Mag-log inShare
บทที่ 191
Pinakabagong kabanata
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 212
โจวจิ่งอันพยักหน้าอย่างเข้าใจ แล้วกล่าว “ซ่งผิงเป็นคนรอบคอบ เธอไปเถอะ เครื่องอยู่ฝั่งซ้ายของห้องทำงานฉัน”“คนของพวกเขามาถึงชั้นล่างแล้ว ฉันจะลงไปต้อนรับหน่อย”“กาแฟเอาเป็นเอสเพรสโซก็ได้ ชงไม่ดีก็ไม่เป็นไร คาดว่าอีกฝ่ายคงไม่ดื่มอยู่ดี พวกเราแค่แสดงน้ำใจก็พอแล้ว”ซูมั่วเข้าใจ คำพูดนี้หมายความว่าลูกค้าคนนั้นมีโอกาสสูงที่จะไม่เหลียวแลกาแฟของบริษัทพวกเขา รสนิยมการกินจุกจิกมากเข้าไปในห้องของรุ่นพี่ มาถึงหน้าเครื่องชงกาแฟ ตักผงกาแฟออกมาชั่ง จากนั้นก็เริ่มสกัดกาแฟระหว่างนั้นเธอก็ตีฟองนมหนึ่งชุด ใส่ลงไปในกาแฟที่สกัดเสร็จแล้ว แล้วลากลายต้นไม้แบบง่าย ๆ ลายหนึ่งพอเธอถือกาแฟกลับไปที่ห้องประชุมอีกครั้ง คนของฝ่ายคู่ค้าก็มาถึงแล้วโจวจิ่งอันนั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะฝั่งขวา ส่วนหัวโต๊ะฝั่งซ้ายเป็นฝ่ายคู่ค้า ทั้งสองกำลังสนทนากันอยู่มองจากมุมข้างจะเห็นเพียงแนวกรามที่ชัดเจนและสันจมูกโด่งของผู้ชาย อายุน่าจะยังไม่มากใส่สูทสั่งตัดพิเศษตัวหนึ่ง กระดุมแขนเสื้อไพลินโผล่ออกมาจากข้อมือเห็นแค่แวบเดียวก็รู้ว่าราคาค่อนข้างแพงมิน่าล่ะรุ่นพี่ถึงพูดแบบนั้น ดูท่าคงเป็นประธานใหญ่คนหนึ่งซูมั่ววางกาแฟลงบนโต๊ะของ
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 211
ณ บ้านใหญ่สำหรับเหตุการณ์ไม่คาดฝันในงานเลี้ยงคืนนี้ ทางฝั่งคุณท่านฟู่ก็ทราบข่าวอย่างรวดเร็วเช่นกัน โกรธเป็นอย่างมาก“คุณท่าน ท่านดื่มน้ำอุ่นสักหน่อยนะครับ” พ่อบ้านยกน้ำอุ่นแก้วหนึ่งมาให้เขาพลางพูดคุณท่านฟู่ดื่มไปหนึ่งอึก สูดลมหายใจเข้า ก่อนถอนหายใจหนัก ๆ และพูด“เขาทำแบบนี้ทำไม? ทำตัวเองขายหน้า นำหายนะมาสู่ตัว”“โชคดีที่คนตระกูลหลีไม่ได้รับบาดเจ็บ อย่าว่าแต่ไม่ได้แต่งงานกันเลย กลัวว่าต่อไปจะกลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันน่ะสิ”พ่อบ้านพูด “คุณชายรู้ขอบเขต ไม่ถึงขั้นทำร้ายใครนะครับ”“นายลืมคืนวันศุกร์ที่ผ่านมาที่ไปช่วยคนกับฉันที่สถานีตำรวจไปแล้วเหรอ? เขาไม่กล้าทำร้ายใครงั้นเหรอ? ฉันว่าเขาน่ะกล้าฆ่าคนด้วยซ้ำ!” คุณท่านฟู่เดือดดาลพ่อบ้านเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนกล่าว “อีกฝ่ายคือตระกูลหลีนะครับ คุณชายคงจะคิดไตร่ตรองบ้าง”“เขาทำให้พ่อตัวเองโกรธจนต้องเข้าโรงพยาบาลด้วยซ้ำ เขาจะยังคิดไตร่ตรองบ้าอะไรอีก!” คุณท่านฟู่ตบต้นขาพลางพูดคราวนี้พ่อบ้านพูดไม่ออก ได้แต่ก้มหน้าลงไม่พูดจาได้ยินว่าหลังจากพ่อของคุณชายถูกด่าไปชุดหนึ่งก็ความดันขึ้น ตอนนี้ก็ยังต้องพักฟื้นอยู่เลยความจริงเขาก็สงสัยว่าคุณชายพ
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 210
