แคว้นต้าหลี่
เผยซ่างกวนที่ตอนนี้กำลังทรมานจากยาปลุกกำหนัด เขากลับมาที่เรือนไผ่ด้านหลังของจวนเป็นองค์ชายใหญ่แน่ๆที่วางแผนสกปรกนี้กับเขา เดิมทีเขามีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับหลิวเสี่ยวเหยียน บุตรสาวสมุหกลาโหมกำลังจะแต่งงานกันสิ้นปีนี้
"อ่าห์ จ้าวเหวินสารเลวนัก อื้อ ข้าต้องการปลดปล่อยให้ตายสิ"
เผยซ่างกวนคำรามออกมาราวกับสัตว์ร้าย เขากำลังทรมานจากยานั่น ตอนนี้ต้องการสตรีอย่างมากแต่หากไปหาหอนางโลมคงไม่ได้เขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ของแคว้น
เสิ่นชิงเวยบุตรสาวคนโตตระกูลเสิ่นนางอายุสิบหกปีเท่านั้นที่ตอนนี้ตระกูลตกต่ำ บิดาป่วยไข้ไม่สามารถรับใช้ราชสำนักได้อีกมารดาจากไปแล้ว นางต้องมารับจ้างงานในจวนแม่ทัพเพื่อนำเงินไปซื้อยาให้บิดา น้องสาวที่ตอนนี้อายุเพียงสิบเอ็ดปีและน้องชายวัยเก้าขวบยังรออาหารจากนางอยู่
ท่านพ่อป่วยเรื้อรังมานานตอนนี้จากไปได้เจ็ดวันแล้ว วันนี้ป้าฝางบอกให้นางมาทำความสะอาดเรือนท่านแม่ทัพ พรุ่งนี้ท่านแม่ทัพจะกลับมาต้องให้เรียบร้อยหากนางมาตรวจดูแล้วยังมีคราบฝุ่น เดือนนี้นางจะหักเงินหนึ่งร้อยอีแปะ
เสิ่นชิงเวยมาถึงหน้าเรือนก็เปิดประตูเข้าไป นางเริ่มเก็บกวาดทีละห้องจนมาถึงห้องนอนหลัก จึงเปิดประตูเข้าไป เสิ่นชิงเวยกำลังจะเช็ดโต๊ะแปดเหลี่ยมกางห้องก็ต้องตกใจ นางถูกบุรุษร่างหนาคว้าข้อมือไว้ก่อนจะเหวี่ยงนางลงบนเตียง
"เจ้าเป็นใคร มาที่นี่ทำไม อ่าห์ กลิ่นกายสตรีให้ตายสิ"
เผยซ่างกวนหน้าเริ่มคล้ำหากไม่ได้ปลดปล่อยเขาต้องลมปราณแตกตายแน่ๆ เสิ่นชิงเวยไม่เคยเห็นหน้าแม่ทัพใหญ่ท่านเจ้าบ้านมาก่อนได้แต่ กระโจนจะหนี แต่มือหนาคว้านางกดลงบนเตียงก่อนจะคำราม
"อ่าห์ เจ้าเป็นคนของจ้าวเหวินสินะ หึกล้ามาถึงนี่ ตัวสั่นทำไมกลัวหรือ"
"นายท่าน ข้ามาทำความสะอาด ท่านอย่าทำอะไรข้าน้อยเลยเจ้าค่ะ จ้าวเหวินคือใครข้าน้อยไม่รู้จักจริงๆ"
"เล่นปาหี่ให้ใครดูกัน มานี่ในเมื่อมาแล้วก็มาสนองความต้องการของข้า เจ้านายเจ้าอยากให้ข้าตกอยู่ในสภาพไหนหรือ อืมเจ้าก็ไม่ได้ดูแย่เจ้าชื่ออะไร"
"ข้าน้อยแซ่เสิ่น มารับจ้างที่จวนแลกเงินตำลึงเท่านั้นอย่าทำข้าเลย อ๊าย"
แควก!! เผยซ่างกวนกระชากชุดนางจนฉีกขาด ผิวขาวนวลราวหิมะปรากฏต่อสายตาสีอำพันของเขา ริมฝีปากหนายิ้มเหยียดก่อนจะรวบมือที่พยายามทุบเขาไว้เหนือศีรษะของนาง
"อย่ามาทำสำออย มิใช่ผ่านมาโชกโชนหรือ มานี่ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่าการที่ต่อต้านข้านั้นเป็นเช่นไร"
"ฮือๆๆ นายท่านปล่อยข้าไปเถอะ ที่นี่เป็นจวนแม่ทัพนะ แล้วเรือนนี้เป็นของแม่ทัพเผยท่านอย่าทำอะไรไม่ดีเลย กรี๊ดดด"
เผยซ่างกวนประกบริมฝีปากกับเม็ดทับทิมที่ลอยอยู่ด้านล่าง เสิ่นชิงเวยตกใจที่ถูกเขาจาบจ้วง ไม่นานนางก็ร้องไห้ออกมา เผยซ่างกวนรำคาญเสียงร้องไห้ของนางจึงบีบคอหวังให้นางเงียบแต่เสิ่นชิงเวยตกใจนางตาเหลือก เผยซ่างกวนไม่รู้เลยว่าคนใต้ร่างแน่นิ่งไปแล้ว เขาดูดหน้าอกรุนแรงบางครั้งก็กัดจนเป็นรอยแดง
เสิ่นเว่ยหมิงที่ตอนนี้รู้สึกถึงมีคนกำลังอยู่บนร่างของเธอ ลืมตามาก็เห็นผู้ชายตัวโตกำลังดูดนมเธออยู่จึงออกแรงดิ้น มือบางผลักเขาออกแต่กลับไม่ขยับ ในเมื่อผลักไม่ไปก็กัดเข้าที่ต้นแขนเขาเต็มแรง เผยซ่างกวนเจ็บจนละจากหัวนมแสนหวานที่เขาเริ่มชอบมันก่อนจะบีบคางคนใต้ร่าง
