เขากลัวเธอท้อง กลัวในท้องเธอมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาติดมาด้วย ตรวจก็แล้ว ประจำเดือนมาก็แล้ว เขาไม่สน ไม่เชื่อ กลัวทุกอย่างมันผิดพลาด สิ่งที่เขาต้องการคือเธอต้องอยู่กับเขา 3เดือน ท้องไม่โต เธอค่อยไป
View More“…อ๊าส์~” เสียงครวญครางด้วยความเสียวซ่านประสานกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อยังดังต่อเนื่อง หลังจากที่เสียงขับเคลื่อนอยู่ภายในห้องชุดหรูนับสองชั่วโมงเต็มเห็นจะได้
ครั้งแรกที่ได้รู้ว่าเจ็บแสบแค่ไหนถูกความเสียวซ่านและความสุขสมเติมเต็มจนยากจะต่อต้าน ใบหน้างดงามไม่ต่างจากตุ๊กตามีชีวิตเชิดขึ้น ผมยาวสลวยที่อีกคนสัมผัสมาแล้วว่านุ่มและหอมแค่ไหนสยายไปตามลมของไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศและแรงกระทั้นกระแทก กลีบปากเอิบอิ่มเผยอขึ้น จังหวะที่เชิดใบหน้า เห็นชัดว่าบริเวณลำคอระหงมีรอยขบเม้ม เป็นคำตอบที่ชัดเจนว่าคนทั้งคู่มีความสุขกันมากแค่ไหน ครั้งแล้วครั้งเล่าที่สุขสม จนกระทั่งท้องฟ้านอกผนังกระจกกั้นของเพนต์เฮาส์หรูกำลังเปลี่ยนสี เฉกเช่นชีวิตของคนบนเตียงที่กำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล หลายชั่วโมงต่อมา “…อื้ออ~” ข้าวฟ่างหลุดเสียงครางในลำคออย่างแผ่วเบาเมื่อจังหวะที่เริ่มขยับกาย สัมผัสได้ว่ามันปวดเมื่อยไปหมดจนคิ้วสวยได้รูปขมวดเข้าหากัน สมองกำลังประมวลเหตุการณ์ของค่ำคืนที่ผ่านมา ปาร์ตี้วันเกิดเล็กๆ ที่อยู่กันเฉพาะกลุ่มเพื่อนเท่านั้น จำได้ลางๆ ว่าดื่มหนักไปหน่อย ไม่แปลกถ้าจะเมา แต่เอ๊ะ! ถึงเมาแค่ไหนมันก็ไม่เคยรู้สึกปวดเมื่อย และเจ็บไปทั้งตัวแบบนี้นี่นา เปลือกตาบางค่อยๆ ขยับเปิดขึ้นอย่างเชื่องช้า ตากลมใสกลอกกลิ้งไปมาก่อนที่คิ้วสวยได้รูปจะค่อยๆ ขมวดเข้าหากันอีกครั้ง สิ่งที่เห็นเบื้องหน้าไม่คุ้นตา จู่ๆ มือก็เริ่มขยับ พอขยับปุ๊บ ก็แตะโดนเนื้ออุ่นๆ คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็นแขนของมนุษย์ แขนที่พาดอยู่บนตัวเธอ บริเวณลำคอเหมือนมีลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดอยู่ใกล้ๆ แค่คิดจังหวะการเต้นของหัวใจก็เริ่มแรงขึ้น อย่าบอกนะว่า… คำตอบคือใช่! มันใช่แน่ๆ เพราะตอนที่มือเรียวคว้าหมับที่ท่อนแขนแกร่งและยกขึ้น ผิวขาว แขนใหญ่กว่าแขนเธอมาก ลมหายใจเข้าออกเริ่มแรงขึ้นกว่าเก่าเมื่อเริ่มรู้แล้วว่าเมื่อคืนมีเรื่องผิดพลาด เจ้าของหัวใจที่เริ่มเต้นแรงสูดลมหายใจเข้าปอดหนักๆ ก่อนจะตัดสินใจครั้งเดียวด้วยการปัดแขนนั้นทิ้ง ขยับตัวขึ้นแล้วตวัดสายตาไปมองทันที “เฮือก!” ตามสัญชาตญาณของคนที่ห่วงภาพลักษณ์ กลัวการเป็นข่าว