Share

บทที่ 515

Auteur: อิงเซี่ย
ในที่สุด เขาก็นึกเหตุผลที่ยอดเยี่ยมขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง หลังจากนั้นจึงโทรศัพท์ไปหาหลีเชินที่ขับรถอยู่ด้านหน้า

หลีเชินรับสาย เจิ้งซวนก็พูด

“เมื่อกี้ที่สำนักงานมีสายโทรเข้ามาว่า ลูกค้ารายหนึ่งนัดฉันกินข้าวกลางวันเพื่อคุยเรื่องคดี เพราะงั้นวันนี้พวกนายไปกินข้าวกันเถอะ ฉันต้องกลับไปก่อน”

“เมื่อกี้ไม่เห็นนายบอกว่ามีนัด เพิ่งจะมาพูดเอาตอนนี้” หลีเชินกล่าว

“อะแฮ่ม ไม่ใช่ว่าเป็นเหตุกะทันหันหรือไงเล่า ฉันก็จนปัญญา ลูกค้าคนนั้นค่อนข้างสำคัญ เป็นคดีที่เกี่ยวข้องกับข้อพิพาททางธุรกิจ” เจิ้งซวนพูด

“งั้นเขาก็ไม่ได้นัดล่วงหน้าเหรอ?” หลีเชินถาม

“อาชีพของพวกเราไม่เหมือนประธานหลีผู้ยิ่งใหญ่หรอก ที่การเจอนายครั้งหนึ่งต้องนัดล่วงหน้าน่ะ” เจิ้งซวนตอบเขา

หลีเชินได้ยินก็ได้แต่ยอมแพ้ หลังจากนั้นก็วางสายไป

ด้านหลัง เจิ้งซวนมองรถคันข้างหน้า ถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง โล่งอกไปที...

เขาเลี้ยวรถอ้อมไปตรงทางแยก ส่วนภายในรถเบนท์ลีย์

ซูมั่วมองท่าทางที่รถเบนซ์เผ่นหนีไปอย่างเงียบ ๆ หันหน้าไปมองเพื่อนสนิทแวบหนึ่ง ทั้งสองคนสบตากันและยิ้ม สื่อความหมายที่รู้กันแค่สองคน

“หลีโย่ว ครั้งก่อนระหว่างเธอกับเจิ้งซวนเกิดอะไรขึ้
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 533

    เย่ซินหย่าวางยาเขา และกู้หวยก็ถือโอกาสตามน้ำ หาคู่นอนชั่วคราวถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าเขาจะไม่ส่งคนมา ผู้หญิงน่ะ ตนสามารถหาคนมาแทนให้เขาได้เป็นร้อยคน......ฟู่อี้ชวนมาทำงานที่บริษัทแล้ว แถมยังปรากฏตัวในการประชุมด้วย เหล่าลูกน้องที่แสดงความห่วงใยและให้กำลังใจ ก็เห็นว่าสภาพจิตใจกับสีหน้าของประธานฟู่ไม่ค่อยดีนักจริง ๆเมื่อได้ยินเหล่าผู้บริหารพูดเรื่องนี้ในช่วงพักดื่มชา ฟู่อวี่เหิงที่อยู่ด้านข้าง ก็แค่นเสียงเย็นชาสองครั้งเขาไม่ได้ป่วย แต่ไปติดอยู่ในสถานกักกันต่างหากน่าเสียดายจริง ๆ ที่ไม่สามารถเปิดเผยออกมาทันทีได้ แต่หลักฐานเขาก็เตรียมไว้พร้อมหมดแล้ว ขาดแค่ไฟกองสุดท้าย“คุณชายรอง คุณคิดเห็นยังไงครับ?” หวังฮ่าวเดินเข้ามาพูดอย่างประจบสอพลอตอนนี้ผู้บริหารทั้งเล็กใหญ่ในฝ่ายการตลาดต่างก็รู้ฐานะของเขาแล้ว นี่ล้วนเป็นความดีความชอบของหวังฮ่าว ที่พาคนทั้งแผนกไปพึ่งพิงเจ้านายที่ฉลาดหลักแหลมก่อน“โธ่ คุณชายรองก็แค่กลับมาช้าไปหน่อย ไม่อย่างนั้นโอกาสดีแบบนี้ ต้องเป็นคุณที่ได้รักษาการตำแหน่งแทนแน่นอนครับ!” รองผู้จัดการกล่าว“ใช่ครับ คุณชายรองมีประวัติการศึกษาดีขนาดนั้น แถมยังฉ

