Share
บทที่ 23 ช่วยชีวิตโก่วต้าน
Related chapters
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 24 จงใจกลั่นแกล้ง
ซูหวั่นก้มหน้าเพื่อคิดทบทวนสีหน้าที่จริงจังของนางทำให้ผู้คนที่กำลังมุงดูอยู่ต่างก็อดกลั้นหายใจเพื่อรอคำตอบจากนางซูหวั่นเข้าใจดีว่า วันนี้นางต้องสร้างชื่อเสียงด้านทักษะทางการแพทย์ และหาเงินมาเลี้ยงดูครอบครัวเป็นอันดับแรก“ท่านปู่ยังสอนข้าเรื่องการรักษาอาการไอและขาอีก แล้วยังบอกว่าครั้งหน้าจะสอนข้าในความฝันอีก”หากเป็นก่อนหน้านี้ คนในหมู่บ้านอาจจะยังคงสงสัยกับข้อเท็จจริงให้คำพูดนี้แต่บุญคุณที่นางได้ช่วยโก่วต้านเอาไว้ก็อยู่ตรงหน้าแล้ว และวันนี้ทุกคนก็รู้สึกสงสัยเลยแม้แต่น้อยผู้คนต่างมองมายังซูหวั่นด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า“อาหวั่น งั้นเจ้าต้องรักษาให้พวกข้านะ ต่อไปหากเทพเจ้าเข้าฝันเจ้าอีกก็บอกกับเราบ้างนะ!”“ตกลงค่ะ!”ซูหวั่นเป็นคนพูดคุยได้ง่าย แถมเป็นเด็กดีอีกต่างหาก คนในหมู่บ้านซีสุ่ยส่วนใหญ่ต่างก็รู้จักนางดีแต่น่าเสียดายที่นางมีย่าที่ไม่ค่อยจะปกติสักเท่าไหร่ พ่อแม่ก็ยังเป็นคนที่ซื่อๆอีกด้วย แต่ก็โชคดีแล้วที่แยกครอบครัวออกมาแบบนี้“ท่านลุงท่านป้าทุกท่านคะ อีกไม่กี่วันบ้านของข้าจะมีการสร้างห้องครัวและห้องส้วมใหม่ ถึงเวลานั้นรบกวนพวกท่านเจียดเวลาไปช่วยหน่อยนะคะ”การขอให้คนมาช่ว
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 25 ซุปปลาเลิศรส
นางหลี่หยุดการเปิดฝาหม้อ และมองไปยังห้องหลักอย่างสับสนเพราะเสียงเอะอะโวยวายของทางนั้นสามารถได้ยินไปครึ่งค่อนหมู่บ้านนิสัยของแม่เฒ่าเซี่ยงเป็นอย่างไร นางเป็นลูกสะใภ้มานานหลายปีขนาดนี้แล้วก็รับรู้ได้โดยปริยาย ด้านนอกต้องเกิดอะไรขึ้นอย่างแน่นอน ควรจะไปดูสักหน่อยไหม？ซูหวั่นกำลังโยนฟืนเข้าไปในเตา แน่นอนว่านางรู้ความคิดของนางหลี่ดีนางหลี่ค่อนข้างจะเป็นกังวลขึ้นมาง่ายๆ และใจอ่อนกับทุกๆเรื่อง นางจำเป็นต้องปรับนิสัยนางเสียไม่ ไม่เช่นนั้นต่อไปคงเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นได้ในอนาคต“ท่านแม่ เราทำในสิ่งที่เราควรทำเถอะ ไม่ต้องกังวลอะไรมากมายขนาดนั้น”“ทางนั้นเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า？”นางหลี่นึกถึงตอนที่ซูหวั่นออกจากห้องครัวไปก่อนหน้านี้ และนางคิดว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวกับซูหวั่นอย่างแน่นอน นางเลยกระวนกระวายใจอยู่แบบนี้เกิดอะไรขึ้นในห้องหลัก？เมื่อนึกถึงท่าทางของซานหลาง ซื่อหลาง และอู่หลางขึ้นมา ซูหวั่นก็อยากจะหัวเราะเสียจริงๆ คาดว่าเนื้อไก่จานนั้นคงจะถูกจัดการจนไม่เหลือซากอย่างแน่นอนและนางก็พูดอย่างจริงจังว่า“ท่านแม่ ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ให้ข้าไปดูสักหน่อยเอาไหม？”นางหลี่ลังเลใจ ไม่รู้ว่าควร
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 26 วางแผนกันที่บ้าน