กลัวการตกอยู่ในสายตาของคนเวลาอยู่ในสถานการณ์ที่แย่ส่งผลให้มือขาวผ่องยกขึ้นปิดปาก ตากลมเบิกโพลง มองใครบางคนที่นอนอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันด้วยความตกใจสุดขีด แทบอยากจะกรี้ดออกมาจนสุดเสียง เป็นจังหวะที่อีกฝ่ายเริ่มรู้สึกตัว “ตื่นแล้วเหรอ” คำทักทายประโยคแรกไม่ต่างจากกำปั้นหนักๆ ที่ทุบลงมากลางใจ ถามแบบนี้แปลว่าอะไร แปลว่ารู้ทุกอย่าง จำได้ทุกเรื่อง แบบนั้นใช่ไหม! “ทำไมเราสองคนถึงมาอยู่ตรงนี้ เมื่อคืนนี้เรา…” จะถามตรงๆ ก็กระดากปาก ไม่กล้าพอที่จะเอ่ยคำนั้น เพราะนี่มันเป็นครั้งแรกของเธอ ครั้งแรกของข้าวฟ่าง คนที่แจ้งเกิดด้วยการเล่นเอ็มวีเพลง และกำลังมีละครหลายต่อหลายเรื่องที่กำลังถ่ายทำอยู่ในตอนนี้ ก็ไม่ได้โด่งดังอะไรมาก เพราะทุกอย่างมันยังอยู่ในจุดเริ่มต้น แล้วเวรกรรมตั้งแต่ชาติปางไหน ทำให้เธอต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ “มีอะไรกันไง เธอจำไม่ได้?” “ไม่ จำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง” ดาราสาวสูดลมหายใจเข้าปอดหนักๆ ดึงผ้าห่มมาคลุมเรือนร่างของตัวเองเอาไว้ก่อนจะรีบหันไปตกลงกับอีกฝ่ายทันที “ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นซะ ฉันจำมันไม่ได้ ฉันเมามาก” “แต่ผมจำได้นะ จำได้ทุกอย่าง ยิ่งตอนที่คุณอยู่บนตัวผม…” “ไม่ๆ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น” “ทำไมล่ะ เมื่อคุณจำมันไม่ได้ ผมก็จะเล่าให้คุณฟังไง” “ไม่อยากฟัง ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ฉันเมามาก เมาแบบที่จำอะไรไม่ได้เลย คุณลืมสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ไปซะ ลืมทุกอย่าง คิดซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเลย” มุมปากของคนฟังยกยิ้มก่อนที่เขาจะเบือนหน้าออกไปอีกทาง แปลว่าอะไร แปลว่าไม่อยากลืมเหรอ? หรือเห็นเธอสวยเลยไม่อยากปล่อยเธอไป หรือเพราะจำได้ว่าเธอเป็นใคร รู้ว่าเธอเป็นดาราแบบนั้นใช่ไหม! “คุณต้องการเท่าไหร่?” ยื่นข้อเสนอออกไปตรงๆ ถึงยังไงซะก็จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด เธอไม่ยอม! “จ่ายไหวเหรอครับ” ถามกลับพร้อมกับกวาดสายตามองไปทั่วใบหน้า มองตากลมสวยมีเสน่ห์ มองปากเป็นรูปกระจับ มองจมูกเชิดๆ น่ารักน่าชัง มองสรีระบนใบหน้าที่สวยราวกับตุ๊กตามีชีวิต แต่เหมือนจะไม่มีหัวใจ “คุณอยากได้เท่าไหร่ ฉันจะโอนจ่ายให้คุณเดี๋ยวนี้เลย” ดาราสาวหมุนตัวกลับไปทางเดิม คว้ากระเป๋าสะพายข้างมาล้วงหาโทรศัพท์มือถือและเข้าแอปพลิเคชันธนาคารเตรียมโอนทันที “คุณอยากได้เท่าไหร่บอกมาเลย