เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 5 สั่งสอน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-02 17:41:34“กรี๊ด!” จ้าวหม่านฟางกรีดร้องออกมาเมื่อถูกหยางเพ่ยตงอุ้มพาดบ่าและเดินออกไปจากจวนขององครักษ์ นางโวยวายและด่าทอชินอ๋องมาตลอดทาง
“เจ้ากล้าที่จะตบข้า!”
หยางเพ่ยตงวางนางลงในตำหนักของเขาเรียกว่าแทบจะโยนนางเลยดีกว่า จ้าวหม่านฟางกำลังคิดหาทางหนีและก็ไม่พ้นน้ำมือของชินอ๋อง
“เจ้าจะทำอะไร ปะ ปล่อย”
“ข้าจะฆ่าเจ้า” หยางเพ่ยตรงบีบคอนางด้วยความโกรธแต่พอได้สติว่าทำเกินไปเขาจึงปล่อยนาง แข้งขาอ่อนแรงจนจ้าวหม่านฟางล้มไปกองอยู่ที่พื้น
“ทหาร!”
“พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง”
“ในเมื่อเจ้ารู้สึกผิดนั้นก็ถูกโบยเช่นเดียวกับองครักษ์ของข้า” หยางเพ่ยตงให้ทหารนำพระชายาออกไปและสั่งโบยสิบครั้ง ข้าวของเครื่องใช้จึงถูกหยางเพ่ยตงกวาดลงมากองที่พื้นด้วยความโมโหและสับสนต่อความรู้สึกของตัวเอง เขาไม่รอช้าที่จะเดินตามจ้าวหม่านฟางไป
เฟียบ!
เสียงแซ่ฟาดลงที่กลางแผนหลังของนาง จ้าวหม่านฟางไม่แม้แต่จะกรีดร้องออกมาน้ำตาไหลพรากไม่ใช่เพราะความเจ็บแต่เป็นความเสียใจที่ถูกกระทำเช่นนี้ นางผิดที่เผลอควบคัมสติไม่อยู่ลงไม้ลงมือกับชินอ๋อง
“ฮึก คุณหนูเจ้าคะ” เข่อซิงร้องไห้ออกมายามที่แซ่หวายถูกฟาดลงที่กลางแผ่นหลัง นางเลี้ยงดูคุณหนูมาอย่างดีไยท่านอ๋องถึงใจร้ายกับพระชายา
“ขะ ข้ามิเป็นไร” เจ็บกว่านี้นางก็เคยผ่านมาแล้วจ้าวหม่านฟางนอนคว่ำอยู่บนเตียงกว้างโดยมีบ่าวรับใช้กำลังทายาลงที่แผ่นหลังของพระชายา แผ่นหลังที่ขาวเนียนเวลานี้เต็มไปรอยแผลจากการถูกโบย
“เข่อซิงโกรธท่านอ๋องนัก เข่อซิงเลี้ยงดูคุณหนูมาอย่างดี” ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของบ่าวรับใช้ หยางเพ่ยตงที่อยู่หน้าห้องบรรทมจึงได้ยิน สีหน้าและแววตาไม่บ่งบอกอะไรเขาสั่งให้คนเอายามาให้พระชายา หยางเพ่ยตงจึงกลับตำหนัก
“ข้าจะออกไปลาดตระเวนชายแดน”
หยางเพ่ยตงไม่อยากว้าวุ่นเรื่องของจ้าวหม่านฟางจึงออกเดินทางเพื่อไปลาดตระเวนแถวชายแดนเป็นเวลาหนึ่งเดือน ความรู้สึกในหัวใจปั่นป่วนไม่หยุด
จ้าวหม่านฟางหายดีแล้วและไม่ได้ข่าวคราวของพระสวามีอีกเลย นางปลูกดอกไม้รอบตำหนักและใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายหากวันไหนว่างก็จะไปสอนหนังสือให้กับเด็กน้อยที่ยากจน หนึ่งเดือนที่หยางเพ่ยตงหายไปจากชีวิต
“ท่านอ๋องทรงออกลาดตระเวนที่ชายแดนเพคะ”
