35

แสงแดดจ้าส่องผ่านผ้าม่านจากทางกระจกหน้าต่างบานใหญ่ บ่งบอกว่าในยามนี้ไม่ใช่เวลาช่วงเช้าแต่กลับเป็นเวลาบ่ายโมงกว่า เครื่องปรับอากาศทำหน้าที่ของมันตามประสิทธิภาพ สองร่างเปลือยเปล่ายังคงนอนกอดก่ายอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนา ด้วยความเย็นของอากาศภายในห้อง ทำให้เนตรแพรขยับกายเข้าหาคนตัวโตซุกใบหน้าสวยหวานเข้ากับแผงอกกำยำของศรุตที่นอนกกกอดเธออยู่ข้าง ๆ ไม่ห่างไปไหน สองแขนแกร่งของชายหนุ่มสวมกอดร่างคนตัวเล็กเอาไว้แน่น คางของเขาเกยเข้ากับศีรษะทุยของหญิงสาวทั้งที่ดวงตาคมยังหลับพริ้มอยู่ดังเดิม

เมื่อรู้สึกว่าร่างกายของตนถูกกอดรัดแน่นจนเกินควร แพขนตางอนของเนตรแพรกะพริบเล็กน้อย เพื่อให้สายตาคุ้นชินกับแสงสว่างรอบกาย ก่อนจะลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ แต่แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อสายตาของตนปะทะเข้ากับอกแกร่งของคนที่เรียกร้องรักและรังแกเธอเมื่อคืน เพียงแค่หญิงสาวขยับกายออกจากอ้อมกอดของเขาอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะตื่นจากนิทรา อยู่ ๆ การพลิกกายเล็กน้อยก็ทำให้คนตัวโตที่เธอคิดว่าหลับสนิทตื่นขึ้นมาเสียอย่างนั้น

ให้ตายเหอะ คนอะไรเวลาหลับก็ยังหล่อเลย

“จะลุกไปไหน” เสียงทุ้มงัวเงียคล้าย