Novels by น้ำพริกหวาน

ตอนพิเศษ 1แค้นที่ต้องชำระแทน ครั้งหนึ่งยามอดีตอันเฉียนฟานกลับไปที่อารามแต่กลับไม่พบสตรีที่ตนตั้งใจมาหา เมื่อถามชีกับหลวงจีนในอารามก็พบว่าคืนที่นางคลอดลูก นางตกเลือดและเสียชีวิตในห้องพัก“เป็นไปได้อย่างไร กำหนดคลอดของนางอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าไม่ใช่หรือ” เขาถามชีสามคนตรงหน้า“พวกข้าก็ไม่รู้เช่นกัน เช้ามาไม่เห็นนางออกจากห้องจึงได้ไปเคาะเรียก แต่นางก็ไม่ตอบรับจึงได้พังประตูเข้าไป ก็เห็นนางนอนจมกองเลือดสิ้นชีพจรไปแล้ว” แม่ชีผู้หนึ่งเอ่ยอันเฉียนฟานได้ฟังใบหน้าของเขามืดครึ้มลงอย่างเห็นได้ชัด เหล่าผู้ติดตามเองก็มีสีหน้าไม่ต่างกัน“พวกท่านไม่ได้ยินเสียงนางกรีดร้องบ้างหรือ คนเจ็บท้องคลอดลูกก็ต้องร้องขอความช่วยเหลือบ้างสิ” เขาถามสิ่งที่สงสัย“ไม่เลยเจ้าค่ะ หากพวกข้าได้ยินคงเข้าไปช่วยเหลือนางแล้ว ไม่ปล่อยให้นางต้องตายจากไปอย่างเวทนาเช่นนี้แน่” แม่ชีคนเดิมเอ่ยตอบ

ตอนที่ 36สู่ขอประโยคที่ซินซินบอกนางเมื่อครู่ ทำให้นางหยุดชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันมาถามสาวใช้ตัวเองอีกครั้ง“เมื่อครู่เจ้าว่าอย่างไรนะ!”“คุณหนูออกไปดูด้วยตาตนเองเถอะเจ้าค่ะ” ซินซินเลี่ยงที่จะพูดซ้ำซูฮุ่ยฉินจึงรีบร้อนออกไปหาผู้เป็นป้าที่สวน จนซินซินต้องวิ่งตามไปเพราะนายสาวเดินเร็วนักเมื่อไปถึงนางก็เห็นว่ามีขบวนข้าวของมากมายพร้อมผู้คนเต็มหน้าประตูจวนไปหมดหว่านเหมยฮวาเห็นหลานสาวออกมาจึงรีบเข้าไปหา ก่อนจะจูงมือนางไปหาแม่สื่อที่ยืนอยู่“เจ้ามาทางนี้ ตอนนี้เจ้าไม่มีญาติผู้ใหญ่ ข้าจึงอาสามาเป็นญาติผู้ใหญ่ให้เจ้าเอง นี่คือแม่สื่อถังนางนำขบวนสินสอดมาส่ง”เพราะเป็นการแต่งเข้า ฝ่ายชายจึงต้องเอาสินสอดมาส่งที่จวนแทนผู้เป็นป้าเอ่ยอย่างอารมณดี แต่ก็ต้องแปลกใจที่เห็นหลานสาวทำสีหน้าเช่นนั้น“คุณหนูซูเหตุใดทำหน้าเช่นนั้นกันเล่า” แม่สื่อเองก็เริ่มจับสังเกตบางอย่างได้แล้ว“ขออภัย

ตอนที่ 37รักมานาน และจะรักตลอดไป (จบ) วันเวลาผ่านไปจนถึงวันที่นางแต่งงานกับเขา ทุกอย่างราบรื่นจนนางยังแปลกใจ เพราะหลังจากประกาศออกไปว่านางจะแต่งกับเขา ก็มีคนมาวิ่งเล่นที่จวนนางแทบทุกคืน บางครั้งก็ที่ร้านตามสาขาต่าง ๆ แรก ๆ นางก็ปวดหัวไม่น้อย เพราะข้าวของที่ให้กักตุนไว้เสียหายเกือบครึ่ง อันเฉียนฟานจึงให้คนของตนลงเขามาคุ้มกันให้ ทำให้จัดการคนพวกนั้นไปได้บ้าง แต่ก็ยังมีโพล่มาทุกวัน ทั้งคนของคู่แข่งทางการค้า และคนของสตรีนางนั้นที่เคยมาแสดงตัวว่าเป็นภรรยาเขา “น้องหญิงเจ้าคิดสิ่งใดอยู่กัน เหตุใดจึงทำหน้าเช่นนั้น” เขาเอ่ยขึ้นด้านหลังพร้อมกับหอมแก้มนางไปฟอดใหญ่&nb

