องค์หญิงจากแคว้นเหว่ย

องค์หญิงจากแคว้นเหว่ยเสด็จเยือนในฐานะทูตของแคว้น ใบหน้าผุดผาดงดงามแต่ท่าทีกับเหมือนบุรุษผู้องอาจ รวบผมขึ้นสูงในแบบบุรุษขึ้นคร่อมอยู่บนหลังม้าด้วยท่าทีผึ่งผายกระโดดลงจากหลังม้า

สายตาเหลือบมอง เห็นลี่หยางนั่งร่างอักษรบนศาลาหลานฮวาด้วยท่าทีมุ่งมั่นสะดุดตาขององค์หญิงแคว้นเหว่ยไม่น้อย รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปาก ความประทับใจแรก

การมาในครั้งนี้เพื่อเชื่อมความสัมพันธ์กับแคว้นจ้าว แต่จะเป็นแบบไหนในเมื่อตอนนี้แคว้นหานรุกรานแคว้นเหว่ย อันฝูจึงอาสาฮ่องเต้ผู้เป็นบิดานำความมาแจ้งกับแคว้นจ้าวเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์และใช้ความสัมพันธ์นี้ ในการต่อกรกับแคว้นหานผู้รุกราน

ใบหน้าหล่อเหลา และท่าทีสมชายชาตรี ไม่มีใครที่เห็นลี่หยางแลัวไม่หลงใหล ก็ในเมื่อหว่านหนิงทำให้ซากศพที่ไร้ความรู้สึกผู้นี้ กลายเป็นบุรุษที่มีท่าทีงดงามดุจเทพมาจุติ ใบหน้าที่เศร้าหมองหายไปเหลือเพียงแต่ความองอาจและสายตาที่มีแต่ความมุ่งมั่นเท่านั้น

ฝานกงกงยกน้ำชามาพอดี

“องค์ชาย ฝานกงกงนำน้ำชายามบ่าย มาถวาย”

“กงกง ลำบากท่านแล้ววางไว้ตรงนั้นเถิดลี่หยางจัดการเอง ไม่ต้องลำบากท่าน”

“องค์ชายร่างอักษรเสีย ทั้งวันคงเมื่อยขบไม่น้อย”

“หว่านหนิงมีวิธีผ่อนค