LOGINShare
บทที่ 6 คนของข้าใครห้ามแตะต้อง
Last Updated:
2025-02-08 20:27:33“ทะ ท่านอ๋อง” ประมุขของบ้านรีบทำความเคารพและสั่งให้คนในบ้านคำนับชินอ๋อง จ้าวหม่านฟางมองใบหน้าของเขาหยางเพ่ยตงตามนางมาได้อย่างไร
“เจ้าคิดจะทำอะไร”
“ลี่หมิ่นมิกล้าทำอะไรพระชายาหรอกเพคะ” จ้าวลี่หมิ่นรีบก้มหน้าเพราะกลัวสายตาของชินอ๋อง ใครต่างพูดว่าชินอ๋องน่ากลัวแต่ก็เป็นความจริงเพราะเขาน่ากลัวแต่ใบหน้าอันแสนหล่อเหล่าทำให้นางต้องจ้องมอง
“อย่ามาจ้องหน้าข้าหากข้ามาไม่ทันเจ้าก็คงปล่อยบุตรสาวของเจ้าทำร้ายพระชายาของข้า” หยางเพ่ยตงมองประมุขของบ้านที่เป็นอดีตเสนาบดีกรมพระคลัง เขากลับมาถึงตำหนักทหารก็มารายงานว่าพระชายาเดินทางกลับไปเยี่ยมบิดา
“กระหม่อมสั่งสอนบุตรสาวไม่ดีเองพ่ะย่ะค่ะได้โปรดลงโทษหม่อมฉันเถิดพ่ะย่ะค่ะ”
“ท่านอ๋องแค่เรื่องเข้าใจผิดโปรดท่านระงับอารมณ์ด้วย” จ้าวเสียหยุนเข้ามาใกล้ชินอ๋องครั้งหนึ่งหยางเพ่ยตง เคยชอบนางหากนางกำจัดจ้าวหม่านฟางหรือทวงสัญญาการแต่งงานคืน ตำแหน่งพระชายาก็คงจะเป็นของนาง
“ข้ามารับเจ้ากลับตำหนัก”
“รับข้าหรือ” จ้าวหม่านฟางที่เงียบมานานถูกชินอ๋องลากมาหน้าจวนเขาอุ้มนางขึ้นที่หลังม้า ตามด้วยหยางเพ่ยตงขึ้นมาหลังม้าตัวเดียวกัน
“คนของข้าใครก็ห้ามรังแกนาง” มีแค่เขาที่รังแกนางได้หยางเพ่ยตงไม่ชายตามองแม้แต่จ้าวเสียหยุน ตอนนี้เขาได้รู้ความร้ายกาจของนางแล้วคงจะไม่เข้าใกล้อีกเป็นอันขาด
“ท่านพ่อเดิมพระราชทานแต่งงานเป็นของลูก ลูกอยากกลับ”
“หยุนเอ่อร์ เจ้าออกเรือนแล้วท่านอ๋องคงมิยอม” จ้าวหยุนปิงรู้ความหมายที่นางสื่อออกมา บุตรสาวคนโตจะกลับมาอยู่ที่จวนเช่นเดิม
“หากท่านอ๋องเลือกลูกใครจะขวางได้”
“ลูกไม่เห็นสายตาของท่านอ๋องหรือ” สายตาของชินอ๋องมีแค่พระชายา เขาดีใจกับบุตรสาวคนเล็กไม่น้อยที่มีคนดูแลอย่างดิบดี
“ลูกไม่ยอมเจ้าค่ะ”
“ราชโองการมิอาจขัดลูกก็คงจะเป็นได้แค่นางสนม”
“ลูกไม่ยอมเจ้าค่ะ” นางพลาดเองที่ปฏิเสธชินอ๋องแล้วออกเรือนกับคนลวงโลกต้องเป็นทาสรับใช้คนในเรือนหลายเดือน แต่จ้าวหม่านฟางกับเสวยสุขอยู่กับชินอ๋อง