ถึงเขาจะเคยโอบจริงก็ตามหลีโย่วได้ยินอย่างนั้นก็ไม่สงสัยอีก ส่วนหลีเชินดื่มซุปเงียบ ๆ รอจนกระเพาะสบายขึ้นแล้วจึงเปิดอีกสองชั้นข้าวสวยหนึ่งที่กับซี่โครงหมูต้มข้าวโพดอีกหนึ่ง ส่วนน้ำซุปก็แยกเอาไว้ เขากินด้วยกันอย่างนี้ กระทั่งในชั้นเกลี้ยงเกลา แม้แต่ซุปซี่โครงก็ไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว“เป็นยังไง อร่อยใช่ไหมล่ะ” หลีโย่วเห็นเขากินจนหมดจึงถามหลีเชินพยักหน้า ชมเชยอย่างไม่ประหยัด “รสดีมาก”“ดังนั้นฉันจะไม่เอาเรื่องที่เธอทำลายชื่อเสียงของฉัน” เขาพูดเสริมใครใช้ให้เขากินอาหารที่อีกฝ่ายทำล่ะหลีโย่วได้ยินก็โล่งอก กลับได้ยินพี่ชายพูดอีก“แต่ห้ามมีเที่ยวหน้านะ ถ้าแพร่ออกไปจะเสียกับผู้หญิง”หลีโย่วรีบพยักหน้าหงึกหงัก สาบานว่าเธอจะทำแค่ครั้งเดียว จากนั้นก็รับปั่นโตเก็บความร้อนที่ประกอบแล้วจากพี่ชายในตอนที่หิ้วลงรถ พวกฟู่อี้ชวนไปจากลานกว้างแล้วหลีโย่วกลับไปที่ข้างรถของตัวเอง เมื่อนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างหลัง เธอจึงหันหลังขวับ“คุณเป็นใครน่ะ? ทำฉันตกใจหมดเลย ยังนึกว่าเป็นฟู่อี้ชวน” หลีโย่วตบหน้าอกพลางพูด“สวัสดีครับคุณหลี ผมเป็นบอดี้การ์ดกับคนขับรถของตระกูลฟู่ครับ” อีกฝ่ายบอกท
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 209
“ซูมั่วเป็นผู้หญิงที่ไม่เลวเลยจริง ๆ หน้าตาสะสวย หุ่นก็ดี”“เอวบางจนผมกำได้ในมือเดียว มือก็นุ้มนุ่ม ผิวขาวเนียนนิ่ม ทว่าผอมไปหน่อย แต่ไม่เป็นไร ต่อไปผมจะขุนเธอให้อ้วนอีกหน่อยเอง”ฟู่อี้ชวน “!!!”หลีโย่ว “???”ฟู่อี้ชวนริษยาจนฟั่นเฟือน ดวงตาแดงก่ำ ถลึงตากับเงาร่างที่จากไปอย่างดุร้ายพร้อมโพล่งปากด่าแบบขาดสติ“หลีเชิน! แกมันไอ้ชาติชั่ว! แกแม่งไสหัวไปเลยนะ! อยู่ห่าง ๆ ซูมั่วหน่อย!”“แกมาแทรกแซงชีวิตคู่คนอื่น แกมันไอ้ชู้! ไอ้สารเลว!”“ฉันจะไม่ปล่อยแกไป แกคอยดูเถอะ! ฉันจะเอาหลี่ซื่อให้วินาศสันตะโรไปเลย! ตั้งแต่นี้หายไปจากเมืองจิงซะ!”แต่การสบถด่าของเขาไม่ได้รับการเหลียวหลังจากหลีเชินสักนิด ทั้งยังทำท่าสบายใจเฉิบเอามือล้วงกระเป๋าข้างหนึ่งหลีโย่วที่ยืนอยู่ที่เดิมตะลึงงัน มองพี่ชายของเธอที่เดินจากไปไกลแล้วทีหนึ่ง จากนั้นจึงรีบวิ่งเหยาะตามไปเพิ่งวิ่งไปได้สองก้าว เธอก็หันมาพูดกับฟู่อี้ชวน“จะโม้ก็ไม่กลัวว่าฟ้าผ่าใส่หัว ยังจะทำให้หลีซื่อวินาศสันตะโรอีก ตลกชะมัด แน่จริงคุณก็ซื้อมันทั้งเมืองจิงเลยสิ!”“คุณทำอย่างนี้เนี่ย ห่วงก่อนเถอะว่าพวกเถ้าแก่ในงานเลี้ยงจะมองออกแล้วซุบซิบในวงการเป็น
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 208
