/ โรแมนติก / ทาสพิศวาส / EP.07 ชื่นชิดความหอม

공유

EP.07 ชื่นชิดความหอม

last update 최신 업데이트: 2024-12-14 21:24:48

“เรียกพี่เถิดแม่พิศ แม่พิศเป็นเมียของพี่ เป็นศรีแห่งเรือนนี้ ต่อแต่นี้ไปแม่พิศจะเป็นใหญ่ที่สุดในเรือน จักทำอะไรก็ตามแต่สมควรเถิด ป่ะ... ขึ้นเรือนกัน พี่จะพาแม่พิศเดินดูให้ทั่วทุกห้องหับ”

“เจ้าค่ะคุณพี่”

แม่พิศอมยิ้มอย่างเอียงอาย เพราะสายตาของคุณหลวงที่สื่อมานั้นคือความเสน่หา ไม่ต่างจากสายตาของแม่อ่ำที่ใช้มองหล่อนเลยสักนิด แล้วเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นในห้องหอตลอดทั้งค่ำคืนนี้เล่า หล่อนจะต้องพบเจอกับสิ่งน่าอัศจรรย์ใดบ้าง จะต้องกรีดร้องคร่ำครวญเหมือนเมื่อคราเล่นเพื่อนครั้งแรกกับแม่อ่ำหรือไม่ หรือจะหลับตาพริ้มซึมซับเอาความสุขขึ้นไปบนสวรรค์ อย่างไรกันเล่าที่หล่อนกำลังจะเผชิญ

ใบหน้างดงามผินมองขอบฟ้าที่แม้แดดจะร่มแต่ก็ยังอีกนานกว่าเวลาพลบค่ำจะมาถึง ทั้งที่หัวใจของหล่อนนั้นประหวัดอยากให้ถึงยามค่ำเสียให้เร็ว แม้จะเป็นความน่าละอายที่หญิงมิควรคิดสัปดนเยี่ยงนี้ แต่หล่อนจะห้ามความคิดนั้นได้อย่างไรกันเล่า ในเมื่อขณะนี้ เนื้อกายสะบัดร้อนสะบัดหนาวเสียราวกับจะจับไข้ ใคร่อยากจะดึงทึ้งเสื้อผ้าเกะกะนี้ให้พ้นไปจากเนื้อกายแต่โดยเร็ว

“แม่พิศหนาวเหรอจ๊ะ”

“มิได้เจ้าค่ะคุณพี่ น้อง... เอ่อ... น้อง...” เนื้อตัวแข็งทื่อแต่สายตามองฝ่ามือที่กระชับอยู่รอบเอวตน

“หึหึ... ไปกันเถอะ”

หลวงสรเดชฯ หัวเราะเสียงต่ำอย่างมีความหมาย เมื่อนึกรู้ถึงอาการสั่นประหม่าของแม่พิศในทุกครั้งที่ก้าวเข้าใกล้เรือนมากยิ่งขึ้น เขาเองก็ไม่ต่างกัน เพียงแต่ว่าเป็นความสั่นสู้ที่อยากให้ถึงเวลานั้นเสียโดยเร็วมากกว่า

.

.

หลวงสรเดชฯ พาแม่พิศเดินชมแต่ละเรือนจนครบ ทั้งพาไปตรวจดูข้าวของเครื่องใช้ที่จัดเตรียมไว้ให้อย่างพร้อมสรรพ แม่พิศมองสำรวจทุกอย่างด้วยความสุขใจ ทั้งห้องหับ โต๊ะ ตู้ เตียง เครื่องประทินผิว เครื่องประดับ และเสื้อผ้าแพรพรรณ ล้วนมากมีชนิดที่ว่าหล่อนไม่จำเป็นต้องนำติดมาจากในรั้วในวังเลยสักนิด เพราะที่นี่ก็มีไว้พร้อมอยู่แล้ว

และที่ทำให้แม่พิศตื่นใจมากที่สุดก็คงเป็นกำปั่นทรัพย์สินมีค่า ทั้งทองคำและเงินแปบรรจุอยู่อย่างมากมาย อย่างชนิดที่ว่าชาตินี้หล่อนคงไม่มีโอกาสหาได้มากมายเยี่ยงนี้

“ทั้งหมดนี่ พี่มอบไว้ให้แม่พิศจัดการ แม่พิศก็จัดสรรเลือกใช้ให้ตามที่เหมาะสมเถิด จักใช้บำรุงบำเรอคุณพ่อคุณแม่ก็ตามแต่แม่พิศจะเห็นสมควร”

“น้องกราบขอบพระคุณคุณพี่เจ้าค่ะ”

