บทที่ 2 ตกหลุมพราง

ในผับหรูที่ผู้คนมากมายต่างมาหาความสุขและความสนุกกัน บริเวณด้านหน้าทางเข้าได้มีชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งที่กำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่พักใหญ่ ก่อนที่เท้าหนาจะเดินเข้ามาหาผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นเจ้าของผับในบริเวณด้านใน

“อ้าวคุณเทวา มีอะไรจะให้เจ๊รับใช้หรอคะ” หญิงสาววัยกลางคนในชุดสายเดี่ยวรัดรูปรีบเดินเข้ามาทักทายคนที่เพิ่งมาใหม่ทันทีเมื่อเห็นว่าเขาคือใคร

“น้ำหวาน”

“คะ? ”

“เด็กเสิร์ฟที่ชื่อน้ำหวาน เธอทำให้ฉันไม่พอใจ ไล่เธอออกซะ” เทวาเอ่ยบอกคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ท่าทางที่น่าเกรงขามเหล่านั้นทำให้เธอชะงักนิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูก

“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ถ้าเธอทำอะไรให้คุณเทวาไม่พอใจบอกเจ๊ได้เลยค่ะ เดี๋ยวเจ๊จะไปจัดการให้ แต่เด็กมันเพิ่งมาทำงานวันแรกให้โอกาสมันหน่อยนะคะ” หญิงสาวรีบเอ่ยขอร้องออกไป เพราะเธอเองก็รู้สึกสงสารและเอ็นดูน้ำหวานอยู่ไม่น้อย

“ไล่เธอออกซะ แล้วให้เธอมาหาฉัน” เทวายื่นคำขาดเพียงเท่านั้นแล้วเดินไปรอยังห้องรับรองทันทีโดยไม่หันมาสนใจหญิงสาวที่กำลังส่งสายตาอ้อนวอนเขาอยู่เลยแม้แต่น้อย

@ห้องรับรอง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้งก่อนจะตามมาด้วยเสียงหวานที่คุ้นเคยของคนที่พวกเขาถูกใจตั้งแต่ครั้งแรก

“น้ำหวานเองค่ะ”

“เข้ามา” ร่างสูงที่นั่งอยู่เอ่ยอนุญาตด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบหากแต่แววตากลับฉายออกมาถึงความพึงพอใจไม่น้อยที่สามารถทำให้เธอเดินตามเกมของเขาได้อย่างง่ายดาย

แกร๊ก~

สาวสวยคนเดิมเปิดประตูเข้ามาด้วยท่าทางที่ประหม่าเล็กน้อย เนื่องจากทั้งห้องมีเพียงเธอและเขาแค่สองคนเท่านั้น อีกทั้งท่าทางของคนที่นั่งอยู่ก็ดูน่าเกรงขามไม่น้อย

“นั่งลงสิ”

“ค่ะ”

ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบพักใหญ่อย่างไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา มีเพียงแค่ชายหนุ่มที่กำลังนั่งกระดกเหล้าเข้าปากอยู่เพียงเท่านั้น โดยมีหญิงสาวในชุดพนักงานเสิร์ฟนั่งตัวเกร็งอยู่บนโซฟาอีกตัว

“ดื่มสิ” มือแกร่งยื่นแก้วเหล้าที่เพิ่งเทใหม่ให้หญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่ด้านข้าง ซึ่งเธอก็รับมันมาด้วยความเกรงใจอย่างเลี่ยงไม่ได้

“เอ่อคือ...”

“ดิฉันทำอะไรให้คุณไม่พอใจรึเปล่าคะ เห็นเจ๊บอกวะ...” น้ำหวานเอ่ยถามชายหนุ่มไปตามตรงอย่างไม่อ้อมค้อมด้วยความกล้าๆ กลัวๆ เล็กน้อย แต่ยังไม่ทันที่จะได้ถามจบเสียงทุ้มก็เอ่ยแทรกเสียก่อน

“ดื่มให้หมด แล้วฉันจะบอก”

"..."

"ดื่ม"

“ค่ะ...” เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นเธอจึงยอมดื่มเหล้าในมือไปตามที่เขาบอกอย่างเลี่ยงไม่ได้ รสขมของมันทำให้ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเล็กน้อย ซึ่งมันก็ไม่ได้จบที่แก้วเดียว เทวายังคงยื่นแก้วใหม่มาให้เธอเรื่อยๆ จนผ่านไปเกือบชั่วโมงกว่า

“อื้ออ หวานเวียนหัว~” ปากเล็กเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงยานคางจากอาการเมาที่เข้าเล่นงาน ซึ่งสรรพนามที่เปลี่ยนไปของเธอทำให้ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากออกมาอย่างพึงพอใจ

“มานั่งนี่สิ” เทวาตบตรงที่นั่งข้างๆ ตัวเองเล็กน้อยเป็นเชิงออกคำสั่ง ซึ่งน้ำหวานก็ยอมเดินไปนั่งลงอย่างว่าง่าย

