ตอนที่ 7 เงาที่เคลื่อนไหวและอดีตที่เปิดเผย

เงาที่เคลื่อนไหวในมุมมืดของโถงถ้ำค่อยๆ คืบคลานเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แสงสีฟ้าอ่อนจากดอกไม้รัตติกาลทำให้เงามืดนั้นดูบิดเบี้ยวและน่าขนลุก เสียงกระซิบที่ไม่เป็นภาษาดังชัดเจนขึ้น มันไม่ใช่เสียงกระซิบของมนุษย์ แต่เป็นเสียงที่ฟังดูเก่าแก่และเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น อลิซกำตะเกียงในมือแน่น หัวใจของเธอเต้นระรัวราวกับกลองรบ

คล้าวขยับตัวมายืนบังอลิซไว้เล็กน้อย มือของเขาจับด้ามดาบที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อคลุมอย่างมั่นคง ดวงตาของเขาจ้องมองไปยังเงานั้นอย่างไม่กะพริบ เขาเป็นคนคุ้นเคยกับป่าและอันตรายที่ซ่อนอยู่ในนั้น แต่ความรู้สึกที่แผ่ออกมาจากเงามืดนี้ มันแตกต่างออกไป มันไม่ใช่สัตว์ป่าธรรมดา

“คุณคล้าวระวังค่ะ” อลิซกระซิบเตือนพลางนึกถึงนิยายที่ได้อ่านมา

‘ในนิยายไม่ได้บอกว่ามีอะไรอยู่ในถ้ำนี้ แต่ถ้าเป็นดอกไม้รัตติกาล…’

ก่อนที่อลิซจะคิดจบ เงาสีดำก็พุ่งเข้าใส่พวกเขาอย่างรวดเร็ว มันมีรูปร่างคล้ายมนุษย์ แต่สูงใหญ่กว่า และมีดวงตาสีแดงฉานเรืองรองในความมืด อลิซรู้ได้ทันทีว่านี่ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตทั่วไป มันคือวิญญาณหรือภูตผีที่เฝ้าสมบัติ

คล้าวชักดาบออกมาทันที แสงคมกริบของดาบสะท้อนกับแสงสีฟ้าของดอกไม้รัตติกาล เขาปัดป้องการโจมตีของเงามืดได้อย่างแม่นยำ เสียงโลหะปะทะกันดังลั่นถ้ำ อลิซพยายามถอยห่างออกมาเพื่อให้คล้าวได้มีพื้นที่ต่อสู้ แต่เธอก็ยังคงจดจ้องมองการเคลื่อนไหวของทั้งคู่

เงามืดนั้นว่องไวอย่างเหลือเชื่อ มันพุ่งเข้าโจมตีคล้าวไม่หยุดหย่อน คล้าวเองก็ไม่ใช่ธรรมดา การเคลื่อนไหวของเขานั้นพลิ้วไหวและทรงพลัง ราวกับเขามีประสบการณ์การต่อสู้มาอย่างโชกโชน ไม่ใช่แค่พ่อค้าเร่ร่อนทั่วไปอย่างที่เขาแสดงออก

“คุณคล้าว คุณเป็นใครกันแน่คะ!” อลิซร้องถามด้วยความตกใจ เมื่อเห็นคล้าวใช้ทักษะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมเกินกว่าพ่อค้าธรรมดาจะมี

คล้าวไม่ได้ตอบ เขาหลบการโจมตีของเงามืดพร้อมกับสวนกลับอย่างรุนแรง พลังเวทมนตร์สีเขียวอ่อนเรืองรองออกจากมือของเขาเมื่อเขาใช้ดาบฟันเข้าใส่เงามืดนั้น เงามืดกรีดร้องโหยหวนเมื่อโดนพลังเวทมนตร์นั้น และถอยร่นออกไปเล็กน้อย

“นั่นมัน… พลังเวทมนตร์ธาตุพฤกษา!” อลิซอุทาน เธอจำได้ว่าในนิยาย มีตัวละครลับเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีพลังเวทมนตร์ธาตุพฤกษา และเขาเป็นอดีตองครักษ์หลวงที่หายสาบสูญไปเมื่อหลายปีก่อน นั่นคือ เซอร์ไครอน!

ในนิยาย เซอร์ไครอนคือผู้ที่เคยได้รับมอบหมายให้ปกป้องราชวงศ์ แต่กลับหายตัวไปอย่างลึกลับหลังจากการโจมตีครั้งใหญ่ในอดีตที่ซิลเวสเตอร์อยู่เบื้องหลัง มีเพียงไม่กี่หน้ากระดาษที่กล่าวถึงเขา และไม่มีใครรู้ชะตากรรมที่แท้จริงของเขา

เงามืดฟื้นตัวอย่างรวดเร็วและพุ่งเข้าโจมตีอีกครั้ง คล้าวตั้งรับอย่างแข็งขัน แต่อลิซก็สัมผัสได้ว่าเขาเริ่มเหนื่อยล้า พลังเวทมนตร์ของวิญญาณร้ายนี้ไม่ใช่เล่นๆ

“คุณคล้าว เราต้องใช้ดอกไม้รัตติกาล!” อลิซตะโกนบอก “ดอกไม้นี้สามารถชำระล้างความชั่วร้ายได้!”

