ตอนที่ 6 แย่งของผู้อื่นไป สุดท้ายก็ไม่ได้ดี

ตอนที่ 6

แย่งของผู้อื่นไป สุดท้ายก็ไม่ได้ดี

ถังซูเจียวนั่งฟังลี่ลี่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเงียบ ๆ เสียงทะเลาะกันของนายท่านของเรือนดังลั่นจนบ่าวไม่ต้องแอบฟังก็ได้ยิน

“เมื่อเช้าพ่อบ้านหลี่บอกว่าฮูหยินผู้เฒ่าส่งจดหมายมาแจ้งว่ากำลังเดินทางกลับจวน คาดว่าไม่เกินสองวันคงถึงเจ้าค่ะ” ลี่ลี่รายงาน

“อืม...ท่านย่าคงกลับมาเพราะเรื่องของถังซูเจินนั่นแหละ”

“คงเป็นเช่นนั้นเจ้าคะ แต่เราทำเช่นนี้มันจะเป็นผลดีหรือเจ้าคะ หากสตรีนางนั้นพูดเรื่องจดหมายขึ้นมา...”

ลี่ลี่หมายถึงเรื่องลี่ถิงบุตรสาวคหบดีลำดับที่แปดของเมืองหลวง หรือก็คือหญิงสาวที่เหยียนป๋อเหวินแอบคบหานั่นแหละ

ที่นางรู้เพราะในความทรงจำลี่ถิงมักมาแสดงตัวให้รู้เสมอว่าตนมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับอดีตคู่หมั้นตัวเอง

แต่ถังซูเจียวคนเก่าโง่เกินไปเลยมองไม่ออก นางละอนาถใจแทนจริง ๆ แล้วเรื่องที่นางให้ลี่ลี่ไปทำคือใช้ให้คนส่งจดหมายให้ลี่ถิง

บอกว่าคนรักของนางแอบไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคู่หมั้นที่โรงน้ำชานอกเมือง แล้วลงท้ายว่าท่านจะทำอะไรก็ลองพิจารณาดู

เท่านี้ทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนนาง แต่มีเรื่องที่เกินคาดหมายตรงที่ถังซูเจินไม่ได้เป็นอนุ แต่ได้เป็นฮูหยินรองแทน

แต่ถึงได้เป็นฮูหยินรอง นางเชื่อว่าคนอย่างถังซูเจินก็คงจะไม่พอใจอยู่ดี นางมักใหญ่ใฝ่สูงขนาดนั้น

สิ่งที่นางวางแผนทำทุกอย่างไม่ใช่การเอาตัวลงไปเล่นในเกม แต่เป็นการเล่นกับจิตใจคน เพราะตัวนางรู้อยู่แล้วว่านิสัยแต่ละคนเป็นอย่างไร

แล้วก็สำเร็จเสียด้วย ตอนนี้ก็รอเพียงให้ความชิบหายมันเกิดแก่คนพวกนั้นเท่านั้น ส่วนนางก็ทำเพียงนั่งรอชมงิ้วโรงใหญ่อยู่ที่เรือนอย่างสบายอกสบายใจ

“เชื่อเถอะว่านางไม่พูดออกมาหรอก อีกอย่างจดหมายนั่นข้าได้ปลอมลายมือเป็นคนอื่นไม่มีใครจำได้แน่นอน แถมเรายังจ้างคนเอาไปส่งหลายต่อ ข้าเชื่อว่าไม่มีใครมาสนใจเรื่องนี้หรอก” นางอธิบายให้สาวใช้ตัวเองฟัง

“คงเป็นบ่าวที่คิดกังวลไปเอง เช่นนั้นบ่าวไปเอาของว่างให้คุณหนูดีกว่าเจ้าค่ะ” หญิงสาวจึงโบกมือให้สาวใช้ตัวน้อยไป

ตอนนี้ถังซูเจินคงถูกสั่งไม่ให้ออกจากจวนเป็นแน่ นางไปเดินเล่นในสวนดีมั้ยนะ แต่ท่านพ่อสั่งกักบริเวณไว้เสียด้วยสิ เช่นนั้นเดินเล่นที่สวนหน้าเรือนตัวเองแล้วกัน

คิดได้อย่างนั้นจึงถือหนังสืออ่านเล่นออกไปที่สวนหน้าเรือนตัวเอง เมื่อนั่งลงในศาลาแปดเหลี่ยมก็เริ่มเปิดอ่านหนังสือที่ถือมา

         “คุณหนูใหญ่อยู่หรือไม่เจ้าคะ!!” เสียงเรียกดังมาจากหน้าประตูเขตเรือนของนาง แต่เสียงนี้มันคุ้น ๆ นะเหมือนเคยได้ยินมาก่อน