“เข่อซิงข้าอยากรู้หรืออย่างไร” จ้าวหม่านฟางมิอยากได้ยินถึงคนผู้นั้นวันนี้นางจะเดินทางกลับไปเยี่ยมท่านพ่อโดยไร้เงาของพระสวามี นางกับเข่อซิงนักรถม้ามาหยุดอยู่ที่หน้าจวน
“หม่านฟาง” จ้าวลี่หมิ่นเห็นน้องสาวเดินเข้ามาในจวนนางมองหาชินอ๋องผู้โหดเหี้ยมแต่ก็ไร้เงาจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก หากชินอ๋องเดินทางมาด้วยนางคงกลัวจนหัวหด หน้าตาคงอัปลักษณ์เพราะนางไม่เคยเห็นใบหน้าของหยางเพ่ยตง
“ไร้เงาพระสวามีถูกไล่กลับมาจวนหรืออย่างไรข้ามิให้เจ้ากลับจวน”
“หมิ่นเอ่อร์ไยเจ้าพูดกับน้องเช่นนี้” ประมุขของบ้านเดินเข้ามาหาบุตรสาวคนเล็กที่แต่งงานออกเรือนไปกับชินอ๋องโดยสมรสพระราชทาน
“ท่านพ่อสบายดีหรือไม่เจ้าคะ” จ้าวหม่านฟางพาท่านพ่อมานั่งที่โต๊ะและพูดคุยกันหลายคำ นางเพิ่งทราบข่าวว่าพี่ใหญ่พรือจ้าวเสียหยุนออกเรือนไปแล้ว
“พ่อมิได้บอกข่าวแก่ลูกเพราะตอนนั้นลูกป่วย” เขาได้ยินข่าวว่าลูกสาวคนเล็กตัดสินใจจะจบชีวิตตัวเองก็เศร้าใจยิ่งนัก แถมยังถูกสั่งห้ามไม่ให้ไปพบหน้าลูก
“คงจะถูกท่านอ๋องไล่กลับมาหรืออย่างไรถึงกลับมาตัวคนเดียว” จ้าวหลานหรงแม่เลี้ยงของจ้าวหม่านฟาง นางไม่ชอบลูกอนุภรรยาคนนี้เพราะใบหน้าช่างสวยยิ่งหนักแต่ลูกของนางกลับเป็นรองทุกอย่าง
“หลานหรงวันนี้ลูกกลับมาเหนื่อย ๆ หยุนเอ๋อร์จะกลับมาจวนวันนี้ลูกรอพบพี่ใหญ่หน่อยเถิด”
จ้าวหม่านฟางรับปากว่าจะอยู่รอเจอจ้าวเสียหยุนนางจึงเข้าไปไหว้บรรพบุรุษและแม่ของนางน้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้เหมือนกับว่าจ้าวหม่านฟางจะรับรู้ได้
“ลูกมาเยี่ยมท่านแม่แทนนางจ้าวหม่านฟางคนนี้จะไม่ยอมตายเด็ดขาด” จ้าวหม่านฟางปักธูปลงและกราบไหว้นางนั่งอยู่สักพักจึงคิดถึงเรื่องราวในวัยเด็ก
จ้าวหม่านฟางเป็นลูกของจ้าวไห่ลี่เป็นคุณหนูสามที่เกิดจากอนุภรรยาแม่ใหญ่และพี่สาวทั้งสองจึงไม่ชอบนาง ท่านแม่ของจ้าวหม่านฟางเสียชีวิตตั้งแต่นางยังแบเบาะ นางจึงอาศัยอยู่ในจวนเหมือนบ่าวรับใช้คนหนึ่ง
“คุณหนูเจ้าคะท่านประมุขให้มาตามคุณหนูไปทานข้าวเจ้าค่ะ”
“ข้าจะตามไป”
จ้าวหม่านฟางมานั่งที่โต๊ะตรงหน้ามีสำรับมากมายพร้อมกับคำดูถูกถากถ่างไม่หยุด
“พี่ต้องขออภัยน้องสามที่ปล่อยให้ออกเรือนกับท่านอ๋อง” จ้าวเสียหยุนนึกเสียดายหยางเพ่ยตงและไปแต่งงานกับลี่ถังที่เป็นเศรษฐีถังแตกหลอกนางสารพัดวันนี้นางต้องหนีกลับมาบ้านเพราะถูกโขกสับไม่ได้
“พี่ใหญ่อย่าคิดมากเลยเจ้าค่ะ หม่านฟางยังไม่คิดมากเลยแต่จะฆ่าตัวตายแทน” จ้าวลี่หมิ่นยังไม่หยุดนางเกลียดจ้าวหม่านฟางที่สุด
“หมิ่นเอ้อร์!”
