ร่ายรักท่านอ๋องไร้ใจ

ร่ายรักท่านอ๋องไร้ใจ

last updateLast Updated : 2025-07-22
By:  ฟู่จินเฟยUpdated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
30Chapters
95views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

จวิ้นอ๋องเป็นของนางแต่นางไม่เคยเป็นของจวิ้นอ๋อง นางลุ่มหลงในรักครั้งแล้วครั้งเล่าอยู่ฝ่ายเดียว กระทั่งทำเรื่องต่ำช้าขึ้นเพียงเพราะลุ่มหลงบุรุษเมื่อความรักของนางไร้ค่านักเช่นนั้น!ข้าก็จะเลิกรักท่านแล้ว

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1 ท่านอ๋องของข้า [1]

จวนจวิ้นอ๋องอันโอ่อ่าใหญ่โตอีกทั้งร่ำรวย ด้วยเป็นพระอนุชาที่ฮ่องเต้เยี่ยเทียนหลงทรงรักและโปรดปรานมากที่สุด พระอนุชาที่ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่และคอยช่วยเหลือกันมาตั้งแต่ครั้งยังเป็นรัชทายาท ทำให้เมื่อฮ่องเต้เยี่ยได้ขึ้นครองราชจึงประทานทรัพย์สิน หญิงงาม บ่าวไพร่ให้มากมาย ว่ากันว่าจวิ้นอ๋องเพียงเอ่ยพระองค์ก็หามาประทานให้เสียหมดเว้นเสียแต่บัลลังก์มังกรที่พระองค์มิยอมยกให้ผู้ใดโดยง่าย

บัดนี้จวนใหญ่ที่คึกคักกลับมีสตรีที่รูปโฉมงดงาม รูปร่างเย้ายวน การแต่งกายผิดแผกไปจากสตรีของต้าเว่ย ชุดกระโปรงตัวยาวจับกลีบล้อมเอวสีแดงสวย อาภรณ์ด้านบนตัวเล็กรัดทรวงอกอิ่มจนล้นออกมาให้ได้ยล สวมทับเสื้อคลุมบางเบาตามแบบสตรีสูงศักดิ์ของเผ่าทุ่งหญ้าที่มักใช้ชีวิตเรียบง่าย เปิดเผยเนื้อหนัง ชายหญิงเท่าเทียมและเปิดกว้างเรื่องเพศ

หากเป็นสตรีทั่วไปย่อมไม่สามารถเดินเข้าออกของจวนจวิ้นอ๋องได้โดยง่ายเฉกเช่นนาง แต่อันหนิงเยว่สามารถเดินเข้าออกในจวนแห่งนี้ได้ตลอดเวลาเพราะหน้าที่นางคือสาวใช้ต้นห้องชั่วคราวของท่านอ๋องที่นางอาจหาญทูลขอจากไทเฮานั่นเอง

“นี่เจ้า คิดทำอันใด!” เสียงทุ้มเข้มตวาดขึ้นอย่างดัง หากเป็นบรรดาทหารรึผู้อื่นเกรงว่าคงตัวสั่นงันงกไปเสียแล้ว แต่สตรีตรงหน้าเยี่ยเฟิงหลงเวลานี้ คือ        อันหนิงเยว่ บุตรสาวของแม่ทัพคนเก่าที่ตายในสยามรบ ยอมสละชีพเพื่อปกป้องต้าเว่ยจนสามารถชนะศึกครั้งใหญ่จนแคว้นยิ่งใหญ่ และรุ่งเรืองแห่งนี้ สงบสุขมาอีกหลายขวบปีจวบจนปัจจุบัน

การที่แม่ทัพคนก่อนสละชีพตนเองในครั้งนั้นทำให้ฮ่องเต้สำนึกในความเสียสละของเขาไม่น้อย จึงได้เลี้ยงดูบุตรสาวของตระกูลที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียวให้ฐานะเทียบเท่าองค์หญิงในราชวัง เพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณอันใหญ่หลวงของบิดานาง

