เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 7
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-26 16:22:37จนปัจจุบัน สรัญรัตน์ อัคราบริรักษ์ เติบโตเป็นสาวสวยสะพรั่ง เธออายุ 22 ปี มีคุณสมบัติครบถ้วนอย่างที่บิดาอยากให้เป็น ทั้งเรียนดี กีฬาเด่น กิริยามารยาทเรียบร้อย เก่งการบ้านการเรือน บิดาอยากให้เธอมาช่วยงานที่บริษัท อัครา (กรุ๊ป) จำกัด แต่สาวน้อยแสนสวยยังประวิงเวลาเพราะเพิ่งจบใหม่ ก็เลยอยากท่องเที่ยวกับเพื่อนๆ ให้หนำใจสักระยะ ผู้เป็นบิดาซึ่งรักลูกยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น ก็ไม่ขัดใจและให้เวลาเธอได้มีอิสระอย่างเต็มที่
“คุณแม่ขา นั่งคิดอะไรอยู่คะ” เสียงหวานใสดังมาแต่ไกล พร้อมร่างระหงสวยสดใสในชุดเดรสลายดอกน่ารักน่าใคร่ไปทั้งตัว สวมกอดคนเป็นแม่อย่างแสนรัก
“จะไปไหนอีกล่ะตันหยง เอาแต่เที่ยวเล่นแบบนี้ เมื่อไหร่จะเข้าไปช่วยงานคุณพ่อเสียที”
“หนูบอกคุณพ่อแล้วนะคะว่าขอเวลาอีกสักระยะ คุณพ่อก็ใจดี๊ใจดีอนุญาตให้หนูไปเที่ยวได้ตามใจชอบ ก่อนที่หนูจะเข้าไปช่วยงานคุณพ่อจริงๆ จังๆ”
“เดี๋ยวนายธัชก็แย่งทุกอย่างไปจากแกหรอกตันหยง อ้อ...ฉันลืมบอกแกไป คุณมนธชัยลูกของคุณยศพล ตันติการุณ เขาอยากจะขอนัดแกไปทานข้าวสักมื้อ เมื่อวันก่อนแม่เจอทั้งพ่อทั้งลูก เขาก็เลยขออนุญาตแม่แล้ว และฉันก็ตกปากรับคำเขาแล้ว พรุ่งนี้เย็นแกแต่งตัวรอไว้แล้วกัน เอาให้สวยที่สุดที่คิดว่าจะทำได้เลยนะ คุณมนธชัยจะมารับแกไปดินเนอร์”
สรัญรัตน์หน้าจ๋อยลงไปถนัดตา กี่ครั้งแล้วที่เธอถูกมารดาเจ้ากี้เจ้าการนัดหมายให้พบกับชายหนุ่ม กี่ครั้งที่เธอต้องแต่งตัวสวยๆ เพื่อจะออกไปทานข้าว ดูหนัง หรือแม้แต่ฟังเพลงกับผู้ชายที่มารดาคิดว่าเหมาะสม แต่เธอโชคดีที่เขาเหล่านั้นเป็นสุภาพบุรุษ แม้บางคนจะมีท่าทางกระลิ้มกระเหลี่ยให้เธอต้องหายใจไม่ทั่วท้อง แต่เขาก็ไม่เคยฉกฉวยโอกาสจากเธอเลยสักครั้ง นั่นถือเป็นโชคดีของเธอ
สำหรับมนธชัย ตันติการุณ ลูกชายเสี่ยใหญ่เจ้าของร้านทองหลายสาขาในกรุงเทพฯ สรัญรัตน์เคยพบกับเขาอยู่ 2 ครั้ง แต่ไม่เคยที่จะไปไหนมาไหนด้วยกันสักครั้ง ชายหนุ่มหน้าตาดี ผิวขาว ร่างสูงเพรียวดูเป็นสุภาพบุรุษ ทุกครั้งที่ได้เจอ เธอจะเห็นรอยยิ้มน้อยๆ บนใบหน้าออกตี๋ของเขาเสมอ
“อย่าทำหน้าเซ็งกะตายอย่างนี้น่ะตันหยง แกจะต้องมีผัวรวย เพราะอีกหน่อยพ่อแกจะเฉดหัวเราออกจากบ้านหลังนี้เมื่อไหร่ไม่รู้ ถ้ามีแต่ตัว เราจะไปอยู่ที่ไหนกัน”
