Mag-log inShare
บทที่ 13 ความเชื่อใจ (5)
Huling Na-update:
2025-02-20 14:41:17ซ่งเจียซินใช้เวลาหลังจากที่เด็ก ๆ ไปโรงเรียนแล้วตรวจสอบบัญชีกิจการ เมื่อพบว่าไม่มีปัญหาอะไรให้กังวลเธอก็มอบหมายให้ตงซางผู้จัดการเดิมดูแลต่อ โดยเธอจะแวะเข้ามาตรวจสอบเป็นระยะ ในระหว่างที่กำลังจะกลับบ้านเพื่อเตรียมไปรับเด็ก ๆ สายตาก็หันไปเห็นลูกบอลหนัง ซ่งเจียซินนึกถึงสนามหญ้าด้านหลังบ้านที่มีพื้นที่ค่อนข้างกว้างขวางเหมาะแก่การทำเป็นสนามฟุตบอลให้เด็ก ๆ ใช้ออกกำลังกาย
“อิงอิง ไปซื้อลูกบอลหนังให้ฉันที”
“ค่ะ”
หูหลินอิงเดินไปซื้อของตามคำสั่งผู้เป็นนาย ขณะที่ซ่งเจียซินเดินไปดูเสื้อผ้าที่แผนกเด็กโต วันก่อนเธอสังเกตเห็นว่าเสื้อผ้าของเด็กชายมีขนาดเล็กเกินไป ก่อนออกจากบ้านจึงไปแอบวัดเสื้อผ้าชุดเดิมมาคร่าว ๆ เพื่อกะขนาดที่ใหญ่ขึ้นสักหน่อยให้พวกเขา ทว่าเลือกดูได้ไม่นานเธอก็ชนเข้ากับแผงอกแกร่งของใครบางคน
“อะ... ขอโทษค่ะ”
เพราะเธอเดินไม่ระวังจึงชนคน ดังนั้นซ่งเจียซินจึงรีบขอโทษก่อนจะเงยหน้ามองคนที่ตนเองชน และทันทีที่เห็นใบหน้าของอีกฝ่ายคิ้วเรียวก็ขมวดมุ่นในทันที
“คุณเฉินเซียว”
“คุณเสวี่ย ไม่เจอกันนานคุณสบายดีไหม”
“สบายดีค่ะ แล้วนี่ภรรยาของคุณล่ะคะไม่มาด้วยหรือ”
เฉินเซียวขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อถูกหญิงสาวตรงหน้าเอ่ยถามถึงสิงฉู่หรัน ภรรยาที่เขาจำใจแต่งงานด้วย
“ผมกับสิงฉู่หรันเราแยกกันอยู่มาปีกว่าแล้ว”
คำตอบที่คล้ายกับเป็นการบอกสถานะของเขาและภรรยาทำให้ซ่งเจียซินยิ้มแห้งก่อนจะเอ่ยขอตัว แต่เฉินเซียวกลับไม่ยอมหลีกทางขยับเท้าไปขวางทางเธอเอาไว้
“เรื่องในตอนนั้นผมไม่ได้ตั้งใจ เป็นสิงฉู่หรันฉวยโอกาสสร้างความเข้าใจผิด ผมคิดว่าเธอเป็นคุณถึงได้...”
“คุณเฉินคะ คุณคือสามีของสิงฉู่หรัน และฉันก็คือภรรยาของผู้พันหลี่ ระหว่างเราไม่ว่าจะในอดีตหรือปัจจุบันก็ล้วนไม่มีอะไรมากเกินไปกว่าคำว่ามิตรภาพ ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจและวางตัวอยู่ในจุดที่เหมาะสม”
“คุณเสวี่ย ผม...”
“ชิงหยวน”
เสียงทุ้มทรงอำนาจดังมาจากทางด้านหลัง ก่อนที่เอวบางของซ่งเจียซินจะถูกวงแขนหนึ่งโอบรัด ดวงตากลมเบิกกว้างกับสัมผัสอุกอาจนี้ ทว่าเมื่อเงยหน้าขึ้นพบว่าเจ้าของวงแขนคือใคร หัวใจของเธอก็เต้นระรัวอย่างไม่อาจควบคุม
“หลี่โจวอี้!”