เมื่อครั้งนั้นนางยังเยาว์นัก ท่านตานางซึ่งเป็นชาวทุ่งหญ้าจึงได้นำนางไปเลี้ยงดูเสียก่อน จวบจนตอนนี้อายุนางคบ 19 ปี เลยวัยปักปิ่นมาหลายปีแล้วจึงได้ให้นางกลับเข้าเมืองหลวงเพื่อรับใช้ราชวงศ์ต่อไป และการมาของนางนี่เองทำให้   จวิ้นอ๋องวุ่นวายปวดเศียรเวียนเกล้าไม่เว้นวัน เรียกได้ว่าตำหนักเหมันต์ที่เคยเงียบสงบของเขาในเวลานี้มีเรื่องวุ่นวายไม่เว้นแต่ละวัน

“เยว่เล่ออยากช่วยให้ท่านอ๋องผ่อนคลาย ก็เท่านั้น” เสียงหวานกังวานดุจแก้วใสเอ่ยพร้อมเอนลงซบที่ซอกคอแกร่ง มือเรียวขาวเนียนไล้ไปมาตามลาดไหล่หนาอย่างเอาใจ

หากเป็นบุรุษทั่วไปคงเคลิ้มและหลงใหลไปกับมารยาของสตรีน้อย หากแต่รูปร่างเย้ายวนใจบุรุษเช่นนางเป็นแน่

หากแต่! ไม่ใช่กับจวิ้นอ๋อง ผู้เป็นพระอนุชาอันดับสองที่ฮ่องเต้เยี่ยทรงรักและโปรดปรานมากที่สุด อ๋องหนุ่มรูปงามผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาถึง 25 ขวบปีเช่นเขาเป็นแน่ แต่ก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้ว่าใจแก่งเองก็สั่นไหวอยู่ไม่น้อย หากแต่เพียงชั่วครู่มันก็กลับมาสงบนิ่งเต้นเป็นจังหวะดังเดิม

“เจ้าหยุดทำตัวเป็นสตรีไร้ยางอายเสียที ข้าบอกเจ้าไปกี่ครั้งแล้วว่าข้า!     เยี่ย เฟิง หลง มิได้ชอบรึปรารถนาในตัวเจ้าเลยสักนิด!”

มือใหญ่สากกระด้างเพราะจับดาบกระบี่อยู่ประจำรวบเอามือของนางเข้ามากำกุมไว้จนกระดูกแทบแตกก่อนจะกระชากลงมาในสระน้ำพลุร้อนที่ตนแช่อยู่อย่างเร็ว ด้วยความที่หนิงเยว่เข้าใจว่าอ๋องหนุ่มคล้อยตามนางทำให้ไม่ทันได้ระวังตัว จึงพลัดตกลงไปในน้ำโดยง่าย