“ท่านอ๋องมิได้เดินทางมาด้วยหรือน้องสาม” จ้าวเสียหยุน อยากพบหน้าชินอ๋องละอยากขออภัยด้วยตัวเองที่ครั้งนั้นนางปฏิเสธ หยางเพ่ยตง
“ท่านอ๋องออกลาดตระเวนเจ้าค่ะ” นางมิรู้ว่าเขาจะกลับมาตอนไหนหรือตอนนี้จะอยู่แห่งหนใด
“ใบหน้าท่านอ๋องคงจะอัปลักษณ์น่าดูฆ่าได้แม้กระทั่งท่านพ่อของตัวเอง”
“หมิ่นเอ้อร์! เจ้าเงียบปากเสียเรื่องแบบนี้ห้ามพูด” ประมุขของบ้านพูดเสียงดังหากใครมาได้ยินเข้าจวนของเขาคงจะเหลือแต่ชื่อเสียง
“ลูกพูดจริงเจ้าค่ะนางกลับมาจวนก็กลับมากับบ่าวรับใช้ ท่านอ๋องรักนางจริงคงมิปล่อยให้นางกลับมาคนเดียว” คุณหนูรองยังคงไม่ยอมแพ้นางอยากจะเจอหน้าของชินอ๋อง
“พี่รองจะอยากรู้ไปทำไมหรือเจ้าคะ”
“ได้แต่งตั้งเป็นพระชายาสักวันคงจะกลายเป็นอนุเหมือนท่านแม่ของเจ้า แพศยา” จ้าวลี่หมิ่นจ้องใบหน้าของนางและยั่วยวนกวนโทสะของจ้าวหม่านฟาง แต่นางมิรู้ว่าจ้าวหม่านฟางคนเดิมไม่มีแล้ว
“ปากสกปรกแบบนั้นต้องเจอกับข้า!”
เพียะ!
“กรี๊ด ท่านพ่อ!”
จ้าวลี่หมิ่นกรีดร้องออกมาเมื่อถูกจ้าวหม่านฟางตบหน้าทุกคนที่อยู่บริเวณต้องตกใจไม่คิดว่าคุณหนูสามจะกล้าทำเช่นนั้น จ้าวหลานหรงเห็นเช่นนั้นจึงทนไม่ไหว
“เจ้ากล้าทำลูกสาวของข้า” จ้าวหลานหรงง้างมือจะตบจ้าวหม่านฟางกลับแต่มีเสียงม้ามาหยุดอยู่ที่จวนพร้อมกับร่างหนาของหยางเพ่ยตงที่เดินมาหยุดที่ข้างกายของจ้าวหม่านฟาง
ร่างสูงใหญ่ใบหน้าหล่อเหล่าทำให้จ้าวลี่หมิ่นจ้องพระพักตร์อย่างไม่วางตา แต่สายตาของชินอ๋องทำให้ทุกคนต้องหลุบตามองต่ำและทำความเคารพ
บทล่าสุด
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 5 จะไม่จากกันอีก
ฮาวายทั้งห้าคนเดินทางมาถึงฮาวายโดยหยางเพ่ยตงพาน้องชายและน้องสะใภ้มาด้วยจะได้ดูแลหนิงอ้ายยามที่เขาสวีตกับจ้าวหม่านฟางสองคนจะได้มีคนดูแลหนิงอ้าย“พี่ฝากหนิงอ้ายสัก 2-3 ชั่วโมงนะ”“รีบทำเวลาหน่อยแล้วกัน”หยางซูเมิ่งบอกกับพี่ชายพาเขามาด้วยก็แค่อยากให้เขาดูแลหนิงอ้ายให้ส่วนตัวเองจะไปสวีตกับจ้าวหม่านฟางสองคน ทริปนี้หนิงอ้ายคงจะได้น้องสมใจ“พูดมาก”ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องพักที่อยู่ติดทะเลมองไปทางไหนก็เจอแต่ทะเล บรรยากาศสวยงามไปหมดแต่จ้าวหม่านฟางนั้นสวยกว่าร้อยเท่า“อุ้ย เข้ามาทำอะไรคะฟางฟางจะไปดูลูก”“พี่ขอชื่นใจหน่อยได้ไหมลูกอยู่กับซูเมิ่ง ไม่ต้องห่วงเรามาทำน้องให้หนิงอ้ายกัน”“แต่...”