ฝ่ามือบอบบางก้มกราบแนบไปกับอกแกร่งของสามีด้วยความซาบซึ้ง น้ำตาแห่งความตื้นตันไหลอาบไม่ขาดสาย ด้วยปลาบปลื้มใจที่เลือกคู่ครองได้ไม่ผิด คุณหลวงไม่เพียงเมตตาหล่อนเท่านั้น แต่ยังเผื่อแผ่ไปถึงพ่อแม่ของหล่อนด้วย จะหาสามีได้ดีเยี่ยงนี้ได้จากที่ไหนอีกเล่า คงเป็นบุญของหล่อนโดยแท้

“ของใดที่เป็นของพี่ ก็เป็นของแม่พิศด้วย และพี่คงต้องฝากหน้าที่ดูแลบ่าวไพร่ข้าทาสไว้กับแม่พิศด้วยอีกทาง เลี้ยงดูพวกเขาให้ดี จงทำตัวให้เป็นนายด้วยน้ำใจมิใช่น้ำเงิน”

“น้องจักจดจำสิ่งที่คุณพี่สอนให้ขึ้นใจเจ้าค่ะ เป็นบุญของน้องที่คุณพี่เมตตา”

“เพราะพี่รักแม่พิศยังไงเล่า ไม่ว่าแม่พิศจักต้องการอะไรอื่นอีก พี่จักหามาให้แม่พิศทุกอย่าง เว้นเพียงเดือนกับดาวเท่านั้นที่พี่จักหามาให้มิได้ นอกนั้นไม่ว่าพี่จะต้องลำบากสักเท่าไร พี่ก็จะจัดหามาให้เจ้ามิให้ขาดตก ขอเพียงแม่พิศเป็นแม่ศรีแม่เรือนของพี่ตลอดไป เท่านั้นก็พอแล้ว”

“เจ้าค่ะคุณพี่”

แม่พิศโผเข้าหาอ้อมกอดของสามีด้วยความสุข อ้อมกอดอบอุ่นของบุรุษที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตนเองจะได้อิงซบเยี่ยงนี้ ช่างให้ความสุข ความอบอุ่น และความปลอดภัยยิ่งนัก

ทว่าคงไม่เพียงแค่อ้อมกอดเท่านั้นที่หลวงสรเดชฯ ต้องการ เพราะจมูกที่เฝ้าสูดดมความหอมไปตามเรือนผม กับฝ่ามือที่ปะป่ายไปทั่วทั้งเนื้อผ้ากำลังทำให้แม่พิศสั่นสะท้านจากครั้งแรกที่ต้องมือชาย

“คุณพี่... คุณพี่เจ้าคะ... คุณพี่... ประเดี๋ยวเจ้าค่ะ คุณพี่...”

“อืม... ขอให้พี่ได้ชื่นชิดความหอมของแม่พิศสักครู่เถิด ขอให้พี่ได้หอม...”

แม่พิศสั่นสะท้าน สับสน และมึนงงเกินกว่าจะต้านทานความร้อนรุ่มจากร่างกายของชายได้ แค่คุณหลวงกอดนิด แตะหน่อย แม่พิศก็สั่นก็สะท้านราวกับคนจับไข้ ทั้งรสจูบประทับแนบแน่นที่หน้าผากก่อนจะลากไล่มาที่เปลือกตาที่หลับแน่นด้วยความหวาดหวั่น พร้อมปลายจมูก สองแก้มและริมฝีปากที่บดเบียดเข้าหา ช่างแตกต่างไปจากรสชาติซาบซ่านที่เคยได้รับจากแม่อ่ำอย่างสิ้นเชิง

ฝ่ามือของชายที่ลูบไล้เล่นที่เนินเนื้ออวบอิ่มก่อนจะเคล้นคลึงเต้าอวบ สร้างความสะท้านสั่นไหวเสียยิ่งกว่าที่แม่อ่ำทำให้เป็นไหนๆ และหากคุณพี่สนจะละเลงปลายลิ้นไปทั่วร่างกายของหล่อนเล่า อะไรจะเกิดขึ้น ทว่า...

“ขอให้พี่ได้มองได้ชมเชยความงดงามนี้ให้ชุ่มหัวใจก่อนเถอะนะเจ้า เพราะถ้าขืนพี่ยังทำมากกว่านี้ มีหวังว่าแม่พิศคงไม่ได้รับข้าวเย็นเป็นแน่”

            แม่พิศก้มหน้างุดไปกับหน้าอกแกร่งของสามี เมื่อคุณหลวงเพียงปลดสไบของหล่อนออกเพื่อชื่นชมความงดงามของบัวคู่ชูชัน ฝ่ามือใหญ่ประคองเต้าอวบอิ่มคลึงเคล้นให้หล่อนต้องสะท้านไปทั้งร่าง แต่ก็ไม่ทำอะไรไปมากกว่านั้น ทั้งที่แม่พิศเองก็อยากจะให้คุณพี่สนสัมผัสปลายยอดจนจะขาดใจดิ้นเร่าอยู่แล้ว แต่ก็จำต้องระงับเอาความกระสันนั้นไว้ ด้วยจริตหญิงนั้นยังใช้มิได้มากเท่าที่ควร