"เจ้ากล้าทำรอยให้ข้าหรือ ได้"
เผยซ่างกวนจับขาเรียวแยกออกก่อนจะจับแก่นกายใหญ่โตที่กำลังบวมเป่งของตนดันเข้าช่องทางรักคับแคบของนางทันที เสิ่นเว่ยหมิงเจ็บจนน้ำตาไหลออกมา
"ไอ้บ้า ไอ้เลวแกไอ้หน้าตัวเมียข่มขืนผู้หญิงหรือ อ๊ะ อย่ากระแทกแรง นายเข้ามาทันทีฉันเจ็บนะไอ้บ้า อ่าห์ อื้อ เสียว ไอ้บ้า ไอ้เลว"
เสิ่นเว่ยหมิงมองเห็นหน้าคนที่กำลังข่มขืนเธอชัดเจน ไอ้บ้านี่หน้าตาดีมากเกิดมาไม่เคยเห็นใครหล่อขนาดนี้มาก่อนเลย แต่นิสัยเลวชะมัด
"อืม ยังดีที่อุตส่าห์ส่งสตรีบริสุทธิ์มาให้ข้า เจ้าต้องรองรับอารมณ์ข้าในเมื่อเจ้าเป็นเครื่องมือที่พวกนั้นใช้งานเพื่อเล่นงานข้า"
"พูดบ้าอะไร อ่าห์ ไอ้บ้าเอ๊ย อูย แรงๆเลยจะเสร็จแล้วโว้ย อูยทำไมเสียวอย่างนี้วะ มิน่าใครๆก็อยากมีผัว อ๊ายยแรงอีกเร่งเลยอ่าห์"
ลำเนื้ออวบใหญ่ที่แข็งขึงร้อนผ่าวกระหน่ำแทงเข้าออกรอยแยกอ่อนนุ่มแสนหวานนั่น มันคับแคบจนเผยซ่างกวนต้องกัดฟัน เขาขย่มไม่นานก็ปลดปล่อยออกมา แต่ไม่พอเขายังต้องการนางอีก
"ตอดดีเหลือเกิน เจ้าร่อนเก่งนักไม่อยากเชื่อเลยว่ายังบริสุทธิ์ อืม แน่น เอาขาเกี่ยวเอวข้าไว้แม่ตัวดี"
เสิ่นเว่ยหมิงทำตามที่เขาบอก เธอกำลังถูกอารมณ์ดิบของตัณหาครอบงำ ขาเรียวเกี่ยวเอวหนา เผยซ่างกวนจับสะโพกนางขยับเข้าออก มองดูลำเทียนแข็งแรงของตนเข้าออกร่างบางอย่างพอใจ นางช่างหอมหวาน เดิมทีเขาอยากบีบคอนางให้ตาย แต่น่าแปลกอยู่ๆกลิ่นกายนางก็เปลี่ยนไป ทำให้เขาเปลี่ยนใจอยากครอบครองนาง
"อื้อ เสียวฉันเสียว นี่นายทำแรงๆเลยฉันอยากได้มากกว่านี้ ลึกๆเลย อูยเสียวเป็นบ้าเลย มิน่าใครๆก็อยากมีเซ็ก อืมเซ็กส์อร่อยขนาดนี้เลยหรือ โอ้ววว"
"พูดภาษาอันใดของเจ้า อ่าห์ ข้าจะหลั่งอีกแล้ว วันนี้อย่างหวังว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปในเมื่อเจ้าอยากเป็นมีดคนอื่น ก็จงรับผลในสิ่งที่เจ้าเลือกเสีย"
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้อง เผยซ่างกวนพานางมาวางบนโต๊ะแปดเหลี่ยม จับขาเรียวฉีกออกจนกว้างจากนั้นก็กระหน่ำซอยสะโพก เสิ่นเว่ยหมิงสุขสมแล้วสุขสมอีก หัวนมมีแต่น้ำลายของเขายืดไปหมด มันเสียวซ่านจนบอกไม่ถูก เธอได้กลิ่นกำยานจางๆ ไอ้หมอนี่ถูกวางยามิหนำซ้ำในห้องยังมีกำยานยาปลุกเซ็กส์อีกด้วยมิน่าเธอถึงร่านได้ขนาดนี้ อูยเสียวโว้ย แตกเป็นสิบน้ำแล้วเลือดจะหมดตัวแล้วมั้งเสิ่นเว่ยหมิงที่ถูกเขาเคี่ยวกรำไม่มีเวลาคิดมาก เธอรู้แค่ว่าเธอถูกยิงแล้วตายแล้วตอนนี้อยู่ในร่างคนอื่นที่กำลังถูกข่มขื่น จนกระทั่งรุ่งเช้าเผยซ่างกวนที่สุขสมทั้งคืนเขาปลดปล่อยใส่กายนางนับครั้งไม่ถ้วน นอนกอดร่างบางประกาศความเป็นเจ้าของเต็มที่ เนื้อตัวเขาและนางมีแต่ร่องรวยดอกเหมยเต็มไปหมดเสิ่นเว่ยหมิงที่ตอนนี้กำลังปวดหัว นางกำลังรวบรวมความทรงจำของร่างเดิมอยู่ เสิ่นชิงเวยบุตรสาวเสิ่นชวนอดีตรองเจ้ากรมอาลักษณ์ ที่อยู่ๆก็ป่วยเรื้อรังมานาน ราชสำนักให้เขาออกมารักษาตัว ไม่มีกระทั่งเงินเยียวยาช่วยเหลือ เจ้าของร่างนี้มารับจ้างทำงานแลกกับเงินไปซื้อยา เมื่อวานตอนบ่ายนางถูกใช้มาทำความสะอาดเรือนนี้จนเจอเข้ากับเรื่องนี้จนตกใจหัวใจวายเสียงเอ
