Share
บทที่ 310 รับผิดชอบต่อเธอ
Related chapter
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 311 คำขอโทษ
เมื่อนึกถึงท่าทางที่ตกตะลึงของโอเวนที่ทางเข้าหน้าร้านสะดวกซื้อ ธาราก็รู้สึกสับสนทำไมเขาถึงอยู่ที่นั่น? มันเป็นสถานที่นั้นได้ยังไง? เขากำลังมองหาใคร เขากำลังมองหาเธออยู่หรือเปล่า?ธารากลืนน้ำลาย และหลังจากนั้นไม่นานเธอก็รวบรวมความกล้าที่จะปีนขึ้นไปยังขอบหน้าต่างเพื่อมองลงไปข้างล่างดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้น เมื่อเธอเห็นบางอย่างโอเวนกำลังลงจากรถพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ และกำลังเดินมาที่ทางเข้าบ้านของเธอโอ้พระเจ้า! เขามาตามหาเธอเหรอ เธอควรทำยังไงดี?จู่ ๆ ธาราก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร เธอเดินวนไปรอบ ๆ อยู่ในบ้าน เธอไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนี้หรือเปล่าไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้นตอนนั้นโซฟีกำลังทำอาหารอยู่ในครัว เมื่อเธอได้ยินเสียงออดเธอจึงไปเปิดประตูเธอไม่รู้จักโอเวน เธอเห็นเพียงชายหนุ่มหน้าตาหล่อยืนอยู่ที่ประตูเท่านั้น เธอถามอย่างแปลกใจว่า “คุณมาหาใครเหรอ?”โอเวนยิ้มให้เธออย่างสุภาพ "สวัสดีครับ คุณน่าจะเป็นป้าการ์เร็ตต์ ผมเป็นเพื่อนร่วมงานของธารา ผมมาหาเธอครับ"โซฟีตัวแข็งไปชั่วขณะและกลับมามีสติสัมปชัญญะ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พยักหน้าอย่างเฉยเมย "โอ้ คุณกำลั
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 312 ความหวังของคนหนุ่มสาว
ธาราเหลือบมองไปที่โอเวน และเห็นว่าเขาไม่ได้มีเจตนาที่จะพูดอะไรก่อนที่เธอจะแนะนำเขา “นี่คือ โอเวน แจ็คแมน เขาเป็นคณบดีของสถาบันวิจัยของเรา และเป็นรุ่นพี่ของหนูด้วย”โซฟีพยักหน้าด้วยความสำนึก “โอ้ว คณบดี ป้าไม่คาดคิดว่าคุณจะประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย จะเป็นไรไหม ถ้าป้าจะเรียกเธอว่า หนุ่มน้อยแจ็คแมน”หนุ่มน้อยแจ็คแมน?ธาราหน้าซีดและกำลังจะพูดแต่โอเวนพยักหน้าไปด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนครับ คุณป้า”เธอรู้ว่ายากที่จะพูดอะไรออกไป เมื่อเธอเห็นแบบนั้นจึงยกขึ้นชามและกระซิบว่า “หนูจะไปเอาข้าว”จากนั้นเธอก็ก้มหน้าลงและรีบออกไปสายตาของโซฟีมองกลับไปกลับมาระหว่างสองคนนั้น อย่างคลุมเครือเล็กน้อย และเธอกำลังเดาบางอย่างอยู่ในใจเธอยิ้มอย่างมีมารยาท “ธาราของเราเป็นเด็กสาวที่ดี แต่ตอนนี้เธอโตแล้ว เธอไม่ได้บอกเราพ่อแม่เป็นห่วงเธอมากมาย หนุ่มน้อยแจ็คแมนปีนี้เธออายุเท่าไหร่?”โอเวนยิ้มอย่างสุภาพ “ผมเพิ่งอายุยี่สิบเจ็ด”"ยี่สิบเจ็ด!"โซฟีหายใจเข้าลึก ๆ คิดกับตัวเองว่า 'ภูมิหลังครอบครัวของเขาต้องไม่ธรรมดาแน่ ๆ ถึงได้เป็นคณบดีตั้งแต่ตอนอายุยี่สิบเจ็ด'เธอมองไปที่โอเวนอีกครั้งและเห็นว่าเขาแต่งตัวดีห
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 313 ทำให้เธอผิดหวัง
รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนริมฝีปากของโอเวน เขาผลักประตูให้เปิดออกและเข้าไปข้างใน เขาเห็นหญิงสาวในเสื้อสเวตเตอร์สีขาวยืนอยู่ข้างหน้าต่าง เธอซ่อนความคิดเอาไว้ซึ่งทำให้เขาไม่สามารถรู้ได้เขาไอเบา ๆ และเดินเข้าไป “เกิดอะไรขึ้น?”ธาราสะดุ้ง แต่ไม่หันกลับมามองเธอเพียงแค่ส่ายหัวและพูดว่า “ไม่มีอะไร”โอเวนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “ทำไมคุณดูไม่มีความสุขล่ะ? เป็นเพราะ…”เขาหยุดชั่วคราว เมื่อเห็นเธอนิ่งเงียบเขาก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เมื่อคืนคุณยังโกรธอยู่ใช่ไหม?”คำพูดนั้นทำให้ธารารู้สึกตกใจ การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปอย่างทันทีโอเวนสนใจเธออย่างกระชั้นชิด หัวใจของเขาอดไม่ได้ที่จะจมอยู่กับการเปลี่ยนแปลงท่าทีที่แสดงออกของเธอเขาอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น จริง ๆ แล้วผมถูกวางยาและควบคุมตัวเองไม่ได้ ด้วยเหตุผลนี้ถึงแม้ว่าผมจะรู้ว่าคุณไม่สามารถให้อภัยผมได้ แต่ผมก็ยังจะอธิบายให้คุณฟัง "เมื่อเขาพูดจบธาราก็หันหน้ากลับมามองเขา การจ้องมองของเธอซับซ้อนมากเธอพูดหลังจากหยุดชั่วคราวเท่านั้น “คุณหมายความว่ายังไง คืนนั้นไม่ได้ตั้งใจ? ถ้าคุณไม่ได้ถูกวางยา คุณจะไม่ทำอะไ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 314 พบกันที่บาร์
เพื่อแสดงความขอบคุณ เจเน็ตจึงเชิญโอเวนไปรับประทานอาหารค่ำอย่างไรก็ตามโอเวนปฏิเสธอย่างสุภาพเนลล์ไม่รู้ว่ามันเป็นเพียงจินตนาการของเธอหรือเปล่า แต่เธอรู้สึกว่าช่วงนี้โอเวนมีอาการผิดปกติเล็กน้อยผู้ชายที่เคยอ่อนโยนสง่างาม และมีชีวิตชีวาดูเหมือนจะขมวดคิ้วอยู่ตลอดในช่วงนี้พร้อมกับความมืดมนเล็กน้อยเนลล์ถามด้วยความกังวลขณะที่เธอไปส่งเขา “หมอแจ็คแมนช่วงนี้คุณมีอะไรหรือเปล่า? รู้สึกเหมือนคุณมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ”โอเวนสะดุ้งและฝืนยิ้ม"ไม่มีอะไร”"จริง ๆ นะ ?""ใช่จริง ๆ" เขาหยุดชั่วคราว ทันใดนั้นเขาก็จำใบหน้าที่ชัดเจน และบริสุทธิ์นั้นได้ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้เนลล์เห็นว่าเขาลังเลที่จะคุย เธอจึงไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม หลังจากส่งเขากลับไปที่รถแล้วเธอก็โบกมือและมองดูเขาจากไปเวลาผ่านไปไวเหมือนกะพริบตา นั่นคืองานเลี้ยงวันเกิดครบรอบร้อยวันของซันนี่แม้ว่าเจเน็ตจะไม่มีเพื่อนและครอบครัวมากนักในเมืองหลวง แต่ก็เป็นวันที่สำคัญมากสำหรับเด็ก ๆ ดังนั้นทั้งเนลล์และเจเน็ตก็ทำพอเป็นพืธีพวกเขาได้เชิญเพื่อนที่ดีสองสามคนและจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ ที่ สปอตไลท์ชาโดว์ เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองเนื่องจ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 315 ความเข้าใจผิดในความเข้าใจผิด
