เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 466
บทล่าสุด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1530
“บัดนี้ได้เบิกเนตรแล้ว อย่างน้อยก็ต้องรอสามวันถึงจะคลายได้ เจ้าก็ฉวยโอกาสอันดีช่วงสามวันนี้มองโลกที่ต่างออกไป จะได้ไม่รู้สึกว่าเสียเงินหนึ่งแสนตำลึงไปอย่างไร้ค่า”สีหน้าของซ่งรั่วเจินแสดงท่าทีราวกับว่า “ข้าทำเพื่อเจ้าหรอกนะ” “ให้เจ้าได้รู้สึกว่าเงินหนึ่งแสนตำลึงที่เสียไปไม่สูญเปล่า” ทำให้ฉีชิงอีทั้งหวาดหวั่นทั้งร้อนรนส่วนถังเสวี่ยหนิงวิ่งตามเซียวอ๋องไม่ทัน ตนเองอยู่เพียงลำพังก็กลัวจนตัวสั่น สุดท้ายกระโจนเข้ากอดองครักษ์หยางองครักษ์หยางตกตะลึงตัวแข็งทื่อ ครั้นเห็นว่าท่าไม่ดีก็รีบวิ่งหนีไปทันที นี่คิดจะเอาชีวิตเขาหรือไร!หลังจากซ่งรั่วเจินกลับเข้าไปพักผ่อนในเรือน ก็ยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังแว่วมาจากภายนอกเป็นระยะๆ“เหตุใดผีร้ายนั่นถึงได้ตามหลอกหลอนพวกเขาไม่หยุดเล่า? หรือจะมีความเกี่ยวข้องกับพระชายาเหลียงอ๋อง?”ฉู่จวินถิงเกิดความสงสัยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ หากผีนี้เป็นของหมู่บ้านหมิงเยว่ เช่นนั้นย่อมไม่เกี่ยวข้องกับพวกฉีชิงอี เหตุใดจึงตามตอแยนางอยู่ตลอด?หากพระชายาเหลียงอ๋องเป็นผู้ที่มือเปื้อนเลือด เช่นนั้นก็ไม่แปลก เพียงแต่ผีจะตามมาไกลถึงเพียงนี้เชียวหรือ?ซ่งรั่วเจินคลี่ยิ้มบาง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1529
เพียงฉีชิงอีลืมตาขึ้นมาก็เห็นภาพอันน่าสยดสยอง ใบหน้าผีเต็มไปด้วยโลหิตไร้ลูกตา เหลือเพียงเบ้าตา ปรากฏอยู่เบื้องหน้านางเวลาเพียงชั่วพริบตาขนทั่วร่างของนางลุกชัน รีบหลับตาลงแน่นด้วยความหวาดกลัวทว่าต่อให้ภายในใจเฝ้าภาวนาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนลืมตาขึ้นอีกครั้ง กลับยังเห็นผีร้ายยืนอยู่ตรงหน้า ไม่หายไปไหน“ไปให้พ้น! ไปให้พ้นสิ!”ถังเสวี่ยหนิงเองก็ตกใจขวัญหนีดีฝ่อ กรีดร้องไม่หยุด หวาดกลัวถึงที่สุดเซียวอ๋องได้ยินเสียงเอะอะทางด้านนอกก็รีบวิ่งเข้ามาดู ปรากฏว่าเพียงถังเสวี่ยหนิงเห็นเขา นางก็โผเข้าหาเขาทันทีนางร้องโวยวายพลางเบียดซุกตัวเข้าหาอ้อมอกตน สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดผวาสุดขีด สำคัญที่สุดคือเสียงกรีดร้องนั้นดังจนเขาปวดหู“คุณหนูถัง สำรวมตนด้วย”เซียวอ๋องที่ไม่รู้เรื่องราวตกใจถอยหลังไป พยายามรักษาระยะห่างระหว่างทั้งคู่เอาไว้หรือว่าสตรีผู้นี้เห็นว่ายังไม่อาจใกล้ชิดตนได้สมดังใจ จึงใช้เล่ห์เพทุบายเช่นนี้หากชื่อเสียงถูกทำลายลง เขาย่อมต้องมีคำอธิบายให้อัครเสนาบดี ถึงตอนนั้นต่อให้ไม่อยากแต่งก็ต้องแต่งอยู่ดีดังนั้น ยามเสนาบดีศาลต้าหลี่มาถึงก็ได้เห็นเซียวอ๋องที่เดินเข้ามาด้วยท่าทีอยากรู้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1528