“ว้าย!” เสียงเล็กร้องอุทานขึ้นมาด้วยความตกใจเมื่อจังหวะในตอนที่เธอกำลังจะหย่อนตัวลง อยู่ๆ ก็ถูกฝ่ามือหยาบกร้านก็เข้ามาดึงที่แขนเรียวอย่างแรงจนร่างบางล้มนั่งลงบนหน้าตักแกร่ง

“คะ...คุณเทวาจะทำอะไรคะ” ริมฝีปากบางอมชมพูเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ความเมาเมื่อครู่นี้แทบจะหายเป็นปลิดทิ้งเมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดบนต้นคอถี่ๆ

“ดูเหมือนเธอจะรู้จักฉันแล้วนะ”

"..." น้ำหวานก็นิ่งไม่ตอบด้วยความเกรงกลัวคนด้านข้างเป็นอย่างมาก

“แต่ก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาแนะนำตัว”

“อยากรู้ไหมว่าเธอทำอะไร เธอถึงโดนไล่ออก” ริมฝีปากหนาเอ่ยประชิดใบหน้าหวานของคนด้านบนด้วยน้ำเสียงกระเส่าพลางเลื่อนมือไปลูบไล้ที่ต้นขาขาวเนียนไปด้วย

“ก็เธอ...ทำให้ฉันถูกใจยังไงล่ะ” ใบหน้าหล่อเริ่มซุกไซ้ที่ซอกคอขาวเนียนแล้วขบเม้มมันเบาๆ เป็นเชิงหยอกล้อจนน้ำหวานสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจกับสัมผัสวาบวามของชายหนุ่ม

“คะ...คุณเทวา”

“มาอยู่กับฉัน แล้วฉันจะให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ”

“อ๊าา~” ปากเล็กหลุดเสียงครางออกมาอย่างน่าอายเมื่อมือหนาซุกซนเลื่อนเข้าไปด้านในแพนตี้ตัวจิ๋วแล้วบีบมันเบาๆ เพียงแค่นั้นร่างบางก็สั่นเทาไปด้วยความเสียวซ่าน

“แค่นี้ก็แฉะแล้วเหรอ” เทวาเอ่ยอย่างหยอกล้อคนด้านบนเมื่อเห็นเธอเคลิ้มตามสัมผัสของเขาอย่างง่ายดาย ฝ่ามือร้อนระอุยังคงไล่สัมผัสที่จุดสงวนอยู่อย่างนั้น นิ้วแกร่งค่อยๆ สอดเข้าไปยังด้านในช่องทางรักคับแคบที่มีน้ำหล่อลื่นไหลออกมาแล้วขยับเข้าออกช้าๆ สัมผัสแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยเจอมาก่อนทำให้หญิงสาวหลุดเสียงครางกระเส่าออกมาไม่หยุด

“อ๊าาา มะ...มัน”

“มันอะไรหืม”

“มัน...เสียวค่ะ” ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้สติของน้ำหวานกระเจิดกระเจิง แล้วเอ่ยคำพูดที่น่าอายเหล่านั้นออกมาอย่างง่ายดาย

“ฉันช่วยเธอได้นะ ทั้งเรื่องงาน แล้วก็...เรื่องตรงนั้น” ดวงตาคมหลุบตามองต่ำไปยังด้านล่างของหญิงสาวอย่างพยายามสื่อความหมาย แล้วดึงนิ้วออกมาดูดเลียน้ำสีใสอย่างไร้ความรังเกียจ การกระทำของเขาทำให้ใบหน้าหวานร้อนผ่าวขึ้นมาด้วยความเขินอาย

“ว่ายังไง ค่าเทอมของเธอน่ะต้องจ่ายเดือนหน้าไม่ใช่เหรอ ถ้าโดนไล่ออกอย่างนี้จะหางานที่ไหนทำล่ะ แล้วเขาจะรับเธอหรือเปล่า?”

“ถ้าเธอตอบตกลง...ฉันจะช่วยเธอเอง” เทวาพยายามยื่นข้อเสนอที่เธอไม่มีวันปฏิเสธได้ มือหนาหยาบกร้านเลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นที่หน้าอกขนาดใหญ่เพื่อพยายามปลุกเร้าอารมณ์ของหญิงสาวให้เคลิ้มตาม

“ตะ...ต้องทำอะไรบ้างเหรอคะ” น้ำหวานเอ่ยถามออกมาด้วยความสนใจในข้อเสนอของคนตรงหน้า เพราะมันเป็นเรื่องจริงอย่างที่เขาบอกที่ยังไงเธอก็ไม่สามารถหางานใหม่ได้ทันจ่ายค่าเทอม

“ฉันจะสอนเธอเอง ก่อนที่เธอจะได้เริ่มงานจริง”