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
30 Chapters
ตอนที่ 1 ท่านอ๋องของข้า [1]
จวนจวิ้นอ๋องอันโอ่อ่าใหญ่โตอีกทั้งร่ำรวย ด้วยเป็นพระอนุชาที่ฮ่องเต้เยี่ยเทียนหลงทรงรักและโปรดปรานมากที่สุด พระอนุชาที่ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่และคอยช่วยเหลือกันมาตั้งแต่ครั้งยังเป็นรัชทายาท ทำให้เมื่อฮ่องเต้เยี่ยได้ขึ้นครองราชจึงประทานทรัพย์สิน หญิงงาม บ่าวไพร่ให้มากมาย ว่ากันว่าจวิ้นอ๋องเพียงเอ่ยพระองค์ก็หามาประทานให้เสียหมดเว้นเสียแต่บัลลังก์มังกรที่พระองค์มิยอมยกให้ผู้ใดโดยง่ายบัดนี้จวนใหญ่ที่คึกคักกลับมีสตรีที่รูปโฉมงดงาม รูปร่างเย้ายวน การแต่งกายผิดแผกไปจากสตรีของต้าเว่ย ชุดกระโปรงตัวยาวจับกลีบล้อมเอวสีแดงสวย อาภรณ์ด้านบนตัวเล็กรัดทรวงอกอิ่มจนล้นออกมาให้ได้ยล สวมทับเสื้อคลุมบางเบาตามแบบสตรีสูงศักดิ์ของเผ่าทุ่งหญ้าที่มักใช้ชีวิตเรียบง่าย เปิดเผยเนื้อหนัง ชายหญิงเท่าเทียมและเปิดกว้างเรื่องเพศหากเป็นสตรีทั่วไปย่อมไม่สามารถเดินเข้าออกของจวนจวิ้นอ๋องได้โดยง่ายเฉกเช่นนาง แต่อันหนิงเยว่สามารถเดินเข้าออกในจวนแห่งนี้ได้ตลอดเวลาเพราะหน้าที่นางคือสาวใช้ต้นห้องชั่วคราวของท่านอ๋องที่นางอาจหาญทูลขอจากไทเฮานั่นเอง“นี่เจ้า คิดทำอันใด!” เสียงทุ้มเข้มตวาดขึ้นอย่างดัง หากเป็นบรรดาทหารรึผู้อื่นเกร
last updateLast Updated : 2025-07-20
Read more
ตอนที่ 2 ท่านอ๋องของข้า [2]
แค่ก ๆ! “ทะท่านอ๋อง แค่ก ๆ ทะท่านทำอะไรกับข้าเนี่ย” เสียหวานเอ่ย ตัดพ้อเมื่อทะลึ่งตัวจากน้ำได้ บัดนี้หูตานางเองรู้สึกแสบไปหมด“อาหลงท่านทำแบบนี้ได้ยังไงกัน ชุดข้าเปียกไปหมดแล้ว” หนิงเยว่โวยวายอย่างนึกฉุน นี่นางอุตส่าห์จะมาปรนนิบัติเขาดี ๆ แต่นี่เขากับลงมือกับนางเช่นนี้ นางเป็นสตรีนะทำได้ยังไงกัน อันหนิงเยว่แม้จะลุ่มหลงเขาอยู่มากแต่ก็อดที่จะก่นด่าจวิ้นอ๋องเสียไม่ได้“เจ้าอย่าได้บังอาจมาเรียกชื่อข้าสนิทสนมเช่นนี้ ข้ากับเจ้ามิได้คุ้นเคยกันขนาดนั้น” จวิ้นอ๋องพูดเสียงเข้มอย่างไม่พอใจทำเอาอันหนิงเยว่อดที่จะมีอารมณ์เดือดขึ้นมาเสียไม่ได้ คำพูดนี้ของ จวิ้นอ๋องช่างจี้ใจนางยิ่งนัก เขาพูดออกมาได้เช่นไรว่าไม่สนิทสนม หึ!