แต่คุณต้องรับปากว่าได้เงินแล้วทุกอย่างจะจบ ห้ามพูดเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด สักคนก็ห้าม” “ผมคิดค่าเสียหายเป็นน้ำละกันนะครับ” “น้ำ?” ฟังดูทะแม่งๆ ไหนจะคำว่าค่าเสียหายของเขาอีก หน้าตาเขาก็ดี จัดว่าหล่อเลยทีเดียว คำพูดคำจาก็เพราะ แต่ก็เอาล่ะ นี่มันไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาชมเขา เพราะตอนนี้เรากำลังทำข้อตกลงร่วมกัน “ครับ ผมคิดค่าเสียหายเป็นน้ำ เมื่อคืนเรามีอะไรกันสามครั้ง ผมโดนคุณรีดน้ำสามยก ผมเอาจากคุณสามล้านละกัน” “สามล้าน!” บ้า! บ้ามาก บ้าบอที่สุด มันเกินไปแล้ว “มันจะมากเกินไปแล้วนะ แบบนี้มันเรียกปล้นกันชัดๆ” “ปล้น? ผมน่ะเหรอปล้นคุณ ที่นี่ห้องผม เพนต์เฮาส์ติดแม่น้ำชั้นสูงสุด วิวดีที่สุด คุณมาค้างห้องผม แค่ค่าห้องที่คุณใช้หลับนอนกับผม คืนเดียวก็ปาไปหลายแสนแล้ว อะไรทำให้คุณคิดว่าคนอย่างผมจะปล้นคุณ” เพนต์เฮาส์ติดแม่น้ำชั้นสูงสุด? วิวดีที่สุด? เป็นของเขาน่ะเหรอ! ใครว่าคนอย่างข้าวฟ่างหลอกง่าย แล้วคิดว่าจะหลอกยังไงก็ได้ ไม่มีทาง! แขนเรียวโอบรัดผ้าห่มหนาคลุมกายก่อนจะก้าวขาลงจากเตียง เจ็บแปล๊บๆ ที่กลางกายแต่ฝืนกัดฟัน ตรงไปยังผนังกระจกกั้น ตากลมถึงกับเบิกโพลงเมื่อเห็นว่าวิวด้านนอกเป็นแม่น้ำ แม่น้ำที่ใหญ่มากและกว้างมาก เปรียบเสมือนตอนนี้เธออยู่บนสวรรค์ ทุกอย่างมันดีเหลือเกิน “คุณพร้อมจะโอนเงินให้ผมหรือยังครับ เงินสามล้านที่ผมควรได้ แค่นี้มันยังน้อยไป” หันขวับกลับไปมองทันที ถอยหลังเกือบไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายลงจากเตียงแล้ว และตอนนี้เขาก็ยืนอยู่ด้านหลังเธอ ช่วงล่างพันผ้าขนหนูพอหมิ่นเหม่ เปลือยอก อวดมัดกล้ามเป็นลอน เปรียบดังหุ่นและผิวของนายแบบหรือดาราดังๆ ไหนจะใบหน้าที่หล่อเหลาราวฟ้าประทาน เกินไปมาก แทบอยากจะนึกว่าตอนนี้เธอกำลังฝันไป “ที่คุณขออ่ะ มันมากเกินไป” “แปลว่าคุณจะไม่จ่าย?” ไม่มีจ่ายโว้ย! เงินตั้งสามล้าน จะให้ไปหาที่ไหนมาให้กันล่ะ เธอไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้นนะ “ฉันให้คุณได้สามหมื่น” ต่อรองพร้อมกับเม้มริมฝีปากแน่น ทว่าอีกฝ่ายเค้นเสียงหัวเราะออกมาทันที “จากสามล้าน หรือสามหมื่น คุณขอลดเยอะเกินไปไหม?” “ก็ฉัน…” “ผมไม่ลดให้ ผมเหนื่อยมาก เสียน้ำไปกับคุณก็เยอะ อีกอย่าง… ผมจะแน่ใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่เอาลูกของผมติดท้องคุณไป” ————————- กรี้ดดดดด แพ้พระเอกพูดครับ 5555555555 คลอดตอนแรกแล้ว ชอบกันไหมคะ ถ้าชอบฝากกดไลก์และคอมเมนต์รัวๆ หน่อยนะคะ อ้อนๆ 