Mag-log inShare
ตอนที่ 35 คำเชื้อเชิญ
Huling Na-update:
2025-08-02 22:22:16
Pinakabagong kabanata
ทะลุมิติมาเป็นฮูหยินของกังฉินผู้เย็นชา ตอนที่ 35 คำเชื้อเชิญ
อีกด้านหนึ่ง เจียงเหิงกับกู้ชิงฉีก็ตักน้ำเสร็จพอดี พวกเขาและเจียงเหยียนกำลังจะหันหลังเดินกลับเรือน แต่เมื่อเห็นกู้ยังชิงเหอยืนนิ่ง เจียงเหยียนจึงหันกลับมาเรียก“พี่ชิงเหอ รีบเถอะ แดดเริ่มแรงแล้วนะเจ้าคะ”กู้ชิงเหอจึงตื่นจากภวังค์ รีบสาวเท้าตามพวกเขาไป แต่เดินได้ไม่กี่ก้าวก็หันไปมองด้านหลังอีกครั้ง ใจยังรู้สึกเหมือนมีอะไรค้างคา สุดท้ายก็เร่งฝีเท้าให้ทันเจียงเหิง แล้วเอ่ยขึ้นเสียงเบา“ข้า…อยากแบ่งอวี่หูที่ตากแห้งไว้บางส่วนให้ชาวบ้านเจ้าค่ะ” เสียงของกู้ชิงเหอเบาลงในประโยคท้าย ขณะดวงตาจับจ้องอยู่ที่ด้านข้างใบหน้าด้านข้างของเขาเจียงเหิงชะงักฝีเท้า เลิกคิ้วหันมามองนางด้วยสีหน้าไม่แน่ใจ“ข้าจะแบ่งแค่เล็กน้อยเท่านั้นเจ้าค่ะ รับรองว่าจะไม่กระทบคนในเรือนเป็นอันขาด พวกเราจะไม่อดอยากแน่นอนเจ้าค่ะ” หญิงสาวรีบโบกมือประกอบคำพูด ราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะกล่าวตำหนิ“ฝนกำลังจะตกในอีกไม่กี่วัน..ข้ามั่นใจ เมื่อฝนมาน้ำก็จะไม่ขาด เราจะหาของป่าได้มากขึ้น ปลาในโพรงดินก็จะโผล่ออกมาให้จับกิน และพวกเรายังจะเพาะปลูกได้อีกด้วย…”นางพูดเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับเกรงว่าเขาจะปฏิเสธเสียก่อน แต่เมื่อสิ้นประโยค เจียงเหิงก็ย
ทะลุมิติมาเป็นฮูหยินของกังฉินผู้เย็นชา ตอนที่ 44 ลำบากกว่าที่คิด
“เสี่ยวเหวินหายหัวไปไหนสามวันแล้ว..” เจียงเหยียนบ่นอุบขณะที่มือยังช่วยบดอวี่หูเป็นแป้ง“เขากินเค้กไปมากพอจะอดอาหารได้อีกหลายวันกระมัง” กู้ชิงเหอเอ่ยพลางหัวเราะเบา ๆกู้ชิงฉีหันไปแซวเจียงเหยียนทันที “พอพี่เสี่ยวเหวินมา ท่านก็ทะเลาะกับเขาทุกวัน แต่พอเขาหายหน้าไปจริง ๆ กลับทำหน้าเหมือนคนคิดถึงเขาเสียแล้วหรือ?”เจียงเหยียนเชิดหน้า “ข้าไม่ได้คิดถึง! ข้าแค่สงสัยว่าเขาไปซุ่มทำเรื่องงี่เง่าอะไรอยู่ต่างหากเล่า”เจียงเหิงวางพู่กันลงอย่างเงียบ ๆ แล้วเอ่ยเพียงสั้น ๆ “น้ำที่เก็บไว้ใกล้หมดแล้ว”น้ำที่รองเก็บใส่โอ่งไว้ใช้อย่างประหยัดเวลานี้เหลือติดก้นโอ่งเพียงเล็กน้อย ถึงเวลาที่เขาต้องไปแบกน้ำที่หน้าหมู่บ้านแล้วชายหนุ่มเก็บตำราที่กำลังคัดลอกเข้าที่อย่างระมัดระวังก่อนจะเดินไปหยิบถังน้ำกับคานหามมาถือไว้กู้ชิงฉีรีบหันมา “เจียงเกอเกอ ข้าไปช่วยท่านเอง!”เจียงเหยียนมองกู้ชิงเหอแวบหนึ่งก่อนจะขอติดตามไปด้วย “ข้าด้วย!”กู้ชิงเหอมองคนทั้งสามอยู่เงียบๆ ตัดสินใจจะไม่ตามพวกเขาไปแบกน้ำ ดินเลนในร่องน้ำยามนี้แข็งเป็นหินไปแล้ว กอปรกับพวกเขาไม่มีน้ำไว้ใช้ล้างเนื้อล้างตัวจึงจำต้องหยุดขุดลอกร่องน้ำไปโดยปริยายแต่หากไ
ทะลุมิติมาเป็นฮูหยินของกังฉินผู้เย็นชา ตอนที่ 33 คำพูดลอยๆ
