จวนสกุลเสิ่นยังอยู่

เสิ่นชิงเวยที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายกับการจัดเตรียมเพื่อกลับเมืองหลวง นางเพลียนิดหน่อยเพราะเผยซ่างกวนไม่ยอมหยุดรักนาง จนแสงทองแตะขอบฟ้าเขาจึงหยุดช่างหน้าหนายิ่งนักเชียว เลิ่นชิงเวยจำเป็นต้องจัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนออกเดินทาง

ส่วนเผยซ่างกวนที่ตอนนี้ได้รับสารจากพ่อบ้านว่าเสด็จพ่อของเขาป่วยหนักเรียกหาแต่เขาทั้งวัน แต่เขาตอบกลับไปเพียงว่ารออีกครึ่งเดือนเท่านั้น ทางด้านเสิ่นชิงผิงที่ตอนนี้เตรียมการเพื่อจะกลับไปจัดการจวนของนาง

เสิ่นชิงผิงและเสิ่นชิงชิวสองพี่น้องดีใจมากที่จวนของบิดามารดายังอยู่ พวกเขาคิดถึงจวนหลังนั้นทุกครั้ง หากมิใช่เพราะท่านอาพวกเขาทุกคนคงไม่ต้องเร่ร่อนนานเพียงนี้ จ้าวเหมิ่นเดินมาหานางก่อนจะกอดจากทางด้านหลัง คางหนากดลงที่ไหล่บางก่อนจะเอ่ย

"ผิงผิงของพี่..เจ้าดีใจหรือไม่ที่จวนยังคงอยู่"

"องค์ชาย..เรื่องจวนของหม่อมฉันพระองค์ทรงซื้อเอาไว้เองหรือเพคะ"

"อืม..พี่อยากเก็บเอาไว้เผื่อวันหนึ่งเจ้าจะกลับมา พี่ซ่างกวนจึงได้ให้คนของเขาไปเจรจากับนายหน้าเพื่อซื้อคืน เขาเองก็อยากไถ่โทษที่ทำไม่ดีหับพี่ใหญ่ของเจ้า ข้ากับเขาจึงออกเงินตำลึงคนละครึ่งเพื่อซื้อเอา