ตอนที่ 34ผลกรรม 1 เดือนต่อมาซูฮุ่ยฉินเริ่มให้ร้านในสาขากักตุนเสบียงเอาไว้แล้ว เพราะอีกไม่กี่เดือนจะมีข่าวเรื่องสงครามออกมาแน่อันเฉียนฟานช่วงนี้ก็เข้าออกจวนนางเป็นว่าเล่น ทั้งมาอย่างเป็นทางการ และมาแบบโจรเด็ดบุพผาอย่างตอนนี้“นายหญิงไม่สนใจไปเที่ยวพรรคเราบ้างหรือขอรับ รับรองว่านายหญิงต้องชอบแน่ นายท่านของข้ารับประกันด้วยหัวใจเลยขอรับ”ซีหลิงหยุนที่จัดการธุระเสร็จแล้ว วันนี้จึงตามผู้เป็นนายมาช่วยเกี้ยวนายหญิงด้วย“ขอบคุณนายท่านซีที่ชวนเจ้าค่ะ แต่ข้าคงทิ้งกิจการทุกอย่างไปไม่ได้” นางตอบปัดไปจึงได้เห็นใบหน้าบูดบึ้งของบุรุษที่นั่งอยู่ตรงข้าม“ข้าจะให้คนของข้าเข้ามาช่วยดูแลเอง ขอเพียงเจ้ารับปากมาเท่านั้น” อันเฉียนฟานเอ่ยขึ้นบ้าง“จริงขอรับ นายหญิงเพียงเอ่ยปากมาเท่านั้น ซินซินเจ้าเองก็อยากไปเที่ยวพรรคของพวกเราใช่หรือ

ตอนที่ 35มีเจ้าของ“ข้าเป็นคนจิตใจชั่วช้าเพียงนี้ ท่านยังจะรักข้าได้ลงอีกหรือ”นางเอ่ยถามคนตรงหน้าไปตามตรง ซีหลิงหยุนจึงดึงแขนซินซินออกจากห้องไปเงียบ ๆ“เจ้าหาได้เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่เกิดไม่ ทุกอย่างเป็นเพราะคนเหล่านั้นกระทำกับเจ้าก่อน ข้ารู้ว่าเนื้อแท้ของเจ้าเป็นคนจิตใจดีเพียงใด เป็นข้าต่างหากที่ควรถามคำถามนี้กับเจ้า”เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังจนนางมองเขาหน้าเขานิ่ง เพราะพยายามอ่านแววตาเขาอยู่“ข้าศรัทธาและเลื่อมใสท่านมาตลอด ไม่คิดว่าท่านจะไม่ใช่อย่างที่ข้าคิด แต่ท่านก็ทำดีกับข้าจนไม่รู้ว่าควรตอบแทนอย่างไรจึงจะเหมาะสม” นางเอ่ยพร้อมกับมองไปทางอื่นเพื่อหลบตาเขา“ไม่คิดก็ดีเพราะเขาคือว่าที่สามีของข้า ท่านนี่ก็เหลือเกินจริง ๆ ฝึกตนเสร็จแทนที่จะไปหาลูกเมีย แต่กลับวิ่งแจ้นมาหาสตรีอื่น ข้าเจ็บปวดใจมากนะรู้หรือไม่”เสียงสตรีนางหนึ่งดังขึ้นที่ริมหน้าต่าง เมื่อหันไปมองจึงพบเข้ากับสตรีใบหน้างดงาม สวยคมดูร้อนแรงพร้อมแผดเผาทุกอย