กู้ชิงเหอหยุดคิดนิดหนึ่ง คราวแรกนางตั้งใจจะเพาะปลูกต้นกล้ามันไว้ล่วงหน้า พอฝนมาก็จะได้ย้ายต้นกล้าไปเพาะปลูกได้ทันที แต่ตอนนี้ดูเหมือนนางจะใช้น้ำมากเกินไปไม่ได้แล้ว“เตรียมพร้อมสำหรับการรับน้ำที่กำลังจะมาถึง!” นางกล่าวเสียงดังหญิงสาวแอบกัดปากเบาๆ เมื่อเห็นเจียงเหิงกลอกตาขึ้นไปด้านบนก่อนจะรีบกลับมาทำหน้านิ่งดังเดิม“เจียงเกอเกอไม่ต้องมาช่วย เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ในเรือนพวกนี้ข้าจัดการเองได้ ท่านแวะไปทักทายท่านอาจารย์ที่สำนักศึกษาบ้างจะดีกว่า บางทีอาจจะได้คำแนะนำดีๆ เรื่องการสอบจวี่เหรินบ้างก็ได้เจ้าค่ะ”“ถูก!! พี่หญิงกู้กล่าวได้ถูกต้องแล้ว ทางนี้มีข้าอยู่ทั้งคนพี่ใหญ่เหิงไม่ต้องห่วง ท่านจะเข้าเมืองทุกวันเลยก็ย่อมได้” เสี่ยวเหวินทุบอกดังปั่กกู้ชิงฉีกระทุ้งข้อศอกไปที่พุงของสหายรุ่นพี่แรงๆ ทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้ “หากเจียงเกอเกอไม่อยู่เจ้าก็จะได้ไม่ต้องเรียนหนังสือใช่หรือไม่เล่า”เจียงเหิงก้มหน้าลงเล็กน้อยทว่าสายตากลับเหลือบขึ้นมองน้องชายอย่างแนบเนียน แววตาคมนิ่งแฝงรอยรู้ทัน เหมือนจะเอ่ยว่า "ข้ารู้ว่าเจ้าคิดอะไร"“ดีเหมือนกัน ข้ารับคำกับท่านอาจารย์เอาไว้ ว่าหากทำธุระเสร็จเมื่อใดก็จะไปรับเอาต
ทะลุมิติมาเป็นฮูหยินของกังฉินผู้เย็นชา ตอนที่ 32 สัญญาณก่อนฝนตก
“หูซุนจ่าง” เสียงทักทายผู้มาเยือนของเจียงเหิงทำให้กู้ชิงเหอและคนอื่นๆ พากันหันมาก้มศีรษะทักทายหูซ่างซุนตามอย่างเขา“ข้ามาสำรวจเส้นทางน้ำน่ะ ได้ยินเสียงโวยวายหน้าเรือนพวกเจ้าพอดี” เขาส่ายหน้าช้าๆ อย่างเอือมระอากับหวางชุ่นฮวาที่เดินจากไปแล้ว“ชิงฉี ดีขึ้นแล้วรึ?” ชายสูงวัยหันกลับมาทักทายกู้ชิงฉีแทน“หายดีแล้วขอรับ ขอบคุณซุนจ่างที่เมตตาข้ากับพี่สาวขอรับ" หูซ่างซุนยิ้มอ่อนโยน พลางมองเลยไปที่กู้ชิงเหอ เด็กสองคนนี้มารยาทดีแตกต่างจากกู้ชิงเป่าญาติผู้พี่ของพวกเขายิ่งนัก “จริงสิ นอกจากจะมีดูน้ำในลำธารแล้ว ข้ายังตั้งใจมาขอโทษเจ้าด้วยนะชิงเหอ" “ขอโทษ? เรื่องอะไรหรือเจ้าคะ” กู้ชิงเหอทำตาโต เท่าที่นางจำได้หัวหน้าหมู่บ้านแซ่ซุนผู้นี้เป็นฝ่ายช่วยเหลือนางมิใช่หรือ เงินร้อยอีแปะที่ติดค้างเขาอยู่เจียงเหิงก็เพิ่งจะคืนให้เขาไปเมื่อวันก่อนนี่เอง“ยอดเฟินป่าที่เจ้าแนะนำให้ข้าลองกินวันนั้น..ตอนนี้คนในหมู่บ้านพากันไปเก็บยอดเฟินป่ากันหลายคนแล้ว บางทีตอนนี้มันอาจจะหายากกว่าเดิม พวกเจ้าคงลำบากไม่น้อยเลย”หญิงสาวหัวเราะเบาๆ “ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง ทุกคนต่างก็เดือดร้อนหิวโหยเหมือนกัน ข้าไม่คิดมากอะไรหรอกเจ้าค่ะ
ทะลุมิติมาเป็นฮูหยินของกังฉินผู้เย็นชา ตอนที่ 31 บาดแผลของคนไม่ละอาย
