วงรู้ว่าท่านชายตกหลุมรักสตรีผู้นี้เสียแล้ว “ท่านชาย! ท่านชาย!”ซือจงพยายามเรียกผู้เป็นนาย แต่ถึงกระนั้นแลดูเหมือนว่าท่านชายของตนถอดจิตออกจากร่างฉันใดก็ฉันนั้น จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวล่องลอยไปอยู่แห่งหนใดก็มิอาจรู้ได้ หรือจะถอดจิตออกไปสถิตอยู่กับสาวงามที่กำลังนอนอยู่ในขณะนี้ก็มิรู้ “ท่านชาย!!!”ซือจงตะโกนเรียกท่านชายของตนเสียงกระหึ่ม เฮือก!!! ร่างใหญ่สะดุ้งเฮือกได้สติกลับคืนมาทันใด ครั้นได้ยินเสียงตะโกนดังกล่าว “มีอะไร! ตะโกนเสียงดังเดี๋ยวแม่นางผู้นั้นตกใจเสียงเจ้าพาลเป็นลมเป็นแล้งจะทำอย่างไง!”ท่านชายถามกลับไปเสียงเข้ม ดวงตาดำใหญ่ถลึงใส่บ่าวคนสนิท ในขณะที่ซือจงได้แต่ส่ายหน้าไปมาเมื่อถูกท่านชายของตนเอ็ดกลับมาเช่นนั้น “อุแหมท่านชายละก็...ข้าเรียกท่านอยู่เป็นนานสองนาน
5 วันผ่านไป ภายในถ้ำเจ้าสมุทรในเวลานี้เปลือกหอยที่ปิดสนิทมาโดยตลอดค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างช้าๆ เผยให้เห็นร่างของสตรีสาวแสนสวยนอนหลับใหลอยู่ภายในนั้น ตลอดระยะเวลาห้าวันที่ผ่านมาหากเทียบกับกาลเวลาเบื้องบนแล้วไซร้ มีระยะเวลายาวนานผ่านไปแล้วถึงห้าปีเลยทีเดียวในดินแดนมนุษย์ ร่างของเฉียนเฉียนที่อยู่ภายในนั้นมาโดยตลอด ถูกไอทิพย์ที่กักเก็บอยู่ในเปลือกหอยดังกล่าว รักษาอาการบาดเจ็บจนหายเป็นปกติดีทุกอย่าง กระดูกที่เคยแตกหัก บางจุดร้าวและแหลกละเอียดบัดนี้กลับคืนสู่สภาพเดิมราวกับว่ามิเคยปรากฏมาก่อนอย่างอัศจรรย์ และเหนือสิ่งอื่นใดที่ไม่คาดฝันนั้นก็คือ ร่างอวบอ้วนของ หยางเฉียนเฉียนที่ถูกไอทิพย์รักษา บัดนี้มิได้อวบอ้วนสมบูรณ์ดั่งเช่นกาลก่อน หากแต่ร่างดังกล่าวกลับกลายเป็นหวังฉิงชวนสาวสวยจากศตวรรษที่ 21 เข้ามาแทนที่ โดยที่ดวงวิญญาณดั้งเดิมของหยางเฉียนเฉียนก็มิล่วงรู้เลยว่าหากแม้นมีชีวิตอยู่ต่อมาในอีกสี่ห้าปีข้างหน้า นางคือสตรีที่มีความงามเป็นเลิศเหนือผู้ใดในทั่วหล้า ใบหน้างามลึกล้ำของสตรีสาวในยุคสมัยใหม่น่ามองชวนหลงใหลเป็นยิ่งนัก เอวกลมมลายหายไป เอวเอสของหวังฉิงชวนเข้า
สามเดือนผ่านไป บริเวณปล่องถ้ำด้านหน้าเกาะมรกต ดวงตาสีนิลกาฬมองเรือที่เคยใช้อาศัยเป็นพาหนะหลบหนีมาจากอู๋อี๋ซาน จนกระทั่งออกสู่ท้องทะเลกว้างมาไกลถึงเกาะมรกต โดยมิรู้ว่าตั้งอยู่แห่งหนใดและห่างไกลจากผืนแผ่นดินใหญ่มากมายแค่ไหน หากแต่องค์ชายหนุ่มก็มิอาจจะทนนิ่งเฉยโดยไม่ทำอะไรเลยกับการหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของเฉียนเฉียน ภรรยาผู้เป็นที่รักยิ่งนี้อีกต่อไปได้ นับตั้งแต่วันแรกที่เฉียนเฉียนหายไปจวบจนกระทั่งถึงวันนี้ เป็นเวลาล่วงเลยกว่าสามเดือน ที่องค์ชายหนุ่มเพียรเฝ้าตามหาเมียรักไปทั่วบริเวณรอบเกาะมรกตไม่เว้นแม้กระทั่งใต้ท้องทะเลลึก ก็ดำดิ่งลงไปดั่งปลาแหวกว่ายสายน้ำ หากแต่พื้นที่กว้างใหญ่และอยู่ใต้น้ำเช่นนั้น ยากยิ่งนักที่จะพานพบได้ เฉินคังเฝ้าตามหาและรอคอยว่าจะมีร่องรอยใดๆ ที่พอจะค้นหาเฉียนเฉียน แม้กระทั่งปลาคุนน้อยก็หายไปไม่ยอมขึ้นมาว่ายน้ำเล่นดั่งเช่นเป็นประจำทุกปี ทั้งๆ ที่ช่วงนี้เป็นฤดูชุนเทียน บริเวณรอบเกาะมรกตจะไร้สิ้นกระแสน้ำวนที่เกิดขึ้นโดยรอบๆ เกาะแต่อย่างใด ราวกับว่าเจ้าปลาตัวน้อยกำลังรักษาแผลอยู่ใต้ก้นทะเลลึกฉันใดก็ฉันนั้น เป็นเหตุให้องค์ชายเฉินค