แววตาฉินเหยี่ยนเย่ว์แทบพ่นเปลวไฟออกมาจีอู๋เยียนเจ้าคนโรคจิตคนนั้น!“ข้าจะไปฆ่าเขา!” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กัดฟันกรอด“พี่หญิงพระชายาท่านเข้าใจผิดแล้ว แม้ว่าพวกเราจะนอนด้วยกัน แต่ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น แม้แต่อาภรณ์เสี่ยวเยียนเขายังไม่ยอมถอดเลย” อวี้เอ๋อร์กลุ้มใจอยู่บ้าง “เป็นหม่อมฉันที่ต้องการอยู่ข้างกายเขาเ
“นางมีปฏิกิริยาอะไรหรือไม่?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์วางตำราแพทย์ลง“ไม่รู้ว่าวันนี้แม่นางหลินเกิดเสียสติอันใด จู่ ๆ ก็ถอดใบหน้าปลอมออก แล้วเปลี่ยนเป็นผู้หญิง” อวี้เอ๋อร์พูด “ข้าไม่เคยเห็นแม่นางหลินที่แต่งกายเป็นชายในยามปกติมาก่อน แต่ว่าพอนางเปลี่ยนไปสวมอาภรณ์ของสตรีนั้นงดงามมากจริง ๆ”“หลังจากนั้นล่ะ?”“พอน
หลังจากตัวการสำคัญได้รับการลงโทษที่สมควรจะได้รับแล้ว เรื่องราวของแม่นมซูก็เหมือนลมวูบหนึ่งพัดผ่านไปข่าวลือยังไม่ทันได้แพร่สะพัดออกไป ทั่วทุกท้องถนนตรอกซอกซอยก็แพร่กระจายไปด้วยเรื่องของชาวนาที่จมน้ำตายมาปรากฏตัวในความฝันของพระชายาอ๋องเจ็ดเพราะสามีและลูกของตนเรื่องราวยิ่งแพร่กระจายไปก็ยิ่งเหลือเชื่อ
หน้าผากของซูเตี่ยนฉิงร้อนผ่าว ลำคอแห้งผากนางเค้นเสียงในลำคอตะโกนออกมาหลายครั้ง ทว่าทั้งในและนอกห้องยังมีความเงียบปกคลุมซูเตี่ยนฉิงคิดจะยืนขึ้น แต่การขยับตัวเล็กน้อยก็ทำให้เจ็บจนหายใจหอบ ทำได้เพียงยอมแพ้“ข้าบอกเจ้าหลายครั้งแล้ว เจ้ากลับไม่ยอมฟัง” ในความมืดมิด เสียงแผ่วเบาดังขึ้นมา “ไม่ให้เจ้าไปหาเ
“อย่าถีบท้องข้า!” อนุเยี่ยนปกป้องท้องน้อย พลันส่งเสียงแหลมสูง“เป็นแค่อนุภรรยาชั้นต่ำ กล้าทำร้ายฮูหยินอย่างข้า เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร?” เมื่อฮูหยินซูเห็นว่าอนุเยี่ยนหมดท่าแล้ว จึงเตะซ้ำไปอีกหนึ่งที“ข้าบอกท่านแล้วว่าอย่าเตะท้องของข้า!” อนุเยี่ยนรู้สึกถึงของเหลวอุ่น ๆ ไหลลงมา ดวงตาแดงก่ำทันที “ข้าหวัง
หญิงผู้นี้ดุจดั่งนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ มิรู้ว่าใช้เล่ห์เหลี่ยมอันใดจึงทำให้นายท่านหลงใหลหัวปักหัวปำนางจิ้งจอกฉวยโอกาสในยามที่นางถูกกักบริเวณมาดูแลเรื่องต่าง ๆ ของสกุลซูแทน ซื้อใจผู้คน และดูแลเรื่องสำคัญ ๆ ในจวนสกุลซู เห็นได้ชัดว่าปฏิบัติตัวเหมือนเป็นนายหญิงทันทีที่ฮูหยินซูเห็นอนุเยี่ยนก็โกรธจัดนางไ