36

กว่าที่สองหนุ่มสาวจะได้รับประทานอาหารก็ปาเข้าไปจนจะสี่โมงเย็นเสียแล้ว เจ้าของห้องตัวจริงอย่างศรุตนั่งทำงานอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องนั่งเล่น ส่วนตัวของเนตรแพรก็ได้จัดแจงวัตถุดิบที่มีติดตู้เย็นเพื่อรังสรรค์เมนูอาหารเย็นสำหรับเธอและเขา

ตอนแรกเห็นว่าเขากำลังทำงานอยู่และคงยังไม่หิวอะไรในยามนี้ เนตรแพรจึงบอกกับชายหนุ่มว่าจะลงไปหาอะไรรับประทานอยู่ข้างล่าง แต่เขากลับไม่ยอมและบอกว่าต้องไปด้วยกัน เธอไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไร การที่ไปคนเดียวมันย่อมดีกว่าอยู่แล้วที่ไม่ต้องตกเป็นเป้าสายตาของใคร เผื่อบังเอิญลงไปแล้วเจอคนรู้จักขึ้นมาจะทำอย่างไร แต่ศรุตตอบกลับอย่างไม่สนใจว่าจะมีใครมาเห็นหรือไม่

"คุณเสือไม่แคร์ว่าจะมีใครเห็นหรือเปล่า แต่เนตรแคร์ค่ะ" เธอตอบกลับเขาไปแบบนั้นเพราะตนไม่อยากผิดสัญญา

“เธอจะไปสนใจสายตาคนพวกนั้นทำไม แคร์แค่ฉันก็พอแล้ว”

“เนตรมีสิทธิ์ที่จะให้คุณเสือมาสนใจด้วยเหรอคะ”

“มีสิ ก็เธอเป็นคนของฉัน ยังไงฉันก็ต้องสนใจ ไปหาร้านอาหารกินข้าวเย็นกัน”

“ไม่ดีกว่าค่ะคุณเสือ เดี๋ยวเนตรดูของในตู้เย็นม