“เช่นนั้นรึ ที่ท่านกับข้าเคยจูบกัน ท่านเคยจับหน้าอกข้าอีกทั้งบีบมัน ท่านเคยลูบไล้ร่างกายของข้า เช่นนี้เรียกไม่สนิทสนม ไม่คุ้นเคยเช่นนั้นรึ หึ! ท่านอ๋องเกรงว่าท่านคงเลอะเลือนไปเสียแล้ว” เยว่เล่อเท้าสะเอวพูดตะคอกกลับยืดยาวจนต้องหอบหายใจ“ฮ่า ๆ เด็กน้อยข้าหาใช่ชายไร้น้ำยา มีรึสตรีมายั่วยวนจะอดใจไม่แตะต้องได้ อย่าว่าแต่เจ้าเลยหากเป็นสตรีอื่นข้าก็ย่อมแตะต้อง”“ไม่ได้นะ ข้าไม่ยอ
last updateLast Updated : 2025-07-20
Read more
ตอนที่ 3 รังเกียจเช่นนั้นหรือ
ทันทีที่เอ่ยจบกำปั้นน้อย ๆ ของนางก็ทุบลงที่อกแกร่งอย่างให้สาแก่ใจ จนจวิ้นอ๋องต้องใช้มือใหญ่กำรอบมือนางไว้เพื่อให้หยุด“เยี่ยเฟยหลง ท่านรังเกียจข้าแล้วมาแตะต้องข้าทำไมกัน ฮือ” ร่างบอบบางเย้ายวนนึกน้อยใจ จนอดที่จะส่งสายตาตัดพ้อไม่ได้ ความรู้สึกในอกคับแน่นจนบีบให้น้ำตาเริ่มปริ่มที่ขอบตาด้วยความเสียใจ เมื่อบุรุษอันดับหนึ่งในดวงใจบอกว่ารังเกียจนาง แต่นางก็ไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าเขาจึงต้องใช้ฟันขบกัดปากเพื่อสะกดกลั้นมันเอาไว้เยี่ยเฟยหลงชะงักไปชั่วครู่เมื่อเห็นนางทำท่าทางจะร่ำไห้อยู่รอมรล่อ พร้อมทั้งสงสัยเหตุใดครานี้นางช่างดูเสียใจนัก สงสัยเขาคงพูดจี้ใจนางเกินไปกระมัง“ปล่อยข้า ฮือ” เยว่เล่อขืนตัวออกจากการเกาะกุม ตะเกียกตะกายตัวขึ้นจากน้ำทั้ง ๆ ที่อาภรณ์เปียกลู่จนเผยเห็นสัดส่วนยั่วยวนบุรุษโดยที่เจ้าตัวหาได้สนใจมันไม่ เมื่อขึ้นมาได้ก็เตรียมจะก้าวหนีให้ไกลจากบุรุษใจร้าย ก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินเสียงเข้มตวาดขึ้น“หยุด! เจ้ายังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”“แล้วเหตุใดข้าจะต้องเชื่อท่านอ๋องกัน”เยว่เล่อที่ยังรู้สึกโกรธจวิ้นอ๋องอยู่ ก็ไม่คิดจะฟังสิ่งใดทั้งสิ้นในเวลานี้ สองเท้าก้าวเดินต่อไป ไม่สนใจแล้วในเวลานี
last updateLast Updated : 2025-07-20
Read more
ตอนที่ 4 หึงหวง [1]