ตอนที่ 33ความตายช่างยากเย็นนัก จางลู่เหวินนอนร้องไห้มองตามบุตรสาวออกไป ในใจเจ็บปวดจนบรรยายไม่ถูก ที่เขาเชื่อเพราะตั้งแต่ที่เขาล้มป่วย เขาก็ฝันถึงบุตรสาวตนเองพบเจอความยากลำบากมากมาย กลับกันในฝันชีวิตของเขากับฟางเจียวเหมยและลูก ๆ กลับอยู่อย่างสุขสบาย กิจการค้าขายของเขารุ่งเรืองอย่างมาก บุตรชายทำการค้าได้กำไรมากมายจนเป็นที่นับหน้าถือตาในหมู่ขุนนาง บุตรสาวคนโตเป็นฮูหยินขุนนางที่พูดสิ่งใดมักมีฮูหยินบ้านอื่นคล้อยตามเสมอ เขากับภรรยาใช้ชีวิตสุขสบายบนกองเงินกองทอง ตระกูลซูเปลี่ยนชื่อเป็นตระกูลจางอย่างเต็มตัว เมื่อบุตรชายเขาขึ้นมารับช่วงต่อแทน ยามแรกเขาคิดว่าสิ่งเหล่านี้คือความฝันเพ้อเจ้อ จนซูฮุ่ยฉินพูดเรื่องเมื่อครู่ให้ฟัง จึงได้รู้ว่าทุกอย่างคือเรื่องจริง เขาได้แต่เก็บความรู้สึกผิดเอาไว้ อยากเอ่ยคำว่าขอโทษกับบุตรสาวยังไม่สามารถเปล่งวาจาออกมาได้เลย ที่ตนเองเป็นเช่นนี้ก็สมควรแล้ว ความเจ็บปวดที่เขาได้รับยังไม่ได้ครึ่งที่ซูฮุ่ยฉินพบเจอเลย จากนี้บุตรสาวจะทำอะไรเขา เขาจะยอมทุกอย่างแต่โดยดี เพื่อไถ่บาปในใจที่ตนทำไว้กับนาง กับตร

ตอนพิเศษ5งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ราวกับงานประจำปี มีการจัดเลี้ยงถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน จัดตั้งโรงทานนานถึงหนึ่งเดือนเต็ม เรียกได้ว่าคนกองธงนั้นไม่ต้องทำอาหารกินกันเป็นเดือนเลยก็ว่าได้ฮ่องเต้ ฮองเฮาและไทเฮาไม่อาจเดินทางมาร่วมงานเลี้ยงได้ จึงได้ส่งของขวัญมาแทน โดยมีตัวแทนเป็นอ๋องเจิ้งหู่เดินทางมาส่งมอบให้ฮองไทเฮาเองก็เช่นกัน เพราะเข้าฝึกตนไม่อาจรับรู้เรื่องภายนอกได้ ผู้เป็นอาจารย์ที่ได้รับจดหมายจึงอาสามาแทน ความจริงคือหาเรื่องออกมาเที่ยวเล่นขนอกภูเขาท่านั้น“ข้าเป็นตัวแทนของฮองไทเฮามาร่วมแสดงความยินดีกับพระชายาและชินอ๋อง นี่เป็นของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ จากข้า”หลี่ซินเหมยผู้เป็นอาจารย์ของฮองไทเฮาเอ่ยพลางยื่นกล่องไม้เรียบ ๆ ให้ถังซูเจียว“ขอบคุณนายหญิงหลี่ที่อุตส่าห์เดินทางมา ไม่ทราบว่าท่านมี ที่พักหรือยังเจ้าคะ หากไม่รังเกียจข้าจะจัดที่พักในจวนให้ท่าน” ถังซูเจียวเอ่ยพลางยิ้มให้ผู้มีพระคุณตรงหน้านางรู้ว่าสตรีตรงหน้าเป็นอาจารย์ของแม่สามีตัวเอง และที่มาในวันนี้นอกจากมาแทนฮองไทเฮาแล้วคงมีธุระอย่างอื่นด้วย“เช่นนั้นรบกวนพระชายาด้วย”“อย่าใช้คำราชาศัพท์กับพวกข้าเลยขอรับ ข้าไม่ได้เป็นชินอ๋