แต่เพราะเสียงนั่นเรียกไม่หยุดสักทีนางเลยตัดสินใจลุกไปดูเอง ก่อนจะเห็นหญิงชราคนหนึ่งยืนหน้าบูดบึ้งอยู่

“กว่าจะออกมาได้นะเจ้าคะ!! ให้ข้าน้อยตะโกนเรียกจนเจ็บคอไปหมดแล้ว!” เมื่อเห็นหน้าถังซูเจียว หญิงชราตรงหน้าก็ตำหนินางทันที

“แล้วเจ้าจะมาตะโกนเรียกข้าทำไมเล่า ข้าไม่ได้ขอเสียหน่อยนี่” นางก็ตอบกลับไปเช่นกัน ท่าทางคนตรงหน้าคงเป็นบ่าวของฮูหยินรองแน่

“คุณหนูใหญ่!!! ท่านเอ่ยวาจาเช่นนี้กับข้าที่เป็นแม่นมของฮูหยิน รองได้อย่างไร คงเพราะมารดาท่านไม่สั่งสอนสินะเจ้าคะ ไม่เป็นไรเช่นนั้นข้าจะสั่งสอนแทนให้เอง” หญิงชราเอ่ยพร้อมกับฟาดแส้หางม้าใส่ขาของถังซูเจียว

แต่ถังซูเจียวถอยหลังหลบได้ทัน เรื่องอะไรจะให้ยายแก่นี่รังแกได้ง่าย ๆ กัน

“แล้วเหตุใดข้าจะพูดไม่ได้ เป็นแม่นมของฮูหยินรองแล้วไม่ใช่บ่าวหรือ เช่นนั้นข้าจะบอกท่านพ่อให้ว่าต่อไปนี้ใครเดินผ่านเจ้าต้องก้มหัวด้วย เพราะเจ้าเป็นนายของจวนนี้อีกคน ดีหรือไม่เจ้าคะ” ถังซูเจียวตอบกลับไป

“จะ เจ้า วันนี้ไม่ได้สั่งสอนคุณหนูใหญ่ให้รู้ความข้าคงไม่มีหน้าไปพบฮูหยินรองแล้ว” เอ่ยจบหญิงชราก็เอาแส้ไล่ตีถังซูเจียว แต่นางก็หลบได้ทุกครั้ง

จากวิ่งไล่รอบเรือนก็ออกไปนอกเรือน ถังซูเจียวเห็นแม่นมชราโกรธจนขาดสติจึงได้วิ่งออกไปยังส่วนหน้าของจวน

หน้าจวนตระกูลถังตอนนี้คล้ายจะมีแขกคนสำคัญมา เพราะถังซูเจียวเห็นท่านพ่อกับฮูหยินรองออกไปยืนรออยู่ และยังมีรถม้าจอดอยู่อีกสามคันด้วย

“ช่วยด้วยเจ้าคะ!! ท่านพ่อช่วยลูกด้วยแม่นมมู่จะฆ่าลูกแล้ว!!” ถังซูเจียววิ่งไปล้มลงตรงหน้าของบิดา พร้อมกับเอ่ยปากร้องเสียงดัง

คนที่มุงดูอยู่หน้าจวนรีบชี้ไม้ชี้มือมาที่นางแล้วหันไปซุบซิบกัน

“นี่มันเรื่องอะไรกัน!” เสียงหญิงชราดังมาจากทางรถม้า ก่อนเจ้าตัวจะปรากฏตัว ท่าทางสุขุมน่าเกรงขามของนางทำให้คนโดยรอบเงียบเสียงลงโดยอัตโนมัติ

“ทะ ท่านย่า ฮื่อ!!!!” ถังซูเจียวจำได้ว่าคนผู้นี้คือท่านย่าของตน เมื่อก่อนแม้นางจะไม่ได้เป็นที่รักใคร่ของบิดา แต่ไม่ใช่กับท่านย่า

ไม่เช่นนั้นถังซูเจียวคนเก่าคงไม่ได้หมั้นหมายกับคุณชายรองเหยียนหรอก แต่ตอนนี้ก็ถูกน้องสาวคนดีแย่งไปเรียบร้อย

“แม่นมมู่เจ้าทำอะไรหลานสาวข้า!!!” ฮูหยินผู้เฒ่าส่งสายตาพิฆาตไปให้แม่นมของฮูหยินรองทันที

“เปล่านะเจ้าคะ บ่าวเพียงจะสั่งสอนคุณหนูใหญ่ให้รู้ความเท่านั้น” แม่นมมู่เอ่ยพลางก้มหน้าหลบตา

“สั่งสอนอะไร ข้าเห็นเจ้าเอาแส้วิ่งไล่ตีหลานสาวข้ามาจากในจวน เจ้าเห็นว่ายายแก่คนนี้ตาบอดหรือ!!!”