หลังจากวันนั้นอันหนิงเยว่ก็เงียบหายไปเสียหลายวันทำให้จวิ้นอ๋องรู้สึกว่าหลายวันมานี้ช่างดีและเงียบสงบและไม่วุ่นวายนับตั้งแต่นางกลับมา“นี่ ๆ นางมาแล้วดูสิ ๆ ท่านหญิงพ่านเอ๋อร์ นี่ขนาดข้าเป็นสตรียังอดที่จะอิจฉานางไม่ได้เลย”“แต่สำหรับข้านางยังงามน้อยกว่าเยว่เล่ออยู่มากนัก”“เจ้ากล้าเอาพ่านเอ๋อร์ไปเปรียบกับนางได้เช่นไรกัน สตรีเช่นนางหนะ หึ!”เสียงซุบซิบนินทาของสตรีในวังนับเป็นเรื่องปกติ แต่ที่ทำให้จวิ้นอ๋องสนใจก็คงไม่พ้นเรื่องของสาวใช้ต้นห้องของตน ที่นางหายหน้าไปเลยนับตั้งแต่วันนั้น เขาให้คนไปตามก็ให้เหตุผลว่ารับใช้ไทเฮาผู้เป็นมารดาจึงไม่สามารถปลีกตัวมารับใช้เขาได้ หึ! กำลังโกธรหรือรอให้เขาไปงอนง้อสินะ ฝันไปเถอะ!“ไทเฮาเสด็จ” สิ้นเสียงขันทีก็ปรากฏร่างสตรีสูงวัยที่ยังงดงามสะพรั่ง ข้างกายมีสตรีหน้าตางดงามหมดจด แย้มยิ้มกว้างส่งยิ้มให้กับทุกคนที่มาร่วมงานเลี้ยงชมบุปผาที่พระนางจัดขึ้น นั่นก็ทำเอาเหล่าองค์ชายและขุนนางทั้งหลายถึงกับตะลึงไปชั่วขณะ“หึ! เก่งเสียจริงเรื่องยั่วยวนบุรุษ ปึก!” สุราถูกสาดลงคอในคาเดียวจนหมดพร้อมกับเสียงวางจอกกระแทกโต๊ะอย่างแรง ทำเอาเรียกความสนใจจากผู้เป็นพี่จนได้รับเสี
last updateLast Updated : 2025-07-20
Read more
ตอนที่ 5 หึงหวง [2]
ยังไม่ทันได้เอื้อนเอ่ยสิ่งใดออกไปเสียด้วยซ้ำ สองร่างก็ถูกผลักแยกจากกันอย่างแรง พ่านเอ๋อร์ตกใจจนตาเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าคนทำนั้นคือใคร แถมเพียงครู่ก็ถูกตบเข้าที่ใบหน้าอย่างแรงถึงสามครั้งติดจนมีเลือดซึมออกมาที่มุมปากในตอนนี้เยว่เล่อรู้สึกหน้ามืดตามัวไปเสียหมด อารมณ์หึงหวงเข้าครอบงำให้ไร้สตินึกคิด นางจะไม่ยอมให้สตรีนางใดในต้าเว่ยแห่งนี้มายุ่งกับชายที่นางหมายปองไว้ได้แน่ สตรีผู้นี้ช่างอาจหาญยิ่งนักขนาดมีพันธะหมั้นหมายจวนจะแต่งงานอยู่รอมร่อยังริอาจมากอดกับบุรุษอื่น ซ้ำยังเป็นจวิ้นอ๋องอีกงานนี้จะให้นางยอมอยู่นิ่งได้ยังไงกัน“นี่! อันหนิงเยว่หยุดเดี๋ยวนี้ นี่เจ้าทำอะไร” เฟยหลงรีบนำตัวเองมาบังพ่านเอ๋อร์ไว้เพื่อไม่ให้นางถูกทำร้ายไปมากกว่านี้“นี่ท่านอ๋องหลบไปนะ วันนี้ข้าจะสั่งสอนนางที่กล้ามายุ่งกับท่าน” เยว่เล่อพยายามใช้มือผลักร่างใหญ่อกให้พ้นทาง แต่ก็ไม่ได้ผลนางจึงเปลี่ยนมาขาถีบมุดเข้าไปแทน และมันโดนขาของพานเอ๋อร์แม้เพียงเฉียดแต่ก็ทำให้นางทรุดตัวลงนั่งกับพื้นเลยทีเดียว“อันหนิงเยว่! ข้าบอกให้เจ้าหยุด เลิกบ้าเสียที!” เสียงกัมปนาทอันดังส่งผลให้เยว่เล่อชะงักอย่างตกใจ ร่างงามถูกดึงออกให้ห่างจากพา