ตอนพิเศษ4หลังจากทิ้งจดหมายไว้ให้ฮ่องเต้แล้ว หวงเฟยหมิงกับถังซูเจียวก็ออกเดินทางท่องเที่ยวตามแผนที่วางไว้ทันทีโดยทิ้งปัญหาทุกอย่างเอาไว้ข้างหลังแบบที่ไม่คิดจะรับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิน“ท่านพี่เจ้าคะ เราจจะไปที่ใดก่อนดี ข้าอยากกินอาหารทะเลอีกแล้ว อยากไปเดินเล่นเก็บเปลือกหอยด้วย” นางเอ่ยออดอ้อนสามี ที่ตนกำลังพิงอกเขาอยู่ “เช่นนั้นเราไปเมืองหมิงเว่ยที่กองธงที่หกดีหรือไม่ ที่นั้นมีชายหาดให้เจ้าเดินเล่นด้วย แถมยังมีพระอาทิตย์ตกดินที่งามนัก สามีว่าเจ้าต้องชอบมาก ๆ แน่” เขาตอบอย่างเอาใจนาง แต่ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันต่อ ก็มีเสียงตะโกนมาจากนอกรถม้าเสียก่อน เสียงนั่นฟังดูอาฆาตแค้นอย่างมาก“พวกท่านจะหนีไปโดยทิ้งปัญหาไว้เช่นนี้จริง ๆ หรือ ท่านอาออกมามาคุยกับข้าก่อนเลยนะ!!!” เป็นอ๋องเจิ้งหู่นั้นเองทั้งสองหัมมามองหน้ากันทันที นี่นางเดินทางออกจากเมืองหลวงมาไกลตั้งหลายลี้แล้วนะ เหตุใดยังตามมาทันอีก“หยุดรถม้า!!” หวงเฟยหมิงเอ่ยสั่งคนขับรถม้า ขบวนเดินทางของพวกเขาเลยถือโอกาสแวะพักข้างทางไปด้วย“เจียวเจียว เจ้าต้องช่วยข้านะ!!!” เมื่อนางลงจากรถม้าอ๋องเจิ้งหู่ก็ตรงมากอดขานางแน่นทันที พลางร้องห

ตอนพิเศษ3.2ฮองไทเฮาเริ่มแผนการโดยให้คนไปเชิญถังซูเจียวมาพบ ทั้งที่ในใจตนเองนั้นตื่นเต้นราวกับกำลังจะได้พบหน้าบุรุษที่ตนเองรักก็ไม่ปาน“ฮองไทเฮาเพคะ ท่านหญิงถังซูเจียวมาถึงแล้วเพคะ” พระนางมองสำรวจหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้ใบหน้าจะซีดเซียวจากพิษไข้ไปบ้าง แต่ก็ยังมองออกถึงความงดงาม"คารวะฮองไทเฮาเพคะ" หญิงสาวตรงหน้าคารวะแบบเต็มพิธีการ พระนางมองคนตรงหน้าเพลินไปหน่อยจนคนของตนเอ่ยทัก“ฮองไทเฮานางไม่สบายอยู่นะเพคะ” นางกำนัลคนสนิทเอ่ยเตือนเบา ๆ พระนางจึงมองค้อนมามาคนสนิทไปเล็กน้อย“ลุกขึ้นเถอะ” เสียงทรงอำนาจเอ่ยขึ้น ถังซูเจียวจึงลุกขึ้นแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ว่าง"ขอบพระทัยเพคะ"ระหว่างนั้นมามาคนสนิทก็แสร้งโน้มตัวลงมารินชาให้พระนาง ก่อนจะกระซิบ ข่าวลือ เมืองหลวง"เจ้ารู้หรือไม่ว่าคนที่เมืองหลวงพูดถึงเจ้าว่าอย่างไรบ้าง" ฮองไทเฮาเอ่ยขึ้นทันทีที่นางนั่งลง“ไม่ทราบเพคะ”"หึ!! เช่นนั้นเปิ่นกงจะบอกให้ก็ได้ คนเขาพูดกันทั่วว่าเจ้าเป็นสตรีแพศยา สามีหย่าขาดแล้วจึงรีบหาที่คุ้มหัวใหม่ ยอมแม้กระทั่งเป็นสตรีของชายตัดแขนเสื้ออย่างอดีตชินอ๋อง" แล้วมหกรรมแสร้งขับไล่ว่าที่ลูกสะใภ้ก็เกิดขึ้น พระนางยกเอาทั้งเร