เมื่อแม่เฒ่าเซี่ยงได้ยินนางหวางพูดแบบนั้นดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยความชั่วร้าย และถลึงตามามองนางหลี่อย่างเย็นชา โดยไม่สนใจเด็กชายตัวน้อยบ้านสามที่แอบขโมยของกินอีกต่อไปสะใภ้รองดูเหมือนจะเปลี่ยนไปแล้วจริงๆเมื่อก่อนตอนกินอะไรก็มักจะนึกถึงพ่อและแม่ก่อนเสมอ แต่ตอนนี้เพิ่งจะแยกออกไปก็กลับไม่ถามไถ่อะไรเลย!แล้วต่อไปยังจะหวังอะไรได้อีก？แม่เฒ่าเซี่ยงหน้าตาบูดบึ้ง และมองสำรวจมาที่นางหลี่อย่างละเอียด“สะใภ้รอง เจ้าคิดยังไงล่ะ？”ใบหน้าของนางหลี่ซีดเผือด ชำเลืองมองไปยังแม่เฒ่าเซี่ยงอย่างหวาดกลัว เพราะกลัวแม่เฒ่าเซี่ยงจะเข้าใจผิด นางจึงรีบไปตักซุปปลาทันที“ท่านแม่ ข้า......”ตอนนี้นางคิดที่จะยอมจำนนอีกแล้ว ซูหวั่นถอนหายใจออกมาอย่างแรง เมื่อครู่ยังพูดว่านางหลี่ก้าวหน้าอยู่เลย และตอนนี้ก็กลับไปที่จุดเริ่มต้นอีกตามเคยดูเหมือนว่านิสัยที่ยอมคนจนเข้าไปในกระดูกแล้วนั้นไม่ใช่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้ง่ายๆเลย“ท่านย่า ท่านพ่อของข้ายังนอนรอกินซุปปลาอยู่บนเตียงอิฐไฟ ท่านแม่ของข้าก็กำลังตั้งท้องอยู่ เป็นเวลาที่ต้องการบำรุงเป็นอย่างมาก ซุปปลาหม้อนี้ข้าต้องยกกลับไปก่อน ข้ากับแม่ข้าไม่อยากจะรบกวนการกินเนื้
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 27 ความคิดที่แตกต่างกัน
ในค่ำคืนนี้ คนในบ้านสกุลซูมีความคิดที่แตกต่างกันออกไปแม่เฒ่าเซี่ยงนอนคร่ำครวญอยู่บนเตียงอิฐไฟด้วยความโกรธ และพลิกตัวไปมาเกือบจะทั้งคืนพอคิดถึงเรื่องที่นางหลี่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับนางก็โกรธขึ้นมาทันที ไหนจะนังเด็กสารเลวซูหวั่นนั่นเอง ตามที่คาดเอาไว้นังเด็กผู้หญิงแบบนี้เก็บเอาไว้ไม่ได้จริงๆดูเหมือนว่าจะต้องหาวิธีแอบขายซูหวั่นไปเป็นเด็กล้างเท้าให้คนในเมืองเสียแล้ว!เมื่อพ่อเฒ่าซูเห็นว่านางยังไม่นอนอีก ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาว่า“ขี้กลากขึ้นหลังของเจ้าแล้วหรือยังไง พลิกไปพลิกมาอยู่ได้ เจ้าไม่นอนแต่ข้าต้องนอนนะ พรุ่งนี้เช้าจะต้องไปถางหญ้าที่นาอีก!”แม่เฒ่าเซี่ยงพึมพำอย่างเย็นชา และไม่ต่อปากต่อคำกับพ่อเฒ่าซูแต่อย่างใด เพียงแค่ถามขึ้นมาว่า“ตาเฒ่า เจ้ารู้สึกหรือเปล่าว่าครอบครัวเจ้ารองเปลี่ยนไปแล้วนะ ส่วนนังหนูหวั่นนั่นก็ดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนตั้งแต่กระโดดน้ำตายมา!”“หมาพอมันจนตรอกจริงๆก็ยังกระโดดข้ามกำแพงได้เลย เจ้าบีบบังคับครอบครัวเจ้ารองขนาดนั้นยังจะไม่ให้ครอบครัวเขาออกมาโต้ตอบบ้างเลยเหรอ？ยายเฒ่า ไม่ใช่ว่าข้าจะต่อว่าเจ้านะ ทำอะไรก็ต้องมีมโนธรรมในใจบ้าง ครอบครัวเจ้ารองดีกับเราขนาดไหนแ
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 28 เสี่ยวจิ่วเฮยต้าน