“ผมเห็นคุณหายมานานแล้วก็เลยมาดู เป็นไงบ้างเลือกได้หรือยัง”
ซ่งเจียซินตื่นตกใจกับการทักทายของหลี่โจวอี้อยู่ชั่วครู่ เมื่อตั้งสติได้ก็สวมบทบาทสามีภรรยารักใคร่ยิ้มหวานตอบกลับให้เขาพร้อมกับชูชุดสองแบบในมือให้เขาดู
“ฉันกำลังลังเลใจระหว่างสองแบบนี้ คุณว่าพวกเขาจะชอบแบบไหนมากกว่ากันคะ”
“คุณชอบแบบไหนลูกก็ชอบแบบนั้น”
“อย่างนั้น ฉันเอาทั้งสองแบบเลย อ่อ... เอาแบบนี้ด้วย”
หลี่โจวอี้มองมือเรียวที่เอื้อมไปหยิบชุดอีกแบบมาถือแล้วเดินไปที่จุดชำระเงิน สายตาคมตวัดมองไปที่เฉินเซียวแล้วพูดเสียงเยือกเย็น
“หวังว่าคราวหน้าคุณเฉินจะไม่เข้ามารบกวนภรรยาของคนอื่นอีก”
กล่าวจบร่างสูงโปร่งก็เดินตามแผ่นหลังบางไปยังจุดชำระเงิน
“ทั้งหมดสามแบบเก้าตัวนะคะ”
“ค่ะ”
“180 หยวนค่ะ”
หลี่โจวอี้ได้ยินราคาเสื้อที่หญิงสาวเลือกซื้อก็ตกใจจนหน้าซีด ปกติแล้วเสื้อผ้าหนึ่งชุดราคาประมาณ 5-10 หยวนเท่านั้นไม่ใช่หรือไง เพียงแต่ไม่ว่าจะในฐานะของบิดาหรือสามี เงินจำนวนนี้อย่างไรเขาก็สมควรจ่าย หากแต่ในจังหวะที่เขากำลังนับเงินในกระเป๋าตังค์ตนเอง หญิงสาวตรงหน้าก็หยิบเงินสองร้อยหยวนวางลงตรงหน้าพนักงานขาย
“นี่ค่ะ”
หลี่โจวอี้ขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะหยิบเงินของเธอคืนกลับให้เจ้าตัว แล้วเป็นฝ่ายจ่ายค่าเสื้อผ้าแทน ซ่งเจียซินไม่ใช่คนเรื่องมากในเมื่อหลี่โจวอี้ต้องการจ่ายก็แค่ให้เขาจ่ายก็เท่านั้น
ได้ประหยัดเงินในกระเป๋าไปเกือบสองร้อยหยวน นับว่าเป็นเรื่องที่ดี
เพียงแต่เมื่อกลับมาที่รถ คนตัวโตกลับตวัดสายตาดุมองเธอด้วยความไม่พอใจ
“คุณมีอะไรหรือคะ”
“ผมรู้ว่าฐานะทางบ้านของคุณดีมาก แต่การใช้จ่ายเงินโดยไม่ระวังแบบนี้จะทำให้เกิดปัญหาในภายหลัง”
“ค่ะ”
คิ้วหนาขมวดแน่น เมื่อหญิงสาวตอบรับอย่างว่าง่าย
“เสวี่ยชิงหยวน เธอไม่สบายหรือ”
ซ่งเจียซินถอนหายใจยาวอย่างระอาใจ ในอดีตเธอแผลงฤทธิ์โวยวายไม่ยอมใครเขาก็ตำหนิว่าเธอไร้มารยาทขาดการอบรม และเอาแต่ใจ วันนี้เธอว่าง่าย เชื่อฟัง ไม่โต้แย้ง เขาก็หวาดระแวงสงสัย ช่างเป็นบุรุษที่เอาใจได้ยากจริง ๆ
“ใกล้ได้เวลาเลิกเรียนแล้ว ฉันต้องเอารถกลับไปให้ลุงเหอขับไปรับเด็ก ๆ คุณไปทำธุระต่อเถอะ”
หลี่โจวอี้เป็นทหารสังกัดกรมแพทย์ทหาร วันนี้ไม่ใช่วันหยุดของเขา ได้พบเจอโดยบังเอิญแน่นอนว่าต้องเป็นเพราะเขามีภารกิจบางอย่าง ดังนั้นเพื่อไม่ให้เขาเสียงานซ่งเจียซินจึงไม่คิดรั้งเขาเอาไว้