ชายคนนั้นหัวเราะเยาะในคำพูด “มานี่ อย่ามาทำหน้าพะอืดพะอมแล้วแกล้งทำเป็นว่าฉันไม่รู้”คำพูดของเขาทิ่มแทงทะลุไปที่ข้ออ้างของทอม ทอมหน้าซีดเล็กน้อยและรู้สึกอายพี่เฮลถามอีกครั้ง “บอกฉันสิ! แกต้องการนังผู้หญิงตัวน้อยคนนั้นจริง ๆ เหรอ?”ทอมลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพึมพำ “แน่นอน ผมต้องการเธอ แต่เธอดื้อมาก เธอไม่สนใจผมเลย”พี่เฮลเลิกคิ้ว “ถ้าอย่างนั้นแกต้องการให้เธอเชื่อฟังแกใช่ไหม?”ทอมเงยหน้าขึ้นอย่างงงงวย "แน่นอน"พี่เฮลพยักหน้า “ในกรณีนี้ฉันจะสอนแนวทางให้แกเอง”ทอมเงยหน้าขึ้น “แนวทางอะไร?”ชายคนนั้นหยิบซองผงสีขาวออกมาจากกระเป๋า และวางไว้ตรงหน้าเขาแล้วกระซิบว่า “ใส่มันลงในแก้วของเธอ ฉันรับประกันว่าคืนนี้แกจะมีทุกสิ่งที่แกต้องการ”ทอมหน้าซีดและฝืนยิ้ม “พี่เฮลหยุดเถอะ ผมจริงจังกับเธอ ถ้าผมทำแบบนี้ ต่อจากนี้เธอจะยังอยากคุยกับผมไหมล่ะ?”เฮลยิ้มเยาะเย้ย “ แกไม่เข้าใจ ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดมาเพื่อเข้านอน ให้เธอดื่มซะและคืนนี้ทำในสิ่งที่แกต้องการ ในวันพรุ่งนี้มันก็สายเกินไปที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ แม้ว่าเธอจะเปลี่ยนใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้!”“ แต่…” ทอมยังคงลังเลพี่เฮลพูดต่อ “เธอจะโ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 316 ส่งเธอกลับบ้าน
ฝ่ามือหยาบแห้งจับลงบนผิวที่เย็นเล็กน้อยของเธอ ธาราจำน้ำเสียงที่บอบบางของผู้หญิงคนนั้นได้โดยไม่รู้ตัวก่อนหน้านี้และจู่ ๆ เธอก็รู้สึกเบื่อหน่ายและสะบัดเขาออกอย่างแรง“หมอแจ็คแมนนี่มันคือที่สาธารณะ นึกถึงภาพลักษณ์ของคุณด้วย ฉันไม่ใช่สาวบาร์อย่างเธอ!”จากนั้นเธอก็รีบหนีไปโดยไม่ลังเลคำพูดของเธอทำให้ใบหน้าของผู้หญิงเย็นชา และเธอก็ก้าวไปข้างหน้าและตะโกนว่า “หยุดอยู่ตรงนั้น! เธอเรียกใครว่าสาวบาร์?”อย่างไรก็ตามธาราไม่สนใจเธอแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ผู้หญิงคนนั้นตีโพยตีพาย แต่ท่าทางที่มืดมนของโอเวน เมื่อเธอหันไปมองรอบ ๆ ก็ทำให้เธอเงียบและเธอไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีกต่อไปเธอพึมพำและลังเล “คุณชายแจ็คแมน ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ ฉันก็แค่…""พอ!"การแสดงออกของโอเวนบ่งบอกว่าไม่พอใจมาก “เนื้องจากผมอยู่ใกล้ ๆ ผมก็เลยมาดูเพราะครอบครัวของเราเป็นเพื่อนกัน และคุณบอกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับคุณ ไม่เป็นไรผมจะออกไปเดี๋ยวนี้!“อย่างไรก็ตาม ในอนาคตหากไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนโปรดอย่าใช้คำพูดนั้นเป็นเรื่องตลก สำหรับความคิดอื่น ๆ ขออภัยผมไม่สนใจ ดังนั้นคุณสามารถเก็บไว้กับตัวเองได้! "จากนั้นเขาก็จากไปโ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 317 คุณกล้ารังแกเธอได้ไง
“ทอม เกรแฮม! คุณจะทำอะไร? คุณรู้ไหมว่านี่มันเป็นการขืนใจ!”“ฮะ! แล้วไงล่ะ? เมื่อคุณตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้อย่าลังเลที่จะฟ้องผมล่ะ คุณกล้าทำไหม? ใครจะต้องการคุณ ถ้าคุณทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายและทำให้ทุกคนรู้เรื่องนี้”“คุณ มันหน้าด้าน!”ธารายกมือขึ้นหวังจะตบเขาอย่างไรก็ตามข้อมือของเธอถูกชายคนนั้นจับไว้กลางอากาศซึ่งจับมันไว้และตรึงไว้เหนือศีรษะของเธอทอมกดเธอแนบกับประตูรถและจูบเธอหัวใจของธาราหนาวสั่นไปหมด เธอดิ้นอย่างหมดท่าและมือของเธอก็ตบแก้มของเขาเสียงดัง "เพียะ!"ความเจ็บปวดที่ทอมได้รับมันทำให้เขาความโกรธและทำให้เสียเกียรติ เขาตบเธอสองครั้งจนแก้มของเธอก็บวมหัวของธารากำลังส่งเสียงพึมพำ และดวงดาวก็หมุนไปต่อหน้าต่อตาเธอ เธอมองไม่เห็นอะไรชัดเจน แต่เธอได้ยินเสียงลมหายใจที่ดังขึ้น“ถ้าคุณยังกล้าสู้กับผม ผมไม่เชื่อว่าผมจะไม่สามารถบังคับให้คุณยอมจำนนต่อผมได้!”จากนั้นเขาก็ฉีกเสื้อผ้าของเธอด้วย "แขวก!"ในเวลานี้ธาราไม่สามารถทำอะไรได้เลย แต่รู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก เธอกรีดร้องขณะที่น้ำตาไหลออกมา“แกมันสัตว์เดรัจฉาน! ปล่อยฉันไป! อย่าแตะต้องตัวฉัน!”อย่างไรก็ตามมันไม่ได้ผลเลย ชายคนนั
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 318 ได้ผลประโยชน์
อย่างไรก็ตามก่อนที่โอเวนจะพูดจบ ใบหน้าของหญิงสาวก็ใกล้เข้ามาตรงหน้าเขา วินาทีต่อมาริมฝีปากของเธอก็ปิดลงดวงตาของโอเวนเบิกกว้างการเคลื่อนไหวของหญิงสาวนั้นไร้ประสบการณ์ และเงอะงะอย่างหาที่เปรียบมิได้ แต่ก็ยังคงอยู่และไม่ขัดขืนโอเวนรู้สึกว่าร่างกายของเขาตึงเครียดขึ้นในขณะที่จิตใจของเขาว่างเปล่าในขณะที่เด็กสาวเงอะงะเกินไป เธอจึงไม่สามารถแงะปากของเขาได้แม้จะพยายามมานานแล้วก็ตาม “มันอึดอัดมาก”โอเวนข่มสติและกลับมามีสติสัมปชัญญะ เขารีบผลักเธอออกไปและพูดอย่างเร่งด่วนว่า “ธาราคุณทำแบบนี้ไม่ได้ ทนกับมันอีกหน่อยสิ ผมจะส่งคุณไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ มียาอยู่ที่นั่น คุณจะหายดีอีกในไม่ช้า”อย่างไรก็ตามธาราส่ายหัวเพราะใกล้จะร้องไห้ "ไม่ ๆ อย่าไปโรงพยาบาล”จากนั้นความเปียกชื้นก็เอ่อล้นออกมาจากมุมดวงตาของเธอ เธอรู้สึกเหมือนมีมดนับสิบตัวคลานไปมา หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเธอรู้สึกเหมือนจะบ้าตาย ...ธาราเบิกตาโพลงและไม่พูด จากสีหน้างุนงงของเธอเห็นได้ชัดว่าเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร อย่างที่ทอมบอกว่ายาแรงมากโอเวนเคร่งขรึมทันทีและไม่พูดอะไรอีกต่อไป เมื่อหญิงสาวปิดริมฝีปากของเขาอีกครั้ง เขาก็ยื่นมือตร
Latest chapter
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1087 บทส่งท้าย (ตอนจบ)
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1086 แม่ทูนหัวอยู่นี่แล้ว
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1085 พาเธอไปเอง
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1084 เจมและมูน
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1083 เขารู้สึกผิด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1082 ผ่าตัดประสบความสำเร็จ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1081 คลอดก่อนกำหนด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1080 รวมญาติ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1079 นี่คือรักแท้