“คุณแม่คะ คุณพ่อไม่มีทางทำอย่างนั้นกับเราหรอกค่ะ คุณพ่อรักตันหยง”
“แต่เขาไม่รักฉัน! รู้อะไรมั้ย ที่ฉันต้องทนอยู่กับคนที่ไม่รักเพราะอะไร ก็เพราะแกไง เพราะฉันไม่อยากเห็นแกลำบาก” สรวงสุดาทำเป็นโยงไยมาให้บุตรสาว ทั้งที่ก็รู้ว่านายอรรถวัฒน์รักบุตรสาวเพียงคนเดียวคนนี้มากแค่ไหน แต่รักลูก ไม่ได้รักแม่ของลูกนี่นา ตั้งแต่มีสรัญรัตน์ เขาก็ไม่เคยย่างกรายเข้ามาหาเธอในห้องนอนอีกเลย มีบางครั้งที่เธอเป็นฝ่ายเข้าไปหาเขา ทำเป็นประจบประแจงบีบนวด และบางครั้งเท่านั้นที่เขาจะหลงกลมีความสัมพันธ์กับเธอ
“หนูเข้าใจคุณแม่ค่ะ หนูเป็นลูกก็ต้องเชื่อฟังและทำตามความต้องการของคุณแม่ อย่ากังวลเลยค่ะ ถึงยังไงหนูก็ปล่อยให้คุณแม่ลำบากแน่”
“ดี ถ้าแกทำให้คุณพ่อหลงรักมากกว่านี้ไม่ได้ แกก็ต้องทำให้มนธชัยหลงเสน่ห์แกให้ได้”
‘เท่านี้ยังไม่พออีกหรือคะ’
เธออยากร้องถามมารดาถึงปริมาณความรักที่บิดามอบให้เธอ เพราะเธอแน่ใจว่าบิดารักเธอมากกว่าที่มารดาคิดไว้
สรัญรัตน์ผละจากมารดาแล้วเดินออกจากบ้านไป วันนี้เธอนัดเพื่อนๆ ไปกินเลี้ยงวันเกิดของเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม เพื่อให้สนุกกันเต็มที่เช่นเดิม เธอจะต้องข่มความน้อยอกน้อยใจจากมารดาเอาไว้ แล้วปั้นยิ้มบนใบหน้าให้แลเห็นว่ามีความสุขทั้งกายใจเหมือนเคย
“ว่าไงนะ ธัชชัย อัคราบริรักษ์ คือผู้ชายคนที่เหม่ยลี่หนีตามไปงั้นเหรอ”
หยางโจวหมิงสปริงตัวลุกขึ้นยืนเท้าสะเอวถามเป่าปง สายตาดุดันจ้องหน้าลูกน้องราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ มือใหญ่กำแน่นจนเส้นเอ็นขึ้นบนหลังมือ
“ครับคุณชายหยาง มันเป็นลูกชายคนโตของตระกูลอัคราบริรักษ์ครับ”
“บัดซบเอ๊ย!!!” พญามังกรดำกวาดมือปัดข้าวของที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานลงพื้น แล้วทุบโต๊ะซ้ำดัง “ปัง!!!” ดวงตาและใบหน้าคมเข้มแบบคนเอเซียเปลี่ยนเป็นเขียวจัด
“พวกมันกล้าทำแบบนี้เลยเรอะ มันกล้าเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของตระกูลหยางขนาดนี้เชียวเหรอ มันจะหยามกันมากเกินไปแล้ว!!!”
“คุณชายครับ จะจัดการกับพวกมันเลยมั้ยครับ”
“แล้วแกคิดว่าฉันจะเก็บพวกมันไว้ทำซากอะไรฉีอู่”
ฉีอู่หลบปลายเท้าที่สะบัดใส่ได้อย่างเฉียดฉิว
“เอ่อ...คุณหนูบอกว่า ถ้าใครไปตาม เธอจะไม่กลับมาเหยียบฮ่องกงอีกนะครับ”
“พลั่ก!!!” ปลายรองเท้ามันปลาบเสยเข้าใส่ใบหน้าของเป่าปง เรียกเลือดให้กระเซ็นออกมาจากมุมปากเพราะปลายเท้าทั้งหนักและแรงนั้นทันที
“โอ๊ย!”