กลับเป็นหลี่โจวอี้ที่รู้สึกขุ่นเคืองใจ เธอกับเขาไม่พบกันมาร่วมเดือน ไม่ทักทายแสดงความรักก็แล้วไป แต่ท่าทีห่างเหินเช่นนี้มากเกินไปหรือไม่
“อาทิตย์หน้าผมจะกลับบ้าน”
“ฉันจะบอกเด็ก ๆ ให้ค่ะ”
พูดจบซ่งเจียซินก็หันไปส่งสายตาให้หูหลินอิงขึ้นรถแล้วขับออกไปในทันที หลี่โจวอี้มองตามด้วยความรู้สึกหลากหลาย ในแววตาของเธอเมื่อครู่ไม่มีแม้แต่ประกายยินดีกับเรื่องที่เขาเอ่ยบอก เสวี่ยชิงหยวนเธอช่างเป็นภรรยาที่ดีจริง ๆ
Pinakabagong kabanata
ทะลุมิติมาเป็น มารดาเลี้ยงแฝด3 ในยุค80 บทสุดท้าย แม่คนนี้ดีที่สุด (จบ)
"ผมไม่ให้ไป!""คุณเฉิน นี่มันเรื่องส่วนตัวของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่งเกี่ยวแบบนี้""สิทธิ์ในการเป็นสามีของคุณยังไงล่ะ"ได้ยินคำพูดที่เอาแต่ใจของชายหนุ่มตรงหน้าสิงฉู่หรันก็ได้แต่ขบกรามแน่น เดินเข้ามาประชิดตัวเขาแล้วพูดเสียงหนักแน่นลอดไรฟัน"อย่างนั้นฉันก็จะหย่า ต่อจากนี้ระหว่างคุณกับฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก"เฉิงเซียวขบกรามแน่น สิงฉู่หรันเธอกล้าดีอย่างไรมาพูดเรื่องหย่ากับเขาเช่นนี้ ไม่แม้แต่จะเอ่ยคำอธิบายอะไรคนโตก็ตวัดอุ้มหญิงสาวขึ้นแนบอก"ว้าย! ท่านประธานเฉิน คุณจะทำอะไร ปล่อยตัวฉู่หรันนะคะ""เธอเป็นภรรยาของผม ผมจะจับจะปล่อยคุณเกี่ยวอะไรด้วย""แต่ฉันเป็นผู้จัดการส้วนตัวของน้องฉู่หรันนะคะ""อย่างนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปก็ไม่ต้องเป็นอีก ผม! ไล่! คุณ! ออก!""คุณเฉิน คุณถือดีอะไรมาไล่คนของฉันออก""คนของเธออย่างนั้นหรอ ฉู่หรันชีวิตนี้คนที่สามารถใช้คำว่าคนของเธอมีแค่ฉัน เฉินเซียว! คนเดียวเท่านั้น"และนับจากเหตุการณ์นี้ดาราสาวดาวรุ่งสิงฉู่หรันก็หายไปจากวงการบันเทิง ผู้คนต่างเล่าลือกันว่าเป็นเพราะสามีของเธอหึงหวงภรรยาคนสวยมาก ถึงขั้นมอบหุ้นกิจการของตระกูลเฉินครึ่งหนึ่งให้เธอเป็นข้อแลกเปล
ทะลุมิติมาเป็น มารดาเลี้ยงแฝด3 ในยุค80 บทสุดท้าย แม่คนนี้ดีที่สุด (3)