วันรุ่งขึ้น ซูหวั่นก็ได้ไปพบกับป้าฟาง เพื่อขอให้ซูชิงสามีของป้าฟางช่วยหาคนงานที่มีความสามารถมาสักสองสามคนและป้าฟางก็ตกปากรับคำอย่างรวดเร็วครึ่งชั่วโมงต่อมา ซูชิงก็พาเหล่าบรรดาพวกผู้ชายไปช่วยสร้างห้องครัวและห้องส้วมให้กับนาง โดยที่ซูหวั่นเข้าป่าไปโดยลำพังและก็เป็นไปตามที่คิดเอาไว้ กระต่ายหนึ่งตัวและไก่ป่าอีกหนึ่งตัวได้ติดกับดักแล้วซูหวั่นได้ใส่กระต่ายและไก่ป่าลงไปในพื้นที่จินตนาการ โดยพบว่าแม่กระต่ายที่ใส่ไว้ก่อนหน้านี้มีลูกถึงสิบตัวแล้ว!และทุกตัวก็น่ารักเสียจริงๆแม่ไก่ตัวนั้นยังคงฟักไข่อยู่ และก็ไม่รู้ว่าฟักลูกไก่ออกมากี่ตัวแล้ว ซูหวั่นเดินเข้าไปในห้องห้องนั้น และพบว่าเครื่องปรุงและยาที่ใช้ไปแล้วถูกเติมเอาไว้จนเต็มทั้งหมดและอากาศภายในพื้นที่ก็ดูจะสะอาดและหอมหวานยิ่งขึ้นไปกว่าเดิมอีกโดยที่มีน้ำพุสายหนึ่งอยู่ตรงผิวของแม่น้ำ และก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะซูหวั่นเกิดภาพลวงตาหรือไม่ แต่นางมักจะรู้สึกว่าน้ำพุนี้ค่อนข้างจะขาว ราวกับน้ำพุแห่งจิตวิญญาณเลยทีเดียวส่วนปลาและกุ้งที่จับยัดเข้าไปก่อนหน้านี้ก็โตขึ้นมากด้วยเช่นกันสวนผลไม้ยังคงเต็มไปด้วยผลไม้ และส่วนใหญ่จะสุกแล้ว นางไม่รู้ว
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 29 ใบมีดที่ซ่อนอยู่ในรอยยิ้ม
ซูหวั่นรู้ดีว่ามีคนของเสี่ยวเฮยต้านติดตามมา ซึ่งนางก็ไม่สนใจ เพราะถึงอย่างไรนางก็ต้องติดต่อกับเสี่ยวเฮยต้านอยู่แล้วเมื่อกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาเวลาย่ำค่ำแล้วกำแพงนั้นสร้างเสร็จค่อนข้างเร็ว โดยเสร็จสิ้นแล้วในตอนนี้ ส่วนห้องครัวและห้องส้วมนั้นสร้างยังไม่ถึงครึ่งบ้านในสมัยนี้สร้างขึ้นค่อนข้างจะง่าย แต่ฝนไม่รั่วก็ใช้ได้แล้ว ส่วนหลังคาก็มุงด้วยใบจาก และพบเห็นกระเบื้องได้น้อยมากต่อไปเมื่อหาเงินได้ ซูหวั่นวางแผนไว้ว่าจะสร้างบ้านใหม่ด้วยแผ่นอิฐ สำหรับบ้านในตอนนี้ ก็พอจะอยู่อาศัยไปก่อนไม่จำเป็นต้องใช้เงินอัดไปมากกว่านี้“ท่านพี่ ท่านพี่กลับมาแล้ว!”ซูลิ่วหลางนั่งเท้าคางอยู่ที่ประตูใหญ่ ดวงตาค่อยๆสว่างขึ้นมาหลังจากที่ได้เห็นซูหวั่นซูหวั่นหยิบแอปเปิลจากกระบุงหาบยื่นส่งให้ซูลิ่วหลาง“ไปกินในห้องนะ อย่าให้ใครเห็นได้ล่ะ”ไม่ใช่เป็นเพราะว่านางไม่อยากจะให้แอปเปิลกับพวกลุงซูชิง แต่ในยุคสมัยนี้ยังไม่มีผลไม้ที่เรียกว่าแอปเปิลอยู่เลยและการที่จะดึงออกมาจากอากาศ มันเป็นสิ่งที่อธิบายไม่ได้เลยซูลิ่วหลางถือผลแอปเปิลและวิ่งเข้าไปในห้องอย่างว่าง่ายซูหวั่นหิ้วไก่ป่าเข้าไปด้านใน พร้อมกับร้องเรียกนา
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 30 ทัศนคติที่แปลกประหลาด