ทันทีที่เสิ่นชิงเวยพูดจบ บัณฑิตและขุนนางทุกคนก็ต่างพากันขยับหนีทันที นึกว่าจะมาดูเรื่องสนุกกลายเป็นต้องเสียเงิน สุดท้ายเสิ่นชิงเวยก็ได้มาสามพันตำลึงเบาๆ อีกทั้งยังกระตุกหยกห้อยเอวจ้าวเหวินและปิ่นหยกผีเสื้อของหลิวเสี่ยวเหยียนมาได้อีกด้วยไม่ทันพ้นประตูบ้านก็ได้ยินเสียงโหยหวนของป้าฝางดังมาจากนั้นก็ได้ยินเสียงพ่อบ้านเผยเอ่ยเสียวเข้มเพื่อจงใจให้นางได้ยิน"โบยให้ครบร้อยไม้ เอาไปทิ้งสุสานไร้ญาตบังอาจคิดไม่ชื่อกับท่านแม่ทัพ"เสิ่นชิงเวยต้องหาทางไปจากที่นี่ ผู้ชายคนนี้ใจแคบ ไม่ฟังเหตุผล หาทางกลับบ้านก่อนค่อยว่ากันเมื่อมาถึงบ้านน้องชายกับน้องสาวก็นั่งหลับรอนางทั้งคืนแต่เหตุใดมานั่งอยู่หน้าประตูบ้าน ในบ้านผู้คนพลุกพล่านนัก ทันทีทีที่เห็นนางก็วิ่งมากอดเสิ่นชิงเวยกำลังปลอบใจน้องๆ ชายวัยกลางคนก็เดินมาหานางก่อนจะเอ่ย"แม่นนางเสิ่น ข้าคือเถ้าแก่พ่านแม่นางเสิ่นจำข้าได้หรือไม่"เสิ่นชิงเวยมองหน้าบุรุษตรงหน้า พยายามเค้นความทรงจำของร่างเดิมก็จำบุคคลคนนี้ได้ เขาเป็นเถ้าแก่ซื้อขายบ้านหรือเช่าบ้านในเมืองหลวง สมัยก่อนบิดาของร่างเดิมเคยคบค้าสมาคมกับเขาอยู่พอสมควร แต่สนิทถึงขั้นไหนนั้นนางไม่อาจรู้"ท่านลุงพ
จวนเผยเผยซ่างกวนนั่งอยู่กลางห้องโถงใหญ่ เผยฮูหยินนั่งร้องไห้คร่ำครวญเพราะคนสนิทถูกโบยจนตาย เผยปินนกอดฮูหยินตนเองจ้องหน้าบุตรชายก่อนจะเอ่ยขึ้น"กวนเอ๋อร์ เจ้าทำอันใดป้าฝางเป็นคนเก่าคนแก่ของมารดาเจ้าเหตุใดต้องลงโทษเพียงนั้น เจ้าจะฆ่าก็ควรเป็นสตรีไร้ยางอายนั่น"เผยซ่างกวนมองหน้าบิดาสลับกับเผยฮูหยินก่อนจะยิ้มเหยียดหันไปทางบิดาเอ่ยออกมา"มารดาข้าหลับอยู่ที่วัดไท้ส่วย ตรงหน้าคือฮูหยินของท่าน อีกอย่างป้าฝางทำอะไรเผยฮูหยินมิทราบแจ้งแก่ใจตนเองจริงๆหรือ ท่านพ่อบางทีท่านอาจกล่าวถูกดูเหมือนว่าข้าจะฆ่าผิดคน"ไอเย็นแผ่ออกมาจากร่างสูงที่ยืนขึ้นเต็มตัว เผยจงหยวนรีบเดินไปหามารดาทันที พี่ใหญ่นับวันยิ่งน่ากลัว เขากอดแขนมารดาเอาไว้ เผยฮูหยินลูบหลังบุตรชายก่อนจะเอ่ย"กวนเอ๋อร์ แม่รู้ว่าแม่ไม่อาจแทนที่มารดาเจ้าได้ แต่อย่าทำเช่นนี้เลยดูสิหยวนเอ๋อร์กลัวจนลนลานแล้ว โถลูกแม่พี่เจ้าแค่กำลังโมโห หาที่ระบายอารมณ์เท่านั้นไม่ได้ตั้งใจทำให้เจ้ากลัวหรอก"เผยปินปาถ้วยชาลงพื้นก่อนจะตวาดเสียงเข้ม"เป็นแม่ทัพแล้วอย่างไร ข้าเป็นบิดาเจ้ามิใช่ทหารใต้อาณัติเจ้า นางเป็นท่านแม่เจ้าควรให้เกียรตินาง""นางเป็นภรรยาท่าน ไปปลอบประ
นอกเมืองหลวงเสิ่นชิงเวยที่ออกจากประตูเมืองได้สักพักแล้ว จนห่างจากเมืองหลวงถึงสิบลี้แล้ว(5กิโลเมตร) จากนั้นก็รอจนทหารยามเผลอจึงจุงน้องๆออกมาจากกลุ่มผู้ลี้ภัย ทหารเหล่านี้ไม่ใช่คนดี เห็นได้ชัดบางคนก็ลวนลามหญิงสาว ไม่มีใครกล้าทำอะไรพวกมัน เสิ่นชิงเวยแม้ไม่พอใจแต่นางไม่อาจช่วยคนอื่นจนตัวเองเดือดร้อน เพิ่งมาได้สองวันต้องยอมมองดูความอยุติธรรมตรงหน้า"พี่ พวกเขาจะตามจับเราไหม""ชู่ จุ๊ๆๆ อย่าเสียงดัง เห็นเหวข้างล่างไหม พี่จะใช้เชือกมัดเอวพวกเจ้าแล้วหย่อนลงไปห้ามร้องห้ามโวยวายไม่งั้นพวกนั้นได้ยินจะฆ่าเรา""พี่ใหญ่ ข้าไม่ร้องข้าอดทนได้"เสิ่นชิงชิวเอ่ยกับพี่สาว เสิ่นชิงเวยมัดเอวเสิ่นชิงผิงคนแรก ก่อนจะค่อยๆหย่อนน้องสาวลงไปที่เหวด้านล่าง ลึกประมาณสิบจั้ง(250เมตร) จากนั้นก็บอกให้แกะเชือกก่อนจะหย่อนน้องชายตามลงไป เมื่อน้องๆลงแล้วนางก็หย่อนตัวเองตามไป จากนั้นก็จุดไฟเผาเชือกให้ไฟค่อยๆลามเผาไหมจนหมดทั้งสามคนหลบอยู่ใต้ชะง้อนหินของหน้าผา หินขนาดกล้างเกือบสองจั้งที่ยื่นออกมาทำให้สามพี่น้องหลบอยู่ใต้นั้นได้พอดี เสียงหญิงสาวผู้อพยพร้องโหยหวนมาทางด้านบนพวกเขา ทหารกำลังย่ำยีเหล่าหญิงสาวไม่ถึงอึดใจเลือดก็