นางรู้อยู่แล้วว่าซ่งรั่วเจินไม่มีวิชาเก่งกาจไร้เทียมทานถึงเพียงนั้น พวกเขาทั้งหมดเกือบถูกซ่งรั่วเจินหลอกไปเสียแล้ว“ถึงเวลาแล้ว นางควรไปเกิดใหม่เสียที” ซ่งรั่วเจินเอ่ยเตือนจิ้งอินซือไท่ได้สติกลับมา เช็ดน้ำตาที่หางตา แล้วมองไปยังดรุณีน้อยผู้แสนอ่อนหวานน่ารักเบื้องหน้า ภายในสายตาเปี่ยมความอาลัยอาวรณ์ หากแต่ก็มีความยินดีมากกว่า“ซินซิน ไปเถิด”ข้าแม่คนนี้ไม่ได้เรื่องเกินไปแล้ว เชื่อว่าพ่อแม่ของเจ้าในชาติหน้าจะต้องรักและปฏิบัติต่อเจ้าอย่างดีแน่หัวใจของจิ้งอินซือไท่สงบลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนนับตั้งแต่เกิดเรื่องในครั้งนั้น นางไม่เคยสัมผัสความสงบสุขเช่นนี้อีกเลย“ตั๋วเงินหนึ่งแสนตำลึง เอามาเถอะ” ซ่งรั่วเจินเลื่อนสายตามองไปทางฉีชิงอีพลางเอ่ยขึ้น“ซ่งรั่วเจิน เจ้าอย่านึกว่าข้าไม่รู้ ที่เจ้าใช้เมื่อครู่ก็เป็นเพียงวิชาพรางตาเท่านั้น”“เดิมทีจิ้งอินซือไท่ก็น่าสงสารมากอยู่แล้ว แต่เจ้ากลับยังทำร้ายนางเพียงเพื่อหลอกเอาเงินหนึ่งแสนตำลึงจากข้า มองดูแล้วเจ้าช่างโหดเหี้ยมโดยแท้!”ฉีชิงอีเหลือบมองจิ้งอินซือไท่ที่กำลังซาบซึ้งใจต่อซ่งรั่วเจิน นางกลับรู้สึกขบขันภายในใจ น่ากลัวว่าคนในใต้หล้าล้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1527
จิ้งอินซือไท่มองไปยังซินซินตรงหน้าอย่างตกตะลึง พบว่าเรือนร่างของนางมีแสงสีทองอ่อนทอประกายระยับ ใบหน้าเล็กอ่อนเยาว์น่ารักยิ่งเผยความงดงามสะดุดตาเกินกว่าที่เคยเห็นนี่เป็นครั้งแรกที่นางรู้สึกว่าลูกสาวของตนงดงามถึงเพียงนี้ต่อให้สายตามารดาย่อมเห็นลูกเป็นสิ่งงดงามที่สุดเสมอ ทว่าเพราะฐานะธรรมดา อีกทั้งยังเป็นเพียงลูกสาว อยู่ที่บ้านสามีย่อมไม่ได้รับความสำคัญนักโดยเฉพาะเมื่อสองปีก่อน นางไม่ถูกเทพเจ้าแห่งขุนเขาเลือก ครอบครัวจึงลงทัณฑ์ทั้งดุด่าและเฆี่ยนตี อยากกินของดีก็ไม่ได้ ยากนักที่ผิวจะไม่เหลืองซีดแต่ซินซินที่อยู่เบื้องหน้ากลับมีสีหน้าเปล่งปลั่งอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนมองคนเบื้องหน้า นางก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกเพราะแทบทุกครั้งในความฝันตลอดหลายปีมานี้ล้วนเห็นเพียงภาพบุตรสาวต้องตายอย่างอนาถ บัดนี้ได้เห็นนางที่อยู่เบื้องหน้า ไม่น่ากลัวถึงเพียงนั้น ชนิดที่ว่ายังเปี่ยมไปด้วยความหวังอีกด้วยนี่ทำให้สิ่งที่นางเฝ้าฝันทั้งคืนทั้งวันกลายเป็นความจริง“ท่านแม่ ซินซินสบายดีทุกอย่าง เพียงแต่ทุกครั้งที่เห็นท่านแม่ร้องไห้ ซินซินก็รู้สึกเจ็บปวดใจ”ซินซินมองไปยังจิ้งอินซือไท่ แววตาเปี่ยมควา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1526
