81

เนตรแพรพาลูกน้อยกลับเข้ามาในบ้านตามคำขอร้องของคุณมะลิวัลย์และความคะยั้นคะยอของน้อยหน่าที่บอกว่า หากเธอพาศรุตาออกมาข้างนอกรับอากาศแปรปรวนมากเกินไปอาจทำให้ไม่สบายได้ ด้วยความเป็นห่วงลูกสาวตัวน้อยจึงยอมพากันกลับมาดังเดิม หญิงสาวเล่นหน้าเล่นตาหยอกล้อลูกของตนราว ๆ ยี่สิบนาที ทุกอย่างอยู่ในสายตาของน้อยหน่าที่จ้องมองอย่างสงสัยแต่ไม่กล้าถามเรื่องส่วนตัว

“มีอะไร ทำไมจ้องพี่แบบนั้น” หญิงสาวรู้สึกถึงสายตาที่จ้องเธออยู่จึงเอ่ยถามขึ้น เพราะปกติเวลาน้อยหน่ามาที่นี่มักจะคุยจ้อกับศรุตาไม่หยุด ผิดกับวันนี้โดยสิ้นเชิง

“เอ่อ…” เด็กสาวไม่รู้จะเริ่มต้นถามเรื่องที่ค้างคาใจจากคำถามไหนก่อนดี

“มีเรื่องอะไรถามมาเถอะ สีหน้าคาใจซะขนาดนั้น”

“หนูไม่รู้ว่าจะถามพี่เนตรดีไหม ถามไปแล้วพี่เนตรจะคิดมากหรือเปล่า”

“อยากถามอะไรก็ถามเถอะ”

“งั้นหนูไม่เกรงใจนะคะ น้องนับดาวเป็นลูกของคุณเสือหรือเปล่า แล้วพี่กับคุณเสือเป็น…” ยังไม่ทันที่เด็กสาวจะเอ่ยถามจนจบประโยคหญิงสาวเอ่ยเสียงแข็งขึ้นทันที

“แค่คนรู้จักกันเท่านั้น ก็จริงอยู่เราเคยรู้จักและคุ้นเคยกันอยู่พักหนึ่ง แต่เมื่อทุกอย่างถึงทางตันเราก็เป็นได้แค่คนรู้จักเท่านั้น”

เนตรแพรตอ