ตอนที่ 46 พิสูจน์คนตาย 1.2

เมื่อคิดได้เช่นนั้นท่านเจ้าเมืองรีบพลิกท่อนแขนด้านซ้ายหงายท้องแขนขึ้นมาโดยพลัน ก่อนจะเห็นรอยแผลเป็นดังกล่าวอยู่ตรงท้องแขนอย่างชัดเจน และตำแหน่งของแผลเป็นก็ยังถูกต้องตรงกัน ซึ่งทำให้หยางผิงเชื่อมั่นโดยสนิทใจมิมีข้อคลางแคลงใจใดๆ ทั้งสิ้นอีกต่อไป

และทันทีที่พลิกท้องแขนขึ้นมาเพื่อสังเกตรอยแผลไฟลวกดังกล่าวทำให้หวังฮูหยินเอ่ยขึ้นโดยพลัน

“บริเวณท้องแขนก็มีแผลเป็นตรงกัน นางคือเฉียนเฉียนลูกสาวของข้าไม่ผิดแน่นอน...ครานี้เชื่อกันหรือยังว่าคนเป็นแม่จำทุกสิ่งของลูกได้ทุกอย่าง”เสียงของหวังฮูหยินกล่าวออกมาด้วยความดีใจเป็นยิ่งนัก

ในขณะที่เจ้าเมืองหยางผิงพยักหน้าขึ้นลงติดต่อกันพลางจับท่อนแขนเรียวให้พลิกกลับมาดั่งเดิมพร้อมเอ่ยขึ้น

“ร่างที่กำลังนอนอยู่ในขณะนี้คือเฉียนเฉียนลูกสาวของข้าตัวจริงอย่างแน่นอน ข้าจำรอยแผลเป็นตรงท้องแขนของนางได้ คนเป็นพ่อและแม่ล้วนจำตำหนิของลูกตัวเองได้เสมอ”หยางผิงกล่าวยืนยันกลับไป

หากแต่เพียงครู่ดวงตาดำใหญ่กลับวาวโรจน์ขึ้นมาทันที ครั้นย้อนคิดถึงร่างที่อยู่ในโลงซึ่งเข้าใจมาโดยตลอดระยะเวลาหกปีที่ผ่านมาว่าเป็นบุตรีที่รักยิ่งของตน

“และแน่นอนว่าศพที่อยู่ในโลงเป็นผู้อื่นมิใช่