53. คนหื่น

“อ้ะ อ้ะ มันแสบนะคะ อ้ะ ถ้ารุมันจะหลวมก็เพราะถูกคนหื่นแบบคุณเอานั่นแหละ อ้ะ พะ พอ แล้วค่ะ อ้ะ” พิชชาภาบอกไปก็เอามือของตัวเองไปรั้งมือของฟรานติโน่ให้เอาออกมาจากร่องสาวของเธอเอง

“เริ่มเยิ้มแล้วนิ แน่ใจเหรอว่าจะให้ผมหยุด อืม แผล็บ แผล็บ อร่อยติดปากจริงๆ” ฟรานติโน่ถอนมือจากร่องสาว แล้วชูขึ้นมาให้พิชชาภาเห็นว่ามือของเขานั้นเลอะไปด้วยน้ำเมือกของเธอ พอเห็นเธอมองมา ฟรานติโน่ก็เลียนิ้วของเขาด้วยสายตาหื่นกระหายอย่างต้องการ

“พิชไม่รู้จะทำยังไงกับคนหื่นแบบคุณแล้วนะคะ คนบ้า มาดูดเลียอะไรตรงนี้เล่า พอเลยนะ ไม่งั้นพิชไม่ทำอาหารให้คุณทานจริงๆด้วย” พิชชาภาบอกไปก็ทำหน้ามองค้อนแบบงอนๆ เพราะเธออายและเขินจนไม่รู้จะมองหน้าของเขายังไงแล้ว คนอะไรช่างกล้าทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าเธอแบบไม่อาย

“ก็ได้ แต่คุณไม่ต้องใส่ชุดนี้แล้ว ใส่แค่ผ้ากันเปื้อนก็พอ ผมว่ามันน่ารักดี” ฟรานติโน่พูดไปก็ยักคิ้ว แล้วเขาห็หยิบผ้ากันเปื้อนสีขาวดำมาใส่ให้เธอ แล้วมันก็ปกปิดแค่เพียงด้านหน้าเท่านั้น ส่วนด้านหลังเป้นแค่สายมัดเหมือนปกติทั่วไป ดีนะที่เขายังให้เธอใส่กระโปรงอยู่ ไม่งั้นเธอคงได้อายกว่านี้

“แค่นี้ใช่ไหมคะ พิชจะได้ทำอาหารต่อ” พิชชาภาลง