Share
บทที่ 21 แยกออกมาอยู่เอง
Related chapter
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 22 จะเป็นจะตาย
พอพูดจบ นางก็กลิ้งลงจากเตียงอิฐไฟและพยายามจะวิ่งไปชนกำแพงเอาเสียให้ได้นางจางและคนอื่นๆรีบเข้าไปคว้าตัวเอาไว้ โดยไม่ได้ออกแรงอะไรมากนักก็สามารถดึงแม่เฒ่าเซี่ยงเอาไว้ได้“ท่านแม่ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย!”ใบหน้าของแม่เฒ่าเซี่ยงแดงก่ำ“พ่อของพวกเจ้าบีบบังคับข้า พวกเจ้าว่าข้าจะทำอะไรได้!”ซูฉางโซว่รู้ดีว่าแม่ของเขาแสดงเก่งสักแค่ไหน และเขาก็บีบน้ำตาแล้วร้องไห้ตามแม่เฒ่าเซี่ยงด้วยเช่นกัน“ท่านพ่อ ท่านพ่อจะบีบให้ท่านแม่ตายไปจริงๆเหรอ？”และเสียงนั้นก็ดังมากขึ้นเรื่อยๆแทบอยากจะระเบิดหลังคาบ้านออกมาได้แล้ว พวกเขาร้องไห้ไปพลางและมองดูสีหน้าของพ่อเฒ่าซูไปพลาง เพราะกลัวว่าจะทำให้พ่อเฒ่าซูขุ่นเคืองใจขึ้นมาจริงๆและนางหวางก็เข้ามาพูดสมทบด้วยเช่นกัน โดยหยิบผ้าหยาบขึ้นมาเช็ดหางตาที่ไม่มีน้ำตาอยู่จริง“ท่านพ่อ บ้านเราจะไม่มีท่านแม่ไม่ได้นะคะ พี่รองได้แยกออกไปแล้วก็ควรที่จะหุงหาอาหารเอาเอง มีอย่างที่ไหนที่จะมากินข้าวร่วมกันแบบนี้อีก”“พวกเราจะยังไงก็ได้ แต่ท่านแม่ไม่ยอมนะคะ......”ในสกุลซู นางหวางเป็นลูกสะใภ้ที่พูดเก่งที่สุดนางฉลาดพูดและก็ยังขี้เกียจสันหลังยาวอีก แต่เนื่องจากการพูดเก่งของนาง มันจึงท
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 23 ช่วยชีวิตโก่วต้าน
นางหวางจึงตอบรับไปว่า“มาแล้วค่ะ แต่ไปตักน้ำแล้ว”นางรู้อยู่แล้วว่า คนของห้องรองนั้นรับมือไม่ได้ง่ายๆเลย!แม่เฒ่าเซี่ยงถ่มน้ำลายลงบนพื้น“คอยเฝ้าห้องครัวเอาไว้ดีๆ อย่าให้คนของบ้านรองนั่นมาขโมยน้ำมันกับเกลือไปได้!”นางจางและนางหวางตอบรับอย่างพร้อมเพรียงกัน และรับปากเสียงดังว่าพวกนางจะคอยจับตาดูเอาไว้ให้ดี“ท่านย่า”ซูฝูเดินเข้ามาอย่างสง่างาม โดยมีซูหรงตามหลังมาด้วยเมื่อแม่เฒ่าเซี่ยงเห็นสองพี่น้องเดินเข้ามา แววตาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ห้องรองเป็นพวกที่มาทวงหนี้ แต่พี่น้องสองคนนี้ไม่ใช่“นังหนูฝูเจ้ามาที่ห้องครัวทำไมกัน ที่นี่สกปรกจะตายไป อีกอย่างเจ้าก็ยัง......”ขณะที่พูด นางก็มองไปยังท้องของซูฝูแม้ว่าจะยังไม่เห็นท้องโตก็ตาม แต่ท้ายที่สุดด้านในนั้นก็มีลูกของท่านชายเจียงในเมืองอยู่หากทำได้ดี สกุลซูก็อาจจะบินขึ้นฟ้าไปเลยก็ได้!“มีอาการเป็นยังไงบ้าง？”แม่เฒ่าเซี่ยงดึงซูฝูเข้ามาและกระซิบข้างหู โดยกดเสียงให้เบาที่สุดซูฝูหน้าแดงระเรื่อย แล้วพูดอย่างเคอะเขินออกมาว่า“ท่านย่า ข้าไม่มีอาการอะไรเลย แค่หิวเร็วและกินเยอะกว่าปกติไปสักหน่อย อาการอื่นๆไม่มีนะคะ”“กินเยอะจะต้องได้ลูกผู้ชายอย่างแน่
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 24 จงใจกลั่นแกล้ง