ตอนพิเศษ3.1ฮองไทเฮาได้รับข่าวว่าบุตรชายคนเล็กพาสตรีเข้าจวน ตนจึงเร่งเดินทางมาหาทันทีด้วยความร้อนใจแต่ใจจริงคืออย่างมาดูให้เห็นกับตาต่างหาก จึงได้เร่งร้อนจนแทบไม่เอาอะไรไปสักอย่าง หากมามาคนสนิทไม่ห้ามไว้ก่อน พระนางคงควบม้าไปแต่ตัวแล้วกว่าจะเดินทางมาถึงก็ใช้เวลาหลายวันเลยทีเดียว ป่านนี้คนของพระนางที่ส่งมาก่อนคงกำลังแสดงอำนาจอย่างเต็มที่ เพราะพระนางเลือกแต่คนที่หน้าไหว้หลังหลอกมาทั้งนั้นและก็เป็นเช่นนั้นจริง เพียงพระนางก้าวขาลงจากรถม้าก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนแหลมเล็กของเหล่าขันทีดังมาให้ได้ยิน“ฮองไทเฮาต้องท่องไว้นะเพคะ ต้องสง่างาม น่าเกรงขาม และเด็ดขาดให้เหมือนแม่สามีผู้ร้ายกาจ” มามาคนสนิทเอ่ยเตือนนายตนฮองไทเฮาที่มายืนอยู่หน้าจวนบุตรชายสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าจวนไปที่มามาเอ่ยเช่นนั้นเพราะพระนางจะทดสอบว่าที่ลูกสะใภ้ผู้นี้นั่นเอง และที่ผ่านมาในสายตาบุตรชายพระนางเป็นสตรีสูงศักดิ์เกินเอื้อมถึง ทำให้ความสัมพันธ์แม่ลูกไม่ค่อยดีนัก“ฮองไทเฮาเสด็จ!!!” ท่ามกลางเสียงร้องโหยหวยมีเสียงขันทีประกาศการมาถึงของพระนาง ทำให้ทุกคนที่อยู่ในลานกว้างรีบคุกเข่าก้มหน้ากับพื้นทันท

ตอนพิเศษ2.3ฮูหยินใหญ่ตระกูลฮุ่ยถึงกับหลั่งเหงื่อเย็น เพราะจากสภาพที่นางพบฮุ่ยเยว่เล่อเมื่อเช้าก็มีความเป็นไปได้ตามที่ชายเหล่านั้นเอ่ยไม่นานบ่าวอาวุโสคนนั้นก็กลับมาด้วยใบหน้าซีดเผือด ก่อนจะเข้ามานั่งคุกเข่าตรงหน้านายท่านหวังตอนนี้เหล่าชายหนุ่มทั้งหลายถูกเชิญเข้ามาคุยกันในจวนแล้ว เพราะแขกเหรื่อที่มางานเริ่มออกมามุงดูอย่างสนใจ“เป็นอย่างไรเจ้าลองพูดมาซิ” นายท่านหวังสั่ง“เออ...สภาพของอี๋เหนียงเล็ก...เออ...”“จะอะไรเจ้าก็รีบพูดมาสิ จะมัวอ้ำอึ้งทำไม” คุณชายหวังเอ่ยอย่างหงุดหงิด“อี๋เหนียงมีสภาพราวกับเพิ่งผ่านคืนวสันต์มาไม่ผิดแน่เจ้าค่ะ ข้าน้อยมีประสบการณ์กล้ารับประกันได้” บ่าวอาวุโสเอ่ยพร้อมกับ ก้มหน้าหลบสายตาทุกคนแต่คนที่อยู่ตรงนั้นตกใจจนทำอะไรไม่ถูก แขกที่มาในงานเริ่มซุบซิบกันจนเกิดเสียงอื้ออึงไปทั่วบริเวณฮูหยินใหญ่หวังนั่นเป็นลมไปแล้ว นายท่านฮุ่ยกับฮูหยินใหญ่ฮุ่ยเองก็ไม่ต่างกันมากนัก ส่วนนายท่านหวังนั่นโกรธจนเลือดขึ้นหน้า“ไปลากตัวนางมา!!!” คุณชายหวังตวาดบ่าวของตน“นายท่านฮุ่ยท่านจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร” นายท่านหวังหันไปถามบิดาฝ่ายเจ้าสาว“ข้าขออภัยนายท่านหวัง เรื่องในวันนี้ข้าขอ

