บทที่ 1149

หลังซ่งรั่วเจินได้รู้ว่าน่าจะเป็นโรคระบาด ทันใดนั้นมุ่งหน้าไปค่ายทหารโดยไม่หยุดพัก

กู้หรูเยียนห้ามไว้ไม่ทัน ได้ยินคำพูดนางที่พูดทิ้งไว้ คนก็ขึ้นหลังม้าควบไปไม่เห็นเงาแล้ว

“เจินเอ๋อร์!”

กู้หรูเยียนถอนหายใจอย่างเอือมระอา รู้ดีอยู่ภายในใจว่าลูกสาวของตนไปหาท่านอ๋องแล้ว

นับตั้งแต่เกิดเรื่องกับค่ายทหาร เจินเอ๋อร์ก็กังวลอยู่ตลอด บัดนี้รู้ว่าเป็นโรคระบาดก็รีบเดินทางไป เพียงแต่...หากติดโรคระบาดขึ้นมา นี่น่าทึ่งจริงๆ!

“เด็กคนนี้ โรคระบาดอันตรายมากเพียงใดใช่ว่านางไม่รู้ ฉู่อ๋องไม่ให้นางไป ก็เพราะกังวลนางจะตกอยู่ในอันตราย!”

ตอนซ่งจิ่งเซินเข้ามาก็ได้ยินคำพูดของกู้หรูเยียน แม้ว่ากังวลอย่างอดไม่ได้ กลับเข้าใจอุปนิสัยของน้องหญิงห้าดี พูดเพียงว่า

“น้องหญิงห้ามีความคิดของตนมาโดยตลอด ในเมื่อนางตัดสินใจแล้ว พวกเราห้ามไปก็ไม่มีประโยชน์ขอรับ”

“ยิ่งไปกว่านั้น น้องหญิงห้าเชี่ยวชาญวิชาแพทย์ ไม่แน่ว่าอาจสามารถช่วยท่านอ๋องได้กระมัง?”

บังเอิญฉู่มู่เหยาออกจากวังมาพบซ่งรั่วเจิน ฮองเฮาตั้งใจให้นางมาเพื่อเตือนพี่สะใภ้ อย่าได้ถูกคนจับจุดอ่อนในตอนนี้เป็นอันขาด

“เจ้าพูดอะไรนะ? พี่สะใภ้ไปค่ายทหารแล้ว?”

ฉู่มู่เ