คล้าวพยักหน้าเล็กน้อย แม้จะไม่เข้าใจทั้งหมด แต่เขาก็เชื่อในสัญชาตญาณของอลิซ เขาเบี่ยงเบนความสนใจของเงามืด ขณะที่อลิซพุ่งตัวไปที่แท่นบูชาอย่างรวดเร็ว เธอเอื้อมมือไปหยิบดอกไม้รัตติกาลที่เรืองแสงออกมา

ทันทีที่ดอกไม้รัตติกาลอยู่ในมือของอลิซ มันก็เปล่งแสงสีฟ้าจ้าขึ้นมาอย่างรุนแรง แสงนั้นพุ่งเข้าใส่เงามืดโดยตรง เงามืดกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างของมันเริ่มสั่นคลอนและสลายไปอย่างช้าๆ

คล้าวฉวยโอกาสนี้พุ่งเข้าแทงดาบที่เปื้อนพลังเวทมนตร์ของเขาเข้าใส่เงามืดอย่างเต็มแรง!

เสียงกรีดร้องครั้งสุดท้ายดังขึ้นสนั่นถ้ำ เงามืดสลายหายไปในอากาศ เหลือเพียงความเงียบสงัด

อลิซทรุดตัวลงนั่งหอบหายใจ ดอกไม้รัตติกาลในมือของเธอยังคงเรืองแสงอ่อนๆ แต่ก็ไม่จ้าเท่าเมื่อครู่ เธอเงยหน้าขึ้นมองคล้าวที่ยืนหอบอยู่ข้างๆ

“คุณคล้าว… คุณคือเซอร์ไครอนใช่ไหมคะ?” อลิซถามอย่างตรงไปตรงมา

คล้าวชะงักไปเล็กน้อย ดวงตาของเขาฉายแววประหลาดใจที่   อลิซรู้เรื่องนี้ ก่อนที่เขาจะถอนหายใจและเก็บดาบเข้าฝัก

“ใช่ครับ… คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไงกันคุณเซเรน่า” คล้าว หรือ เซอร์ไครอน เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ผมไม่เคยบอกใครเรื่องนี้”

อลิซตัดสินใจเล่าความจริงทั้งหมดให้คล้าวฟัง ตั้งแต่เรื่องที่เธอมาจากอีกโลกหนึ่ง นิยายที่เธออ่าน และชะตากรรมของเลดี้เซเรน่าตัวจริง รวมถึงความรู้ที่เธอมีเกี่ยวกับตัวละครและเหตุการณ์สำคัญต่างๆ ในนิยาย

คล้าวฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง แต่เมื่ออลิซเล่าจบ เขากลับยิ้มออกมาอย่างโล่งอก

“ไม่น่าเชื่อเลยนะครับคุณเซเรน่า… ผมไม่เคยคิดว่าจะมีใครเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดนี้ได้ลึกซึ้งเท่าคุณมาก่อน” คล้าวพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลง “แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว ว่าทำไมคุณถึงมีความรู้เรื่องราวเหล่านี้ได้”

เขาเดินเข้าไปใกล้ดอกไม้รัตติกาลที่ยังคงเรืองแสงอยู่บนแท่นบูชา “นี่คือสิ่งที่วิญญาณตนนั้นเฝ้าอยู่สินะครับ”

อลิซพยักหน้า “ใช่ค่ะ ในนิยายบอกว่ามันสามารถรักษาได้ทุกโรค และมันก็น่าจะเป็นสมุนไพรที่มีพลังในการชำระล้างความชั่วร้ายด้วย”

คล้าวเหลือบมองดอกไม้นั้นอย่างครุ่นคิด “บางที… สิ่งนี้อาจเป็นกุญแจสำคัญในการหยุดยั้งซิลเวสเตอร์ก็ได้”

อลิซเห็นด้วยกับคล้าว การได้พบดอกไม้รัตติกาล และการที่ คล้าวเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง ทำให้แผนการของเธอชัดเจนยิ่งขึ้น พวกเขาไม่ได้แค่มาหาเงินแล้วเอาตัวรอดอีกต่อไปแล้ว พวกเขามีเป้าหมายที่ใหญ่กว่านั้น

“เราต้องกลับไปเมืองหลวงค่ะคุณคล้าว” อลิซเอ่ยขึ้นด้วยความมุ่งมั่น “เราต้องใช้ดอกไม้รัตติกาลนี้เพื่อช่วยเจ้าหญิงเอลิเซีย และเปิดโปงแผนการของมหาเสนาบดีซิลเวสเตอร์ให้ได้”

คล้าวพยักหน้า เขามองไปที่ทางเข้าถ้ำ ซึ่งแสงสว่างจากภายนอกเริ่มส่องเข้ามามากขึ้นตามเวลา

“ผมจะไปกับคุณครับคุณเซเรน่า” คล้าวกล่าว “ตอนนี้ผมเชื่อมั่นในตัวคุณมากกว่าใครๆ แล้ว”

การเดินทางครั้งนี้ ได้นำพาพวกเขาไปไกลกว่าแค่การค้นพบสมบัติ แต่ยังเป็นการค้นพบความจริงเบื้องหลังตัวตนของกันและกัน และสิ่งที่สำคัญกว่านั้น คือการจุดประกายความหวังที่จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของอาณาจักรนี้ไปตลอดกาล