ตอนพิเศษ2.2รถม้าเคลื่อนมาหยุดที่หน้าโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง ก่อนจะมีชายรูปร่างสูงใหญ่ใส่หมวกสานเข้ามาอุ้มหญิงสาวบนรถม้าออกไปขึ้นรถม้าอีกคัน“ท่านรู้หรือไม่นั่นน่ะนายท่านของข้าเอง เขามารับภรรยากลับจวนเพราะนางต้องไปเฝ้าไข้มารดาตั้งเป็นเดือน ที่นางหลับไม่รู้เรื่องเช่นนี้คงเพราะนางอ่อนเพลียมากเป็นแน่ น่าสงสารนายหญิงของข้าจริง ๆ ”ชายที่ร่วมคารวานมาด้วยเอ่ยกับหลงจู้โรงเตี๊ยมพลางมองไปที่ผู้เป็นนายทั้งสองอย่างปลาบปลื้มใจ“นายท่านของเจ้าช่างรักภรรยายิ่งนัก ข้าละนับถือจิตใจเขาจริง ๆ ว่าแต่พวกท่านจะเดินทางไปที่ใดงั้นหรือ” หลงจู้เอ่ยถามตามมารยาท“พวกข้าจะไปเมืองหลวงกัน ข้าคงต้องไปแล้วไว้พบกันใหม่” ชายผู้นั้นเอ่ยก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นม้าตัวเอง แล้วคารวานนั้นก็ออกเดินทางไปฮุ่ยเยว่เล่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องที่ประดับไปด้วยผ้าแดง กลิ่นกำยานแสบจมูกจนนางต้องยกมือขึ้นมาปิด“นางตื่นพอดีเลยเจ้าค่ะนายท่าน” เสียงสตรีแหลมเล็กดังขึ้นขณะที่ประตูถูกเปิดเข้ามาภาพตรงหน้าเป็นเฉินโม่วโฉวกับสตรีร่างท้วมแต่งหน้าจัดนางหนึ่ง ด้านนอกมีกลุ่มบุรุษหน้าตาโหดเหี้ยมอีกนับสิบ“ดีเลย นางจะได้รับรู้ถึงความสุขที่ข้

ตอนที่ 25บทส่งท้ายวันที่องค์ชายใหญ่กับพระชายาจะเดินทางไปเมืองทางใต้ก็มาถึง ชาวเมืองต่างออกมาส่งพวกเขากันมากมาย รวมถึงตระกูลไป๋สายหลักด้วยเช่นกันก่อนหน้านี้ไม่กี่วันนางได้ไปหาครอบครัวตัวเองที่จวนนอกเมือง จึงได้เห็นสายตาไม่พอใจของพวกเขา เมื่อรู้ว่านางกำลังจะเดินทางไปเมืองทางใต้กับองค์ชายใหญ่หากพวกเขาพูดได้คงพ่นคำพูดไม่ดีต่าง ๆ ใส่นางมากมาย และบังคับให้นางพาพวกเขาไปด้วย หรือไม่ก็ให้นางทิ้งเงินทองไว้ให้พวกเขาเยอะ ๆเมื่อเห็นขบวนเดินทางของหลานสาวหายลับไปแล้ว ฮูหยินผู้เฒ่าก็ให้คนพาไปส่งที่เรือนนอกเมืองตอนนี้ทั้งสามต้องนอนในห้องเดียวกัน เพื่อให้ง่ายต่อการดูแล พวกสาวใช้จะได้ไม่ต้องเดินเข้าออกหลายห้อง“เป็นอย่างไรบ้างเหวินหลง แม่บอกเจ้าแล้วว่าให้เลือกฮูหยินที่เป็นบุตรสาวฮูหยินเอก เจ้าก็ไม่เชื่อแม่ ดึงดันจะเอานังลูกอนุนี่เป็นฮูหยิน เอกให้ได้ ครานี้ครอบครัวเจ้าไม่เหลือสิ่งใดแล้ว แม่เองก็คงช่วยเจ้าไม่ได้”