ซูหวั่นถอนหายใจ“ข้ารู้ดีว่าท่านปู่ท่านย่าเป็นคนดีที่ไม่รังเกียจของจำนวนน้อย แต่ข้าละอายใจเกินไปที่จะหยิบยื่น และพวกท่านลุงที่มาช่วยงานก็คิดว่ามันน้อยไปด้วยเช่นกันนะคะ”นางจะไม่รู้ได้อย่างไรล่ะว่าแม่เฒ่าเซี่ยงมาที่นี่ก็เพราะได้กลิ่นหอมของเนื้อไก่นั่นเองแต่ทำไมแม่เฒ่าเซี่ยงถึงไม่คิดเลยล่ะว่าเมื่อคืนที่ผ่านมานางได้ปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างไร เนื้อไก่สักชิ้นก็ไม่ได้แบ่งให้พวกเขาเหมือนกันไม่ใช่เหรอไงแม้กระทั่งว่ายังจงใจที่จะยื่นมาอวดต่อหน้านางหลี่อีกด้วยเดิมทีนางก็ไม่ใช่คนดีอะไรอยู่แล้ว แล้วจะพูดว่าไม่สำนึกบุญคุณได้อย่างไร เนื้อไก่พวกนี้นางจะไม่แบ่งให้บ้านใหญ่อย่างเด็ดขาดถ้ามีมากก็ยังพอไหว แต่นี่แค่ไก่ตัวเดียวเองในบ้านยังมีผู้ชายอีกหลายคนที่มาช่วยงาน รวมครอบครัวของพวกเขาอีกสี่ปาก เดิมทีมันก็ไม่พอกินอยู่แล้วและนางหวางก็เข้าใจความหมายของซูหวั่นในทันที“ข้าว่าพวกเจ้าไม่อยากที่จะหยิบยื่นเนื้อไก่ให้บ้านใหญ่อยู่แล้ว ยอมให้คนอื่นกินเนื้อ แต่กลับไม่ยอมให้พ่อแม่กิน พี่รองพี่สะใภ้รอง พวกพี่รีบออกมาบอกสิว่านี่มันเหตุผลแบบไหนกัน!”เมื่อวานนางไม่ได้กินเนื้อไก่เลย วันนี้นางจะต้องกินไก่สักคำให้ได
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 31 ไม่ด่าก็ตี
ซูหวั่นเป็นกังวล หลังจากต้มยาเสร็จแล้วก็ยกเข้าไปในบ้าน หลังจากบอกกับซูเหลียนเฉิงว่า รอให้เย็นสักหน่อยแล้วค่อยดื่ม นางก็รีบขึ้นไปบนบ้านใหญ่ในทันที แต่ประตูของบ้านใหญ่ปิดอยู่ โดยที่มันถูกล็อกอย่างแน่นหนาจากด้านใน ไม่ยากเลยที่จะคิดว่า จะต้องมีคนเข้ามาล็อกประตูหลังจากที่นางหลี่ได้เดินเข้าไป เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว หากนางหลี่เข้าไปไม่ได้ นางก็คงจะต้องกลับบ้านหรือตะโกนเรียกอยู่หน้าประตูอย่างแน่นอน และตอนนี้นางไม่ได้อยู่ที่หน้าประตู งั้นก็แสดงว่าจะต้องเข้าไปข้างในแล้วอย่างแน่นอน หลังจากนางเข้าไปแล้วถึงจะปิดประตู เพราะป้องกันไม่ให้ซูหวั่นเข้าไปก่อเรื่องหรือเปล่า? ซูหวั่นหยิบก้อนหินมาวางไว้ที่ข้างกำแพงอย่างเงียบๆ จากนั้นก็ปีนข้ามกำแพงแล้วเปิดประตู ลานบ้านมืดมาก ไม่ได้จุดไฟตะเกียง มีแสงไฟสลัวๆ ส่องออกมาจากหน้าต่างก็ห้องหลัก พร้อมกับเสียงก่นด่าของแม่เฒ่าเซี่ยงดังแว่วมา “กินเหลือแล้วค่อยยกมาใช่ไหมล่ะ!”แม่เฒ่าเซี่ยงเอามือทุบโต๊ะ แทบอยากจะบีบคอนางหลี่ให้ตายเสียรู้แล้วรู้รอดไปเลย “มีแค่นี้ก็กล้ายกขึ้นมางั้นเหรอ เห็นว่าพวกข้าเป็นขอทานหรือไง หลี่เซียงหรู ก่อนห
Latest chapter
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 262 สุภาพบุรุษบนขื่อคาน
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 261 ไม่เข้าใจเหตุผล
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 260 ฝันเฟื่องไปไกล
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 259 วัยหนุ่มสาวที่ไร้เดียงสา
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 258 การคุยโว
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 257 ชอบพูดทับถม
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 256 จะมีหรือไม่ก็ได้ทั้งนั้น
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 255 จดหมายจากพี่ชาย
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 254 เจริญรุ่งเรือง
