บทที่ 1657

“ตอนนั้นข้าดื่มเหล้ามากไป เจ้าเองก็รู้จักเหล่าหู เขาบอกว่าซื้อเหล้าดีมา ยืนกรานให้ข้านำติดตัวมาสองสามไห”

“ข้าลองชิมแล้วก็เห็นว่าเป็นสุราทิพย์อย่างแท้จริง จึงให้คนไปหยิบมา ส่วนข้าก็ออกไปทำธุระส่วนตัว ปรากฏว่าไม่ทันระวังจึงสะดุดล้มตกแม่น้ำเสียได้”

ขณะกงชินอ๋องกำลังพูดก็เผยสีหน้าเก้อกระดากอยู่บ้าง “ฮูหยิน ภายภาคหน้าข้าจะให้คนคอยติดตามข้าอย่างแน่นอน”

“ถ้าอย่างนั้น เหตุใดคุณชายฉิวคนนั้นจึงไปโผล่อยู่ในจวนท่านลุงหูได้? พวกท่านเชิญเขาไปหรือ?”

ฉู่ชิงหลีถามด้วยสีหน้าจริงจัง นางรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล แทนที่จะสงสัยว่าคุณชายซ่งช่วยนางเป็นการจัดฉาก นางกลับคิดว่าคุณชายฉิวคนนั้นน่าสงสัยเสียยิ่งกว่า

“ข้าถามเหล่าหูแล้ว เขาบอกว่านั่นคือหลานชายของเขา ก่อนหน้านี้รู้จักกันตอนเล่นหมากรุก ชื่นชมเขาอย่างมาก จึงให้พักอยู่ภายในจวนสองสามวัน”

“ข้าจึงได้พูดคุยกับเขาอยู่สองสามประโยค พบว่าเป็นคนมีวาจาสุภาพอ่อนโยน มีความรู้ความสามารถ เพียงแต่เพราะเขาเป็นลูกอนุ จึงไม่ค่อยเป็นที่โปรดปรานในจวนหย่งอันโหว”

“ครั้งนี้ที่มาพักในจวนเหล่าหู ก็เพราะมีเรื่องขัดแย้งกับบุตรสายตรง”

กงชินอ๋องย่อมรู้เรื่องการแก่งแ