“ลูกตัดใจเสียเถิด”
ขบวนของชินอ๋องเดินทางมาถึงตำหนักของจ้าวหม่านฟาง นางนั่งเกร็งมาตลอดทางเพราะรู้สึกกลัวว่าจะตกจากหลังม้า “ขอบพระทัยท่านอ๋องที่มาส่งเพคะ”
“หลังเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
“เจ้าไม่ต้องมาสนใจข้า” จ้าวหม่านฟางเดินเข้าตำหนักไปนึกโกรธที่เขาพูดเรื่องหลังของนางขึ้นมาอีก เจ้าคนทรราชใจดำอำมหิตที่สุด
“พวกเจ้าทำอะไรกัน”
“บ่าวกำลังให้พ่อบ้านมาปลูกดอกไม้เพคะพระชายา” นางหยักหน้าและกำลังเดินเข้าห้องบรรทม อยู่ตำหนักมานานก็น่าเบื่อต้องหาอะไรทำเสียหน่อย
จ้าวหม่านฟางคิดอะไรออกจึงเรียกให้เข่อซิงไปซื้อของตามที่นางต้องการมา ปลูกดอกไม้แบบเป็นกระถางและใช้ไม้ในการส่งน้ำจะได้ไม่ต้องมีใครเหนื่อย
“พระชายาเดินทางกลับมาเหนื่อย ๆ พรุ่งนี้ค่อยทำดีกว่าเพคะ”
“ข้าจะทำวันนี้พวกเจ้าเลื่อยไม้” นางสั่งให้ทหารช่วยกันเลื่อยไม้ที่เข่อซิงไปซื้อมา จ้าวหม่านฟางลงมือออกแบบกระถางและทางที่จะให้น้ำไหลอย่างชำนาญจนบ่าวรับใช้ต่างพากันแปลกใจว่าพระชายาเชี่ยวชาญเรื่องไม้ตั้งแต่เมื่อใด
“เข่อซิงช่วยเพคะ”
“ไม่ต้องเจ้าไปปลูกดอกไม้เถิด” นางใช้ค้อนตอกเพื่อยึดฐานให้แน่นและประกอบรูปร่างด้วยตัวเองจนเกือบค่ำทุกอย่างจึงเสร็จสมบูรณ์ จ้าวหม่านฟางมองดูดอกจื่อเถิงที่ห้วยระย้าเป็นสายลงมาอย่างสวยงาม ถึงแม่จะสวยงามแต่ก็มีพิษ
“เอาเหล้ามาให้ข้าหน่อย”
“เหล้า? พระชายาไม่เคยดื่มเหล้าเลยนะเพคะ”
“ข้าอยากเมา” ตอนที่จ้าวหม่านฟางยังอยู่ในโลกปัจจุบันเรื่องการดื่มเหล้าก็ดื่มเป็นประจำอยู่แล้ว ในเมื่อกลับไปไม่ได้แล้วนางก็จะเมาให้หัวราน้ำไปเลย
“ดื่มอีกนิดนะเพคะท่านอ๋อง” ฮุ่ยหลิงพยายามที่จะให้ชินอ๋องดื่มเหล้าที่นางเทใส่จอกให้ หยางเพ่ยตงดื่มแค่นิดเดียวก็รู้ว่าในเหล้านั้นมียาป่นอยู่เขาตกหลุมพรางนางเข้าแล้ว
“ข้าขอตัวกลับก่อน”
“ท่านอ๋องเมามากแล้วเพคะทรงอยู่กับหม่อมฉันนะเพคะ” ฮุ่ยหลิงพยายามที่จะเอาตัวเข้ามาใกล้เขา แต่หยางเพ่ยตงคิดถึงแต่ใบหน้าของจ้าวหม่านฟาง
“ปล่อยข้า !”