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • ทาสพิศวาส   EP.97 ทาสพิศวาส (จบบริบูรณ์)

    แม่จันทร์สะอื้นฮึกฮัก เพราะไม่อาจรู้ได้ว่าความเจ็บปวดร้าวรวดดั่งถูกมีดแหลมคมปักกรีดอยู่กึ่งกลางร่างกายนี้ จะมลายคลายลงได้อย่างไร เมื่อมันเจ็บเสียจนหล่อนไม่กล้าที่จะร่ำร้อง ด้วยกลัวว่าเพียงร่างกายขยับ ความเจ็บปวดนั้นจะทวีทบเท่า แลถึงตอนนั้นร่างกายนี้อาจตายเสียก็ได้ ทว่าแม้นเจ็บเพียงใด สัญชาตญาณก็ยังร้องสั่งให้แม่จันทร์มอง เพื่อให้รู้ที่มาของความเจ็บนั้น และสิ่งที่แม่จันทร์เห็นก็ทำให้ริมฝีปากต้องอ้าค้างมากขึ้น ด้วยไม่ใช่มีดพร้าที่ทิ่มตำร่างกาย แต่กลับเป็น ‘ท่อนเนื้อ’ ขนาดใหญ่ที่ยื่นออกมาจากกึ่งกลางกายของท่านกำลังทิ่มตำที่โพรงดอกไม้ สีหน้ารวดร้าวของท่านและคำสอนของแม่ที่แว่วมาในความคิดทำให้แม่จันทร์ต้องยิ้มทั้งที่เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส เพราะนี่คงเป็นลำดับขั้นสุดท้ายก่อนที่หล่อนจะพานพบกับสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

  • ทาสพิศวาส   EP.96 ครั้งแรกของวัยสาว

    เมื่อริมฝีปากของท่านทาบลงมาบนกลีบปากนุ่มก่อนจะบดเบียดยั่วเย้าอย่างอ่อนโยน ตามติดมาด้วยปลายลิ้นร้อนที่เกลี่ยไล้ไปมาอยู่บนกลีบปาก นั่นทำให้แม่จันทร์ถึงกับตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก “เจ้าคุณอา...” พระยาสรเดชฯ อมยิ้มในสีหน้า ดวงตาคมเข้มเต็มเปี่ยมไปด้วยกาลเวลาทอดมองหญิงสาวที่สั่นประหม่าไปทั้งร่าง จนลืมเลือนไปเสียสิ้นว่าต้องรักษากิริยาและต้องเรียกท่านว่าเช่นไร ทว่าสิ่งที่แม่จันทร์เป็นอยู่นี้ก็ช่างน่าเอ็นดูนัก “ที่ไม่ให้เรียกเยี่ยงนั้น เพราะพี่อยากให้แม่จันทร์เรียกพี่ว่า ‘เจ้าคุณพี่’ จะได้รึไม่” “เจ้าค่ะ เจ้าคุณพี่”

  • ทาสพิศวาส   EP.95 เมียสาว

    เสียงมโหรีขับขานท่วงทำนองกล่อมหอดังแผ่วแว่วมาในห้อง ส่งผลให้ผู้เป็นเจ้าสาวที่นั่งนิ่งอยู่บนเตียงต้องกระชับฝ่ามือเข้าหากันแน่นด้วยประหม่านัก เพราะอีกไม่นานเจ้าบ่าวซึ่งออกไปส่งผู้หลักผู้ใหญ่และขอบคุณผู้ที่มาร่วมงานก็จะกลับเข้ามา และเมื่อนั้นลำดับขั้นของงานวิวาห์จึงจะถือว่าสัมฤทธิ์ผล เจ้าสาวคนสวยชำเลืองมองที่นอนหนานุ่มขึงผ้าปูสีชมพูปักลวดลายดอกไม้กระจิริดดูอ่อนหวาน ทั้งข้าวของที่ใช้ทำ ‘พิธีเรียงหมอน’ ก็ยังวางเรียงรายกันอยู่อย่างสงบนิ่ง ฟักเขียว แมวคราว ไก่ขาว ไม้เท้า ถ้วยน้ำ และหินบดยา ถูกวางอยู่มุมซ้ายของเตียง ถุงเงินและถุงทอง ที่บรรจุถั่วเขียว งาดำ ข้าวตอก ดอกรัก ดอกบานไม่รู้โรย ถูกเปิดและหยิบเอาถั่ว งา และดอกไม้เหล่านั้นออกมาโปรยบนที่นอนเพื่อเป็นมงคล เมื่อนึกถึงเหตุที่เพิ่งผ่านไปเจ้าสาวก