สามพี่น้องนอนในถ้ำด้านนอกฝนหยุดแล้ว โชคดีที่ด้านในมีบ่อน้ำพุร้อน จึงทำให้อุ่นอยู่เสมอ เสิ่นชิงเวยที่วางซาลาเปาไว้ข้างบ่อน้ำทั้งคืนก็ลุกมาปลุกน้องชายกับน้องสาวให้ตื่นเพราะเช้าแล้ว"น้องรอง น้องเล็กตื่นเถอะ เดินทางตอนเช้าจะได้ไม่ร้อน""พี่ใหญ่ เหตุใดเราต้องออกจากเมืองหลวงขอรับ""ท่านอาขายพี่กับพี่รองเจ้าให้กับขุนนางเกษียณคนหนึ่งไปเป็นอนุ หากไม่หนีจะทำเช่นไร รีบล้างหน้าล้างตาเถอะ ที่นี่ถึงจะอยู่ในป่าแต่ห่างจากเมืองหลวงเพียงสามสิบลี้ พวกเรายังไม่ปลอดภัย"สองพี่น้องพยักหน้าก่อนจะไปล้างหน้าเสิ่นชิงเวยบอกน้องๆว่านางจะไปหาผลไม้และหาแหล่งน้ำ เพราะน้ำใกล้จะหมดแล้ว สัญชาตญาณเอาตัวรอดจากชาติที่แล้วทำให้ตามหาไม่ยาก ไม่นานก็เจอไก่ป่าสองตัว กำลังจะจัดการก็เห็นว่ามีไก่ป่าจากอีกด้านเกือบยี่สิบตัว ถ้าเช่นนั้นที่นี่เป็นรังของพวกมันหรือเสิ่นชิงเวยค่อยๆคลานเบาๆไปยังฝูงไก่ที่จิกหาหนอนอยู่ ไม่นานก็เจอรังของพวกมัน มีไข่กว่าสามสิบฟอง เสิ่นชิงเวยเก็บทีละฟองอย่างทะนุถนอม ไม่รู้ว่าต้องเดินอีกนานไหมมีเสบียงดีกว่าไม่มี เงินที่ปล้นเขามาได้ยังไม่ถึงเวลาใช้ไม่อยากเสียเวลามานั่งเชือดไก่จึงเอาแต่ไข่แล้วจากไป เจอเถาวั
ฝนตกลงมาสามวันทำให้ติดอยู่ที่นั่น หลังจากฝนหยุดก็พากันเดินทางต่อ ครึ่งเดือนต่อมาก็ออกจากป่ามาถึงหมู่บ้านริมน้ำ เสิ่นชิงเวยพาน้องๆไปหาที่พัก เดินทางมาอีกครึ่งเดือนก็ถึงเมืองเหอเมื่อหาโรงเตี้ยมได้พอเข้าที่พักก็สั่งอาหารกับน้ำอุ่นให้น้องๆได้อาบน้ำ ระหว่างทางแวะหมู่บ้านที่ผ่านทางขอซื้อเสื้อผ้ากับชาวบ้าน ตอนนี้เสิ่นชิงเวยกับน้องๆจึงเหมือนชาวบ้านมาจับจ่ายข้าวของเพราะใกล้เทศกาลปีใหม่แล้ว"อยู่ในนี้นะ พี่จะไปดูว่ามีรถม้ารับจ้างหรือไม่ ที่นี่อยู่ไกลจากเมืองหลวงน่าจะห้าร้อยลี้แล้ว ถ้าเราจ้างรถม้าไปที่เมืองเป่าซานน่าจะไม่เกินสิบวันก็ถึง แต่ถ้าเป็นเกวียนวัวคงจะนาน"เด็กๆพยักหน้า เสิ่นชิงเวยไม่อยากเอาน้องๆมาเสี่ยง การเช่ารถม้ามีแต่ผู้หญิงกับเด็กคนเราใช่ว่าจะซื่อสัตย์ต่ออาชีพ ตัดสินใจไปร้านมืดนำป้ายหยกออกมาก่อนจะเดินเข้าไป"คุณชายท่านนี้มีทราบว่าต้องการให้ข้าน้อยรับใช้อันใดหรือขอรับ""เอ่อ เถ้าแก่เบาๆหน่อย คือว่าเจ้านายของข้าบังเอิญเสียในบ่อนพนันไปพอควรจึงอยากถอนทุนคืน ไม่ทราบว่าท่านรับจำนำหรือไม่""จำนำแล้วจะมาไถ่คืนหรือไม่""ต้องไถ่คืนสิ แต่ท่านอย่ากล่าวดังไปนะขอรับ หยกห้อยเอวนี่ราคาสูงนักว่ากัน
เสิ่นชิงเวยลักลอบออกจากโรงเตี้ยมไปที่บ่อนพนันหลังโรงรับจำนำ ก่อนจะเอาเสื้อที่ชุบน้ำมันเตรียมไว้ ค่อยๆจุดไฟทีละจุดไฟเริ่มลามนักพนันและคนงานรีบวิ่งดับไป เสิ่นชิงเวยคว้าตั๋วเงินมาได้อีกยี่สิบกว่าใบ รีบกลับไปยังโรงเตี้ยม ปลุกน้องๆให้ตื่นเพราะไปกำลังลามไปทั่วบ่อนและโรงรับจำนำผู้คนแตกตื่นเสิ่นชิงเวยซ่อนตั๋วเงินทั้งหมดไว้ในรองเท้าที่ ร่างนี้เป็นคนตัวเล็กเมื่อสวมรองเท้าจึงทำให้สูงขึ้น คนจึงเชื่อว่านางเป็นบุรุษ ยามเฉินเจ้าหน้าที่ตรวจค้นทุกห้องเพื่อหาขโมยมีข้าวของถูกขโมยออกมาจากโรงรับจำนำกับบ่อนพนันมากมายค้นจนมาถึงห้องของนางเสิ่นชิงเวยแสร้งไอรุนแรง เลือดที่นางลงทุนกรีดฝ่ามือตนเอง ทำให้เจ้าหน้าที่ไม่กล้าเข้ามา เสิ่นชิงเวยเอามือปิดปากพร้อมไอรุนแรง"แค่กๆๆ ท่านเจ้าหน้าที่ เชิญขอรับ""เจ้าเป็นอะไร แล้วน้องชายเจ้าสองคนนี้ด้วยป่วยเช่นกันหรือเปล่า""แค่กๆๆ เดิมข้าจะเข้าสอบ แต่เพราะป่วยร้ายแรง แค่กๆๆ ทางสำนักบัณฑิตจึงไล่กลับ เกรงว่าข้าจะแพร่เชื้อสู่ผู้อื่นขอรับ แค่กๆๆๆ"มือปราบละเว้นห้องของพวกนางไม่ตรวจค้นเพราะเกรงกลัว เห็นนางไอจนเลือดยิ่งปอดแหกหนักกว่าเดิม เมื่อทุกคนไปแล้ว สามพี่น้องก็ประคองพี่สาวใน
ได้ยินชาวบ้านที่เมืองเหลิงซานคุยกันนางจึงถามข้อมูลมา ที่หยางไหวมีแค่สี่ร้อยหลังคาเรือน ไม่เล็กจนเกินไป ไม่ใหญ่จนพลุกพล่านน่ารำคาญ ก่อนจะเอ่ยกับชายวัยกลางคนมีสายตาไม่น่าไว้วางใจ นางกำลังแพ้ท้องยังไม่สามรถกระทืบใครได้เต็มที่จึงอยากไปให้พ้นๆก่อน"ขอบคุณท่านลุงเจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ ใต้เท้าข้ากับน้องผ่านได้หรือยังเจ้าคะ""ผ่านได้แล้ว เอ่อเดินทางระวังด้วยนะแม่นางกำลังตั้งครรภ์บางคนนะชอบรุ่มร่ามกับสตรีมีครรภ์เหมือนเป็นโรคจิต"เจ้าหน้าที่ยอมให้ผ่าน แต่ประโยคหลังเขาเดินมากระซิบกับนางเป้นการเตือน เสิ่นชิงเวยเอ่ยขอบคุณ ดูท่าไอ้แก่โรคจิตนี่ชอบหลับนอนกับผู้หญิงท้อง เสิ่นชิงเวยยอมรับว่าร่างเดิมที่นางครองอยู่นี้นับว่าสวยเชียวหล่ะ ถ้าอยู่ในยุคปัจจุบันเป็นนางเอกหรือนางแบบโฆษณาสบายเลยไม่แปลกที่ไอ้นี่จะหื่น"นั่งดีๆนะพี่จะไปหาโรงเตี้ยมพักก่อน""พี่ใหญ่ข้าง่วงแล้ว""ได้ๆ เดี๋ยวไปดูตรอกข้าหน้ากัน"เห็นไอ้แก่นั่นส่งสัญญาณให้คนของมันแล้วว่าให้ตามรถม้านางมา หึ นี่ใครย่ะ ควบรถม้าเข้าเมืองก็หาจังหวะซัดเข็มเงินที่ชุบยาสลบเอาไว้ใส่พวกมันทันที รถม้าไปไกลแล้ว แต่คนของตาแก่นั่นค่อยๆล้มลงๆทีละคน เข็มเ
จวนอ๋องนอกเมืองผ่านมาห้าเดือนแล้วนับตั้งแต่วันที่ฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ ราษฎรต่างร่มเย็นเป็นสุข ทุกวันจะมีคนสรรเสริญฮ่องเต้องค์ใหม่กับฮองเฮาไม่หยุด ที่ดินที่เสิ่นชิงเวยรับขวัญสะใภ้ใหญ่ ท่านตาของนางมาปรึกษากับแม่สามีว่าควรทำตลาดแบบใดเสิ่นชิงเวยให้เขาทำตลาดค้าส่ง และตลาดค้าปลีก อีกด้านทำถนนคนเดิน และตลาดโต้รุ่ง จากนั้นก็ให้เขาปล่อยเช่าที่ดินให้กับคนที่จะสร้างโรงเตี๊ยมหรือเหล่าอาหารเสิ่นชิงเวยกำลังวาดแบบร่างอยู่ เผยซ่างกวนเห็นร่างที่อุ้ยอ้ายกำลังทำงานก็เดินมาหาก่อนจะแย่งพู่กันจากในมือนางมาแล้วอุ้มร่างอุ้ยอ้ายไปนั่งบนที่นอนหนานุ่ม"ใกล้คลอดแล้ว อย่าเหนื่อยนักเลยวันๆ เคยหยุดพักบ้างหรือไม่""หม่อมฉันร่างสัญญาเช่าที่ดินให้กับเหลียนเอ๋อร์อยู่เพคะ จริงสิทรงให้คนไปติดต่อพ่อค้าเร่ได้ความเช่นไรบ้างเพคะ""พวกเขายินดีจะมาร่วมเป็นพันธมิตรอะไรที่เจ้าว่านั่นแหละ ว่าแต่ทำไมถึงสร้างตลาดใหญ่โตเหลือเกินเว่ยเว่ย แปดร้อยหมู่เชียวนะ""ท่านอ๋อง...หากมีตลาดก็มีพ่อค้า เมื่อมีพ่อค้าก็มีลูกค้า เมื่อมีลูกค้าคนก็มีการสร้างงาน เมื่อมีการสร้างงานก็ต้องหาคน เมื่อนั้นชาวบ้านก็มีงานทำ ชาวบ้านที่ไม่มีเงินไม่ม