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 532

    ติ่งเซิ่ง นั่นไม่ใช่บริษัทที่ซูมั่วอยู่เหรอสาเหตุที่ติดต่อกับบริษัทนั้น ทั้งหมดเป็นเพราะประธานฟู่ต้องการพบซูมั่วตอนนี้ทั้งสองคนหย่าขาดกันโดยสมบูรณ์แล้ว ประธานฟู่เขายังจะ...ไปอีกเหรอ?“เจรจากับทีมของประธานโจวเรื่องการพัฒนาแพลตฟอร์มการซื้อขายออนไลน์” หลี่หยวนชะงักไปเพียงครึ่งวินาที จากนั้นก็พูดต่อจนจบฟู่อี้ชวนที่เดิมทีสีหน้าไม่มีความเปลี่ยนแปลงใด ๆ หลังได้ยินกำหนดการนี้ ก็ชะงักมือที่กำลังดื่มโจ๊กอยู่เขาไม่ได้เอ่ยปาก หลี่หยวนก็รู้ว่าเขาจะไปเมื่อรายงานกำหนดการทั้งหมดเสร็จสิ้น หลี่หยวนจึงพูดเรื่องที่ไม่ได้พูดถึงเมื่อวานนี้“คุณสั่งให้ผมติดตามความเคลื่อนไหวของเย่ซินหย่า ไม่ให้เธอออกนอกเมืองจิง ตอนนี้เธอยังอยู่ในเมืองจิงครับ”ฟู่อี้ชวนเงยหน้าขึ้น สายตายิ่งเย็นชาเฉยเมยมากขึ้นแม้จะหย่ากับซูมั่วแล้ว แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการที่เขาจะไปสะสางบัญชีกับเย่ซินหย่าแรกเริ่มตอนที่ยังไม่รู้ตัวว่าหลงรักซูมั่ว เขายอมรับว่าเขาทำเกินไป แต่ก็มีแค่คำพูดเย็นชาทว่าหลังจากเย่ซินหย่าปรากฏตัว จากคำพูดกลับเพิ่มระดับไปถึงร่างกาย สร้างความเสียหายที่ไม่อาจลบเลือนให้แก่เธอหลังเท้าถูกลวกบาดเจ็บ ได้รับพ