ตอนที่ 24ผลกรรม“ราชโองการจากฟ้า องค์ชายใหญ่ม่อเสวียนหยางมีเป็นผู้มีคุณธรรม มากความสามารถ ฝ่าบาทมีพระประสงค์แต่งตั้งให้เป็นชินอ๋อง ยกดินแดนทางใต้ทั้งหกเมืองให้ปกครอง ออกเดินทางในอีกสองเดือนข้างหน้า จบราชโองการ!!!!”“ขอบพระทัยฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น หมื่นปี”“ยินดีกับองค์ชายใหญ่และพระชายาด้วยพะย่ะค่ะ”กงกงหลี่ยิ้มกว้าง ทั้งดีใจที่องค์ชายใหญ่หายจากอาการตาบอด และดีใจที่องค์ชายใหญ่ได้พบเจอคนที่คู่ควรเสียทีเพราะตนนั้นรับใช้ใกล้ชิดฝ่าบาท ยามที่องค์ชายใหญ่เข้าวังไปถวายการรับใช้พระบิดาเขาย่อมเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของชายหนุ่มตรงหน้าพอเสร็จธุระก็รีบกลับตำหนักเพียงนั้น จะไม่ให้พวกเขารู้ได้อย่างไรเล่า บางวันพระชายาก็ฝากคนเอาสำรับอาหารมาให้ ขนาดฝ่าบาทขอชิมองค์ชายใหญ่ยังไม่ให้ชิมเลย“ฝ่าบาทก็ให้ฮองเฮาทำให้กินเองสิพะย่ะค่ะ นี่มันสำรับที่หวางเฟยทำมาให้กร

ตอนที่ 23จุดจบตระกูลไป๋สายรองผ่านมากว่าสามเดือนแล้วที่ไป๋เซียนอวี้อมาอยู่ที่เมืองชุนหมิง ทุกคืนวันนางเฝ้ารอการกลับไปเหยียบที่จวนตระกูลป็นั้นอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะความคิดถึงหรือโหยหา แต่เพราะต้องการแก้แค้นต่างหากตั้งแต่นางมาถึง นางพยายามส่งจดหมายกลับไปหามารดาและน้องชาย แต่ทั้งสองกลับเงียบไม่เคยตอบจดหมายนางเลยกลับกันเมื่อนางส่งจดกหมายไปหาน้องสาว กลับได้รับการตอบกลับมาในไม่กี่วัน เท่านี้ก็รู้แล้วว่าคนที่จวนคิดกับนางเช่นไรและวันที่รอคอยก็มาถึง วันนี้นางได้กลับมาเหยียบจวนตระกูลไป๋อีกครั้ง แต่คนที่มารอนางกลับมีเพียงมารดาเท่านั้น“กลับมาก็ดีแล้ว แม่ให้คนเตรียมเรือนไว้ให้เจ้าแล้วไปพักเถอะ” ผู้เป็นมารดาเอ่ยอย่างไม่ยินดียินร้าย ใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มยามพบนางนั้น ไม่มีอีกต่อไป“เจ้าค่ะ ว่าแต่ท่านพ่อกับน้องชายไปไหนหรือเจ้าคะ ไม่เห็นออกมาต้อนรับข้าเลย” นางแสร้งเอ่ยถามไปเท่านั้น แต่ความจริงพวกเขาจะมารอร

ตอนที่ 22หญิงงามตั้งแต่จบเรื่องงานแต่งครั้งนั้น จิ้นอวี่หาวก็ไม่ออกไปพบผู้ใดอีกเลย วัน ๆ ไม่อยู่ที่จวนก็อยู่ที่ค่ายทหาร มารดาเขาพยายามหาสตรีให้ แต่เขาก็ไม่สนใจวันนี้เขาขี่ม้าไปที่ค่ายทหารเช่นทุกครั้ง แต่ระหว่างทางกลับพบเข้ากับสตรีนางหนึ่งนอนสลบอยู่ข้างทาง ด้วยความที่เป็นสุภาพบุรุษตนจึงลงไปช่วยเหลือพาส่งโรงหมอ“ฝากท่านหมอช่วยดูแลนางด้วย นี่คือค่ารักษาของนางขอรับ” ชายหนุ่มเอ่ยจบก็ทำท่าจะเดินออกไป“ท่านแม่ทัพนางฟื้นแล้วขอรับ นางบอกว่าอยากพบผู้ที่ช่วยนางไว้” ผู้ช่วยหมอเดินเข้ามารายงาน ทำให้ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อย“ท่านเข้าไปพบนางสักหน่อยเถอะ นางคงอยากขอบคุณท่านกระมั้ง” ท่านหมอเอ่ยชายหนุ่มจึงเดินกลับเข้าไปยังห้องที่หญิงสาวนอนอยู่ ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มชวนมองนั้นทำเอาเขาเผลอมองครู่หนึ่ง ก่อนจะได้สติกลับมา“ท่านคือคนที่ช่วยข้าไว้หรือเจ้าคะ ขอบคุณท่านมากหากไม่ได้ท่าน ข้าก