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยจ้าวเผยหยวนฮ่องเต้พระองค์ใหม่และเสิ่นชิงผิงฮองเฮาพระองค์ใหม่ก็เสด็จออกมาพร้อมกัน ทั้งสองคนนั่งบนบัลลังก์มองลงมายังขุนนางที่ร่วมกันฝ่าฟันและเปลี่ยนแปลงการปกครองหลายอย่าง ฮ่องเต้กล่าวเปิดงานเลี้ยงจากนั้นทุกคนก็เริ่มดื่มกิน ได้ยินเสียงฝ่าบาทตรัสออกมา"จ้านอ๋อง ที่ผ่านมาต้องขอบใจท่านยิ่งนัก และพระชายาของท่านด้วย กฎหมายใหม่ที่ห้ามซื้อขายคนในครอบครัวเราทำสำเร็จแล้ว รวมถึงภาษีการปล่อยเช่าที่ดิน แม้จะถูกต่อต้านจากพวกคหบดีและขุนนางที่มีผลประโยชน์ไม่น้อย แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี""ล้วนเป็นเพราะพระปรีชาของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมกับพระชายาเพียงแค่ลองเสนอ แต่ทุกอย่างเป็นเพราะพระองค์ทรงผลักดันจนสำเร็จ""เราขอบใจขุนนางทุกคนที่อยู่ตรงนี้ที่ช่วยให้ต้าหลี่มีอำนาจและแสงยานุภาพจนอยู่เหนือแคว้นทั้งหลาย แม่ทัพเสิ่นเราขอบใจท่าน การเจรจากับแคว้นต่างๆ แม้บางคนจะต่อต้านการเจรจาครั้งนี้ อีกทั้งยังกล่าวหาว่าท่านอ่อนแอไม่กล้าสู้รบ แต่กลับกลายเป็นว่านอกจากไม่เสียเลือดเนื้อแล้วต้าหลี่ของเรายังได้ประโยชน์ไม่น้อย เรามีอาหารพวกเขามีเครื่องนุ่งห่ม มีแร่เหล็ก ไม่ต้องปล้นชิงไม่ต้องทำสงคราม แค่
ยามเหมากู้ชิงเหลียนตื่นก่อนนางจะลุกมาเตรียมน้ำล้างหน้าให้กับสามีแต่เช้า เผยจ้าวหยวนคว้าเอวบางรั้งให้นางลงมานอนข้างๆกอดนางเอาไว้ เขาพลิกกายเกยนางไว้ครึ่งตัวสบสายตาคู่งามก่อนจะจุมพิตเปลือกตา กู้ชิงเหลียนยอมให้เขาเชยชมจนพอใจ ร่างสูงทำท่าจะปลดอาภรณ์อีกครั้งแต่นางคว้ามือเขาเอาไว้"ท่านพี่..ยามเหมาแล้ววันนี้ต้องไปยกน้ำชาคารวะเสด็จพ่อกับเสด็จแม่นะเจ้าคะ จะสายไม่ได้""พี่ยังอยากรักเจ้าอีก""ให้เสร็จตามประเพณีก่อนนะเจ้าคะ ข้าไม่หนีท่านไปไหนหรอก ท่านลางานไว้เจ็ดวันมิใช่หรือคนหื่น""อยู่ใกล้เจ้าแล้วคิดอย่างอื่นไม่ออกเลย อยากรักแต่เจ้าคนดี""ลูกไม้ใต้ต้นจริงๆเชียว""หืม อะไรนะ หมายถึงพี่หรือ"กู้ชิงเหลียนหน้าแดงก่อนจะเอ่ยอ้อมแอ้มๆกับคนตัวโต"ข้าเคยได้ยินท่านพ่อเอ่ยกับท่านแม่บ่อยๆว่าจะมาหาเสด็จพ่อต้องดูฤกษ์ยามก่อน คนอะไรขยันรักเมียได้ทุกเวลาให้บ่าวไพร่ให้คนอื่นรอเป็นวันๆ บางครั้งไปแล้วไม่ได้อะไรกลับมาก็มีเพราะท่านอ๋องเอาแต่กักพระชายาไว้ในห้อง ท่านก็คงเหมือนเสด็จพ่อใช่หรือไม่เจ้าคะ""ฮ่าๆๆ คนงามสินสอดพี่ยาวกว่าเสด็จพ่อกับเสด็จอารัชทายาทอีกนะ เช่นนั้นพี่ต้องเก่งกว่าเสด็จพ่อสิ พร้อมไหมรับมือพี่ไหวหรือ
วันนี้เป็นวันมงคลของเผยจ้าวหยวนกับกู้ชิงเหลียน ทั้งคู่เห็นกันมาตั้งแต่เด็กยามที่ท่านลุงหานมาหาท่านตากู้แต่งงานยียน ท่านป้าเซียวเซียวมักจะพาเด็กๆมาเล่นด้วยกัน ฉินเซียวเซียวแต่งงานกับกู้หานมีบุตรด้วยกันสี่คน กู้ชิงเหลียนเป็นบุตรสาวคนโต ยามนี้อายุสิบหกปีแล้วภายในห้องแต่งตัว เจ้าสาวสวมชุดเจ้าสาวสีเขียวแดงตามธรรมเนียม ข้างๆมีพัดที่ประดับสายไข่มุกห้อยเอาไว้ กู้ชิงเหลียนนั่งให้บรรดาแม่เฒ่าที่ครองรักยาวนานช่วยหวีผมให้ ฉินเซียวเซียวรอให้บุตรสาวแต่งตัวเรียบร้อยก็ให้ทุกคนออกไปรอข้างนอกก่อน"แม่เฒ่า หมัวมัวพวกท่านออกไปก่อนเถอะ ข้ามีเรื่องจะสั่งบุตรสาวเป็นการส่วนตัวสักหน่อย""เจ้าค่ะฮูหยิน"เหล่าสตรีอาวุโสพากันออกไปจากห้องเนื่องจากทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เมื่อทุกคนออกไปเถาจื่อก็ปิดประตูแล้วยินเฝ้าอยู่ด้านนอก เพราะว่าฉูหยินมีเรื่องจะบอกกล่าวแก่คุณหนูใหญ่ กู้ชิงเหลียนมองหน้ามารดาอย่างมีคำถามก่อนจะเอ่ยออกไป"ท่านแม่...มีเรื่องอันใดหรือเจ้าคะ เหตุใดดูท่านมีลับลมคมในนัก""เหลียนเอ๋อร์..แม่มีเรื่องอยากกำชับเจ้า รับปากแม่ได้หรือไม่""ท่านแม่บอกมาเถอะเจ้าค่ะ ลูกยินดีทำตามที่ท่านแ
