บทที่ 865 เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

เมื่อเธอคิดว่ามันคงจะต้องเป็นแบบนั้น วิกกี้ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที

แต่ทว่า ตอนที่เธอเข้านอนในคืนนั้น เธอก็ยังคงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจอยู่เล็กน้อย

เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอรู้สึกค่อนข้างไม่สบายใจ ราวกับว่ามีก้อนหินกดทับที่หัวใจของเธอ จนมันทำให้เธออยากจะอาเจียนออกมา

วิกกี้สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก

ข้างนอกมีเสียงฝีเท้าดังขึ้น เธอจึงลุกขึ้นจากเตียงและวิ่งออกไปดูที่หน้าต่าง

สิ่งที่เธอเห็นก็คือมีรถยนต์อยู่หลายคัน และผู้คนกำลังวิ่งพล่านอยู่ข้างนอก ทุกคนดูรีบร้อนและสับสนกันไปหมด

วิกกี้รู้สึกใจคอไม่ค่อยดี ก่อนจะก้มมองดูนาฬิกาที่ตอนนี้เป็นเวลาตีสามแล้ว

ในช่วงเวลาเดียวกับที่เธอได้ยินเสียงนั้น แอนเดรียก็วิ่งเข้ามาจากข้างนอกเช่นกัน

แอนเดรียยังคงสวมชุดนอน และสวมเสื้อไหมพรมแบบบางทับไว้ข้างนอก

เมื่อเห็นว่าวิกกี้ยืนอยู่ที่หน้าต่าง เธอจึงรีบพูดออกมาว่า “คุณวิกกี้ คุณเป็นอะไรรึเปล่า? คุณไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหมคะ?”

วิกกี้หันกลับมามองเธอพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย “มีอะไรเกิดขึ้นข้างนอกนั่นเหรอ?”

แอนเดรียตอบว่า "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ พวกเขาบอกว่ามีคนทิ้งระเบิดในเมือง และเรากำลังจะเข้าสู่สงคร