LOGINShare
บทที่ 43 ควบคุมตัว ตอนต้น
Last Updated:
2025-09-07 20:30:41
Latest chapter
ทะลุมิติคราวนี้นางร้ายขอทำสวน บทที่ 44 เจ้าจะไปไหนหรือกงจ้าน ตอนปลาย
เสียงเย็นเยียบหนาวเยือกถึงขั้วหัวใจแทรกผ่านอากาศ ร่างระหงก้าวออกมาจากเงามืด ดวงตาคู่คมดำมืดราวหุบเหวลึกอำมหิตประดุจดวงตาแห่งยมทูต รอบกายเต็มไปด้วยรังสีแห่งการเข่นฆ่า ก้าวขามาหาชายวัยกลางคนตรงหน้าด้วยความแค้นอัดแน่นสุมอก กงจ้านชาวาบไปทั้งตัวชะงักฝีเท้าหยุดลงราวถูกตรึงด้วยคำสาป ความกลัวที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนผุดขึ้นในจิตใจ “ยะ เย่หลิน!?” เขาผงะถอยหลังไปหลายก้าว ใครบ้างในเมืองหลวง ไม่รู้จักนายหญิงเย่แห่งสำนักคุ้มภัยเย่จงหนิง สตรีผู้กุมบังเหียนสำนักคุ้มภัยอันดับหนึ่งของเมืองหลวง หรืออาจกล่าวว่าเป็นอันดับหนึ่งของแคว้นต้าเว่ยก็ยังได้ “ใช่ ข้าเอง เจ้าจำข้าได้ แล้วเจ้าจำได้หรือไม่ว่าทำสิ่งใดไว้กับสามีของข้า!” ควับ! แส้หนังสีดำเงาวับดูคล้ายอสรพิษตัวยาว เหินผ่านอากาศรัดรึงรอบคอของกงจ้านไว้ในพริบตา เย่หลินออกแรงกระตุก ร่างทั้งร่างของกงจ้านก็ลอยละลิ่วมาสยบอยู่แทบเท้านาง กงจ้านเงยมองใบหน้างดงามของสตรีที่เขาเคยพึงใจทว่านางก็ปฏิเสธไมตรีเขามาโดยตลอด แต่กลับไปเลือกบัณฑิตผู้เงียบขรึมเย็นชาอย่างเชียนเพ่ย ผู้ที่ด้อยกว่าเขาทั้งฐานะและชาติตระกูล! ขนาดว่าอีกฝ่ายตายไปแล้ว นางก็ยังปฏิเสธไมตรีที่เขามีต่อนา
ทะลุมิติคราวนี้นางร้ายขอทำสวน บทที่ 44 เจ้าจะไปไหนหรือกงจ้าน ตอนต้น
บทที่ 44 เจ้าจะไปไหนหรือกงจ้าน ตอนต้น เมื่อกล่าวยั่วยวนชายารักจบ พ่อหมีตัวโตก็เดินผิวปากอารมณ์ดีกลับไปยังห้องเก็บศาสตราวุธ เพื่อสวมเกราะและเตรียมอาวุธพร้อมประจัญบานคืนนี้ เสวี่ยหนิงที่อายม้วนจนตัวแทบแตก เวลานี้ดวงตาคู่งามทอประกายคมกล้า ในเมื่อกำลังจะมีเหตุการณ์ตื่นเต้นเร้าใจเกิดขึ้น แฟนคลับตัวยงของพระเอกอย่างนาง จะพลาดฉากสำคัญไปได้อย่างไร! แบบนี้มันต้องไปแอบดูให้เห็นกับตา ว่าจวิ้นอ๋องเก่งกาจขนาดไหน อุตส่าห์ทะลุมิติมาโผล่ในนิยายทั้งทีไม่เห็นฝีมือการต่อสู้ของพระเอกถือว่ามาไม่ถึง! ยามรัตติกาลในคืนนี้ เมืองหลวงถูกแต่งแต้มด้วยเกล็ดหิมะโปรยปรายจากเบื้องบน ลมหนาวพัดไอเย็นให้ล่องลอยไปทั่วริมฝั่งแม่น้ำ ท่าเรือหยวนฝู เป็นท่าเรือเล็กริมแม่น้ำฝั่งทางทิศเหนือ เรือขนส่งลำยาวแล่นฝ่าความมืดเข้ามาอย่างเชื่องช้า เข้าเทียบท่าโดยไร้เสียงฆ้องประกาศ กะลาสีในชุดคลุมกันหนาว เริ่มทยอยขนหีบไม้ลงจากเรือ หีบขนาดกลางสิบใบ ขนาดใหญ่ห้าใบ ถูกจัดวางเป็นแถวบนพื้นของศาลาเพื่อรอตรวจสอบอย่างเป็นระเบียบ เจ้าหน้าที่ท่าเรือก้าวเข้ามา เอ่ยสั่งให้เปิดหีบดังกล่าว กะลาสีเปิดให้โดยไม่แสดงท่าทีพิรุธให้เห็น ภายในเต็มไปด้วยผ
ทะลุมิติคราวนี้นางร้ายขอทำสวน บทที่ 43 ควบคุมตัว ตอนปลาย