“โอ๊ย” ฮุ่ยหลิงล้มลงที่พื้นนางมองเห็นชินอ๋องเดินออกไปจากจวนของนาง มือบางกำเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธแค้นท่านอ๋องทำราวกับนางเป็นเชื้อโรค
ทางด้านของจ้าวหม่านฟางกำลังนั่งเล่นหมากรุกกับสาวใช้สามคนอย่างสนุกสนานบางคนก็เมาหลับไปแล้ว เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะดังลั่น
“เจ้าแพ้แล้วดื่มให้หมดจอก” จ้าวหม่านฟางให้สาวรับใช้ดื่มเหล้าหมัดจนหมดไปหลายไห นางเริ่มเมาแล้วไม่คิดว่าเหล้าหมักจะแรงเสียขนาดนี้จึงจะเข้าห้องบรรทมไป
“พระชายาเพคะ”
“ขะ ข้าม่ายมาวววว” นางพูดเสียงยานครางและเดินเซไปเซมาเข่อซิงเมาหลับไปคนแรกเพราะไม่เคยดื่มเหล้ามาก่อน จ้าวหม่านฟางถอดรองเท้าและทิ้งตัวลงนอนโลกหมุนเคว้งคว้างไปหมด ในหัวของนางหมุนไปมาราวกับคนกำลังเขย่าเตียง
“ฮึก คิดถึงมีมี่จัง” ไม่รู้ว่าเพื่อนจะอยู่อย่างไรจะเสียใจหรือไม่ที่จ้าวหม่านฟางจากมา จะยกโทษให้หรือไม่ ระหว่างกำลังเคลิ้มหลับหยางเพ่ยตงก็ถีบประตูเข้ามาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำเขารีบเดินเข้ามานาง
“จ้าวหม่านฟาง”
ตอนนี้เขากำลังควบคุมสติของตัวเองไว้ไม่ได้ฤทธิ์ยาปลุกกำหนัดเริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้น ฮุ่ยหลิงวางยาเขามือหนากระชากผ้าห่มออกจากตัวของนาง
“มีมี่”
“มีมี่ชื่อใคร” หยางเพ่ยตงมองนางด้วยแววตาที่ว่างเปล่านางกำลังคิดถึงใครกลิ่นเหล้าลอยคละคลุ้งออกมายิ่งปลุกอารมณ์ของเขาเป็นอย่างดี
“จุ๊บ หล่อจัง” จ้าวหม่านฟางหันมาจูบแก้มเขาเพราะในความฝันนางกำลังมีความสุข มีเจ้าชายจูงมือของนางเดินเที่ยวเล่นท่วมกลางดอกไม้
แต่จู่ ๆ ก็มีงูสีดำตัวใหญ่เรื่อยเข้ามาใกล้จ้าวหม่านนางพยายามที่จะวิ่งหนีแต่งูตัวนั้นก็ยิ่งตามนาง จนนางหมดหนทางหนีงูใหญ่กำลังเรื่อยเข้ามารัดตัวนาง
“ตายเสียเถิด”
จ้าวหม่านฟางใช้ท่อนไม้ที่อยู่ใกล้มือฟาดเจ้างูยักษ์ตัวนั้นจนมันแน่นิ่งไป ไม่พอนางยังกระทืบซ้ำจนแน่ใจว่างูยักษ์ตัวนั้นตายแล้ว ความจริงคือนางกำลังดึงทึ่งศีรษะของหยางเพ่ยตงอย่างเอาเป็นเอาตาย
“โอ๊ยยย หม่านฟางข้าเอง”
Latest chapter
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 5 จะไม่จากกันอีก
ฮาวายทั้งห้าคนเดินทางมาถึงฮาวายโดยหยางเพ่ยตงพาน้องชายและน้องสะใภ้มาด้วยจะได้ดูแลหนิงอ้ายยามที่เขาสวีตกับจ้าวหม่านฟางสองคนจะได้มีคนดูแลหนิงอ้าย“พี่ฝากหนิงอ้ายสัก 2-3 ชั่วโมงนะ”“รีบทำเวลาหน่อยแล้วกัน”หยางซูเมิ่งบอกกับพี่ชายพาเขามาด้วยก็แค่อยากให้เขาดูแลหนิงอ้ายให้ส่วนตัวเองจะไปสวีตกับจ้าวหม่านฟางสองคน ทริปนี้หนิงอ้ายคงจะได้น้องสมใจ“พูดมาก”ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องพักที่อยู่ติดทะเลมองไปทางไหนก็เจอแต่ทะเล บรรยากาศสวยงามไปหมดแต่จ้าวหม่านฟางนั้นสวยกว่าร้อยเท่า“อุ้ย เข้ามาทำอะไรคะฟางฟางจะไปดูลูก”“พี่ขอชื่นใจหน่อยได้ไหมลูกอยู่กับซูเมิ่ง ไม่ต้องห่วงเรามาทำน้องให้หนิงอ้ายกัน”“แต่...”