ซูหวั่นก้มหน้าเพื่อคิดทบทวนสีหน้าที่จริงจังของนางทำให้ผู้คนที่กำลังมุงดูอยู่ต่างก็อดกลั้นหายใจเพื่อรอคำตอบจากนางซูหวั่นเข้าใจดีว่า วันนี้นางต้องสร้างชื่อเสียงด้านทักษะทางการแพทย์ และหาเงินมาเลี้ยงดูครอบครัวเป็นอันดับแรก“ท่านปู่ยังสอนข้าเรื่องการรักษาอาการไอและขาอีก แล้วยังบอกว่าครั้งหน้าจะสอนข้าในความฝันอีก”หากเป็นก่อนหน้านี้ คนในหมู่บ้านอาจจะยังคงสงสัยกับข้อเท็จจริงให้คำพูดนี้แต่บุญคุณที่นางได้ช่วยโก่วต้านเอาไว้ก็อยู่ตรงหน้าแล้ว และวันนี้ทุกคนก็รู้สึกสงสัยเลยแม้แต่น้อยผู้คนต่างมองมายังซูหวั่นด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า“อาหวั่น งั้นเจ้าต้องรักษาให้พวกข้านะ ต่อไปหากเทพเจ้าเข้าฝันเจ้าอีกก็บอกกับเราบ้างนะ!”“ตกลงค่ะ!”ซูหวั่นเป็นคนพูดคุยได้ง่าย แถมเป็นเด็กดีอีกต่างหาก คนในหมู่บ้านซีสุ่ยส่วนใหญ่ต่างก็รู้จักนางดีแต่น่าเสียดายที่นางมีย่าที่ไม่ค่อยจะปกติสักเท่าไหร่ พ่อแม่ก็ยังเป็นคนที่ซื่อๆอีกด้วย แต่ก็โชคดีแล้วที่แยกครอบครัวออกมาแบบนี้“ท่านลุงท่านป้าทุกท่านคะ อีกไม่กี่วันบ้านของข้าจะมีการสร้างห้องครัวและห้องส้วมใหม่ ถึงเวลานั้นรบกวนพวกท่านเจียดเวลาไปช่วยหน่อยนะคะ”การขอให้คนมาช่ว
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 25 ซุปปลาเลิศรส
นางหลี่หยุดการเปิดฝาหม้อ และมองไปยังห้องหลักอย่างสับสนเพราะเสียงเอะอะโวยวายของทางนั้นสามารถได้ยินไปครึ่งค่อนหมู่บ้านนิสัยของแม่เฒ่าเซี่ยงเป็นอย่างไร นางเป็นลูกสะใภ้มานานหลายปีขนาดนี้แล้วก็รับรู้ได้โดยปริยาย ด้านนอกต้องเกิดอะไรขึ้นอย่างแน่นอน ควรจะไปดูสักหน่อยไหม？ซูหวั่นกำลังโยนฟืนเข้าไปในเตา แน่นอนว่านางรู้ความคิดของนางหลี่ดีนางหลี่ค่อนข้างจะเป็นกังวลขึ้นมาง่ายๆ และใจอ่อนกับทุกๆเรื่อง นางจำเป็นต้องปรับนิสัยนางเสียไม่ ไม่เช่นนั้นต่อไปคงเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นได้ในอนาคต“ท่านแม่ เราทำในสิ่งที่เราควรทำเถอะ ไม่ต้องกังวลอะไรมากมายขนาดนั้น”“ทางนั้นเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า？”นางหลี่นึกถึงตอนที่ซูหวั่นออกจากห้องครัวไปก่อนหน้านี้ และนางคิดว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวกับซูหวั่นอย่างแน่นอน นางเลยกระวนกระวายใจอยู่แบบนี้เกิดอะไรขึ้นในห้องหลัก？เมื่อนึกถึงท่าทางของซานหลาง ซื่อหลาง และอู่หลางขึ้นมา ซูหวั่นก็อยากจะหัวเราะเสียจริงๆ คาดว่าเนื้อไก่จานนั้นคงจะถูกจัดการจนไม่เหลือซากอย่างแน่นอนและนางก็พูดอย่างจริงจังว่า“ท่านแม่ ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ให้ข้าไปดูสักหน่อยเอาไหม？”นางหลี่ลังเลใจ ไม่รู้ว่าควร
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 26 วางแผนกันที่บ้าน