เช้าตรู่วันถัดมา เสียงกรีดร้องโหยหวนของท่านเสนาบดีกรมขุนนางดังลั่นไปทั้งจวน “อ๊ากกกกก!!! ใครมันเอาสัตว์ประหลาดมาไว้ในเป้ากางเกงข้า!! มันดูดตรงนั้นของข้า ม่ายยยยย!” กงฮูหยินลมจับล้มทั้งยืนเมื่อเห็นสภาพของสามี องครักษ์พากันวิ่งวุ่นเกือบชนกันเอง หมอประจำจวนถูกลากลงจากเตียงทั้งที่ยังไม่ได้ล้างหน้า รีบหอบสังขารแก่ๆมายืนมองเป้าของกงจ้านจนตาแถบถลนออกมานอกเบ้า “เอ่อ ท่านเสนาบดี ไปเอาความคิดนี้มาจากไหนขอรับ อนุของท่านคนไหนสอนมา…” ปลิงสามตัวอวบอ้วนเกาะอยู่ตรงส่วนสำคัญแน่น พวกมันยังดูดเลือดไม่อิ่มเลยยังไม่ยอมคายคมเขี้ยว…หากฝืนดึงออกตอนนี้ ส่วนนั้นของท่านเสนาบดีอาจเสียหายใหญ่หลวงได้ การประชุมเช้าในท้องพระโรงวันนี้ท่านเสนาบดีกรมขุนนางจำต้องลาป่วย หลังเลิกประชุมเช้า เว่ยลี่หยางเดินตามพระบิดาไปยังห้องทรงงาน เขามอบเอกสารสำคัญทั้งหมดที่เย่หลินนำมาให้แก่ฮ่องเต้ ฮ่องเต้เว่ยจินหยางเปิดอ่านอย่างใจเย็น ทว่าอ่านไปได้เพียงครึ่งเล่มแรกสีพระพักตร์พลันดำคล้ำจากโทสะ เขาวางสมุดบัญชีเล่มนั้นลง เปลี่ยนมาเขียนพระราชโองการก่อนยื่นให้โอรส “จวิ้นอ๋องรับราชโองการ นำทหารรักษาเมืองเข้าปิดล้อมจับกุมคนสกุลกงเจ็ดชั่
ทะลุมิติคราวนี้นางร้ายขอทำสวน บทที่ 43 ควบคุมตัว ตอนต้น
บทที่ 43 ควบคุมตัว ตอนต้น สิ่งที่ทำให้เว่ยลี่หยางมั่นใจว่า อุบัติเหตุครั้งนี้ต้องเป็นฝีมือของซ่งเจียวเจียวหาใช่ความโชคร้ายแต่อย่างใด หากวิเคราะห์ดูจากเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นกับม้าของซ่งซินเหวินในงานล่าสัตว์ที่เพิ่งผ่านพ้น ไม่มีทางที่จู่ๆม้าพวกนั้นจะวิ่งเตลิดลงหน้าผาไปเอง เรื่องนี้ต้องมีเบื้องหน้าเบื้องหลังอย่างแน่นอน เรื่องที่รถม้าของตวนอ๋องพลัดตกเขา กลายเป็นข่าวใหญ่ในเมืองหลวงของต้าเว่ย หลายคนเห็นใจความสูญเสียของเจ้ากรมโยธา บุตรีเพิ่งผ่านการแต่งงานได้ไม่กี่วัน กำลังเดินทางไปบ้านสามีแต่ต้องมาจบชีวิตลงเสียก่อน… ทว่ายังมีอีกหลายคนที่รู้สึกสมน้ำหน้าในความโชคร้ายของซ่งเจียวเจียว โดยเฉพาะเนี่ยหลี ฮูหยินรองของเจ้ากรมโยธาและบุตรีอย่างซ่งซินเหวิน แม่ลูกหัวเราะด้วยความสาแก่ใจ ตอกย้ำว่านี่คงเป็นการลงโทษจากสวรรค์และคำสาปแช่งของพวกนาง “สมน้ำหน้านังแพศยานั่น ตายเสียได้ก็ดี!” ซ่งซินเหวินเหยียดปากด้วยความเดียดฉันท์ หากไม่ใช่เพราะนางถูกวางยาปลุกกำหนัด มีหรือจะพลาดท่าจนต้องแต่งให้กู้จื่อฝานอย่างไม่เต็มใจ! ชื่อเสียงของนางต้องป่นปี้เพราะซ่งเจียวเจียว ยังมีอีกคนที่ไม่ได้รู้สึกเห็นใจหรือสงสารซ่งเจีย
ทะลุมิติคราวนี้นางร้ายขอทำสวน บทที่ 42/2 เจ้าทำอะไรลงไป ตอนปลาย