หลังจากที่หลี่จื่อหมิงหายดีแล้ว ทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ เว้นเพียงเรื่องของซ่งเจียซินและหลี่โจวอี้ ที่ทุกคืนจะต้องวุ่นวายจนกลับเช้า เขาจึงยอมปล่อยให้เธอได้นอนพัก"เด็กๆ อยากได้น้องสาวมาก ช่วงนี้แม้ผมจะเหนื่อยกับคนไข้ไปหน่อยแต่ก็ยินดีทำเพื่อพวกเขา"ซ่งเจียซินถอนหายใจอย่างระอา เธอใช้ชีวิตมาสองชาติสองภพเพิ่งเคยเจอคนที่หลงและมั่นใจในตัวเองถึงเพียงนี้ "คุณเสวี่ยครับ ทางร้านเหม่ยลี่ส่งชุดมาให้แล้วครับ"ตงซานรายงานพร้อมกับส่งกล่องกระดาษห้า ใบให้กับหญิงสาวผู้เป็นนาย ซ่งเจียซินพยักหน้ารับ อาทิตย์ก่อนหลังจากที่ได้รับบัตรเชิญเข้าร่วมงานหมั้นของอันลู่ซือและประธานฮั่ว ซ่งเจียซินก็สั่งตัดชุดให้กับตัวเองและพ่อลูกบ้านหลี่ทั้งสี่คน"คุณเสวี่ย คุณจะพานายพลหลี่ แล้วก็เด็กๆ ไปร่วมงานด้วยจริงๆ หรือครับ"ถึงแม้ว่าหลี่โจวอี้จะเป็นนายพลที่ผู้คนนับหน้าถือตา แต่งานสังคมแบบนี้มีแต่นักธุรกิจเป็นส่วนใหญ่ หลี่โจวอี้เป็นทหารเข้าไปร่วมงานอาจจะรู้สึกอึดอัดไม่สะดวกในการวางตัว"พวกเขาเป็นคนของฉัน หากเกิดอะไรขึ้นฉันจะรับผิดชอบเอง"เมื่อเจ้านายสาวกล่าวออกมาเช่นนี้ ตงซานก็ไม่คิดเซ้าซี้ให้มากความ หมุนตัวเดินออกไปทำหน
ทะลุมิติมาเป็น มารดาเลี้ยงแฝด3 ในยุค80 บทสุดท้าย แม่คนนี้ดีที่สุด (2)
ทางด้านซ่งเจียซินหลังจากที่หลี่โจวอี้ลงไปส่งเฟิ่งเฉิงเยว่ เธอก็ตักข้าวต้มปลาใส่ชามส่งให้เด็กๆ อย่างใส่ใจ จนพวกเขาอดที่จะคิดถึงมารดาผู้ให้กำเนิดไม่ได้ เพราะตั้งแต่ที่พ่อออกจากประตูไป เธอไม่เพียงไม่ใส่ใจพวกเขา ทุกคำพูดหากไม่ตำหนิพ่อ ก็ด่าทอมารดาเลี้ยง ยุยงให้พวกเขาเกียจชังอีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลา และที่ร้ายแรงเกินกว่าจะยอมรับก็คือการกระทำที่มารดาผู้นั้นกระทำกับลุงเฟิ่งของพวกเขา"ฝีมือของพี่อิงอิงนับว่าไม่เลว แต่ก็ยังเทียบกับมือของแม่ไม่ได้"“จริงครับ แม่ครับพรุ่งนี้คุณหมอก็จะให้จื่อหมิงกลับบ้านได้แล้ว แม่ทำข้าวต้มปลาให้พวกเรากินได้ไหมครับ”“ถ้าลูกๆ อยากกิน แน่นอนว่าไม่มีปัญหา”ซ่งเจียซินเห็นเด็กๆ มีความสุขเช่นนี้ในใจของเธอก็รู้สึกอบอุ่นไปด้วย เพียงแต่เมื่อมองไปยังหลี่จื่อหมิงที่นั่งอยู่บนเตียงโดยไม่ตักอาหารกินสักคำ อีกทั้งสีหน้าและแววตาของเขายังเต็มไปด้วยความกังวลบางอย่าง ก็คาดเดาไปว่าเด็กชายคงคิดถึงกวงเหยียนฟางให้เธอดีแค่ไหน ก็เป็นได้แค่มารดาเลี้ยง ไม่อาจเทียบเท่ากับมารดาที่แท้จริงในใจของเธอรู้สึกเจ็บขึ้นมาเล็กน้อย เพียงแต่ซ่งเจียซินไม่ใช่คนไร้เหตุผล จิตใจคับแคบ จึงเข้าใจความรู้สึกของเด็กๆ
ทะลุมิติมาเป็น มารดาเลี้ยงแฝด3 ในยุค80 บทสุดท้าย แม่คนนี้ดีที่สุด