เมื่อแม่เฒ่าเซี่ยงได้ยินนางหวางพูดแบบนั้นดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยความชั่วร้าย และถลึงตามามองนางหลี่อย่างเย็นชา โดยไม่สนใจเด็กชายตัวน้อยบ้านสามที่แอบขโมยของกินอีกต่อไปสะใภ้รองดูเหมือนจะเปลี่ยนไปแล้วจริงๆเมื่อก่อนตอนกินอะไรก็มักจะนึกถึงพ่อและแม่ก่อนเสมอ แต่ตอนนี้เพิ่งจะแยกออกไปก็กลับไม่ถามไถ่อะไรเลย!แล้วต่อไปยังจะหวังอะไรได้อีก？แม่เฒ่าเซี่ยงหน้าตาบูดบึ้ง และมองสำรวจมาที่นางหลี่อย่างละเอียด“สะใภ้รอง เจ้าคิดยังไงล่ะ？”ใบหน้าของนางหลี่ซีดเผือด ชำเลืองมองไปยังแม่เฒ่าเซี่ยงอย่างหวาดกลัว เพราะกลัวแม่เฒ่าเซี่ยงจะเข้าใจผิด นางจึงรีบไปตักซุปปลาทันที“ท่านแม่ ข้า......”ตอนนี้นางคิดที่จะยอมจำนนอีกแล้ว ซูหวั่นถอนหายใจออกมาอย่างแรง เมื่อครู่ยังพูดว่านางหลี่ก้าวหน้าอยู่เลย และตอนนี้ก็กลับไปที่จุดเริ่มต้นอีกตามเคยดูเหมือนว่านิสัยที่ยอมคนจนเข้าไปในกระดูกแล้วนั้นไม่ใช่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้ง่ายๆเลย“ท่านย่า ท่านพ่อของข้ายังนอนรอกินซุปปลาอยู่บนเตียงอิฐไฟ ท่านแม่ของข้าก็กำลังตั้งท้องอยู่ เป็นเวลาที่ต้องการบำรุงเป็นอย่างมาก ซุปปลาหม้อนี้ข้าต้องยกกลับไปก่อน ข้ากับแม่ข้าไม่อยากจะรบกวนการกินเนื้
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 27 ความคิดที่แตกต่างกัน
ในค่ำคืนนี้ คนในบ้านสกุลซูมีความคิดที่แตกต่างกันออกไปแม่เฒ่าเซี่ยงนอนคร่ำครวญอยู่บนเตียงอิฐไฟด้วยความโกรธ และพลิกตัวไปมาเกือบจะทั้งคืนพอคิดถึงเรื่องที่นางหลี่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับนางก็โกรธขึ้นมาทันที ไหนจะนังเด็กสารเลวซูหวั่นนั่นเอง ตามที่คาดเอาไว้นังเด็กผู้หญิงแบบนี้เก็บเอาไว้ไม่ได้จริงๆดูเหมือนว่าจะต้องหาวิธีแอบขายซูหวั่นไปเป็นเด็กล้างเท้าให้คนในเมืองเสียแล้ว!เมื่อพ่อเฒ่าซูเห็นว่านางยังไม่นอนอีก ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาว่า“ขี้กลากขึ้นหลังของเจ้าแล้วหรือยังไง พลิกไปพลิกมาอยู่ได้ เจ้าไม่นอนแต่ข้าต้องนอนนะ พรุ่งนี้เช้าจะต้องไปถางหญ้าที่นาอีก!”แม่เฒ่าเซี่ยงพึมพำอย่างเย็นชา และไม่ต่อปากต่อคำกับพ่อเฒ่าซูแต่อย่างใด เพียงแค่ถามขึ้นมาว่า“ตาเฒ่า เจ้ารู้สึกหรือเปล่าว่าครอบครัวเจ้ารองเปลี่ยนไปแล้วนะ ส่วนนังหนูหวั่นนั่นก็ดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนตั้งแต่กระโดดน้ำตายมา!”“หมาพอมันจนตรอกจริงๆก็ยังกระโดดข้ามกำแพงได้เลย เจ้าบีบบังคับครอบครัวเจ้ารองขนาดนั้นยังจะไม่ให้ครอบครัวเขาออกมาโต้ตอบบ้างเลยเหรอ？ยายเฒ่า ไม่ใช่ว่าข้าจะต่อว่าเจ้านะ ทำอะไรก็ต้องมีมโนธรรมในใจบ้าง ครอบครัวเจ้ารองดีกับเราขนาดไหนแ
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 28 เสี่ยวจิ่วเฮยต้าน
วันรุ่งขึ้น ซูหวั่นก็ได้ไปพบกับป้าฟาง เพื่อขอให้ซูชิงสามีของป้าฟางช่วยหาคนงานที่มีความสามารถมาสักสองสามคนและป้าฟางก็ตกปากรับคำอย่างรวดเร็วครึ่งชั่วโมงต่อมา ซูชิงก็พาเหล่าบรรดาพวกผู้ชายไปช่วยสร้างห้องครัวและห้องส้วมให้กับนาง โดยที่ซูหวั่นเข้าป่าไปโดยลำพังและก็เป็นไปตามที่คิดเอาไว้ กระต่ายหนึ่งตัวและไก่ป่าอีกหนึ่งตัวได้ติดกับดักแล้วซูหวั่นได้ใส่กระต่ายและไก่ป่าลงไปในพื้นที่จินตนาการ โดยพบว่าแม่กระต่ายที่ใส่ไว้ก่อนหน้านี้มีลูกถึงสิบตัวแล้ว!