“ท่านแม่ท่านเดินทางมาเหนื่อย ๆ เข้าจวนก่อนดีหรือไม่ เรื่องอื่นค่อยไปว่ากันต่อในจวนเถิด” รองเจ้ากรมพิธีการเอ่ยห้ามมารดาไว้ก่อน เพราะคนเริ่มมามุงดูกันเยอะแล้ว

“หึ!! ตามทุกคนมาที่ห้องโถงแล้วนี่เสิ่นเจียอี๋ไปไหน” ฮูหยินผู้เฒ่าหมายถึงสะใภ้เอกของตัวเอง

“เออ...นางถูกกักบริเวณอยู่ขอรับ เดี๋ยวข้าให้คนไปตามมาให้” ถังซีฮั่นเอ่ยตอบเสียงอ้อมแอ้ม

“ดี! ดีเหลือเกิน!! สั่งกักบริเวณฮูหยินเอกแล้วยกอำนาจให้     ฮูหยินรอง บุตรชายข้าคงสติเลอะเลือนไปแล้วสินะ”

ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยอย่างไม่พอใจบุตรชายตัวเองนัก ก่อนจะเดินนำเข้าจวนไป

แต่ไม่วายยังจูงมือถังซูเจียวให้เดินคู่กันไปด้วย ถังซีฮั่นจึงให้คนไปตามฮูหยินเอกของตนมา และตามถังซูเจินมาด้วย

นั่งรอในห้องโถงไม่นานเสิ่นเจียอี๋ก็เข้ามา ฮูหยินเอกของจวนยังคง สง่างามอย่างเช่นทุกครั้ง

“คารวะท่านแม่ สะใภ้บกพร่องนักที่ไม่ได้ออกไปรอรับหน้าจวน” เอ่ยพลางย่อกายเล็กน้อย ใบหน้างามประดับไปด้วยรอยยิ้มบาง ๆ

ไม่ต้องบอกว่าถังซูเจียวงามได้ใคร เพราะทุกอย่างประจักษ์อยู่ตรงหน้านี้แล้ว

“อี๋เอ๋อร์มานั่งข้างแม่นี่มา” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยเรียกสะใภ้เอกไปนั่งข้างขวาของตน ส่วนฝั่งซ้ายเป็นถังซูเจียวนั่งอยู่

“ท่านแม่เดินทางมาเหน็ดเหนื่อยไปพักก่อนดีหรือไม่” ถังซีฮั่นเอ่ยบอกมารดาอย่างเป็นห่วง

“เจ้าไม่ต้องห่วงข้าหรอก ข้ายังแข็งแรงดีแถมดูเหมือนจะแข็งแรงกว่าทุกวันเสียด้วย” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยพลางปรายตามองบุตรชาย ทำให้ถังซีฮั่นรีบหลบสายตามารดาทันที

“....”

“เรามาสะสางเรื่องทุกอย่างให้จบวันนี้เลยดีกว่า เริ่มจากแม่นมของเจ้าหว่านผู่เยว่” ฮูหยินผู่เฒ่าหันไปมองสะใภ้คนรองด้วยสายตาคาดโทษ

“ท่านแม่โปรดอภัยให้บ่าวของข้าด้วย นางคงเพียงอยากสั่งสอนคุณหนูใหญ่เท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาเป็นอื่นเลยแม้แต่น้อย” ฮูหยินรองคุกเข่าก่อนจะเอ่ยแก้ตัวแทนบ่าวของตน

“หึ!! เจ้าเห็นข้าตาบอดหรือไง บ่าวในจวนทุกคนต่างก็เห็นว่าคนของเจ้าวิ่งเอาแส้ไล่ตีคุณหนูใหญ่อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่เจ้ากลับบอกว่าบ่าวของเจ้าแค่สั่งสอนหลานสาวข้าหรือ เช่นนี้หลานสาวข้าคงได้ตายก่อนพอดี!!!” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยอย่างโมโห

“ท่านย่าอย่าโกรธแม่นมมู่เลยเจ้าค่ะ นางก็เป็นนายคนหนึ่งเหมือนกัน ให้อภัยนางสักครั้งเถอะนะเจ้าคะ”

สิ่งที่ถังซูเจียวเอ่ยทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นงุนงง แต่แม่นมมู่ตาโตจนแทบถลนออกมาแล้ว