“นะครับ”หยางเพ่ยตงหอมแก้มทั้งสองข้างของภรรยาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะไล่หอมไปทั่วหน้าแล้ววางปากทาบทับลงไปบนอวัยวะเดียวกันของผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ พอเริ่มจูบก็ขยับมือลูบไล้ไปตามเรือนร่างแสนสวยอย่างเชื่องช้า เคลื่อนไหวเนิบนาบไม่ให้เธอรู้สึกถูกรุกล้ำหรือหวาดระแวงใด ๆมือหนาลูบคลำซ้ำ ๆ ให้ภรรยาคุ้นเคยก็สอดมือเข้าไปใต้ชายเสื้อสัมผัสเอวบางโดยไม่มีอะไรปิดกั้น ก่อนจะวางสองมือโอบล้อมก้อนเนื้อเต่งตึงทั้งสองข้างด้วยแรงแ
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 4 ผมรักคุณ
ทั้งสองแต่งงานกันได้สามปีแล้วและมีพยานรักตัวกันหนึ่งคนคือหนิงอ้าย ชื่อของลูกสาวหยางเพ่ยตงเป็นคนตั้งให้ทั้งหมดจ้าวหม่านฟางชอบชื่อนี้มาก “จุนแม่ขา จุนพ่อไม่รักเรา” (คุณแม่คะคุณพ่อไม่รักเรา) “ไม่พูดอย่างนั้นสิคะ” ตอนนี้หยางเพ่ยตงทำงานหนักและกลับบ้านดึกดื่นจนลูกสาวน้อยใจว่าพ่อไม่รัก ดึกจนรอพ่อไม่ไหวจึงหลับไป แอด “กลับมาแล้วเหรอคะ” “ลูกหลับแล้วเหรอครับ” ช่วงนี้งานถาโถมเข้ามาจนเขาปลีกตัวไปไหนไม่ได้ตั้งแต่แต่งงานกันมาเขาก็ไม่เคยพาภรรยาไปฮันนีมูนกันเลย จึงรู้สึกผิดขึ้นมา “กลับดึกทุกวันขนาดนี้ลูกน้อยใจแล้ว” เธอเองก็น้อยใจเหมือนกันไม่รู้ว่างานจะสำคัญอะไรนักหนา ถมเวลาคุยกันก็น้อยลงไปทุกทีหรือเพราะเธอมีลูกแล้วเขาจึงไม่สนใจ “ฟางฟางครับพี่ขอโทษโปรเจกนี้จะจบลงแล้ว เดี๋ยวพี่พาฟางฟางกับลูกไปเที่ยวกันดีไหมครับ” เพราะเขารู้ว่าตอนนี้ภรรยากำลังน้อยใจเขาชวนเที่ยวหลายรอบและไม่เคยไปสักรอบเพราะติดแต่งาน วันนี้โปรเจกต์ใหญ่ที่ทำกำลังเสร็จสมบูรณ์จึงสัญญาว่าจะพาจ้าวหม่านฟางกับลูกไปพักผ่อน “พี่ขอโทษครับต่อไปจะไม่ทำงานหนักแบบนี้อีกแล้ว
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 3 เรารู้จักกันมานานแล้ว
“ลุกออกไปจากตัวฉัน” จ้าวหม่านฟางทั้งโกรธและเกลียดตัวเองที่ใจง่ายไปกับสัมผัสของเขาจึงผลักให้เขาออกห่างจากตัวและรีบแต่งตัว “รบกวนคุณไปส่งฉันที่บ้านด้วย” “ฟางฟางครับพี่...” หยางเพ่ยตงยังไม่ทันจะพูดอะไรหญิงสาวจึงเดินออกไปจากห้อง เขาจึงได้แต่รีบแต่งตัวและไปส่งจ้าวหม่านฟางที่บ้าน “พี่ขอโทษครับต่อไปที่จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วพี่คิดถึงเรามากไปหน่อย” ต่างฝ่ายต่างเงียบหยางเพ่ยตงจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อนเขาไม่ชอบที่จ้าวหม่านฟางเงียบจึงหาเรื่องชวนคุยแต่ก็เหมือนจะแย่ลงไปกว่าเดิม “ฟางฟางครับ” ปัง! หญิงสาวปิดประตูรถกระแทกจนเสียงดังโดยไม่รอฟังคำอธิบายจากเขา