รุ่งเช้าเสิ่นชิงเวยตื่นตั้งแต่ยามเหมาเพื่อมาเตรียมตัว วันนี้จวนอ๋องต้องไปส่งมอบสินสอดให้กับสกุลกู้ เผยจ้าวหยวนเตรียมตัวตั้งแต่เมื่อคืน ปีหน้านางกับเขาก็จะแต่งงานกันแล้ว เสด็จแม่บอกว่ารอให้นางโตอีกสักปีเขาจึงรอมาจนถึงป่านนี้ด้านนอกหับสีแดงและกล่องเครื่องประดับวางเรียงราย วันนี้เป็นวันดีเผยจ้าวหยวนไปส่งสินสอด ยามบ่ายสกุลหยางเองก็จะมาเจรจาเรื่องหมั้นหมายระหว่างหยางเยี่ยเฟยกับเผยชิงเหลียนอย่างเป็นทางการเมื่อแสงทองจับขอบฟ้าเผยซ่างกวนก็ตื่นนอน ก่อนจะงัวเงียเดินมากอดภรรยาที่กำลังนั่งอ่านรายการสินสอดอยู่ นางมีบุตรให้เขาแล้วห้าคนเขาเคยโกรธเกลียดนางในครั้งแรกที่ถูกวางยา แต่เมื่อได้รับรู้ว่านางเองก็เป็นเพียงคนที่โชคร้ายที่บังเอิญผ่านเข้ามาในคืนนั้นเขาก็ตามหานางมาตลอด เผยซ่างกวนกอดนางก่อนจะฝังจมูกโด่งลงบนแก้มขาวนวล"ทำอะไรอยู่คนดี""ตรวจดูสินสอดของหยวนเอ๋อร์เพคะ หม่อมฉันเกรงว่าจะไม่ครบ ลูกชายเราแต่งงานทั้งที อีกอย่างเขาเคยประกาศหน้าพระพักตร์ฝ่าบาทเมื่อตอนที่ได้ห้าขวบว่าจะส่งสินสอดให้ชิงเหลียนยาวยี่สิบลี้ ให้ยาวกว่าของพวกเรากับของพระชายาไท่จื่อเสียอีกเพคะ คิกๆๆ"เสิ่นชิงเวยห
ยามเหมาเผยชิงหลานตื่นมาเพื่อดูอาการของหยางเยี่ยเฟยอีกครั้ง นางใช้หลังมือแตะหน้าผากของเขา ท่านหมอบอกว่าเขาอาจมีไข้กลางคืน เมื่อคืนเขาตื่นมาดื่มน้ำและยาลดไข้จากนั้นก็หลับจนกระทั่งถึงตอนนี้"พี่เยี่ยเฟย..พี่ได้ยินหรือไม่ข้าจะไปเตรียมตัวปัดกวาดสุสานท่านย่า ยามอู่จะเซ่นไหว้ข้าจะไปบอกหูเปียวให้มาดูแลท่านนะเจ้าคะ"หยางเยี่ยเฟยตื่นนานแล้วแต่เขายังไม่ลืมตา เมื่อได้ยินดรุณีน้อยตรงหน้าเอ่ยกับเขา หยางเยี่ยเฟยจึงค่อยลืมตาขึ้นราวกับคนที่เพิ่งตื่นนอนก่อนจะเอ่ยกับนางน้ำเสียงัวเงียเล็กน้อย"หลานเอ๋อร์ เจ้าตื่นเช้ายิ่งนัก เมื่อคืนนี้ลำบากเจ้าแล้ว""มิลำบากเลยเจ้าค่ะ หากไม่ได้ท่านข้างต้องฝังอยู่ที่นี่เสียแล้ว อีกอย่างข้าต้องไปปัดกวาดสุสาน วันนี้จะไหว้ท่านย่าน่ะเจ้าค่ะ""ให้พี่ไปช่วยดีหรือไม่ แค่กๆ""พี่พักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ มีท่านย่ารองกับท่านปู่อยู่ บ่าวไพร่มากมายนักอีกอย่างท่านบาดเจ็บเพราะช่วยเหลือข้าๆจะให้ท่านไปลำบากอีกได้อย่างไร"หยางเยี่ยเฟยมองหน้านางก่อนจะยิ้ม นางงามมากนักงามเหมือนท่านน้าเว่ยเว่ยจริงๆ เขาไม่เป็นอะไรแล้ว เดิมทีเขามีวรยุทธพิษงูนั่นก็ถูกเขาสกัดเอาไว้ก่อนท่านหมอจ