“นะครับ”หยางเพ่ยตงหอมแก้มทั้งสองข้างของภรรยาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะไล่หอมไปทั่วหน้าแล้ววางปากทาบทับลงไปบนอวัยวะเดียวกันของผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ พอเริ่มจูบก็ขยับมือลูบไล้ไปตามเรือนร่างแสนสวยอย่างเชื่องช้า เคลื่อนไหวเนิบนาบไม่ให้เธอรู้สึกถูกรุกล้ำหรือหวาดระแวงใด ๆมือหนาลูบคลำซ้ำ ๆ ให้ภรรยาคุ้นเคยก็สอดมือเข้าไปใต้ชายเสื้อสัมผัสเอวบางโดยไม่มีอะไรปิดกั้น ก่อนจะวางสองมือโอบล้อมก้อนเนื้อเต่งตึงทั้งสองข้างด้วยแรงแ
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 4 ผมรักคุณ
ทั้งสองแต่งงานกันได้สามปีแล้วและมีพยานรักตัวกันหนึ่งคนคือหนิงอ้าย ชื่อของลูกสาวหยางเพ่ยตงเป็นคนตั้งให้ทั้งหมดจ้าวหม่านฟางชอบชื่อนี้มาก “จุนแม่ขา จุนพ่อไม่รักเรา” (คุณแม่คะคุณพ่อไม่รักเรา) “ไม่พูดอย่างนั้นสิคะ” ตอนนี้หยางเพ่ยตงทำงานหนักและกลับบ้านดึกดื่นจนลูกสาวน้อยใจว่าพ่อไม่รัก ดึกจนรอพ่อไม่ไหวจึงหลับไป แอด “กลับมาแล้วเหรอคะ” “ลูกหลับแล้วเหรอครับ” ช่วงนี้งานถาโถมเข้ามาจนเขาปลีกตัวไปไหนไม่ได้ตั้งแต่แต่งงานกันมาเขาก็ไม่เคยพาภรรยาไปฮันนีมูนกันเลย จึงรู้สึกผิดขึ้นมา “กลับดึกทุกวันขนาดนี้ลูกน้อยใจแล้ว” เธอเองก็น้อยใจเหมือนกันไม่รู้ว่างานจะสำคัญอะไรนักหนา ถมเวลาคุยกันก็น้อยลงไปทุกทีหรือเพราะเธอมีลูกแล้วเขาจึงไม่สนใจ “ฟางฟางครับพี่ขอโทษโปรเจกนี้จะจบลงแล้ว เดี๋ยวพี่พาฟางฟางกับลูกไปเที่ยวกันดีไหมครับ” เพราะเขารู้ว่าตอนนี้ภรรยากำลังน้อยใจเขาชวนเที่ยวหลายรอบและไม่เคยไปสักรอบเพราะติดแต่งาน วันนี้โปรเจกต์ใหญ่ที่ทำกำลังเสร็จสมบูรณ์จึงสัญญาว่าจะพาจ้าวหม่านฟางกับลูกไปพักผ่อน “พี่ขอโทษครับต่อไปจะไม่ทำงานหนักแบบนี้อีกแล้ว
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 3 เรารู้จักกันมานานแล้ว
“ลุกออกไปจากตัวฉัน” จ้าวหม่านฟางทั้งโกรธและเกลียดตัวเองที่ใจง่ายไปกับสัมผัสของเขาจึงผลักให้เขาออกห่างจากตัวและรีบแต่งตัว “รบกวนคุณไปส่งฉันที่บ้านด้วย” “ฟางฟางครับพี่...” หยางเพ่ยตงยังไม่ทันจะพูดอะไรหญิงสาวจึงเดินออกไปจากห้อง เขาจึงได้แต่รีบแต่งตัวและไปส่งจ้าวหม่านฟางที่บ้าน “พี่ขอโทษครับต่อไปที่จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วพี่คิดถึงเรามากไปหน่อย” ต่างฝ่ายต่างเงียบหยางเพ่ยตงจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อนเขาไม่ชอบที่จ้าวหม่านฟางเงียบจึงหาเรื่องชวนคุยแต่ก็เหมือนจะแย่ลงไปกว่าเดิม “ฟางฟางครับ” ปัง! หญิงสาวปิดประตูรถกระแทกจนเสียงดังโดยไม่รอฟังคำอธิบายจากเขา หญิงสาวรีบเดินขึ้นห้องไปโดยไม่สนใจเสียงทักทายของใครด้วยซ้ำ พอมาถึงห้องเธอก็ร้องไห้ออกมา “ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้” จ้าวหม่านฟางใช้มือมากุมหน้าอกข้างซ้ายไว้เธอยอมรับว่าเหมือนจะรู้สึกผูกพันกับเขาไม่น้อย ครั้งแรกที่เจอหน้ากันเหมือนมีอะไรลากให้เธอมารู้จักกับเขา “ฉวยโอกาส” จ้าวหม่านฟางลุกขึ้นมาอาบน้ำเพื่อให้สายน้ำช่วยชโลมจิตใจที่กำลังว้าวุ่น สองวันแล้วที่เขาติดต่อจ้าวหม่าน
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 2 หล่อจึงยอม
วันจบการศึกษาของหญิงสาวเพื่อน ๆ ต่างพากันดีใจที่จะได้ออกไปใช่ชีวิตนอกรั้วมหาลัย บางคนต้องดิ้นรนแต่สำหรับจ้าวหม่านฟางลูกคุณหนูไฮโซที่มีครบทุกอย่างไม่จำเป็นต้องออกไปลำบาก “พี่ยินดีด้วยนะ” จื่อหยวนยื่นดอกไม้ช่อสวยให้น้องสาวแต่จ้าวหม่านฟางทำหน้าไม่ค่อยพอใจ “ให้แค่ดอกไม้?” “รถนั่นราคาแพงจะตายรอหาเงินได้เองค่อยซื้อ” รถPorscheราคาหลายสิบล้านซึ่งเขาสามารถซื้อให้น้องสาวได้แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เขาอยากให้จ้าวหม่านฟางหาเงินซื้อเองมากกว่าเพราะจะได้รู้ว่าเงินแต่บาทนั้นหาไม่ง่าย “น้องงอลแล้ว ชิ” จ้าวหม่านฟางแกล้งงอนไปอย่างนั้นหากเธอไปขออ้อนวอนคุณพ่อก็ไม่ใช่เรื่อง ครอบครัวของเธอพากันถ่ายรูปจนเสร็จหญิงสาวกำลังจะกลับไปที่บ้านก็มีเสียงของคนหนึ่งดังมาก่อน “จะกลับแล้วเหรอครับหรือพี่มาไม่ทัน” หยางเพ่ยตงเดินถือดอกกุหลาบช่อใหญ่มาและยื่นให้จ้าวหม่านฟาง เขาติดงานคิดว่าจะมาไม่ทันเสียแล้ว “เอ่อ ขอบคุณค่ะ” “ไม่ดูให้ดี ๆ ว่าในนั้นมีอะไร” หยางเพ่ยตงอยากให้หญิงสาวดูในช่อดอกไม้ว่ามีสิ่งหนึ่งที่หญิงสาวอยากได้ “อะไรของคุณ” จ้าวหม่านจึงพยายามมอง
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 1 ชะตารักจ้าวดวงใจทรราช พบกันอีกครั้ง
นครเซียงไฮ้ สาธารณรัฐประชาชนจีน ปัจจุบัน จ้าวหม่านฟางคุณหนูที่เกิดมาในชาติตระกูลที่รวยละมั่งคั่งหญิงสาวอายุ 22 ปี ที่กำลังจะจบการศึกษาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ตอนนี้กำลังฉลองกับเหล่าเพื่อน ๆ อย่างสนุกสนานวันนี้จะเมาให้หาทางกลับบ้านไม่ได้เลย “ฟางฟางดูโต๊ะนั่นสิผู้หล่อมาก” เหมยฮวาชี้ไปที่หนุ่ม ๆ ซึ่งนั่งดื่มกันไม่ไกลจากโต๊ะของหญิงสาว จ้าวหม่านฟางจึงมองตามไปที่มือของเพื่อนชี้ ทำให้เธอยืนนิ่งเพราะสบตากับใครคนหนึ่งที่แสนจะคุ้นเคย “ฟางฟาง ยัยฟาง!” “อะไรฉันตกใจหมดเลย” “แกเล่นจ้องเขาเสียขนาดนั้นสนใจเหรอ” “ป่าว (เสียงสูง)” เธอยกเหล้าขึ้นมาดื่มเพื่อบิดปังความรู้สึกบางอย่าง ชายหนุ่มคนนั้นทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนว่าเคยเจอกันมาก่อน ช่วงนี้เอชอบฝันแปลก ๆ ไปถึงเมืองโบราณคงจะดูซีรีส์มากเกินไปเลยเก็บเอาพระเอกไปฝัน ทางด้านชายหนุ่มคนนั้นเขาก็จ้องมองจ้าวหม่านฟางไม่วางตาตอนที่เขาสบตากับหญิงสาวหัวใจของเขาสั่นไหวเหมือนจะกระเด็นออกมาให้ได้“เจอกันทีสินะ”หยางเพ่ยตงนักธุรกิจหนุ่มอนาคตไกลวัย 29 ปี เขาจำเรื่องราวในอดีตได้ทั้งหมดไม่รู้ว่าเพราะอะ
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทส่งท้าย 25 หวังรักสองเราไม่ลืมเลือน
หยางจงหมิ่นเดินขึ้นมาที่กำแพงและยืนมองไปที่วังหลวงบรรพบุรุษคงจะสาปแช่งเขาที่ดูแลประชาไว้ไม่ได้ เขามองดูซากปะลักหักพังตอนนี้แคว้นเฉียงเหมือนกับเมืองร้างไปเสียแล้ว “ให้อภัยลูกด้วย” เขาไม่สามารถครองบัลลังก์ได้อีกต่อไป และเลือกที่จะเห็นแก่ตัวตายตามน้องสาวและน้องชายของตัวเอง หยางจงหมิ่นวางดาบลงและก้มกราบแผ่นดินนี้เป็นครั้งสุดท้านก่อนจะเลือกทางเดินของเขาเอง กำแพงเมืองก็ไม่สูงเท่าไรนักเขาได้แต่ส่งยิ้มให้กับโชคชะตาที่โหดร้าย หมดสิ้นแล้วฮ่องเต้หยางจงหมิ่นสวรรคตพร้อมหยางเพ่ยตงและองค์หญิงหยางเพยอิ่ง “ฝ่าบาท!” อี้เฉินนำกำลังทหารมาช้าไปหนึ่งก้าวเขารีบวิ่งไปที่ท้องพระโรง อี้เฉินคุกเข่าลงต่อหน้าจ้าวหม่านฟางที่ไม่สามารถปกป้องนางได้ “กระหม่อมอี้เฉินขออภัยที่มาช้าไป กระหม่อมจะดูแลหนิงอ้ายตราบเท่าชีวิตของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ” เขาก้มกราบจ้าวหม่านฟางและท่านอ๋อง แล้วเขาต้องกลับไปบอกหนิงอ้ายว่าอย่างไร อี้เฉินนำร่างของจ้าวหม่านฟางและหยางเพ่ยตงฝั่งไว้ด้วยกันและไม่ต้องจากกันไปไหนอีก ตอนนี้ทั้งเมืองหลวงเกิดความวุ่นวายเพราะไม่มีประมุขปกครองทำให้เกิดการแย่งชิงอำนาจกันขึ้น
You may also like
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด80.5K viewsเสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน103.5K viewsองค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้130.7K viewsฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ31.0K viewsเกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้
มู่เหลียง203 viewsหญิงอัปลักษณ์เช่นข้าขอเกิดเป็นปลาเค็มดีกว่าเป็นภริยาของท่าน
เฟยหรง1.6K viewsพระรองตัวร้ายย่อมคู่กับตัวประกอบอย่างข้า
วอลจู1.4K viewsบุปผาไร้ใจแห่งตำหนักทิศประจิม
อาหลานเร่อ633 views