last updateLast Updated : 2025-07-20
Read more
ตอนที่ 6 ทายา [1]
“เอาล่ะๆ! น่าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเสียมากกว่า เช่นนั้นทุกคนแยกย้ายเถอะงานวันนี้ชักน่าเบื่อเต็มที ข้าจะขอตัวไปพักผ่อนเสียหน่อย ส่วนเจ้าเยว่เล่อก็จัดการตามกฎของวังหลังก็แล้วกัน” ไทเฮาเมื่อเห็นว่าเป็นเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ จึงไม่ได้ติดใจอันใด“ไทเฮาเพคะ” เยว่เล่อที่คุกเข่าอยู่ถึงกับหน้าตาตื่น นางโมโหโทสะบังตาจนลืมนึกถึงบทลงโทษที่จะตามมา ดวงตากลมโตไหวระริกอย่างนึกหวาดกลัว ครั้นเงยหน้าเพื่อขอความช่วยเหลือจากจวิ้นอ๋องกลับพบเพียงสายตาเย็นชาว่างเปล่า และนั้นทำให้นางหมดหวังไร้ประโยชน์ที่จะร้องขอจวิ้นอ๋องมองท่าทางของเยว่เล่อก็นึกสมเพชนางในใจ แต่เพียงแค่นางเอื้อนเอ่ยขอร้องเขาเพียงนิดเขาก็จะยอมช่วยอยู่บ้าง แต่นี่กลับเงียบเช่นนั้นก็จงรับโทษจากการกระทำสิ้นคิดของนางไปก็แล้วกัน“หึ!” เยว่เล่อยิ้มมุมปากอย่างนึกสมเพชตนเองเช่นกัน นางรักเขาแล้วเช่นไรที่นางเป็นเช่นทุกวันนี้ก็ไม่ใช่เพราะท่านอ๋องหรอกหรือ นางรักของนางรักปักใจอยากครอบครองแล้วนางผิดอะไรกัน ร่างบอบบางทรุดลงที่พื้นอย่างสิ้นท่า ดวงตากลมโตมองพื้นนิ่ง ๆ เสียงฝีเท้าและเสียงพูดคุยเยาะเย้ยเริ่มไกลออกไป แม้กระทั่งเขาก็ไม่เอื้อนเอ่ยสิ่งใดกับนางต่อความเ
last updateLast Updated : 2025-07-20
Read more
ตอนที่ 7 ทายา [2]
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่อาจทราบในที่สุดเยว่เล่อก็ได้สติฟื้นขึ้นมา ดวงตาวาวใสมองสำรวจไปทั่วทั้งห้อง‘ที่ไหนกัน นี่ไม่ใช่จวนอ๋องนี่’“แค่ก ๆ โอ๊ย!” นอนหลับไปเสียนานตื่นมาจึงคอแห้งกระหายน้ำ พลันถูกความเจ็บปวดเหลือแสนวิ่งจู่โจมเข้าจนนางตองเปล่งเสียงร้องไห้ออกมา บัดนี้เกรงว่าผิวที่นางเฝ้าทะนุถนอมรักษาเพื่อให้สามีในอนาคตได้ชื่นชมคงแตกเป็นรอยแผลน่าเกลียดเป็นแน่“ฮึก ฮึก หลังของข้า ฮือ เจ็บเหลือเกิน”ไห่ถังยืนมองผู้เป็นนายก็ได้แต่นึกสงสาร คุณหนูของนางเป็นคนดีหากมิหลงผิดไปรักบุรุษไร้ใจสภาพคงไม่เป็นเช่นนี้“คุณหนูเจ้าขา ฮือ” ไห่ถังทรุดตัวเกาะเตียงที่ผู้เป็นนายนอนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ก็อดที่จะน้ำตาซึมตามไปด้วยไม่ได้“ไห่ถังช่วยข้าทายาที