“แกจะเชื่อฟังเหม่ยลี่หรือเชื่อฟังฉันมากกว่าไอ้เป่าปง”
“ไม่เห็นจะต้องถามเลยนี่ครับ” เป่าปงบอกเสียงอ่อย ครางหงิงต่อเล็กน้อย “อูย...ก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของคุณชายมากกว่าสิครับ”
“แล้วแกจะพูดหาสวรรค์อะไร ไปเตรียมตัว เราจะข้ามฝั่งไปเมืองไทยกัน”
“ครับ” ทุกคนในที่นั้นรับคำพร้อมกัน แล้วแยกย้ายกันไปเตรียมพร้อมในทุกอย่างที่ควรมีติดตัวสำหรับการเดินทางไปล้างแค้นคราวนี้
“เดี๋ยวฉีอู่” หยางโจวหมิงร้องเรียกฉีอู่ไว้ก่อน
“ครับคุณชาย”
“แกบอกว่าไอ้ธัชชัยเป็นลูกชายคนโตของนายอรรถวัฒน์ แสดงว่านายอรรถวัฒน์ยังมีลูกอีกงั้นเหรอ”
“ครับ เป็นลูกสาว ชื่อสรัญรัตน์ อัคราบริรักษ์”
เพราะยุ่งกับธุรกิจพันล้าน จึงไม่มีเวลาสนใจกับเรื่องของศัตรู ยิ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกันในเชิงธุรกิจด้วยแล้ว ยิ่งทำให้หยางโจวหมิงลืมให้ความสนใจศัตรูของตระกูลหยาง
บทล่าสุด
ทาสรักพญามังกร บทที่ 86
“โอวววว” พร้อมกับครางเสียงแหลมเล็ก“ฉันไม่เคยคิดจะมีคนอื่นหรือหาเศษหาเลยนอกบ้านเลยนะตันหยง เธอกับลูกคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน รอยลิปสติคก็แค่จากเด็กสาวหน้าโง่คนหนึ่งที่อยากอ่อยให้ท่าฉัน แต่ฉันไม่สนใจหรอกนะที่รัก ฉันจะออกไปกินข้าวข้างนอกทำไมในเมื่อกับข้าวที่บ้านอร่อยเด็ดกว่าเยอะ”“จริงเหรอคะ อ๊ะ” อารมณ์คุกรุ่นขึ้นเรื่อยๆ สรัญรัตน์ก็สะบัดกระทั้นกระแทกสะโพกสวมครอบท่อนลึงค์เต็มอารมณ์อ่อนไหว“จริงที่สุดทูนหัว สายตาของฉันไม่เคยมีเงาใครในนั้นนอกจากเธอกับลูก หัวใจก็เช่นกัน มีลูกให้ฉันอีกหลายๆ คนนะที่รัก นานแล้วที่ฉันไม่ได้ยินเสียงเด็กร้องกินนมจากเต้าของเธอ ฉันอยากเห็นอีก อยากได้ยินอีกหลายๆ ครั้ง นะที่รัก”“คุณไม่ได้คิดจะขังฉันไว้ที่บ้าน เพื่อออกไปเสวยสุขข้างนอกหรอกนะคะ”“สาบานได้” เขายกมือขึ้น“ไม่ค่ะ อย่าพูดคำนั้น แค่คุณบอก ตันหยงก็เชื่อค่ะ แต่ที่งอนเพราะคุณแยกลูกไปจากฉัน”สรัญรัตน์กระทั้นกายขย่มลำสามีอย่างบ้าคลั่งอย่างไร้ซึ่งความอับอาย เวลานี้เธออยากมอบความสุขให้เขา อยากให้เขารู้สึกว่าข้างนอกไม่มีอะไรดีไปกว่าคนในบ้าน สรัญรัตน์เชื่อใจเขาแต่ไม่ไว้ใจคนอื่น ทว่าเรื่องนี้ก็ยังไม่ใช่ปัญหามากกว่าเร
ทาสรักพญามังกร บทที่ 85