ซ่งเจียซินลุกจากเตียงด้วยความยากลำบากก่อนจะตวัดสายตามองไปทางชายหนุ่มที่ยังนอนอยู่บนเตียงด้วยความไม่พอใจ"คุณหลี่ ทำไมคุณยังไม่รีบลุกมาแต่งตัวอีกไม่ใช่คุณบอกว่าเด็กๆ กำลังรอกินข้าวต้มปลาของฉันอยู่หรือคะ""มีเฉิงเย่วดูแลพวกเขาอยู่ จะต้องกังวลไปทำไมกัน""คุณไม่กังวล แต่ฉันกังวลค่ะ ฉันจะไปดูลูกค่ะคุณอยากจะนอนพักต่อก็ตามสบายค่ะ"พูดจบซ่งเจียซินที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็เดินเปิดประตูออกไป โดยไม่สนใจคนบนเตียงอีกหลี่โจวอี้เห็นหญิงสาวเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะชายตามองตนเองก็อ้าปากค้างรีบลุกจากเตียง สวมใส่เสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ ก่อนจะวิ่งตามเธอลงมาด้านล่าง"ชิงหยวน คุณกำลังจะทิ้งผมอีกแล้ว"ซ่งเจียซินถอนหายใจพลางอย่างระอาใจกับความแง่งอนไร้เหตุผลของคนตรงหน้า ทว่าเวลานี้เด็กๆ กำลังรอเธออยู่ที่โรงพยาบาล ดังนั้นเธอจึงยอมถอยให้เขาหนึ่งก้าว "ฉันจะทิ้งคุณได้ยังไงกันคะ เรารีบไปกันเถอะค่ะ เด็กๆ รอพวกเรานานแล้ว"ซ่งเจียซินบอกพร้อมกับเดินเข้ามาจับแขนของคนตัวโต เมื่อเห็นว่าเสวี่ยชิงหยวนงอนง้อตนเองด้วยท่าทางน่ารัก ใบหน้าคมเข้มของหลี่โจวอี้ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มกว้าง เปิดประตูรถเข้าไปประจำที่นั่งคนขับทำหน้าที่เป็นคนข
ทะลุมิติมาเป็น มารดาเลี้ยงแฝด3 ในยุค80 บทที่ 96 คุณคือคนสำคัญ (3)
“ผมไม่กวนคุณแล้ว แค่อยากให้พวกเราไปนอนพักกันสักหน่อยจะได้มีแรงดูแลเด็กๆ แต่ถ้าคุณต้องการผมก็ไม่ขัด”ซ่งเจียซินตวัดสายตามองคนตัวโตอีกครั้ง สองแก้มร้อนผ่าวคิดถึงเรื่องที่ร้านเสวี่ยก่อนหน้านี้ด้วยความรู้สึกอับอาย“โต๊ะทำงานของคุณแข็งมาก คุณปวดหลังไหม”เสียงทุ้มอ่อนโยนถามด้วยความห่วงใยหลังจากวางคนลงบนเตียงกว้าง ซ่งเจียซินเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนหน้านี้เขาลงมือแบบไม่มีออมแรง ตอนนี้มาถามไถ่ไม่รู้สึกว่าช้าไปหรืออย่างไร“ถ้าคุณไม่ปวดอย่างนั้นเรามา...”“คุณหลี่ หยุดนะ!เมื่อครู่คุณบอกว่าจะพักไม่ใช่หรือไง”หลี่โจวอี้มองท่าทางดึงผ้าห่มมาบังตัวของเสวี่ยชิงหยวนแล้วยิ้มกว้าง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เขารู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นสีหน้าท่าทางเช่นนี้ของเสวี่ยชิงหยวน“โอ๊ย!