เอายามาทาที ข้าไม่อยากเป็นแผล ฮึก ฮือ หลังข้า” เยว่ลู่สะอึกสะอื้น ในใจหวาดกลัวหากแผลไม่หายเล่าต้องเป็นแผลน่าเกลียดแน่เลย ร่างบอบบางสวมใส่อาภรณ์ตัวในเปิดเปลือยแผ่นหลังที่เคยเรียบเนียนที่บัดนี้เต็มไปด้วยรอยช้ำเขียว ซ้ำยังแตกจากการถูกโบย ในใจนึกน้อยใจจวิ้นอ๋องที่เขาไม่คิดจะช่วยนางแม้เพียงนิด ซ้ำนางยังไม่ได้กลับจวนอ๋องเลยตลอดทั้งคืนไม่เห็นจะเป็นเดือดเป็นร้อนตามหาน
last updateLast Updated : 2025-07-20
Read more
ตอนที่ 8 ท่านตื่นตัว !
“ทะท่านอ่องนะนี่ท่าน มีอารมณ์รึเจ้าคะ” แม้เยว่เล่อจะกระดากอายที่จะเอื้อนเอ่ยแต่จำต้องเอ่ยออกมา“อืม อยู่นิ่ง ๆ หน่อย” มือเรียวที่ตั้งใจทายาให้นางเริ่มสั่นระริกไม่มั่นคง นี่บ้าเสียจริงเขาตื่นตัวเพียงแค่นางเบียดชิดนี่นะ“ฮึ ๆ” เยว่เล่อยิ้มขณะที่ซบฝังที่ซอกคอแกร่ง และมีหรือนางจะยอมอยู่นิ่งโอกาสแบบนี้ใช่มีมาบ่อย ๆ เสียที่ไหน แม้อาการเจ็บร้าวที่หลังยังไม่ทุเลาก็ก็ถือว่าคุ้มเสียทีเดียวเยว่เล่อเริ่มใช้ริมฝีปากของนางไล่จูบเบา ๆ ไปที่ซอกคอแกร่งของจวิ้นอ๋องอย่างซุกซน ขบเม้นจนเกิดรอยเพื่อประทับความเป็นเจ้าของ มือเรียวเริ่มปลดผ้าคาดอย่างหยั่งเชิง และเมื่อเห็นว่าเขายังคงนิ่งแต่กลับหอบหายใจรุนแรงเหมือน พยายามอดกลั้นยิ่งได้ใจ มือเรียวแทรกเข้าไปลูบไล้อกแกร่งและกล้ามท้องแน่นตึงอย่างย่ามใจ‘อืม ให้ตายเถอะอันหนิงเยว่’ จวิ้นอ๋องหอบกระเส่ามือที่กำลังทายาหยุดค้างเติ่งกลางอากาศ หลับตาครางต่ำในลำคอจากอารมณ์ร้อนลุ่มที่เยว่เล่อกำลังปลุกมันให้ลุกโชน“อื้อ”‘เพล้ง!’ ขวดยากระเบื้องเคลือบถูกขว้างปาไปไม่รู้ทิศทางเมื่อริมฝีปากชื้นของนางแตะเข้ากับริมฝีปากหนาของเขา จวิ้นอ๋องในตอนนี้ไม่สนแล้วว่านางจะบาดเจ็บในเมื่อ
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more
ตอนที่ 9 ท่านอ๋องไปที่ใด [1]
ภาพบุรุษท่าทางองอาจแผ่กลิ่นอายสูงศักดิ์เดินแบกร่างของสตรีเดินผ่านทั้งขบวนทหารและเหล่านางกำนัล ทั้งหมดเมื่อแลเห็นพร้อมทั้งปะทะเข้ากับสายตาทรงอำนาจก็ต่างก้มหน้างุดไม่กล้ามอง จนกระทั่งจวิ้นอ๋องผ่านไปพลันก็เกิดเสียงซุบซิบตามหลังเดินแบกสตรีน่าตายไม่นานก็มาถึงตำหนักเหมันต์ ขายาวก้าวโดยมิได้สนใจเสียงต่อว่าพร้อมแรงดีดดิ้นของนางซักนิด“ท่านอ๋องข้าเจ็บนะ!”