“อ๊ะ!” สรัญรัตน์สะดุ้งเฮือก“คุณนายหยางตกใจอะไรหรือครับ” อี้ผิงเห็นสีหน้าของสรัญรัตน์แล้วครุ่นคิด หรือเขาจะทำให้เธอตกใจ จะด้วยสาเหตุอะไร สีหน้าของคุณนายหยางจึงแดงๆ ซีดๆ สลับกันเช่นนี้“เปล่า เปล่าจ้ะ มีอะไรอีกหรือเปล่า” เธออยากให้อี้ผิงไปไกลๆ เพราะไม่อาจหยุดการกระทำของสามีจอมหื่นได้“ไม่...”“นายแกะซองให้ทีสิอี้ผิง มือฉันไม่ว่าง”เธออยากกรี๊ดใส่หูทวนลมของเขานัก เอาให้แก้วหูแตกกันไปเลย ยอมหามสามีเข้าโรงพยาบาลด้วยโรคบ้าๆ ก็ยังดีกว่าต้องอับอายให้คนเอาไปนินทาเล่นสนุกปากอี้ผิงแกะซองสีน้ำตาลส่งกระดาษสีขาวให้เจ้านาย แต่หยางโจวหมิงไม่ยอมรับ แถมยังให้อี้ผิงอ่านรายละเอียดต่างๆ ให้ฟังเสียเอง“เอ่อ...” อี้ผิงตะขิดตะขวงใจ เพราะเหมือนคุณนายกับเจ้านายของเขากำลังมีปัญหากัน แต่เขาเป็นแค่ลูกน้องเจ้านายสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำอี้ผิงอ่านรายงานอย่างละเอียดตามคำสั่งสรัญรัตน์ไม่มีกระจิตกระใจฟัง เวลานี้กลีบเนื้อของเธอถูกปลายนิ้วใหญ่รุกเร้า นิ้วใหญ่ที่แทรกอยู่กลางร่องหลืบถูไถไปมา เธอเสียวกระสันทั้งที่พยายามสกัดกั้นอารมณ์นั้นไว้ด้วยความขุ่นข้องหมองใจในเรื่องเมื่อวาน รอยลิปสติคบนอกเสื้อของสามี แม้เขาจะออกตัวตั้
ทาสรักพญามังกร บทที่ 84
สรวงสุดามองเงินจำนวนมากตรงหน้าด้วยใจที่ระทึก เกิดมาเธอไม่เคยมีเงินมากขนาดนี้มาก่อน มือสั่นๆ ยื่นออกไปหยิบขึ้นมาปึกหนึ่ง แล้วยกขึ้นจรดจมูกสูดดมกลิ่นธนบัตรสีเทาเข้าปอด“นี่เป็นสินสอดของผม ขอมอบให้คุณผู้เป็นแม่ของตันหยง”“โอย...เงินทองตั้งมากมาย ขอบคุณนะคะคุณหยาง”“เงินและทองจำนวนนี้ มันจะงอกเงยขึ้น ถ้าคุณแม่เลิกเล่นการพนันแล้วหันมาเลี้ยงหลานแทน แต่ถ้าคุณยังมีข้อกังขาที่ว่า ผมเองก็เป็นนายบ่อน คุณแม่จะเข้าไปเล่นที่บ่อนผมก็ได้นะ แต่เงินจำนวนนี้ หมดแล้วหมดเลย”สรัญรัตน์ในชุดกี่เพ้าสีแดง ตามธรรมเนียมประเพณีของคนที่มีเชื้อสายจีน นั่งเคียงข้างกับเจ้าบ่าวที่สวมชุดสีเดียวกัน ทำจากผ้าไหมจีนปักลายมังกร และมีช่อบูเก้คาดเฉียงบนหน้าอก วันนี้เป็นวันแต่งงานที่ถือเอาฤกษ์งามยามดีเป็นฤกษ์สะดวก ด้วยเจ้าสาวกลัวจะสวมชุดแต่งงานไม่ได้ เนื่องจากครรภ์ที่เริ่มใหญ่ขึ้นทุกวัน จะเลื่อนงานออกไปหลังคลอด เจ้าบ่าวก็ยืนยันหนักแน่นว่ารอไม่ไหว ดังนั้นหลังจากการขอแต่งงานผ่านไปได้เพียง 1 สัปดาห์ งานแต่งงานตามธรรมเนียมก็ถูกจัดขึ้น“คุณหมายความว่า ฉันจะได้มากกว่านี้งั้นเหรอ”“คุณแม่ไม่ต้องทำอะไรหรอกครับ ถือว่าผมขอ มีสิ่งแลกเปล
