บทที่ 220

แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขาเป็นใคร ถ้ามีคราวหน้าอีก เธอไม่มีทางกล้ำกลืนฝืนทนไม่พูดแบบวันนี้อีกแน่นอน

“เป็นความผิดผมเอง ผมไม่รู้มาก่อนว่าซูมั่วกับประธานหลีเคยมีเรื่องกัน” ซ่งผิงพูดขึ้น

“ฉันก็ไม่รู้มาก่อนว่าคนที่จะมาในวันนี้คือเขา” ซูมั่วตอบ

ถึงจะรู้ล่วงหน้า แต่ในเมื่อเธอก็ไม่ได้รู้จักหลีเชิน คาดว่าตนก็คงยังเข้าประชุม แล้วก็ถูกกลั่นแกล้งอยู่ดี

ในใจเธอเต็มไปด้วยความโมโห มือกำแน่น

ตนไม่ได้ติดหนี้หลีเชินสักหน่อย ถึงทั้งสองบริษัทจะต้องร่วมงานกัน แต่ทำไมต้องมาแกล้งตนต่อหน้าคนอื่นแบบนี้?

งั้นก็ช่างเถอะ ใครใช้ให้อีกฝ่ายหยาบคายก่อนล่ะ

เมื่อกลับมาถึงแผนกออกแบบ

ตอนนี้เหลือแค่ซูมั่วกับซ่งผิงสองคน ซ่งผิงถามด้วยความสงสัย

“ซูมั่ว คุณไปทำผิดอะไรต่อประธานหลีหรือเปล่า?”

มีเพียงสาเหตุเดียวเท่านั้น เพราะถึงแม้ตอนแรกระหว่างทั้งสองคนจะดู ‘คลุมเครือ’ กันอยู่บ้าง แต่ซูมั่วก็ไม่ได้รู้จักอีกฝ่ายเลยสักนิด

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมประธานหลีถึงได้หยอกเย้าซูมั่วต่อหน้าคนอื่น จากที่เขาเคยได้ยินมาหลีเชินไม่ใช่คนเจ้าชู้เหลวไหลแบบนี้

“ฉันไม่ได้ทำผิดอะไรต่อเขาเลยค่ะ เขาก็เป็นคนแบบนั้นเอง นิสัยเสีย” ซูมั่วตอ