และทุกตัวก็น่ารักเสียจริงๆแม่ไก่ตัวนั้นยังคงฟักไข่อยู่ และก็ไม่รู้ว่าฟักลูกไก่ออกมากี่ตัวแล้ว ซูหวั่นเดินเข้าไปในห้องห้องนั้น และพบว่าเครื่องปรุงและยาที่ใช้ไปแล้วถูกเติมเอาไว้จนเต็มทั้งหมดและอากาศภายในพื้นที่ก็ดูจะสะอาดและหอมหวานยิ่งขึ้นไปกว่าเดิมอีกโดยที่มีน้ำพุสายหนึ่งอยู่ตรงผิวของแม่น้ำ และก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะซูหวั่นเกิดภาพลวงตาหรือไม่ แต่นางมักจะรู้สึกว่าน้ำพุนี้ค่อนข้างจะขาว ราวกับน้ำพุแห่งจิตวิญญาณเลยทีเดียวส่วนปลาและกุ้งที่จับยัดเข้าไปก่อนหน้านี้ก็โตขึ้นมากด้วยเช่นกันสวนผลไม้ยังคงเต็มไปด้วยผลไม้ และส่วนใหญ่จะสุกแล้ว นางไม่รู้ว
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 29 ใบมีดที่ซ่อนอยู่ในรอยยิ้ม
ซูหวั่นรู้ดีว่ามีคนของเสี่ยวเฮยต้านติดตามมา ซึ่งนางก็ไม่สนใจ เพราะถึงอย่างไรนางก็ต้องติดต่อกับเสี่ยวเฮยต้านอยู่แล้วเมื่อกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาเวลาย่ำค่ำแล้วกำแพงนั้นสร้างเสร็จค่อนข้างเร็ว โดยเสร็จสิ้นแล้วในตอนนี้ ส่วนห้องครัวและห้องส้วมนั้นสร้างยังไม่ถึงครึ่งบ้านในสมัยนี้สร้างขึ้นค่อนข้างจะง่าย แต่ฝนไม่รั่วก็ใช้ได้แล้ว ส่วนหลังคาก็มุงด้วยใบจาก และพบเห็นกระเบื้องได้น้อยมากต่อไปเมื่อหาเงินได้ ซูหวั่นวางแผนไว้ว่าจะสร้างบ้านใหม่ด้วยแผ่นอิฐ สำหรับบ้านในตอนนี้ ก็พอจะอยู่อาศัยไปก่อนไม่จำเป็นต้องใช้เงินอัดไปมากกว่านี้“ท่านพี่ ท่านพี่กลับมาแล้ว!”ซูลิ่วหลางนั่งเท้าคางอยู่ที่ประตูใหญ่ ดวงตาค่อยๆสว่างขึ้นมาหลังจากที่ได้เห็นซูหวั่นซูหวั่นหยิบแอปเปิลจากกระบุงหาบยื่นส่งให้ซูลิ่วหลาง“ไปกินในห้องนะ อย่าให้ใครเห็นได้ล่ะ”ไม่ใช่เป็นเพราะว่านางไม่อยากจะให้แอปเปิลกับพวกลุงซูชิง แต่ในยุคสมัยนี้ยังไม่มีผลไม้ที่เรียกว่าแอปเปิลอยู่เลยและการที่จะดึงออกมาจากอากาศ มันเป็นสิ่งที่อธิบายไม่ได้เลยซูลิ่วหลางถือผลแอปเปิลและวิ่งเข้าไปในห้องอย่างว่าง่ายซูหวั่นหิ้วไก่ป่าเข้าไปด้านใน พร้อมกับร้องเรียกนา
Latest chapter
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 262 สุภาพบุรุษบนขื่อคาน
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 261 ไม่เข้าใจเหตุผล
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 260 ฝันเฟื่องไปไกล
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 259 วัยหนุ่มสาวที่ไร้เดียงสา
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 258 การคุยโว
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 257 ชอบพูดทับถม
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 256 จะมีหรือไม่ก็ได้ทั้งนั้น
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 255 จดหมายจากพี่ชาย
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 254 เจริญรุ่งเรือง