ทาสรักพญามังกร บทที่ 83
ร่างสูงพาตัวเองมายืนห่างจากร่างอวบอัดของคนท้องแค่ 1 ช่วงแขน ดวงตาสีสนิมกวาดมองไปทั่วร่างงามเหมือนทุกครั้ง ครั้งนี้จับจ้องอยู่ที่หน้าท้องนูนเด่น ที่ตั้งของลูกในท้อง เขาจะดีใจไหมนะที่พ่อมาหา“ลูกของฉัน เอ่อ...” อยากจะลดตัวลงจูบหน้าท้องนูนๆ แต่ก็กลัวช่อดอกไม้จะถูกแกะแย่งไป ทำไมเขาถึงทำอะไรไม่ถูกแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ไม่รู้ว่าจะเริ่มที่ตรงไหน ไม่รู้ว่าจะพูดกับเธอยังไง ทุกอย่างมันดูติดขัดไปหมด ไม่เรียบลื่นเหมือนที่เคยเลยสักนิด“นี่...ช่อดอกไม้ของเธอ รับไว้สิตันหยง”สรัญรัตน์มองอาการเงอะงะติดๆ ขัดๆ ไม่สมกับเป็นมาเฟียใหญ่อย่างพญามังกรดำเลยสักนิด แต่ก็น่าเอ็นดูใช่หยอกเสียเมื่อไหร่ เธอยิ้มทั้งน้ำตายื่นมือออกไปรับช่อดอกไม้จากเขา“ขอบคุณค่ะ”“ฉัน...มีเรื่องจะพูดคุยกับเธอหลายอย่าง แต่...ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี”“ก็แค่พูดความจริงไงคะ ความจริงที่คุณกำลังรู้สึกอยู่”“ฉัน...อยากขอเธอแต่งงาน เธอจะรังเกียจฉันมั้ย”หญิงสาวเกือบจะยิ้มออกมากว้างๆ ถ้าใจไม่สั่งให้เธอค้นหาคำตอบที่พอใจเสียก่อน การจะขอแต่งงานเกิดขึ้นกับเธอบ่อยครั้ง และทุกครั้งทุกคนก็ถูกเธอปฏิเสธจนหมด คราวนี้ผู้ชายตรงหน้าเป็นคนเดียวที่เ
ทาสรักพญามังกร บทที่ 82
“...” สถานการณ์ก็ยังเงียบอยู่เช่นเดิม คราวนี้สรัญรัตน์ตัดสินใจจะเปิดประตูรถ เธอไม่คิดจะกระโดด แต่แค่ขู่เผื่อเขาจะนึกสงสารลูกในท้องของเธอบ้าง แต่ประตูรถถูกล็อกจากคนขับเสียนี่“นายเป็นใคร ฉันบอกให้จอดรถนะ นายต้องการอะไร”“...” ความเงียบกำลังทำให้หญิงสาวสติแตก เขาจะจับตัวเธอมาเรียกค่าไถ่หรือเปล่า แล้วเฉวงรู้เห็นกับเรื่องนี้ด้วยหรือไม่ คำถามวนเวียนอยู่ในหัวจนรู้สึกมึนไปหมด“นี่นาย! ถ้านายต้องการเงินจากฉันล่ะก็ ฉันมีให้ไม่มากหรอกนะ แต่...ถ้านายร่วมมือกับลุงเหวงจะจับฉันไปเรียกค่าไถ่ นาย...นายน่าจะสงสารเด็กที่อยู่ในท้องฉันบ้างนะ เอ่อ...