คุณทำอะไรน่ะ ฉันเจ็บนะ”ร้องพลางยกมือขึ้นจับหน้าผากที่ถูกนิ้วยาวของเขาดีดใส่เมื่อครู่ ทว่ายังไม่ทันตำหนิอีกฝ่ายต่อ ริมฝีปากร้อนของเขาก็กดลงบนรอยแดงเล็กที่หน้าผากเนียน“แบบนี้หายหรือยัง”“คุณหลี่!”ซ่งเจียซินเบิกตากว้างรีบขยับตัวถอยห่างจากชายหนุ่ม แต่กลับถูกวงแขนแกร่งของเขาตวัดเอวเล็กมาแนบชิดแล้วดึงนอนตะแคงบนเตียงด้วยกัน“หยวนหย
ทะลุมิติมาเป็น มารดาเลี้ยงแฝด3 ในยุค80 บทที่ 95 คุณคือคนสำคัญ (2)
"คุณหลี่... คุณจะทำอะไร นี่มันห้องทำงานของฉันนะคะ""ผมก็แค่จะพิสูจน์ความเป็นลูกผู้ชายของผมให้คุณดูก็เท่านั้น""ไม่... อื้ม..."เสียงของซ่งเจียซินเงียบลงในทันที เมื่อริมฝีปากบางถูกนายพลหนุ่มจู่โจมยึดครองด้วยจุมพิตที่เร่าร้อนรุนแรง"คุณหลี่อย่าค่ะ... ที่นี่ไม่ได้... อ่ะ..."ทันทีที่ริมฝีปากบางได้รับอิสระซ่งเจียซินก็รีบเอ่ยปากร้องห้ามเขาอีกครั้ง พร้อมกับใช้สองมือออกแรงดันอกแกร่งเพื่อให้เขาถอยห่าง แต่กลับถูกเขาจับยึดเอาไว้ด้วยมือเดียว แล้วกดตัวเธอลงบนโต๊ะทำงาน"คุณหลี่ ปล่อยฉันนะ...""หยวนหยวนคุณไม่ต้องการผมจริงๆ เหรอ"หลี่โจวอี้กระซิบถามเสียงแหบพร่าพร้อมกับกดริมฝีปากไล้ไปตามลำคอระหง มืออีกข้างก็ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อด้านหน้าของเธอออก เผยเนินเนื้ออกอิ่มขาวเนียนตัดกับชุดชั้นในราคาแพงสีดำ ที่กำลังถูกเขาถอดออกไปให้พ้นทาง"อ่ะ... โจวอี้"ซ่งเจียซินร้องครวญเสียงกระเซ่า เมื่อยอดอกถูกริมฝีปากร้อนยึดครองดูดดึง จนเป็นรอยแดงก่ำ ความเร่าร้อน ปรารถนาในกายถูกปลุกเร้าให้ตื่นตัว จนเธอเผลอแอ่นอกอวบอิ่มเข้าหา ตอบรับสัมผัสเขาอย่างไม่รู้ตัว"อื้ม... หยวนหยวน"หลี่โจวอี้สัมผัสได้ถึงความพร้อมของเธอก็ขยับรุกเข้าห
Maaari mong magustuhan
ทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์14.5K viewsใต้หล้าสยบรัก
จูน189.4K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด107.0K viewsสาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง
พิมพ์สีทอง18.3K viewsย้อนเวลากลับมาทวงแค้น
นิ่งเฟยหรง2.1K viewsทะลุมิติมาอยู่ในร่างสาวน้อยพร้อมระบบเส็งเคร็งยุค 70
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง5.6K viewsสอนรักพยัคฆ์หน้าตาย
ชาไทยเย็น3.2K viewsมารดามือใหม่ของนางร้ายอันดับหนึ่ง
มิณิณ/ชงฉีป๋อซาน7.3K views