🥺๕๑เป็นแฟนกันนะ“ขอดูการกระทำนานกว่านี้ก่อนได้ไหมคะ” ข้าวฟ่างสบตากับอีกคนพร้อมกับเอ่ย เอาเข้าจริงมันไม่ได้มีอะไรแน่นอนเลยโดยเฉพาะหัวใจของเธอที่ตอนนี้มันเหลวเป็นที่เรียบร้อยแล้วเธอพ่ายแพ้ให้อีตามาเฟียขี้อ้อน ไม่รู้ว่าจะอ้อนเก่งไปถึงไหน ถ้าวันไหนได้ใช้หัวใจรัก เธอคงรักเขาหัวปักหัวปำ“นานแค่ไหนครับ จนกว่าลูกๆ ของเราจะโตไหม” ถามไปและไม่ลืมจะใช้สายตาออดอ้อน เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ทั้งไม่เคยอ้อน และไม่เคยรักใครเท่าเธอ “จนกว่าฟ่างจะแน่ใจว่าไม่มีลูกน้องลันคนไหน ส่งรูปลันกับผู้หญิงคนอื่นมา”“เอาแบบนั้นก็ได้ครับ ผมรอได้อยู่แล้ว แต่ระหว่างที่รอ ผมขอดูแลนะครับ”“ถ้าไม่เหนื่อย..ก็ตามใจเลยค่ะ” ไม่เหนื่อยหรอก ไม่เหนื่อยแน่นอน กลับมาถึงคอนโดเวลาตอนนี้ก็ปาเข้าไปเกือบตีสอง สำหรับอลันเรื่องเวลาไม่ใช่ปัญหา เช่นเดียวกับคนที่เคยทำงานไม่เป็นเวลา ตอนแรกเธอก็คิดว่าเธอน่ะไหว แต่วันนี้รู้สึกแตกต่างออกไป รู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย เดาว่าเธออาจจะนอนน้อย พอกลับมาถึงคอนโดก็อาบน้ำแล้วสวมชุดนอน เราเลือกที่จะค้างที่คอนโดของอลัน อย่างน้อยๆ มันก็สะดวกมากกว่าและใกล้ผับที่เขาดูแลมากกว่าเช่นกันคอนโดมิเนียมหรูริมแม่น้ำ ใ
๕๐รักไม่ต้องรอเวลา“ที่นี่มีเมนูไหนเป็นเมนูแนะนำ ช่วยแนะนำฟ่างหน่อยได้ไหมคะ” ข้าวฟ่างหันไปคุยกับเหล่าบอดี้การ์ดหลังจากที่เธอป้อนงานง่ายๆ ที่เงินดีให้ ทุกคนต่างให้ความสนใจว่าที่นายหญิง พยายามจะแนะนำเมนูอาหาร แต่ติดที่คนเป็นนายเอ่ยขึ้นมากลางคัน “มีงานอะไรก็ให้ไปทำ ถ้าใครอู้งานตำแหน่งนั้นจะว่างทันที” คำสั่งเป็นผลทันทีเพราะทุกคนรีบตั้งท่าจะถอยหลังกลับ เมียนายใหญ่กว่านายก็จริง แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่พวกเขาถูกนายหมายหัว ถึงตอนนั้นต่อให้นายหญิงปกป้องก็ไม่ใช่เรื่องดี มีแต่จะโดนหนักเพราะความหวงเมียของนายของพวกเขามากกว่าที่มันจะกำเริบขึ้นมา“เอ่อ..แต่พวกเราดูแลนายหญิงกันอยู่นะครับ”“เมียกู หน้าที่ดูแลเป็นของกู” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดไม่ได้ทำให้ข้าวฟ่างเกรงกลัวแต่อย่างใด ที่พูดเพราะกลัวลูกน้องของเขาทำงานให้เธอหรือเปล่าอันนี้ไม่รู้ เธอกำลังรอดูไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็คงรู้เอง “ทำไมต้องไล่พวกเขาไปด้วยล่ะคะ เขากำลังจะแนะนำเมนูอาหารให้ฟ่าง”“หน้าที่นั้นมันเป็นของผมนะครับ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับฟ่าง อะไรก็ตามที่ต้องทำให้ฟ่าง มีผมคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้ อยากได้เมนูแนะนำใช่ไหมครับ เดี๋ยวผมแนะนำให้เอง”“ที่ทำแบบนี้