ขณะรับมื้อเย็นด้วยกัน โจวฉู่เจียงมองพระชายารองที่พฤติกรรมเปลี่ยนไป จากที่เคยตัวสั่นงันงกน้ำตาคลอเบ้ายามที่เขาเข้าใกล้นาง ทว่าสองวันมานี้กลับสงบจนน่าแปลกใจ พอถามว่านางไม่กลัวเขาแล้วหรือ ซ่งเจียวเจียวตอบกลับมาด้วยเสียงสั่นเทา “กลัวสิเพคะ เพียงแต่หม่อมฉันแต่งให้ท่านอ๋องแล้ว ต่อไปท่านอ๋องก็คือแผ่นฟ้าและชีวิตของหม่อมฉัน อะไรที่ทำให้ท่านอ๋องพอพระทัย หม่อมฉันก็จะอดทนเพคะ ขอเพียงท่านอ๋องเมตตาหม่อมฉันสักเล็กน้อยก็พอ” คำตอบของนางสร้างความประหลาดใจกึ่งพอใจให้โจวฉู่เจียง แต่กระนั้นนิสัยวิปริตของเขาก็มิได้จางหาย เพียงแต่ยั้งมือไว้บ้างยามร่วมหอ ซ่งเจียวเจียวจึงไม่สะบักสะบอมเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ค่ำคืนนั้นหลังเสร็จกิจ เขาจึงมอบยาชะลอพิษให้ เพราะเห็นว่านางเริ่มมีอาการเจ็บปวดในทรวงอกพร้อมกับมีกำเดาไหล เป็นผลพวงจากฤทธิ์ของยาพิษที่เขาบังคับให้นางกินเข้าไป ในที่สุดก็มาถึงวันเดินทางกลับแคว้นโจว ภายในรถม้าของตวนอ๋องซ่งเจียวเจียวได้รับอนุญาตให้เดินทางร่วมกับเขา นางแต่งกายเรียบง่ายทว่ายังคงความงดงาม เกลัาผมอย่างสตรีที่ออกเรือนแล้ว บนมวยผมประดับเพียงปิ่นทองคำสองอันและกำไลทองคำไร้ลวดลายสองวงเพื่อสะดวกแก
ทะลุมิติคราวนี้นางร้ายขอทำสวน บทที่ 42 เจ้าทำอะไรลงไป! ตอนต้น
บทที่ 42 เจ้าทำอะไรลงไป! ตอนต้น เลือดในกายของซ่งเจียวเจียวเย็นเยียบขึ้นมากะทันหัน คาดไม่ถึงว่าเผิงกั๋วกงจะรู้เรื่องที่นางลงมือกับโกวเหมี่ยนจือ ทว่าก่อนที่นางจะอ้าปากกล่าวคำใด ตวนอ๋องที่เดินมาถึงหน้าจวนพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ร้าย ได้ก้าวมารวบเอวของนางออกแรงดึงกึ่งบังคับให้เดินเข้าจวนไปกับเขาเสียก่อน “จิ๊ๆๆ คุณหนูซ่งชอบบรรยากาศนอกเมืองหลวงไฉนไม่บอกเปิ่นหวางดีๆ แอบหนีออกไปเที่ยวไม่ชวนเปิ่นหวางแบบนี้…เปิ่นหวางไม่ชอบใจเลยรู้หรือไม่” ตวนอ๋องจิ๊ปากอย่างขัดใจเอ่ยตำหนิซ่งเจียวเจียวทีเล่นทีจริง ทว่าน้ำเสียงท้ายประโยคกลับเหี้ยมเกรียม ซ่งเจียวเจียวเหงื่อกาฬไหลซึมทั่วกรอบหน้าขาแข้งอ่อนแทบทรุดลงไปกองอยู่กับพื้น “ทะ ท่านอ๋อง คือ…คือว่าหม่อมฉัน ฮึก” “หึ!เอาไว้ค่อยบอกเปิ่นหวางทีหลังก็แล้วกัน” ตวนอ๋องเปลี่ยนจากประคองเป็นช้อนอุ้มนางก่อนตรงไปยังเรือนนอน เขาหันมาบอกหยวนทงให้พาสาวใช้ไป เสี่ยวหมี่หน้าซีดเป็นกระดาษก้าวถอยหลังกรูดเตรียมวิ่งหนี แต่ยังช้ากว่าหยวนทงที่แสยะยิ้มร้ายขยับขาพุ่งมาคว้าแขนและลากนางไปยังเรือนพักท้ายจวน เสี่ยวหมี่ร้องโวยวายได้เพียงสองสามคำก็ถูกมือของเขาอุดปาก ก่อนถูกอุ้มพาดบ่าพาตัว
You may also like
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู794.3K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่122.6K viewsฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย
กระต่ายหยก12.3K viewsย้อนชะตากลับมาทวงแค้น
เสี่ยวชิงเทียน12.4K viewsเจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย
จันทร์ส่องแสง3.1K viewsนางร้ายเหนื่อยแล้ว
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา5.4K viewsปราบพยัคฆ์ แม่ทัพตัวร้าย
l3oonm@3.1K viewsสตรีในปกครองของจิ้งจอกเก้าหาง
ฮวาเฟิ่งหวง215 views