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 531

    ความจริงเรื่องนี้ไม่ได้แปลกอะไร รถรับจ้างผ่านออนไลน์มารับงานแถวนี้ไม่ใช่ว่าปกติมากเลยเหรอ?อีกอย่างเขายังเผยใบหน้าตรง ๆ ทั้งยังทักทายเธอ ถ้าเป็นคนร้ายคงไม่ยอมให้เธอเห็นว่ามีรูปลักษณ์ยังไงหรอก เหมือนคนที่สะกดรอยตามเธอคราวก่อนแต่ว่า...ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสัมผัสที่หกทำงานหรือเปล่า ซูมั่วถึงรู้สึกว่ามันแปลกมาก ในขณะเดียวกันก็ยังรู้สึกว่า...การปรากฏตัวของอีกฝ่ายถี่เกินไปเดินตามกลุ่มคนไป ทำทีว่าเป็นเพื่อนของพวกเธอ หลังจากนั้นพอไปถึงทางเข้าสถานีรถไฟใต้ดินอีกแห่ง ซูมั่วก็เดินเข้าไปทันทีเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มีคนมารับแต่เปลี่ยนไปเข้าสถานีรถไฟใต้ดินอีกทางหนึ่ง ภายในรถที่จอดอยู่ข้างถนน สีหน้าของชายคนนั้นก็เคร่งขรึมขึ้นมาพอเขาไม่ยิ้ม นั่นก็ดูเป็นรูปลักษณ์ที่ดุดันมาก มองแล้วน่าขนลุกมากเป้าหมายระมัดระวังมากเกินไป ดูท่าจะระวังตัวจากเขามากแล้ว ทั้งที่เพิ่งเผยตัวเป็นวันที่สองเท่านั้นเดิมคิดว่าผู้หญิงสาว ๆ จะใสซื่อหลอกง่าย หรือช่วงแรกอาจใช้ไพ่ความรู้สึกสร้างความสัมพันธ์ก่อน จากนั้นค่อยพาคนออกนอกเมืองจิงไปจัดการต่อในเขตชานเมือง ดูท่าแผนนี้จะใช้ไม่ได้แล้วแผนการใช้ไม่ได้ แถมเขายังเปิดเ

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 530

    หลีโย่วตอบกลับไปด้วยสติ๊กเกอร์ว่า ‘เข้าใจแล้วค่ะ’ ทั้งสองคนก็จบการสนทนาหลังจากนั้นเธอกลับรู้สึกแปลก ๆ แล้วพูดกับตัวเองว่า“โจวจิ่งอันทำไมให้ฉันไปขอบคุณ เขาไม่มีแชตพี่ชายเหรอ?”เธอไม่ได้ส่งต่อให้พี่ชาย เพราะมันไม่จำเป็นต้องขอบคุณ ในฐานะเพื่อนของเธอ มันก็แค่แวะไปส่งก็เท่านั้น จำเป็นจะต้องขอบคุณแทนโจวจิ่งอันด้วยเหรอเช้าวันรุ่งขึ้นซูมั่วตื่นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุก เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ หัวยังรู้สึกมึนนิดหน่อยหลังจากปิดนาฬิกาปลุกแล้ว เธอก็มองดูเวลา หลับตาลงพริ้ม ๆ อีกสักพักเตรียมจะลุกขึ้นแต่ระหว่างหลับตาอยู่ จู่ ๆ เธอก็ลืมตาขึ้นมา เพราะในหัวนึกถึงเรื่องทั้งหมดเมื่อคืนขึ้นมาเรื่องไปกินข้าวกับรุ่นพี่และก็หลีโย่วเธอจำได้อย่างชัดเจน จำได้กระทั่งว่านั่งรถของหลีเชินกลับมา และยังใช้ผ้าเช็ดหน้าของเขาด้วยแต่หลังจากนั้นล่ะ?…เธอกลับภาพตัดไปเลยซูมั่วลุกขึ้นนั่ง หันไปมองหัวเตียง ตรงนั้นยังวางผ้าเช็ดหน้าไหมสีน้ำเงินเข้มไว้อยู่ ซึ่งเป็นของหลีเชินแล้วมองไปที่เสื้อผ้าของตัวเอง ก็ยังเป็นชุดเมื่อวานนี้ไม่ได้ถอด ถอดแค่รองเท้าออกเธอนวดคิ้ว เป็นครั้งแรกที่ดื่มแล้วเมาจนจำอะไรไม่ได้ ไม่