๔๙เมียนายรอบเดียวจอด ไม่เคยมีคำนี้ในนิยามของผู้ชายที่ชื่ออลัน! เรื่องอาบน้ำไม่ได้สำคัญเมื่อเนื้อตัวของเมียเขายังคงหอมทุกจุด ไม่ว่าจะแตะต้องตรงไหน ใช้ปากสัมผัสตรงจุดใด เนื้อตัวของเธอมันก็ยังหอมและดีต่อใจเขาเหมือนเดิมอลันอุ้มร่างบางมาวางบนเตียงก่อนจะก้าวขาขึ้นไปคร่อมทับอยู่บนเตียง กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ผสานกับกลิ่นกายจากกายหนา ยิ่งยามที่ลมหายใจอุ่นเป่ารดลงมาบนเนื้อตัว อย่าได้คิดว่าจะมีแรงมาห้าม แบบไหนก็ได้ที่อลันต้องการ เธอยอมเขาทุกอย่างเลย“ละ..ลัน” ดาราสาวครางเสียงกระเส่าเมื่อลิ้นสากตวัดโลมเลียที่ปลายถันจนยอดอกเปียกชื้นน้ำลายใส ขาสวยถูกดันให้แยกออกจากกันก่อนที่กายหนาจะกระแทกเข้าหา ร่องรักโอบรัดแก่นกายร้อนจนคนทางด้านบนปวดหนึบ ต้องขยับสะโพกซอยเน้นๆ ยิ่งตอนกระแทกแล้วเธอร้อง ตอนตอกหนักๆ แล้วเธอคราง คนรักเมียหลงเมียก็ยิ่งพอใจร่างกายของเราประสานเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่แบบนั้นซ้ำๆ ทั้งโอบ ทั้งกอด ทั้งจูบ ช่วงล่างกระแทกใส่กันยับ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วบริเวณไม่ว่าจะปรนเปรออีกฝ่ายหรือกอบโกยความสุขให้กับตัวเอง อลันเต็มที่ทุกท่า ในตอนที่เธอและเขากำลังจะถึงฝั่งฝัน อลันพลิกร่างเย้ายวนให้
๔๘ใจร้อน NC+++ข้าวฟ่างปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากเรือนร่างก่อนจะก้าวขาเข้าไปในห้องน้ำโดยมีอลันเดินตามเข้ามาติดๆ ตอนแรกกะจะเล่นกับใจเขาบ้างแต่พอหันกลับไปอีกทีแล้วพบว่าเขาเองก็เปลือยเปล่าเช่นกันเท่านั้นแหละ หัวใจดวงน้อยถึงกับเต้นโครมคราม“ไหนๆ ก็ต้องอาบน้ำให้ฟ่างแล้ว ผมขออาบด้วยเลยละกันนะครับ ถึงยังไงก็ต้องเปียกอยู่ดี”“กลัวเปียก เลยถอดเสื้อผ้าน่ะเหรอคะ”“จริงๆ แล้วเหตุผลที่ผมถอด มันเป็นเพราะผมอยากให้ฟ่างเห็นร่างกายของผมมากกว่า”“เห็นร่างกายลัน?”“ครับ เผื่อว่ามันจะทำให้ฟ่างมีอารมณ์ เหมือนที่ผมกำลังมี” ข้าวฟ่างกรีดร้องในใจพลันแก้มนวลก็ร้อนผะผ่าว เจ้าของใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มที่มุมปาก ในจังหวะที่กำลังจะผละตัวออกห่าง อีกฝ่ายเลื่อนมือเข้ามาประคองสองแก้มเนียน ดวงตากลมสวยเบิกกว้างพลางตวัดขึ้นประสานกับเจ้าของมือเย็นที่เป็นเจ้าของพันธนาการ ในตอนที่สบตากันหัวใจดวงน้อยยิ่งเต้นรัวแรงไม่มีโอกาสได้คิดหรือพูดอะไรออกไป ริมฝีปากร้อนก็ประกบลงมาครอบครองเรียวปากนุ่มเอิบอิ่มอย่างรวดเร็วสัมผัสที่รวดเร็วแต่แฝงไว้ด้วยความอ่อนโยนส่งผลให้ร่างบอบบางแทบทรงตัวไม่ไหวสัมผัสที่ปาก แต่คล้ายว่าเขากำลังดูดกลืนเรี่ยวแรงไ