จิ้งอินซือไท่ยืนนิ่งเงียบอยู่ทางด้านข้าง นางไม่ใส่ใจการเดิมพันครั้งนี้แม้แต่น้อย เพียงแต่ความมั่นใจที่พระชายาฉู่อ๋องแสดงออกมานั้นกลับทำให้ความคาดหวังในใจของนางยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นมากเรื่อย หากปราศจากความมั่นใจที่แน่วแน่ นางจะกล้าเอาเงินเดิมพันถึงหนึ่งแสนตำลึงมาเสี่ยงได้อย่างไร?ขอเพียงได้พบหน้าลูกสาวอีกสักครั้ง ไม่ว่านางต้องทำสิ่งใด นางก็ล้วนยินดีครู่ต่อมา ภายใต้สายตาของผู้คนที่เต็มไปด้วยความคาดหวังระคนเย้ยหยัน ซ่งรั่วเจินเขียนยันต์ขึ้นมาหนึ่งใบกลางอากาศเมื่อยันต์นั้นปรากฏขึ้นเป็นรูปเป็นร่าง นางประสานมือทำมุทราแล้วเปล่งเสียงว่า “เบิกเนตร!”เดิมทีไต้ซือชิงเฟิงก็ไม่เคยเชื่อในฝีมือของซ่งรั่วเจิน เขาเพียงคิดว่าอีกฝ่ายก็คงเป็นพวกต้มตุ๋นไม่ต่างจากตนเอง เพราะพวกไต้ซือที่เขาเคยพบเห็นในแต่ละวันก็ล้วนเป็นเช่นนี้ เว้นเพียงแต่อาจารย์ของเขาเท่านั้นทว่าตอนนี้กลับได้เห็นซ่งรั่วเจินวาดยันต์ขึ้นกลางอากาศ ในขณะที่ยันต์เสร็จสมบูรณ์ ราวกับว่ามีแสงทองสายหนึ่งวาบขึ้นมา ใบหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทีละน้อย“นี่คือวาดยันต์ขึ้นมากลางอากาศจริงหรือ หนำซ้ำยันต์ยังสำเร็จอีกด้วย?”“เป็นไปได้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1525
ฉีชิงอีมองดูความเย่อหยิ่งเช่นนั้นของซ่งรั่วเจิน ท่าทีที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่เห็นพวกตนอยู่ในสายตา ใจก็พลันอึดอัดขึ้นมา นางใคร่ครวญว่าชาติกำเนิดตนก็ไม่ได้ต่ำต้อยกว่าซ่งรั่วเจิน สกุลซ่งเดิมทีก็เกือบพังพินาศไปแล้ว บัดนี้กลับกลายเป็นตระกูลใหญ่แห่งเมืองหลวง ที่สุดแล้วก็ล้วนอาศัยความช่วยเหลือจากฉู่อ๋องทั้งนั้น หากไม่มีฉู่อ๋อง ซ่งรั่วเจินจะมีสิทธิ์หยิ่งผยองเช่นนี้ได้อย่างไร! น่าเสียดาย เหลียงอ๋องหาได้มอบฐานะเช่นนั้นแก่นางไม่ แม้ในยามปกติจะดูแลนางดีไม่น้อย แต่เครื่องกินเครื่องนุ่งเครื่องใช้ของนางก็ไม่อาจเทียบกับซ่งรั่วเจินในตอนนี้ได้เลย “พระชายาเหลียงอ๋อง เจ้าจงคิดให้ถี่ถ้วน หากเจ้าควักออกมาไม่ได้…” ถังเสวี่ยหนิงเอ่ยกระซิบ นางก่อนหน้านี้ก็เคยเสียเปรียบซ่งรั่วเจินอยู่ไม่น้อย ตอนแจกจ่ายโจ๊ก นางคิดมาตลอดว่ารากฐานสกุลตน สกุลซ่งหาได้เทียบติดไม่ จึงทุ่มเงินไปไม่น้อย ใครจะคิดว่าสุดท้ายกลับทำให้เกิดปัญหาใหญ่ถึงเพียงนั้น นางรู้สึกว่าซ่งรั่วเจินช่างประหลาดคนนัก โดยเฉพาะเงินหนึ่งแสนตำลึงนี้ ก็ไม่รู้ว่าสำหรับพระชายาเหลียงอ๋องจะเป็นจำนวนที่มากหรือไม่ แต่ทว่า ฉีชิง
บางทีคุณอาจจะชอบ
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ17.9K viewsสามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ24.8K viewsยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน423.7K viewsท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ119.8K viewsองค์ชายสารเลวท่านจะตีข้าหรือ
องค์หญิงโนเนม3.4K viewsหัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา
Bunmeebooks534 viewsตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2
จันทร์ส่องแสง478 viewsสามีของข้าเป็นบุรุษอัปลักษณ์
เฟยฮวา2.8K views