นางปรายตามองเจียงเหิงเล็กน้อย ความรู้สึกเกรงใจฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่นั้น เพราะรู้ดีว่านิสัยของเจียงเหิงไม่ชอบความวุ่นวาย แต่เป็นนางที่นำมาความวุ่นวายเข้ามาไม่หยุดหย่อนขณะเดียวกัน กู้ชิงฉีที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก็ขยับตัวแทรกไปหลบอยู่ด้านหลังของเจียงเหิงโดยไม่รู้ตัว คล้ายต้องการพึ่งพาเงาหลังที่มั่นคงของเขาหวางชุ่นฮวาเลิกคิ้วทันทีที่เห็นพวกเด็ก ๆ แบกตะกร้าหนักอึ้งลงมาจากเขา “ต๊าย…นี่พวกเจ้ายกอะไรมาน่ะ? อาหารหรือ!?” สายตาของนางเปล่งประกายวาววับ ลุกพรวดขึ้นเดินปรี่เข้ามาใกล้ตะกร้าของกู้ชิงเหอ แต่ยังไม่ทันจะได้ก้มลงดู กู้ชิงเหอก็เบี่ยงตัวบังไว้ด้วยท่าทีเย็นชา “ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า!?”“ไม่เกี่ยว? ข้าหาข้าวหาน้ำเลี้ยงดูพวกเจ้าสองพี่น้องมากี่ปี? วันนี้มีของดีเก็บไว้กินกลับไม่คิดจะแบ่งปัน!” หวางชุ่นฮวาเชิดหน้ากู้ชิงเหอยิ้มบาง “คนที่เลี้ยงดูข้าจริงๆ เป็นท่านลุงของข้าต่างหาก อีกอย่าง..ถ้าช่วยเหลือแล้วจะมาเรียกคืนภายหลัง เช่นนั้นก็ไม่เรียกว่าช่วย”หวางชุ่นฮวาแค่นเสียง “เจ้ากำลังเนรคุณ!”แต่ก่อนจะได้โต้เถียงกันไปมากกว่านั้น เจียงเหยียนที่อารมณ์ไม่ดีอยู่ก่อนแล้วก็ก้าวออกมาบ้าง“ท่านป้าหวาง หากท่านอยาก
ทะลุมิติมาเป็นฮูหยินของกังฉินผู้เย็นชา ตอนที่ 30 ขึ้นเขาไม่พ้นเสือ กลับมาก็เจองูเห่า
“อย่าไปว่าพวกเขาเลยเหมยลี่” หลินซูหลานกล่าวเสียงหวานจัดจนกู้ชิงเหอต้องขมวดคิ้วสตรีผู้นี้พบนางคราวก่อนยังทำหน้าบึ้งตึงไม่เป็นมิตร แต่วันนี้กลับดูอ่อนหวานผิดปกตินางก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว มองตรงไปยังเจียงเหิง แล้วพูดขึ้นเหมือนจะปลอบใจ “เจียงซิ่วไฉคงลำบากมากกระมัง ถึงต้องยอมให้ตนเองกับน้องสาวน้องชายมาทำอะไรแบบนี้”นางหันไปมองกู้ชิงเหอ ดวงตากะพริบเบา ๆ ก่อนจะถอนหายใจ แล้วเหลือบตามองไปทางเจียงเหิงด้วยแววตาอ่อนโยนอีกครั้ง“ท่านเป็นถึงซิ่วไฉ ต่อให้ยังไม่ร่ำรวย แต่ก็มิควรต้องเหนื่อยเช่นนี้ไม่ใช่หรือเจ้าคะ ข้าว่า..ถ้าไม่ต้องรับพี่น้องสกุลกู้คู่นี้มาเป็นภาระเพิ่มก็คงไม่ต้องลำบากมาขุดของแปลก ๆ อย่างนี้กินหรอก”“ภาระ” คำคำนั้นกระทบเข้าหูเจียงเหิงเข้าอย่างจัง เพราะแท้จริงแล้วกู้ชิงเหอไม่เคยทำตัวเป็นภาระให้เขาเลยแม้แต่น้อย!แต่หลินซูหลานยังไม่หยุด นางยกมือปัดเส้นผมเบา ๆ ก่อนพูดต่อด้วยเสียงละมุน“ดูเถิดเจ้าคะ น้องชายของนางก็ตัวเล็กนิดเดียวจะช่วยเหลืออันใดได้ ส่วนแม่นางกู้..กลับทำท่าทางคล้ายรู้มาก เห็นต้นอะไรไม่ได้ ก็ชี้ชวนกันมาขุด คิดว่าตัวเองฉลาดนักกระมัง”นางถอนหายใจเสียงดัง ยกมือแตะอกแผ่วเบา เห
Maaari mong magustuhan
พระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น37.7K viewsปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว169.9K viewsทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย474.7K viewsยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว307.8K viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่13.3K viewsห้วงรักข้ามกาลเวลา
อัญชัญสีทอง9 viewsเกิดอีกครั้งก็ยังเป็นท่าน
Lovedee1.2K viewsแม่หมอแห่งซูโจว
หมอนบนโซฟา409 views