๔๗หน้าที่สามีข้าวฟ่างมองการเคลื่อนไหวของคนตัวสูงที่ก้าวขาเข้าไปในห้องเธอก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาหรูกลางห้อง แขนขายาววางพาดไปทั่ว เสมือนต้องการประกาศความเป็นเจ้าของ แต่มันไม่ใช่การเป็นเจ้าของห้องนะ เจ้าของเธอต่างหากล่ะ! ให้ตายเถอะ บทจะดื้อ เขาก็ดื้อได้ใจเธอจริงๆ ดาราสาววางโทรศัพท์มือถือไว้บนแท่นชาร์จ จากนั้นก็คว้าผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ตั้งใจเดินไปเปิดน้ำ ทำโน่นทำนี่ให้เสียงดัง ก่อนจะหมุนตัวกลับไปที่ประตูอีกครั้ง ดึงประตูให้เปิดหวังว่าจะได้เห็นในสิ่งที่คิดไว้ แต่กลับกลายเป็นเห็นใบหน้าหล่อๆ ในระยะประชิดแทนอลันอมยิ้ม สบตาเธอในระยะประชิดจนหัวใจดวงน้อยพานเต้นโครมคราม“อ๊ะ! ลัน!”“กำลังจะออกมาเช็กว่าผมไปแอบเช็กโทรศัพท์ฟ่างที่วางชาร์จไว้หรือเปล่าเหรอครับ” คนถูกถามกัดปากตัวเองทันที ไม่มีอะไรต้องปฏิเสธ เพราะเธอคิดแบบนั้นจริงๆ “ถ้าอยากรู้ว่าผมหึงไหม และผมหวงฟ่างมากแค่ไหน ผมทำให้เห็นก็ได้ ที่ผ่านมาแค่กลัวว่าทำแบบนั้นแล้วฟ่างจะไม่ชอบแค่นั้นเอง”“ฟ่างไม่ได้อยากรู้”“จะบอกว่าไม่ได้ต้องการจะออกมาเช็กผม? แปลว่าตั้งใจออกมาชวนผมไปอาบน้ำด้วยหรือเปล่า” “เปล่า”“อันนั้นก็ไม่ใช่ อัน
๔๖นี่มันห้องเมียผม“ขอโทษที่ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนั้นนะตาร์ วันนี้เราเลยไม่ได้กินข้าวด้วยกันเลย” ข้าวฟ่างก้าวขาเข้ามาในห้องคอนโดในช่วงทุ่มกว่าๆ แว๊บหนึ่งที่ชะงักไปเพราะสัมผัสได้ถึงไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ เธอออกจากห้องไปทั้งวัน ไม่มีทางที่ห้องจะยังเย็นแบบนี้แน่ๆ แค่นึกว่าในห้องไม่ได้มีเธอคนเดียว แค่รู้ว่าเขาพยายามตามมาเคลียร์อย่างน้อยๆ มันก็ทำให้รู้สึกดีกว่าตอนที่เขาเงียบหายไปเลยแต่ก็นั่นแหละ ไอ้โกรธมันก็ยังโกรธจนอยากแกล้งเขานานๆ(เรื่องนั้นไม่เป็นไรเลย ไม่ใช่ปัญหา กลับไปเคลียร์กับเขาก่อนไหมอ่ะ เขาหึงหวงฟ่างมากเลยนะ)“ฟ่างก็คิดถึงตาร์นะ และจะคิดถึงมากๆ เพราะฟ่างรู้ว่าไม่มีใครรักฟ่างได้เท่าตาร์หรอก”(เดี๋ยวๆ อย่าบอกนะว่าเขาอยู่ตรงนั้นด้วยอ่ะ)“ใช่ ถึงได้พูดว่าคิดถึงไง”(เขาแทบจะหักคอต้าร์อยู่แล้วนะฟ่าง ยังไม่บอกเขาอีกเหรอว่าเราเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องกันอ่ะ เขาชี้หน้าตาร์เลยนะ หาว่าตาร์ไปยุ่งกับเมียเขา ขู่ซะกลัวซวยขึ้นมาเลยฟ่าง)“สบายใจได้เลย ฟ่างกับเขาเลิกกันแล้ว เขาไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับเรา” ข้าวฟ่างจงใจพูด จากนั้นเสียงใครบางคนที่เธอรู้อยู่แล้วว่าเป็นเขาก็ดังขึ้นมา“เหอะ...”
Comments