“รู้จักเจ็บด้วยรึ” จวิ้นอ๋องยกมือขึ้นปัดถูกันไปมา ก่อนจะสะบัดชายชุดนั่งลงเคียงข้างเยว่เล่ออย่างจงใจ พร้อมกับที่ยื่นใบหน้าเข้าไปมองสำรวจใบหน้าขาวเกลี้ยงของนาง“ข้าก็คน โอ๊ะ!” เยว่เล่อลืมตัวเผลอขยับพลิกตัวพิงเตียงนอน ทำให้นางสะดุ้งตกใจพร้อมกับถูกอาการเจ็บร้าวจู่โจม“คุณหนู” ไห่ถังรีบคุกเข่าก้มหน้าเมื่อเห็นว่าผู้ใดอยู่กับเจ้านายของนาง“ดูแลนายเจ้าให้ดี อย่าได้ออกไปก่อเรื่องวุ่นวายอีก” จวิ้นอ๋องพูดน้ำเสียงนิ่งหากแต่คนที่คุ้นเคยอย่างเยว่เล่อก็สามารถจับสังเกตได้ว่าจวิ้นอ๋องกำลังหงุดหงิดนางเต็มทีพูดจบก็ลุกเดินดุ่ม ๆ ออกไปโดยมิได้พูดล่ำลาใด ๆ กับนาง ท่าทางเย็นชาไร้ใจของเจ้าของตำหนักใหญ่ทำให้เยว่เล่ออดที่จะบ่นอีกทั้งตัดพ้อชายในดวงใจเสียไม่ได้“โอ๊ะ
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more
ตอนที่ 10 ท่านอ๋องไปที่ใด [2]
“วันนี้ท่านอ๋องไปงานเลี้ยงจวนเสนาบดีซู่เจ้าคะ เห็นพ่อบ้านหูบอกว่ากว่าท่านอ๋องจะกลับก็คงเป็นยามโหย่ว (18.00 น.) เจ้าค่ะ”“อืม เช่นนั้นคืนนี้ข้า...จะเข้าครัวทำอาหารรอท่านอ๋อง รีบเถอะไห่ถังนี่ยามใดแล้ว” เยว่เล่อคิดไปถึงเมื่อจวิ้นอ๋องกลับถึงจวนแล้วพบว่านางทำอาหารและรอกินข้าวพร้อมท่านอ๋องคงดีใจเป็นแน่ เช่นนั้นนางจะช้าไม่ได้ ร่างเย้ายวนรีบลุกเดินเร็วตรงไปยังห้องครัวเพื่อลงมือปรุงอาหารด้วยตนเอง พร้อมสั่งพ่อบ้านหูไม่ต้องให้คนมาทำครัวรบกวนนาง“ท่านอ๋องชอบ วันนี้ข้าจะทำสุดฝีมือ” เยว่เล่อตั้งใจปรุงอาหารวันนี้จนสุดฝีมือ นาน ๆ นางจึงได้ทำครัวทีไม่ใช่ว่าทำไม่เป็นรึไม่อร่อย แต่นางไม่มีเวลาต่างหากใช้เวลากว่า 3 เค่อ อาหารโปรดของจวิ้นอ๋องจึงแล้วเสร็จ เยว่เล่อให้ไห่ถังและสาวใช้คนอื่น ๆ ยกอาหารตั้งสำรับเพราะได้เวลาอาหารเย็นพอดีนางตักแค่พอทานสองคน ที่เหลือก็แบ่งให้สมาชิกในจวนคนอื่น ๆ หากเป็นคนภายนอกที่ไม่รู้ตื้นลึกก็คงไม่แคล้วคิดว่านางเป็นฮูหยินของจวนอ๋องใหญ่แห่งนี้เป็นแน่“เอาล่ะรอเพียงท่านอ๋องมาเท่านั้น เช่นนั้นไห่ถังเฝ้าไว้ข้าไปเปลี่ยนชุดซักหน่อย”“เจ้าค่ะคุณหนู” ไห่ถังขานรับผู้เป็นนายอย่างแข็งขันด้
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status