หญิงสาวรีบเดินขึ้นห้องไปโดยไม่สนใจเสียงทักทายของใครด้วยซ้ำ พอมาถึงห้องเธอก็ร้องไห้ออกมา “ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้” จ้าวหม่านฟางใช้มือมากุมหน้าอกข้างซ้ายไว้เธอยอมรับว่าเหมือนจะรู้สึกผูกพันกับเขาไม่น้อย ครั้งแรกที่เจอหน้ากันเหมือนมีอะไรลากให้เธอมารู้จักกับเขา “ฉวยโอกาส” จ้าวหม่านฟางลุกขึ้นมาอาบน้ำเพื่อให้สายน้ำช่วยชโลมจิตใจที่กำลังว้าวุ่น สองวันแล้วที่เขาติดต่อจ้าวหม่าน
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 2 หล่อจึงยอม
วันจบการศึกษาของหญิงสาวเพื่อน ๆ ต่างพากันดีใจที่จะได้ออกไปใช่ชีวิตนอกรั้วมหาลัย บางคนต้องดิ้นรนแต่สำหรับจ้าวหม่านฟางลูกคุณหนูไฮโซที่มีครบทุกอย่างไม่จำเป็นต้องออกไปลำบาก “พี่ยินดีด้วยนะ” จื่อหยวนยื่นดอกไม้ช่อสวยให้น้องสาวแต่จ้าวหม่านฟางทำหน้าไม่ค่อยพอใจ “ให้แค่ดอกไม้?” “รถนั่นราคาแพงจะตายรอหาเงินได้เองค่อยซื้อ” รถPorscheราคาหลายสิบล้านซึ่งเขาสามารถซื้อให้น้องสาวได้แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เขาอยากให้จ้าวหม่านฟางหาเงินซื้อเองมากกว่าเพราะจะได้รู้ว่าเงินแต่บาทนั้นหาไม่ง่าย “น้องงอลแล้ว ชิ” จ้าวหม่านฟางแกล้งงอนไปอย่างนั้นหากเธอไปขออ้อนวอนคุณพ่อก็ไม่ใช่เรื่อง ครอบครัวของเธอพากันถ่ายรูปจนเสร็จหญิงสาวกำลังจะกลับไปที่บ้านก็มีเสียงของคนหนึ่งดังมาก่อน “จะกลับแล้วเหรอครับหรือพี่มาไม่ทัน” หยางเพ่ยตงเดินถือดอกกุหลาบช่อใหญ่มาและยื่นให้จ้าวหม่านฟาง เขาติดงานคิดว่าจะมาไม่ทันเสียแล้ว “เอ่อ ขอบคุณค่ะ” “ไม่ดูให้ดี ๆ ว่าในนั้นมีอะไร” หยางเพ่ยตงอยากให้หญิงสาวดูในช่อดอกไม้ว่ามีสิ่งหนึ่งที่หญิงสาวอยากได้ “อะไรของคุณ” จ้าวหม่านจึงพยายามมอง
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 1 ชะตารักจ้าวดวงใจทรราช พบกันอีกครั้ง
นครเซียงไฮ้ สาธารณรัฐประชาชนจีน ปัจจุบัน จ้าวหม่านฟางคุณหนูที่เกิดมาในชาติตระกูลที่รวยละมั่งคั่งหญิงสาวอายุ 22 ปี ที่กำลังจะจบการศึกษาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ตอนนี้กำลังฉลองกับเหล่าเพื่อน ๆ อย่างสนุกสนานวันนี้จะเมาให้หาทางกลับบ้านไม่ได้เลย “ฟางฟางดูโต๊ะนั่นสิผู้หล่อมาก” เหมยฮวาชี้ไปที่หนุ่ม ๆ ซึ่งนั่งดื่มกันไม่ไกลจากโต๊ะของหญิงสาว จ้าวหม่านฟางจึงมองตามไปที่มือของเพื่อนชี้ ทำให้เธอยืนนิ่งเพราะสบตากับใครคนหนึ่งที่แสนจะคุ้นเคย “ฟางฟาง ยัยฟาง!” “อะไรฉันตกใจหมดเลย” “แกเล่นจ้องเขาเสียขนาดนั้นสนใจเหรอ” “ป่าว (เสียงสูง)” เธอยกเหล้าขึ้นมาดื่มเพื่อบิดปังความรู้สึกบางอย่าง ชายหนุ่มคนนั้นทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนว่าเคยเจอกันมาก่อน ช่วงนี้เอชอบฝันแปลก ๆ ไปถึงเมืองโบราณคงจะดูซีรีส์มากเกินไปเลยเก็บเอาพระเอกไปฝัน ทางด้านชายหนุ่มคนนั้นเขาก็จ้องมองจ้าวหม่านฟางไม่วางตาตอนที่เขาสบตากับหญิงสาวหัวใจของเขาสั่นไหวเหมือนจะกระเด็นออกมาให้ได้“เจอกันทีสินะ”หยางเพ่ยตงนักธุรกิจหนุ่มอนาคตไกลวัย 29 ปี เขาจำเรื่องราวในอดีตได้ทั้งหมดไม่รู้ว่าเพราะอะ
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทส่งท้าย 25 หวังรักสองเราไม่ลืมเลือน
หยางจงหมิ่นเดินขึ้นมาที่กำแพงและยืนมองไปที่วังหลวงบรรพบุรุษคงจะสาปแช่งเขาที่ดูแลประชาไว้ไม่ได้ เขามองดูซากปะลักหักพังตอนนี้แคว้นเฉียงเหมือนกับเมืองร้างไปเสียแล้ว “ให้อภัยลูกด้วย” เขาไม่สามารถครองบัลลังก์ได้อีกต่อไป และเลือกที่จะเห็นแก่ตัวตายตามน้องสาวและน้องชายของตัวเอง หยางจงหมิ่นวางดาบลงและก้มกราบแผ่นดินนี้เป็นครั้งสุดท้านก่อนจะเลือกทางเดินของเขาเอง กำแพงเมืองก็ไม่สูงเท่าไรนักเขาได้แต่ส่งยิ้มให้กับโชคชะตาที่โหดร้าย หมดสิ้นแล้วฮ่องเต้หยางจงหมิ่นสวรรคตพร้อมหยางเพ่ยตงและองค์หญิงหยางเพยอิ่ง “ฝ่าบาท!” อี้เฉินนำกำลังทหารมาช้าไปหนึ่งก้าวเขารีบวิ่งไปที่ท้องพระโรง อี้เฉินคุกเข่าลงต่อหน้าจ้าวหม่านฟางที่ไม่สามารถปกป้องนางได้ “กระหม่อมอี้เฉินขออภัยที่มาช้าไป กระหม่อมจะดูแลหนิงอ้ายตราบเท่าชีวิตของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ” เขาก้มกราบจ้าวหม่านฟางและท่านอ๋อง แล้วเขาต้องกลับไปบอกหนิงอ้ายว่าอย่างไร อี้เฉินนำร่างของจ้าวหม่านฟางและหยางเพ่ยตงฝั่งไว้ด้วยกันและไม่ต้องจากกันไปไหนอีก ตอนนี้ทั้งเมืองหลวงเกิดความวุ่นวายเพราะไม่มีประมุขปกครองทำให้เกิดการแย่งชิงอำนาจกันขึ้น
บางทีคุณอาจจะชอบ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น238.8K viewsมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว195.1K viewsทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น28.9K viewsบุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ
เหยียนซี134.6K viewsบัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น
malinee204 viewsท่านอ๋องบ้ากาม อย่ามายั่วให้ข้ารัก
Ai Chi Tudou373 viewsฮูหยินแม่ทัพไม่ง่าย
ประดับดิน3.3K viewsข้ามภพมามีครอบครัวที่อบอุ่น
ปลายฝนต้นหนาว2.8K views
