บทที่ 5 จอมวางแผน

“แล้วแกก็ได้จริงๆ ตามแผนแกหนะแหละ ว่าแต่อาการป่วยของแกเนี่ย อยู่ในแผนแกด้วยมั้ย” เพื่อนสาวชม พร้อมแขวะไป อย่างเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าที่ตัวเองมาเนี่ย อยู่ในแผนด้วยหรือเปล่า

“ถ้าอยู่ในแผน ฉันจะมีหน้าอย่างนี้เหรอแกกก” ฟ้าใสพูดออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน พร้อมทั้งไหลนอนพิงไปกับพนักโซฟา ลืมตามองเพดานอย่างไร้จุดหมาย

“เฮ้ย ฟ้า มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันไม่เคยเห็นแกเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ ไหนมีอะไรเล่ามาเดี๋ยวนี้”

“แม่บอกให้ฉันหมั้นกับเพื่อนลูกชายแม่.....” ฟ้าใสหลับตานั่งสักพัก ก่อนจะเริ่มเอ่ยปากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น

“ก็ดีแล้วนี่แก เราก็อายุเยอะกันแล้วนะ อีกไม่กี่ปีจะเข้าเลขสามแล้ว ถ้าเราเริ่มหาคนรู้ใจตอนนี้ กว่าจะคบ กว่าจะทำความรู้จัก จนถึงแต่งงาน เหี่ยวพอดี แกโชคดีออก แม่หาให้ ข้ามขั้นแต่งไปเลย เหี่ยวน้อยกว่าคนอื่นในอายุเท่ากันไปสองถึงสามปี ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า” แป้งพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี พร้อมแหย่เพื่อนสาวไปในตัว เพราะรู้ว่าเพื่อนของเธอไม่มีทางที่จะเริ่มเปิดใจให้ใครแน่นอน หากแม่อัญ คุณแม่ของฟ้าใส สามารถหาคนดีๆ มาเป็นคู่ให้กับเพื่อนเธอได้ก็คงดีไม่น้อย

“แกก็รู้ว่ามันไม่ได้อยู่ในแผนฉัน ฉันวางแผนชีวิตฉันไว้หมดแล้ว ช่วงอายุปีนี้ฉันจะตั้งใจทำงาน จนได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้า ดูเหมือนน่าจะไม่เกินปีหน้า แล้วฉันจะขอเที่ยวสัก 1 ปี หลังจากนั้นค่อยเริ่มหาคู่ ในแผนชีวิตฉันจะแต่งอีก 5 ปีนะแก แต่นี่ ทุกอย่างผิดแผนหมดเลย” ฟ้าใสสาธยายตารางชีวิตของเธอให้เพื่อนสาวเข้าใจ นี่ถ้ายังไม่เข้าใจ จะเดินเข้าไปเอาหนังสือแผนชีวิตมาให้มันแล้วนะ

แป้งฟังไปแล้วก็งงไป ทีแรกนึกว่าเพื่อนสาวไม่คิดจะแต่งงานแต่ถ้าคิดอยู่แล้ว ก็ไม่เห็นน่าจะมีปัญหานี่นาเลยถามออกไป “ในเมื่อแกคิดว่าจะแต่งอยู่แล้ว แต่งตอนนี้ กับแต่งอีก 5 ปีก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ”

“ไม่เหมือนแก” ฟ้าใสหันมาพูดกับเพื่อนด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แกคิดดูนะ ช่วงเวลานี้ ฉันควรจะโฟกัสที่การทำงาน เพื่อให้ได้ตำแหน่งที่ตั้งใจ แต่ถ้าฉันมีใครตอนนี้ ไม่ว่าจะหมั้น จะทำความรู้จัก หรือจะแต่ง มันจะทำให้ฉันต้องแบ่งเวลาในการทำงานไปให้เขาคนนั้นด้วย อย่างน้อยๆ ก็เกือบครึ่งนึงของเวลาที่ฉันควรจะให้กับงาน มันอาจจะทำให้ฉันไม่ได้ตำแหน่งตามที่ฉันคิด และในเวลาที่ฉันกำหนด ดังนั้นฉันยอมไม่ได้” ฟ้าใสพูดออกมาอย่างไม่ยอมให้แผนชีวิตต้องพังเพราะอะไรก็ตามที่เข้ามาโดยที่ไม่อยู่ในแผน

“แกก็เป็นเอามากนะ ฟ้า” แป้งฟังแล้วก็ทึ่งกับความเคร่งของเพื่อนมาก จริงๆ แป้งชื่นชมฟ้าใสมาก เพื่อนของเธอมีเป้าหมายและแผนที่ชัดเจนในการดำเนินชีวิตมาตลอด ทำให้เมื่อหันมามองกับตัวเอง แป้งแค่คิดว่าทำวันนี้ให้ดีที่สุด และใช้ชีวิตให้มีความสุข แต่ก็ยอมรับบางครั้งก็รู้สึกเคว้งเหมือนกัน เพราะเมื่อเป้าหมายไม่ชัดเจน ทำให้เมื่อต้องตัดสินใจอะไรบางอย่าง เธอไม่แน่ใจว่ามันถูกต้อง หรือไม่ แต่กับฟ้าใสไม่ใช่ พอมีเป้าหมายในชีวิต เพื่อนจะวางแผนและเมื่อต้องตัดสินใจ เพื่อนจะมีการประเมินเพื่อเช็คผลลัพธ์เบื้องต้นว่ามันกำลังพาเธอไปที่เป้าหมาย หรือพาเธอห่างจากเป้าหมาย ซึ่งมันดูดีมากกก แต่...........มากไปมั้ยเพื่อนถึงขั้นไม่สบายเลยเหรอ