คนขับรถขวางเอาไว้ หลีโย่วถอยไปด้านหลัง พร้อมกันนั้นยังไม่ลืมเติมเชื้อไฟ“ถึงซูมั่วจะบอกเองคุณก็คงไม่เชื่ออยู่ดี ไม่งั้นเอาไว้ตอนที่พวกเขาออกเดตจูจุ๊บกัน ฉันค่อยเรียกคุณมาดูนะ~”การกระตุ้นนี้รุนแรงมากจริง ๆ ฟู่อี้ชวนพุ่งชนคนขับรถตรง ๆ หลีโย่วเห็นว่าหมาบ้าคลั่งขึ้นมาแล้วจึงรีบถอยจบกัน ๆ ยั่วเกินไปแล้ว ฟู่อี้ชวนบ้าแล้วจริง ๆ!ในตอนที่กำลังจะหันหลังหนี รองเท้าส้นสูงดันสะดุด หลีโย่วร้องอุทานและเห็นฟู่อี้ชวนกำลังเอื้อมมือแข็งแรงมาตรงหน้าตนในช่วงเวลาคับขันนี้เอง พนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนวิ่งมาด้วยความรวดเร็ว กอดฟู่อี้ชวนที่กำลังอาละวาดคนละฝั่งเป็นเวลาเดียวกัน ปิ่นโตเก็บความร้อนในมือหลีโย่วถูกมือใหญ่หนึ่งรับไปได้ทันกาล ปล่อยคำพูดเนิบนาบตามมาอีกคำ“กว่าแฟนผมจะตุ๋นซุปให้ผม จะทำหกไม่ได้นะ”หลีโย่วทรงตัว เห็นว่าคนที่มาคือพี่ชายเธอ กอปรกับได้ยินคำพูดเมื่อครู่จึงอีหลักอีเหลื่อประมาณหนึ่งทันใดพี่ชายเธอได้ยินหมดแล้วเหรอ? ว้าย ๆ ๆ คงไม่แฉเธอหรอกนะ?เธอส่งสายตากับอีกฝ่าย แต่หลีเชินไม่ตอบกลับสายตาเธอ เพียงถือปิ่นโตเก็บความร้อนดี ๆ มองพนักงานรักษาความปลอดภัยและคนรับรถล้อมหน้าล้อมหลังรอบฟู
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 207
ขณะกำลังคิดพลางฮึดฮัดอยู่ ก็เห็นว่าคนวิ่งมาจากด้านหลัง พอมองดูดี ๆ ไม่ใช่ฟู่อี้ชวนแล้วจะเป็นใครไปได้อีกหลีโย่วหลบไปด้านข้างตามจิตใต้สำนึก ถึงเธอจะไม่กลัวตระกูลฟู่ แต่ถ้าถูกทำร้ายโดนตัวก็เจ็บเหมือนกัน พี่ชายเธอยังไม่ออกมาเลยในตอนที่อีกฝ่ายเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ หลีโย่วหลบไปด้านข้างที่ห่างออกไปสองเมตรแล้ว ทีแรกนึกว่าฟู่อี้ชวนจะเข้ามาหาเธอ แต่เขากลับ...เมินเธอแล้วผ่านไปซะงั้นหลีโย่ว “?”เธอหันไปดู เห็นเพียงฟู่อี้ชวนหยุดอยู่ข้างรถเธอ แล้วก้มตัวตบกระจกรถ พร้อมกับตะโกนเรียกชื่อซูมั่วหลีโย่ว “...”“นี่ มั่วมั่วจะมานี่ได้ไง คุณคิดอะไรอยู่น่ะ” หลีโย่วรู้สึกเป็นห่วงไอคิวของเขามาก ตะโกนพูดฟู่อี้ชวนเห็นว่าในรถตรงที่นั่งข้างคนขับว่างเปล่าจริง ๆ จึงหันไปมองด้านหลัง สุดท้ายสายตาตกอยู่กับปิ่นโตเก็บความร้อนที่หลีโย่วถืออยู่ในมือเขาเดินไปหาเธอ เวลานี้คนขับรถของตระกูลหลีมาถึงพอดี จึงปกป้องคุณหนูของเขาอยู่ข้างหน้าฟู่อี้ชวนยืนนิ่ง มองคนขับรถแล้วยื่นมือพูด“เอาของมาให้ผม”หลีโย่วจงใจยกปิ่นโตเก็บความร้อน ถาม “คุณหมายถึงไอ้นี่เหรอ?”ฟู่อี้ชวนพยักหน้า ตามด้วยพูดอีกครั้ง “เอามาให้ผม”หลีโย่วแส
Maaari mong magustuhan
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้200.1K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย493.7K viewsสัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา343.0K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี114.8K viewsรักสุดร้าย
ดอกอ้อลู่ลม1.1K viewsคลั่งสวาทผัวเด็ก
ต้นอ้อ37 viewsก็คิดว่าจะรัก
อัญธิญาน์829 viewsพ่อแฟนแสนหวาน
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ119 views