  • ทาสพิศวาส   EP.94 ตายทั้งเป็น

    ฟาววววววว... ควับ! “กรี๊ดดดดด...” สิ้นสุดเสียงกรีดร้องร่างที่สะบักสะบอมไปด้วยบาดแผลของนางแพงก็มีอันสิ้นสติไปด้วยความเจ็บปวด แต่คุณพระท่านก็ยังไม่หนำใจ ทั้งที่ตนเองก็หอบตัวโยนด้วยลงแรงไปกับหวายทั้งตัว คุณพระท่านร้องสั่งให้ข้าทาสไปนำเกลือเม็ดละลายน้ำเอามาสาดใส่บาดแผลของนางแพงให้มันฟื้นคืนขึ้นมาอีก เพื่อจะให้เรือนร่างนี้ได้รับความเจ็บปวดอย่างต่อเนื่อง ให้สาสมกับสิ่งที่มันทำเอาไว้ เพราะมันเจ็บกาย แต่ท่านนั้นเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ รักมากก็แค้นมาก หวงมากก็อยากจะให้ตายคามือด้วยความทรยศ “สาดเข้าไป! เอาให้มันเจ็บมันแสบ มันจะได้รู้ว่าใครอย่าบังอาจมาทำเรื่องอัปรีย์จัญไรบนเรือนกูอีก ไอ้อีหน้าไหนที่มันกล้า มันจะต้องโดนเยี่ยงน

  • ทาสพิศวาส   EP.93 ภาวนาให้ไอ้ทิ้งหนีรอด

    ฉาด! ฝ่ามือกระทบใบหน้าของนางแพงอีกครั้งให้หันไปตามแรงตบ เมื่อนางแพงเอาแต่ยิ้มและหัวเราะขันกับคำพูดของตนเอง มันทำความเสื่อมเสียเพียงผู้เดียวยังไม่พอ ยังจะริปากดีป้ายสีให้แม่พิศเมียรักต้องมัวหมองไปด้วย “ตบอีกสิเจ้าคะ ตบให้อีแพงมันตายไปเลย ไม่ต้องรอหวายแล้วเจ้าค่ะ แค่น้ำมือคุณท่าน อีแพงก็แทบจะตายคามืออยู่แล้ว แต่ก่อนตายขออีแพงได้พูดให้หมดเปลือกเถิด อีแพงคบชู้ อีแพงยอมรับ แต่หากคุณนายพิศคบชู้เล่าเจ้าคะ คุณท่านจะทำเช่นไร จะลงโทษคุณนายเทียบเท่ากับอีแพงรึไม่ หรือจักส่งคุณนายไปให้กองโปลิศตัดสิน ให้ประณามหยามเหยียดไปทั่วพระนคร ว่าลูกสาวบ้านนี้สัญชาติคบชู้สู่ชาย บ้านใดนำไปเป็นลูกเป็นเมีย ก็รังแต่จะเสื่อมเสียคบชู้อยู่ร่ำไป” “อีแพง!” 

  • ทาสพิศวาส   EP.92 ทุกเมียของไอ้ทิ้ง

    “เอ็งช่างกล้าพูดนักนังแพง...” น้ำเสียงเอ่ยออกมาด้วยความเข่นเครียด ยิ่งเห็นเรือนร่างอวบอิ่มของเมียสาวคราวลูกสั่นสะท้านไปด้วยแรงสะอื้น คุณพระท่านยิ่งสะท้อนไปถึงหัวใจ เพราะนางแพงเมียทาสผู้นี้ ท่านสนิทเสน่หามันยิ่งนัก กลับมาคืนเรือนครั้งนี้ ท่านก็หวังจะโอ้โลมมันให้มีความสุข เพราะทิ้งร้างให้เปล่าเปลี่ยวอยู่นาน จนต้องสั่งให้เจ้าเข้มมาแจ้งข่าวกับแม่พิศว่าท่านจะคืนเรือนในวันนี้ ให้นางแพงได้เตรียมตัวต้อนรับท่านเถิด แต่กลับกลายเป็นว่านางแพงมันมีความสุขจนแทบจะสำลักอยู่แล้ว แม้จะรู้ว่าท่านคืนเรือนวันนี้ มันก็ยังกล้าที่จะพาไอ้บุญทิ้งไปร่วมรักกันบนเรือน บนเตียงที่ทับรอยของท่าน รวมทั้งคำรักที่มันพร่ำพลอดแก่กันและกันนั้น แปลว่านางแพงผู้นี้ไม่เคยเห็นท่านอยู่ในสายตาสักนิด มันไม่คิดถึงความสุขสบายที่ท่านปรน

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status