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 529

    แต่ขณะที่เขากำลังเตรียมจะพิมพ์ สายตาก็เหลือบไปเห็นด้านหลัง พบว่าประธานหลีเดินออกมาแล้ว ถึงกับโล่งอกทันทีเขากลับว่า [กำลังกลับครับ ประธานหลีพยุงคนเข้าไปส่ง จากนั้นไม่กี่นาทีก็ออกมา]หลีเชินขึ้นมาบนรถ คนขับก็รีบเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า ก่อนจะขับรถออกไปทันทีวิลล่าตระกูลหลีรถจอดในโรงจอดรถ หลีเชินเขย่าน้องสาวให้ตื่น หลีโย่วงัวเงียบ่นอย่างไม่พอใจ หลีเชินเลยพูดว่า“อยากให้พ่อกับแม่เห็นเธอกลับบ้านในสภาพเมามายแบบนี้ใช่ไหม?”หลีโย่วได้สติทันที แล้วรีบลงจากรถเอง แต่เพราะเพิ่งตื่นไม่มีแรง เกือบจะเซล้ม ดีที่หลีเชินคว้าไว้ได้ทันแน่นอนว่าเขาสามารถอุ้มน้องขึ้นไปได้อยู่แล้ว แต่ปัญหาคือ น้องสาวเขาจะอธิบายยังไงว่าเธอแค่ง่วงไม่ใช่เมาจนไม่ได้สติ?“มั่วมั่วล่ะ?” หลีโย่วเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็พลันนึกถึงเพื่อนขึ้นมา หันกลับไปมอง ในรถว่างเปล่า“เธอกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว” หลีเชินตอบหลีโย่วเอ่ยเพียง “อ๋อ ๆ” แล้วพูดต่อว่า“ฮึ่ม เธอก็ดื่มเก่งเหมือนกันหนิ ฉันนึกว่าจะแค่แก้วเดียวก็ล้มซะอีก”หลีเชินไม่พูดอะไร เลิกคิ้วพลางคิดในใจว่า“เมาหนักกว่าเธออีก ยังจะพูดว่าดื่มเก่ง?”กลับมาถึงห้องรับแขก ก็เห็

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 528

    หาตำแหน่งเจอแล้ว เขาก็อุ้มเธอเดินไปที่ลิฟต์บังเอิญจริง ๆ มีคนในคนอื่นคอนโดกำลังรอลิฟต์อยู่ พอเห็นหนุ่มหล่อร่างสูงคนหนึ่งกำลังอุ้มแฟนสาวเดินมา ก็อดมองแล้วมองอีกไม่ได้หลีเชินเหลือบมองจากหางตาอย่างไม่แสดงท่าทีใด ๆ ดูนิ่งเป็นธรรมชาติ ไม่มีแม้แต่ความประหม่าว่าเป็นคนนอกคอนโดแต่ถ้าซูมั่วอยู่สงบเสงี่ยมตลอดก็คงดี แต่…แขนเรียวของหญิงสาวดันโอบมาบนไหล่ของเขา เหมือนกับว่าอยู่ในท่าที่ไม่สบาย พร้อมกับขมวดคิ้วหลีเชินหยุดหายใจไปเสี้ยววินาทีและไม่กล้าเคลื่อนไหว เพียงแต่เกร็งที่มือและกล้ามเนื้อที่แขนเล็กน้อยผิวบริเวณข้อมือของหญิงสาวสัมผัสลำคอของเขาด้วยความเย็นเล็กน้อย ยิ่งทำให้ร่างกายเขาร้อนระอุเวลานี้ สีหน้านิ่งเฉยของชายหนุ่มเหมือนเริ่มมีปฏิกิริยา แต่ก็ไม่กล้าแสดงออกชัดเจนเกินไป กลัวว่าคนข้าง ๆ จะเข้าใจผิดว่าเขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้ทั่วไปที่ไม่สนิทกันเขาก้มลงแล้วมองใบหน้าที่กำลังหลับอยู่ภายใต้ผมสั้น ผิวขาวเนียนละเอียด ขนตาเป็นแพ ริมฝีปากสีชมพูอ่อนเม้มเบา ๆจ้องมองอยู่อย่างนั้นหลายวินาที จนกระทั่งลิฟต์ลงมาถึงและประตูเปิดออก หลีเชินถึงได้ละสายตากลับไปซูมั่วช่างไม่มีการระวังตัวเลยจริง ๆ เมาข

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status