ตอนที่ 21ความแค้นครั้งใหม่ยามนี้ตระกุลไป๋ถูกเพ่งเล็งจากทั้งชาวบ้านและเหล่าขุนนาง จนใต้เท้าไป๋ไม่กล้าออกจากจวนไปที่ใด นอกจากออกไปว่าราชการเช้ากับฝ่าบาทแล้วก็ตรงกลับจวนทันที“วันนี้หมอที่นัดไว้จะมาใช่หรือไม่ ไป๋เซียนอวี้เป็นอย่างไรบ้าง”“ท่านพี่ ตอนนี้ลูกโกรธเรามาก แถมนางยังมีอาการคลุ้มคลั่งแปลก ๆ ร้องว่าหิวแต่พอเอาข้าวให้นางกลับไม่ยอมกิน ข้าไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วเจ้าค่ะ”ไป๋ฮูหยินเอ่ยอย่างเป็นห่วงบุตรสาว ตั้งแต่เกิดเรื่องที่จวนตระกูลจิ้นนี่ก็ผ่านมากว่าเจ็ดวันแล้ว บุตรสาวนางพยายามออกจากจวนแทบทุกวัน ดีที่ตนให้พวกบ่าวช่วยกันจับตัวไว้“เพราะเจ้าเลี้ยงดูนางอย่างตามใจ ทุกอย่างจึงออกมาเป็นเช่นนี้ หึ! อย่างไรวันนี้นางต้องเอาเด็กออก ไม่เช่นนั้นข้านี่แหละจะกระทืบมารหัวขนนั่นออกมาเอง”ใต้เท้าไป๋เอ่ยจบก็เดินเข้าห้องทำงานตัวเองไปทันที ทิ้งให้ไป๋ฮูหยินยืนกลุ้มใจอยู่ตรงนั้นคนเดียวห

ตอนที่ 20เรื่องนี้เปิ่นหวางสั่งเอง“ว่าอย่างไรเล่าไป๋ฮูหยิน ท่านมาหาพระชายาเปิ่นหวางด้วยเรื่องอันใดกันแน่”เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ยอมพูด องค์ชายใหญ่จึงเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เย็นชากว่าเดิม“เออ...เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างแม่ลูก องค์ชายใหญ่คงไม่อยากรู้หรอกเพคะ ใช่หรือไม่เหยียนเอ๋อร์” ไป๋ฮูหยินพยายามส่งสายตาให้บุตรสาวรีบเอ่ยส่งเสริมคำพูดตน“ท่านแม่ ข้าเองก็อยากช่วยเหลือท่านนะเจ้าคะ แต่ว่าองค์ชายใหญ่รู้ความจริงหมดแล้ว ท่านก็พูดออกมาตามตรงเถอะ บางทีองค์ชายใหญ่อาจละเว้นโทษให้ท่านก็ได้นะเจ้าคะ”ไป๋ฮูหยินตาโตทันที ไม่คิดว่าบุตรสาวคนรองจะกล้าเล่าเรื่องนี้ให้องค์ชายใหญ่ฟังตนคงข่มขู่เด็กคนนี้ไม่มากพอสินะ ถึงได้กล้าขัดคำสั่งนางเช่นนี้ พอแต่งออกก็หัวแข็งคิดกบฏมารดาเช่นนางทันที เนรคุณ!!“องค์ชายใหญ่ตระกูลไป๋ไม่ได้คิดล่วงเกินองค์ชายใหญ่เลยนะเพคะ หากไม่ทำเช่นนี้ไป๋เซ