จับคนท้องไปเรียกค่าไถ่ไม่สนุกหรอกนะ ถ้านายต้องการเงินจริงๆ ส่งฉันกลับไปหาคุณพ่อสิ แล้วฉันจะบอกให้ท่านเอาเงินมาให้นาย”“...”“นี่นายฟังที่ฉันพูดบ้างหรือเปล่าน่ะ”เขาไม่ตอบ ไม่พูด ไม่ถามอะไรทั้งสิ้น แถมยังเปิดเพลงหวานให้เธอฟังเป็นการตอบแทน“หรือว่า...นายเป็นใบ้ นายพูดไม่ได้ใช่มั้ย คนเป็นใบ้ต้องหูหนวกด้วยนี่ ฉันเคยได้ยินมาอย่างนั้น แล้ว...แล้วฉันจะสื่อสารกับนายได้ยังไง”ในขณะที่สรัญรัตน์กำลังว้าวุ่น คนขับรถก็แอบอมยิ้มอยู่เพียงลำพัง“นาย” เธอเรียกหลังจากนิ่งคิดสัก
ทาสรักพญามังกร บทที่ 81
หญิงสาวเดินลงไปยังรถซึ่งเฉวงคนขับรถได้เปิดประตูรออยู่ เขายิ้มให้คุณหนูตันหยง นึกชื่นชมว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนจะสวยสู้คุณหนูของเขาได้ วันนี้เขาได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่สำคัญอย่างหนึ่ง เป็นหน้าที่ที่ไม่อาจจะพูดหรือบอกใครได้ โดยเฉพาะคุณหนูตันหยง“ตันหยง” นางสรวงสุดาเดินลงมาทันก่อนบุตรสาวจะก้าวขึ้นรถ เธอเรียกเอาไว้เพราะมีเรื่องบางอย่างต้องการพูดด้วย“คุณแม่ มีอะไรกับตันหยงหรือเปล่าคะ”“แต่งตัวซะสวย มีนัดกับใครที่ไหนล่ะ” มารดาไม่ตอบ แต่ถามกลับแทน“ตันหยงมีนัดกับคุณพ่อค่ะ คุณแม่มีอะไรคะ”“เอ่อ...มีเงินให้ฉันยืมสัก...แสนนึงมั้ย”“คุณแม่!! ตันหยงจะเอาที่ไหนมาให้คุณแม่คะ ตันหยงไม่ได้ทำงาน ที่มีกินมีใช้ก็เพราะคุณพ่อให้ทั้งนั้น แต่ตันหยงไม่มีเงินเก็บมากมายขนาดนั้นหรอกค่ะ คุณแม่จะเอาไปทำอะไรคะ”“ไม่รู้สักเรื่องจะได้มั้ย” มารดาเกิดอาการฉุนเฉียว แต่บุตรสาวก็เดาได้ไม่ยากว่ามารดาจะเอาเงินไปทำอะไร“คุณแม่จะเอาเงินไปเข้าบ่อนหรือคะ ตันหยงขอได้มั้ยคะ คุณแม่อย่าเล่นอีกเลย” หญิงสาวพยายามอ้อนวอน หวังว่าคำขอของเธอจะทำให้แม่กลับตัวกลับใจ“ฉัน...ก็พยายามอยู่ แต่ว่า...เมื่อวานนี้ฉันเสียไปมาก ก็กู้เงินเขามากะว่าจะถ
บางทีคุณอาจจะชอบ
แพ้รักบอดี้การ์ด Love Bodyguard
MaNIE-STORY2.8K viewsกรงขังรักคุณหมอ Hot Nerd
ณดารินทร์15.7K viewsBAD GUY ล่ารักเดิมพัน
ลำเจียก22.9K viewsHide Love ยั่วรักมาเฟียซ่อนใจ
dexnarak2.9K viewsรักสับสน
ohpal1.2K viewsบุปผาของมาเฟีย
นัวร์เนีย7.1K viewsท่านประทานคลั่งสวาท
อิแย้ม2.4K viewsTWINS มาเฟียแฝดคลั่งรัก
Claris216 views