รุ่งเช้าเสิ่นชิงเวยเตรียมข้าวของเรียบร้อยแล้ว เผยปินกับหยุนหลานเองก็ตื่นมาเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว วันนี้นอกจากเผยปินยังมีเผยจ้าวหยวน เผยชิงหลาน เผยชิงอี้ที่จะไปเซ่นไหว้สุสานของท่านย่าเผยซ่างกวนแจ้งว่าเขาจะถึงเมืองหลวงแล้ว แต่เขาจะแวะไปอารามก่อนเพื่อเซ่นไหว้มารดา เสิ่นชิงเวยจัดเตรียมรถม้าสามคัน แฝดคู่เล็กไม่ได้ไปด้วยเนื่องจากจวนต้องมีคนดูแล ส่วนจ้าวเหลียนซินที่มาหานางแต่เช้าแล้วเพราะได้ยินว่าสามีนางกับจ้านอ๋องกำลังจะถึงเมืองหลวงแล้วข้าวของที่นำไปเพื่อเซ่นไหว้เตรียมเรียบร้อยแล้ว รถม้าจากจวนอ๋องทั้งห้าคันเคลื่อนออกจากจวนปลายยามเซิน กว่าจะถึงอารามก็พลบค่ำพอดี รุ่งขึ้นถึงจะไปปัดกวาดเตรียมเซ่นไหว้ วันนี้หลิวเย่วมาหานางรวมถึงซู่ซู่ อีกไม่นานฝ่าบามจะสละราชบัลลังให้รัชทายาทจ้าวเผยหยวนขึ้นครองราชย์ เสิ่นชิงผิงกำลังจะได้เป็นฮองเฮา นางมีพระโอรสสองพระองค์ พระธิดาหนึ่งองค์ และตอนนี้กำลังตั้งครรภ์คนที่สี่สาวใช้นำขนมกับน้ำชามาที่ศาลารับลม หลิวเย่วฉางจิบชาดอกบัวที่เสิ่นชิงเวยเป็นคนคั่วเองอย่างละเมียดละไม ก่อนจะเอ่ยถึงเรื่องบุตรชายคนโต"พระชายา เยี่ยนเฟยปีนี้สิบหกแล้วยังไ
เวลาล่วงเลยไปเก้าปียามนี้เสิ่นชิงเวยมีบุตรกับเผยซ่างกวนห้าคน ส่วนคนโตอย่างเผยจ้าวหยวนที่ยามนี้อายุสิบแปดปีแล้ว เขาได้หมั้นหมายกับกู้ชิงเหลียนอบย่างที่ตั้งใจเอาไว้และกำลังจะไปส่งสินสอดในอีกสามวันข้างหน้าเสิ่นชิงเวยกำลังทำขนมเพื่อให้พ่อสามีกับหยุนหลานไปเคารพสุสานของแม่สามี เผยซ่างกวนเดินทางไปชายแดนตะวันออกกับเสิ่นชิงชิวเพื่อเจรจาเรื่องเกลือสมุทร กว่าจะกลับคงไม่ทันเผยปินและหยุนหลานจึงไปก่อนด้านนอกเสียงจ้อกแจ้กจอแจดังมา คู่แฝดไม่เหมือนพี่ชายเช่นเผยจ้าวหยวนสักนิด ทั้งซุกซนและเจ้าเล่ห์มากนัก เผยซ่างกวนรู้สึกถึงนิสัยภรรยาของเขาทีเดียว"ชิงอี้...เสด็จแม่ไม่อยู่กำลังทำขนมพวกเราไปนอกจวนกันไหม"เผยชิงหลานท่านหญิงใหญ่เอ่ยชวนน้องชายเผยชิงอี้ ตอนนี้ทั้งคู่อายุสิบสองปีแล้ว ซุกซนยิ่งนักถึงเวลาเรียนก็ไม่เรียนหนังสือ เผยชิงอี้ที่กลัวมารดาก็ส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยกับพี่สาว"พี่หญิง เสด็จแม่จับได้ก็จะถูกคัดกฎบรรพชนอีกหรอก ท่านไม่กลัวหรือ""เพ้ยๆๆ เจ้าพูดอะไรนั่น อัปมงคลจริงๆเลย ใครจะอยากไปเขียนหนังสือกัน ยึกยือๆน่าเบื่อจะตาย ข้าจะไปล่าไก่ฟ้าเจ้าไม่ไปก็ตามใจ"เผยชิงอี้จำต้องตามพี่สาวไ
เสิ่นชิงชิวกลับมาก็เตรียมงานแต่งงานทันที วันนี้เป็นวันแต่งงานของเขา พี่สาวตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวให้น้องชายไปรับเจ้าสาว ขบวนรับเจ้าสาวใหญ่โตยิ่งนัก เสิ่นชิงชิวในชุดแต่งงานสีแดงปักลวดลายด้วยไหมสีทองที่รีดจากทองแม้จนเป็นเส้นเล็กๆขบวนรับเจ้าสาวนั้นมีหาบขนมและลูกกวาดรวมทั้งเงินตำลึงมากมายยิ่งนัก อาชาสีขาวบริสุทธิ์ตัดกับชุดเจ้าบ่าวที่เขาสวมใส่ทำให้ดูมีราศีราวกับเทพเซียน เสิ่นชิงเวยส่งน้องชายออกจากจวน นางมานอนที่ในเมืองเพื่อจะได้จัดงานได้ราบรื่น เผยจ้าวหยวนเองก็ตื่นแต่เช้า เขาเห็นน้าชายในชุดเจ้าบ่าวงามสง่าก็นึกถึงตอนที่เสด็จแม่กับเสด็จพ่อแต่งงานกัน เสด็จพ่อทรงรูปงามมากนัก กระทั่งเสิ่นชิงเวยเดินเข้ามาหาเขาจึงได้รู้ตัว"หยวนหยวน..ท่านน้าหล่อเหลาหรือไม่""หล่อเหลารูปงามมากนักขอรับท่านแม่ หากลูกโตขึ้นลูกจะจัดงานแต่งงานกับชิงเหลียนให้ยิ่งใหญ่แบบเสด็จพ่อกับเสด็จอารัชทายาทขอรับ""ดูเจ้าสิ อายุเท่าไหร่กันเอ่ยปากคำก็ชิงเหลียน สองคำก็ชิงเหลียน"เผยจ้าวหยวนยิ้มให้มารดา จากนั้นก็เห็นว่าขบวนรับเจ้าสาวไปไกลแล้ว มารดาเตรียมเรื่องพิธีการ แม่นมที่เสิ่นชิงผิงส่งมาช่วยงานทำให้เสิ่นช