“แล้วแกตัดสินใจจะทำอย่างไรต่อไป” เพื่อนสาวมองหน้าฟ้าใสถามออกไปอย่างไม่รู้ว่าจะแสดงสีหน้าอย่างไรดี

“แม่อยากให้ฉันทำความรู้จักกับเขา ฉันขัดไม่ได้ แต่ฉันก็บอกแม่ไปเหมือนกันว่าหากเราเข้ากันไม่ได้ แม่ก็ห้ามฝีนใจ” แป้งพูดออกมาอย่างขุ่นเคือง

“อ้าว ก็ดีแล้วนี่ ฉันนึกว่าแม่แกจะบังคับมากสะอีก นี่ก็ให้โอกาสแกศึกษาดูใจกับผู้ชายคนนั้น” แป้งยิ่งงงใหญ่ แล้วปัญหามันอยู่ตรงไหนกันเนี่ย

“แต่แม่บอกว่าตานั้นยอมแต่ง ฉันกลัวว่าทางนั้นจะพยายามทำให้ได้แต่ง” ฟ้าใสเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกังวลที่จริงจัง

“เอ่อ แกคิดเกินไปหรือเปล่าฟ้า” มันน่ากังวลยังไงเนี่ย ใครเข้าใจช่วยบอกหน่อย แป้งคิดในใจ ไม่กล้าพูดออกมา

“แล้วถ้าเขาไม่ยอมยกเลิกงานหมั้น งานแต่งจริงๆ ชีวิตฉัน แผนฉันก็พังหนะสิ” ฟ้าใสพูดพลางส่ายหัวไปพลาง “ยังไงฉันก็ยอมไม่ได้”

“คิดมากไปมั้ยแก เรื่องมันไม่ถึงไหนเลย แกคิดมากไปเปล่า หรือแกจะไปคุยกับเขาเพื่อโน้มน้าวและหาทางยกเลิกงานหมั้นหละ” แป้งพูดออกมาอย่างประชดเพื่อน ที่คิดมากเกินเหตุ

“เฮ้ย ความคิดแกดีมากเลย แต่ฉันจะติดต่อเขาได้ยังไงหละ” ฟ้าใสพูดขึ้นมาอย่างมีความหวัง พร้อมกับจับที่ไหล่เพื่อนทั้งสองข้างเขย่าเบาๆ อย่างดีใจที่หาทางออกได้

“เอ่อ แก เอาจริงดิ” แป้งพูดไปสั่นไป เพราะแรงเขย่าของเพื่อน

“จริง ฉันเอาจริง ฉันต้องกำจัดสิ่งที่จะเข้ามาขัดขวางแผนชีวิตฉันออกไปให้ได้”

“เฮ้อ เป็นเอามากนะ แก แล้วจะเริ่มเมื่อไหร่” แป้งพูดออกมาอย่างปลงๆ ด้วยความรีบมาหาเพื่อน และตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้ว อาการง่วงเริ่มเข้ามาเยือนหลังจากสบายใจไปเปราะหนึ่งว่าเพื่อนไม่ได้เจ็บป่วย หรือมีปัญหาร้ายแรงอะไรเลยเริ่มชิวๆ

“พรุ่งนี้เลย” มีฟ้าใสคนเดียวที่ยังตื่นตัวอยู่กับแผนในหัวว่าจะทำอย่างไรต่อไป เดี๋ยวต้องรีบไปร่างแผนออกมาแล้ว มันต้องได้ผลสิหน่า

“อืม จะให้ฉันช่วยอะไรก็บอกแล้วกัน แต่ตอนนี้ฉันง่วงแล้วอะ ฉันเข้าไปนอนก่อนนะ” แป้งหาวออกมาอย่างไม่อาจทนได้ แล้วลุกจากโซฟาเดินตรงไปยังห้องนอนเพื่อนที่มาค้างด้วยกันบ่อยๆ

“เอาสิ ขอบใจมากเพื่อนที่มานอนเป็นเพื่อน เดี๋ยวฉันขอไปเขียนแผนการยกเลิกงานหมั้นนี่ให้เรียบร้อยก่อน แล้วจะรีบเข้าไปนอน” ฟ้าใสพูดออกมาอย่างตื่นเต้น พร้อมรีบเดินไปที่ห้องทำงาน เพื่อร่างแผนงาน

“ตอนนี้เนี่ยนะ ยัยฟ้า” แป้งหันมาตะโกนตามหลังฟ้าใส หลังจากได้ยินประโยคนั้น เมื่อเห็นเพื่อนไม่ตอบกลับพร้อมเดินหายเข้าไปในห้องทำงาน ก็หัวเราะออกมาเล็กน้อย พร้อมบ่นเพื่อนเบาๆ “ยัยจอมวางแผนเอ้ย”

ขณะเดียวกัน @ คลับ S คลับหรูใจกลางเมือง

หนุ่มร่างสูงโปร่ง ตาเรียวมีเสน่ห์ ปากหยักได้รูป กำลังเดินตรงไปยังห้อง VIP ชั้น 2 ท่ามกลางสายตา และความสนใจจากสาวๆ ในคลับ ธันวา เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ระดับประเทศ รวมถึงคอนโดหรูใจกลางเมืองที่ฟ้าใสอยู่ด้วย เปิดประตูห้อง VIP เข้าไปเพื่อพบ ปกรณ์ เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยชั้นประถม ถึงแม้ปกรณ์จะไปอยู่ต่างประเทศหลายปี แต่ก็ยังคอยติดต่อกับธันวาตลอด ทำให้ความเป็นเพื่อนสนิทไม่ลดหายไปแม้แต่น้อย